Έχετε όλοι νοιώσει αυτή την αίσθηση αηδίας, απογοήτευσης και πληγωμένης αλαζονείας, όταν η ερημική και πεντακάθαρη παραλία που ξέρετε γίνεται τρέντυ και σκάει μύτη όλη η πλέμπα. Όταν το απόμερο ροκάδικο με τις παγωμένες μπύρες που έπαιζε γαμώ τις μουσικές το ανακαλύπτουν όλοι οι "άμα φορέσω μαύρη μπλούζα έγινα ροκάς - ροκ φράϊντεϊ γιέεα" και σου ξενερώνουν τη ζωή παραγγέλνοντας emo-χαζομάρες και γκρινιάζουν όταν παίζει Ramones και Last Drive. Όταν "μαθαίνεται" το επικό κουτούκι με τον καραλίγδα ταβερνιάρη που σέρβιρε μπόμπα τυροκαυτερή και πανσέτα-κάρβουνο τίγκα στο πιπέρι, με αποτέλεσμα να σκάνε όλα τα φρόκαλα και να ζητάνε την πανσέτα bleu και σαλάτα ρόκα παρμεζάνα. Η ρόκα παρμεζάνα για τα κουτούκια είναι το αντίστοιχο της βουβωνικής πανώλους για την Ευρώπη του 14ου αιώνα (ή 13ου; δε θυμάμαι ακριβώς). Όλες αυτές οι "ανακαλύψεις" από το πόπολο, το αμύητο, ναι μεν σε ευχαριστούν ως ένα σημείο,επειδή επιτέλους ασχολούνται με κάτι ενδιαφέρον (κατά την άποψή σου, που προφανώς είναι σωστή επειδή είσαι εσύ), αλλά από την άλλη όταν σκάει πολύς κόσμος, το "ωραίο" αραιώνει επικίνδυνα. Στην περίπτωση της παραλίας με καρπουζόφλουδες και μπεϊμπιλίνα, στην περίπτωση του μπαρακίου με κατσιφλωριές και στην περίπτωση του κουτουκίου με ρόκα παρμεζάνα. Για αυτό και ξενερώνεις ασύστολα. Μπορεί να μη σου "ανήκουν" όλα αυτά, αλλά τα προτιμούσες στην πρώτη τους μορφή, χωρίς τις επιμολύνσεις που τα αραιώνουν και τα κάνουν πιο λάϊτ και "να ικανοποιήσουμε όλα τα γούστα" από καφέ στο γνωστό μαγαζί.
Έτσι αισθάνομαι τώρα με τους βρυκόλακες. Δεχόμεθα επίθεση πανταχώθεν αδέρφια. Πάνε οι εποχές που έλεγες ότι διαβάζεις νουβέλες Ravenloft, Vampire:The Masquerade ή ήξερες το "Vampyre"του Polidori και το Vathek του Beckford και ο κόσμος σε κοίταγε περίεργα. Έβλεπαν στη βιβλιοθήκη σου το Dracula και το I,Strahd και ψιλοτρομάζανε με τα "δρακουλιάρικα". "Δεν καταλαβαίνω τί τους βρίσκειιιιιις" σου λέγανε με τις χαζές ξανθές φωνές τους και συ χαμογελούσες αυτάρεσκα και απάνταγες κάτι του τύπου "μου αρέσει η περιγραφή του ρέοντος αίματος από λαιμούς παρθένων ". Εκεί οκ, τρόμαζαν λίγο, ανάλογα με το INT που είχανε. (άμα έχεις INT 5, έχεις κγμ τους αρνητικούς modifiers στα intelligence checks - οκ σταματάω με το ADND..)
Tώρα όμως τα βαμπίρια έγιναν μόδα, να ναι καλά το Άγιο Χόλυγουντ. Ναι αλλά επειδή ο στόχος είναι κυρίως τα "νεανικά" κοινά (όχι μόνο στην ηλικία, αλλά και στην εγκεφαλική λειτουργία), δεν είναι δυνατόν τα βαμπίρια να τα αφήσουν όπως ήταν.. Άμα τα παρουσιάσουν ως "κακά παιδάκια" θα επαναστατήσουν τα ευγενικά αισθήματα των απανταχού κορασίδων που γαλουχήθηκαν με την Πολυάννα και τη Μαίρη Πόπινς. Και ναι γνωρίζω πολύ καλά πως το Dracula είναι σε πρώτη ανάγνωση είναι μια ιστορία αγάπης με ήρωα μια ταλαιπωρημένη ψυχή που αναγκάστηκε κλπ κλπ κλπ, αλλά αυτό δεν εμποδίζει το μακαρίτη το Vlad να σκίζει λαρύγγια όποτε πεινάει, να κάνει σκλάβους όσους γουστάρει και γενικότερα, πως να το πω ευγενικά, να μην ταιριάζει στα συμπεριφορικά πρότυπα της βικτωριανής ηθικής της πλειοψηφίας των σύχγρονων -ναι σύγχρονων- νεόκοπων οπαδών των βαμπιρίων. Ο τύπος έγινε κτήνος και διέρρηξε εις τα δύο την τρυφερά αθώα κορασίδα φίλη της Μίνας Χάρκερ (καλό ξεκωλάκι και αυτή, τα ξέρουμε δα τα αίσχη της). Σιγά μη δίσταζε.
Ναι αλλά τώρα ζούμε σε πολύ πιο πολιτικαλι κορρέκτ εποχή και πρέπει ακόμα και οι βρυκόλακες να είναι λάϊτ και καλοσυνάτοι, ευγενείς, ιπποτικοί, ανιδιοτελείς και παρθένοι. Εδώ η άλλη τον έκανε το βρυκόλακα να στραφταλίζει στον ήλιο και να τρώει σαλάτες αντί για λαιμουδάκια.
Και τρέεεεχουν από πίσω τα μουρλά. Όλων των ηλικιών. Κούκλος ο πως-τον-λένε. Είναι αδύνατος, ψηλός, ρομαντικός, αγαπησιάρης και αστράφτει και στον ήλιο. Γιατί ΈΤΣΙ ξεχωρίζουν οι βρυκόλακες μαδερφάκερ. Φαντάζομαι στον κόσμο αυτό που έχει δημιουργήσει αυτή η άκυρη, πιο παλιά τους κρεμάγαν ανάποδα και τους κάναν πολυελαίους. Ή τους γδέρναν και τους κάναν τσαντάκια για τη γιαγιά της Πάρις Χίλτον.
Ο ορίτζιναλ είχε χόμπι το παλούκωμα εισβολέων, το τένις με ξεριζωμένα τσιμπιρδόνια πολεμιστών και τα ολονύχτια όργια με κλώνους της Μπελλούτσι. Ο άλλος τι χόμπι να χει; Φαντάζομαι το γέμισμα λούτρινων αρκουδακίων, το πλέξιμο σεμεδακίων και τις ατελείωτες βόλτες στην παραλία το ηλιοβασίλεμα με τσίτα τα γκάζια George Michael στο εμπιτθριόφωνο
Και να ταν μόνο αυτός; έχουμε πήξει στα βιβλία και τις σειρές/ταινίες που έχουν ως θέμα τον απαγορευμένο έρωτα μιας κορασίδος με ένα βρυκόλακα. Ξεκινώντας από την πιο χυδαία εφαρμογή του (που περιγράφεται παραπάνω) και φτάνοντας μέχρι πιο νορμαλ απεικονίσεις των βρυκολάκων, με σεξ, βία, φόνο και αίμα. Αλλά πάλι. ΌΧΙ άλλοι απαγορευμένοι έρωτες.
Όχι άλλο "καλός βρυκόλακας/κακός βρυκόλακας που τσακώνονται για τα ροδαλά οπίσθια του χ ξεκωλακίου". Όχι άλλοι βρυκόλακες που περπατάνε και γυαλίζουν, που πίνουν τσάϊ και μετά μαλόξ γιατί τους κάνει βαβά το στομαχάκι, κλαίγοντας και αναστενάζοντας πίσω από παράθυρα που βλέπουν στη βροχή, γιατί η καλή τους δε χώνεψε καλά τα σπαράγγια το μεσημέρι και αισθάνονται υπεύθυνοι.
Θέλω τους βρυκόλακες όπως ήταν πριν την επιδρομή των 8χρονων: Σκοτεινοί, κακοί, μοχθηροί, βίαιοι και παρίες. Όχι ποπσταρς με μάνατζερς και r&b πάρτυ.
ΣΕΞ ΚΑΙ ΒΙΑ ΞΑΝΑ ΣΤΑ ΜΑΥΣΩΛΕΙΑ!!
ΕΞΩ ΟΙ ΧΟΡΤΟΦΑΓΟΙ!!
ΔΕ ΘΑ ΣΤΡΑΦΤΑΛΙΣΟΥΜΕ ΠΟΤΕ ΚΟΥΦΑΛΑ ΜΑΚΙΓΙΕΡ!!
Update για το πόπολο - Σοβαρά βιβλία με βρυκόλακες :
1. Προφανώς Dracula - Bram Stoker
2. The Vampyre, a tale - John William Polidori
3. I, Strahd (Memoires of a vampire, the war against Azalin) - P.N. Erlod
4. Vathek - William Beckford
5. H σειρά Annita Blake, Vampire hunter με πρώτο -νομίζω- το Guilty Pleasures - Laurel Hamilton (δε χρειάζεται να διαβάσεις άλλα, το ξεφτιλίζει μετά το θέμα)
6. Vampire- The masquerade vol 1. (Torreador, Nosferatu, Ventrue) - Rafael Nieves (κόμικ)
7. The Vampire chronicles vol 1. - Anne Rice
8. Ρε ξέχασα το Salem's Lot του King...ντροπή
9. Και spin-off One for the road
Έτσι για αρχή....
33 comments:
Kαλά, το demotivational poster τα σπάει αγρίως!
Παρέλειψες να αναφέρεις ότι ο γλύκας gay βαμπάηαρ συχνάζει στα Starbucks και παραγγέλνει λάττε με σιρόπι αγριογούρουνο και καλτσόν.
ΠΕΣΤΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!!!! (
Εγώ πάντως, στις αλαλάζουζες μικρές του σχολείου, λέω να διαβάσουνε τουλάχιστον Anne Rice, μπας και ξεκολλήσουνε από το χλεμπονιάρικο, άτριχο ξενέρωτο τσιλιμπιρδόνι (καλά, δεν μπόρεσα ΚΑΝ να δω την ταινία, αρνήθηκε το μισό εγκεφαλικό κύτταρο που έμεινε ξύπνιο, φαντάσου, ΤΙ τραβάω για να μπορώ να συννενοηθώ με τα πιτσιρίκια στο σχολείο και να έχουμε έναν κοινό τόπο συννενόησης) και μετά, ας ελπίσουμε να βρούνε το δρόμο το σωστό, το δρόμο τον gory!!!!
Όσο για την επιμόλυνση των γαμάτων παραλιώνε, ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΟΜΑΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ!!!! Να φύγουνε.. να πάνε αλλού....
Λοιπόν, άμα ξέρεις και άλλους Polidoriακούς, να μου τους γνωρίσεις μπας και επανέλθω στα ίσα μου γιατί εδώ πέρα, θα μεταλλαχθώ στο τέλος! Και ναι, επιστροφή, στην σκοτεινή μαγεία του the Other...
;-D
E της γενιάς Πολιντόρι κλπ και πριν έχουμε Walpole, έχουμε Shelley, έχουμε.. τι έχουμε.. α ναι το Melmoth the Wanderer, το The Monk (δε θυμάμαι συγγραφείς, ο ένας λεγόταν Maturin νομιζω..)..
Α! ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ πηγή για "νέες" ανακαλύψεις σε gothic λογοτεχνία είναι ένα δοκίμιο του Lovecraft που λέγεται νομίζω Supernatural horror in literature και βρίσκεται στάνταρ στο πρώτο -νομίζω- omnibus των ιστοριών του.
Πόλσε : Ναι αλλά σιρόπι με χαμηλούς υδατάνθρακες γιατί έχει δυσανεξία και φουσκώνει :p
Χεχεχεχε... βρε συ, εννοούσα άλλους νορμάλ ανθρώπους σαν εσένα κι εμένα που να ξέρουνε τον Polidori και το υπόλοιπο σχετικό λογοτεχνικό εύρος.. Τςτςτς... Λες να μην τα έχω ρουφήξει αυτά προ ετών και ετών?? (Θα σκίσω τα μεταπτυχιακά μου εδώ πέρα!)
;-ΡΡΡΡΡΡΡ
Αχά!
Ξέρεις και την ιστορία της δημιουργίας του raveloft βλέπω!
Υποθέτω από τη νουβέλα μόνο, ε;
Γιατί έλεγα, μετά την νύχτα από κάτω, να σας δείξω λίγα πραματάκια για το πώς είναι πραγματικά αυτός ο κόσμος!!!
Χρόνο και όρεξη να έχετε… παρθένες βρίσκουμε!
:)=
ΠιΕς: Χτες έβλεπες blade και σου ήρθε η λογοδιάρροια;
Σαν DM κάποτες και λασόμπρα ακόμα πιο παλιά,τσιπουρομάχος και μεγάλο κωλόπαιδο προσυπογράφω...
ΥΓ.Άμα το τρεντ πουλάει αδερφέ σιγά μην ρωτήσουν εσένα το μαλάκα.
ΥΓ2.Ήθελες να μου στείλεις μέλη αλλά ευτυχώς δεν το έκανες μέσα στο ΣΚ γιατί ξέρεις.
Πεσταααααααααααααααααα!!!!
Αμαν πια!
Οι αγαμητοι και μη γαμησιμοι, χορτοφαγοι βρικολακες, τα καλα παιδια!
Γαμώ τον σοσιαλιστικό υπερεαλισμό μου γαμω (Τζιμακος respect)!
Γαμάτο το:
"Πάστορα στον Όσιο Βαμπίριο τον παλουκοαρπάχτη; "
Οντως μας εχουν πρηξει...
Θα ειμαι ειλικρινής. Οταν πηγα να δω την ταινια τοτε που βγηκε με αρεσε. Νταξει, οχι το καλυτερο που εχω δει, αλλα περασα καλα. Και μετα ειπα να πιασω τα βιβλια απο κει που αφηνει η ταινια. ΜΕΓΑ ΛΑΘΟΣ! Ο ενθουσιασμος μου στερεψε στην πλειοψηφια του. Η πρωταγωνιστρια βασικα ειναι μια χαμενη που δεν μπορει να κανει τιποτα αμα δεν εχει εναν αντρα απο διπλα της. Ασε που απο καποια στιγμη το ρομαντσο που υποτιθεται οτι ειναι το κεντρο της ιστοριας γινεται το πιο βαρετο κομματι της ιστοριας.
Ερωτας vampire-ανθρωπου δεν ειναι κακο αμα το κανεις σωστα. Λιγο παραπανω αιμα θελει που λετε και σεις.
Btw, το True Blood λενε οτι ειναι ωραιο και απ' οτι εχω καταλαβει πληρει τις απαραιτητες προδιαγραφες.
@ Darthiir : Εγώ στο Ravenloft ξαναμπαίνω μόνο ως μέλος μιας ομάδας με 20 παπάδες lvl 20 και 60 Paladins πάλι lvl 20.. Eκεί μέσα ήταν encounter και -3 levels τελευταία φορά που μπήκα.. μπρρρρ...
@Biologos : Καλά που μου το θύμησες! Λασόμπρα ε; εγώ μια φορά που έπαιξα είχα παίξει νομίζω Tremere. Ήθελα όμως Malkavian :p
Mauroprovato : Εγώ πήγα να δω την ταινία πριν γίνει ο χαμός και καταλάβω περί τίνος πρόκειται. Ήταν η χειρότερη ταινία που χω δει ποτέ, μετά ίσως το ανεκδιήγητο Scar. Το True Blood ναι έχει και βία και αίμα και ανωμαλία και σεξ και απο όλα. Αλλά δεν ξεφεύγει από το σχήμα "ξανθό ξεκωλάκι ποθεί τον απαγορευμένο καρπό που είναι ο μυστήριος σκοτεινός γκόμενος βαμπίρ".. ε.. βαρέθηκα στο 3ο επεισόδιο
Η-νοικοκυρά- Στέφανι Μέγιερ που έγραψε τη τριλογία είναι Μορμόνα και μένει-θαρρώ-στη Γιούτα. Ως εκ τούτου, μιλάμε για άκρως συντηρίκλα και το γεγονός ότι περιγράφει τον "απαγορευμένο" και πλατωνικό έρωτα της παρθένας με το βαμπίρ παραπέμπει ευθέως στα συντηρητικά ήθη της κοινωνίας που μένει, όπου οι έφηβοι φιλούν τη παρθενία τους ως κόρη οφθαλμού. Με άλλα λόγια, κάτι που πλασάρεται ως hype και ubercool για τα τεκνάκια είναι άκρως συντηρητικό. Μόδα είναι, θα ξεθυμάνει. Προτιμώ κι εγώ τον original Dracula, όπως τον είχε περιγράψει ο Κόπολα στην υπέροχη ταινία του
Nαι τα ξέρω αυτά για τη μορμόνα νοικοκυρά.. άσε κρίμα ..
Το ότι μαζί με τις νυχτερίδες πήρε ο κατήφορος και τους λύκους δεν βλέπω να το αναφέρει κανείς...
Και ξέρετε τι γίνεται πλέον όταν συναντιούνται ένα βαμπίρ μ' ένα λυκάνθρωπο (εννοείται για να μαλώσουν για το προαναφερθέν ροδαλό κωλαράκι)? Μάχη?!?!? Jamais!!!
Γίνεται συζήτηση γιατί μπορεί να είναι κτήνη αλλά είναι πλέον πολιτισμένα κτήνη. Μη χέ......
Μόνο τα ζόμπι έχουν απομείνει "αγνά". Άντε να δούμε τι θα κάνουν και σ' αυτά.
Aχεμ, αυτό το λες έτσι ως υπερβολή ή όντως έχει παιχτεί;;;;;;
Και τα ζόμπι χορτοφάγα θα τα κάνουν έτσι όπως πάνε
Ααααααχαχαχαχα!
Έλα βρε κουτό, υπερβάλεις!
Αλλά μην αγχώνεσαι, το raveloft άλλωστε δεν είναι ποτέ θέμα επιλογής, αλλά "τύχης"...
Εδώ που τα λέμε δεν είναι και τόσο καινοφανές το όλον που περιγράφεις. Υπήρχε και η βαμπιρέλλα παλαιότερα, που ενίοτε μπέρδευε το αίμα με το σπέρμα.
Επίσης, ξέχασες να αναφέρεις δυο άλλες σημαντική μόδες:
η πρώτη ήτο των Μενταλλίκα αμέσως μετά το βλακ άλμπουμ, όπου ο κάθε ειδήμων έλεγε μετά παρησσείας ότι "μόνο τα παλιά μου αρέσουν, τα καινούρια είναι απαράδεκτα" (εννοώντας τους πρώτους 4 δίσκους), το δε δεύτερο με την επική τριλογία του Άρχοντα των Δακτυλιδιών, όπου έπρεπε να υπομένουμε όλους εκείνους που είχαν ανακαλύψει το αμέρικα εσχάτως και το σχολίαζαν με πάσης λογής ηλίθιο σχόλιο πχ, ο Σαύρον (!) πότε θα εμφανισθεί; (ούτε στο βιβλίο εμφανίζεται μωρή ηλίθια) κλπ.
Επίσης, ένα ακόμη εξαιρετικό βιβλίο με βρικόλακες είναι και το Σάλεμς Λοτ του θεού Κινγκ.
Ταύτα
Α, ωραία, κάποιος ανέφερε τον King, πριν από εμένα! ;-Ρ
ΩΧ! Παράλειψη!!! Και γαμώ τα βιβλία!!!
ΣΕ ΝΟΙΩΘΩΩΩΩΩΩ
Είπα κι εγώ να δω το Twilight το 2 γιατί (μη έγκυρες όπως αποδείχτηκε - όταν ήταν πλέον πολύ αργά) πηγές μου είπαν ότι είναι πιο brutal από το άλλο.
Οπότε, όπως καταλαβαίνεις, δεν υπερβάλλω. Αποκαλύπτω την πικρή αλήθεια την οποία δεν θα ευχόμουν ούτε στο χειρότερο εχθρό μου (καλά, αυτό ίσως είναι υπερβολή...) να ανακαλύψει εκ πείρας.
Eδώ έγινε ξενέρωτος ο καφές, τα βαμπίρ θα τη γλύτωναν? Δεν υπάρχει (αν)ιερο και (αν)όσιο πλέον!
Εύφημος μνεία αγαπητέ για την αναφορά του Vathek. Τα σέβη μου.
Ξέχασες τα Victorian Age Vampire της Άσπρης Λύκαινας (ή μήπως ήτο αρσενικό τελικά;)
Από τα πολύ αγαπημένα μου ίσως τα καλύτερα λεφτά που έχω δώσει στο e-bay.
Από όταν διάβασα το Salem’s Lot (ντροπή που το ξέχασες), όταν πήγαινα πρώτη ή δευτέρα γυμνασίου, τους λάτρεψα τους βρικόλακες. Από τότε μ’αρέσουν τα πάντα, αρκεί να έχουν δόντια και αίμα. Είδα ό,τι ταινία κυκλοφορούσε, ακόμη και κάτι καμένες που οι βρικόλακες, μεταξύ άλλων, πετούσαν και έπιαναν κάτι λυκανθρώπους που βόσκανε σε κάτι χωράφια γιατί τους είχαν ερωτευτεί. Και μ’άρεσε κιόλας. Κι ας αντιδρούσε το masquerade μέσα μου που οι βρικόλακες θέλανε τους λυκανθρώπους. Τέλος πάντων. Απλά μ’αρέσουν και τα στερεότυπα και οι πρωτοτυπίες όταν πρόκειται για βαμπιράκια. Έτσι είδα και το Twilight. Εντάξει δεν ξέρασα κιόλας αλλά όντως δεν ήταν καλό. Κρίμα. Θα μας τους χαλάσουν και τους βρικόλακες. Και θα χαλάσουν και τον αισθησιασμό που με τόσο «κόπο» έστησαν οι παλιοί. Ακούς εκεί να μην έχουν δοντάρες. Και πως κάνουν embrace;
Το The Monk το έχει γράψει ο Mathew Gregory Lewis (αυτό δεν λες;).
Και το Καρμίλα είναι ωραίο, και κλασσικό.
Ravenloft δεν έχω παίξει ποτέ, όλο forgotten θέλουν να παίζουμε οι άλλοι. Σνιφ.
Για το true blood δεν έχω γνώμη ακόμα. Είδα το 1ο επεισόδιο και δεν τρελάθηκα (έσωσε η ξανθιά τον βρικόλακα για τον οποίο της τρέχουν τα σάλια; έλεος;) αλλά έχουν πάθει ψύχωση όλοι γύρω μου και λέω να του δώσω μια ευκαιρία…
Hades η βαμπιρέλλα είχε στυλ όμως και μιλάμε για το '69, όταν ξεκίνησε.
Υπάρχουν και άνθρωποι που σκιάζονται με τα αίματα και τα αιμοσταγή βαμπιράκια. Να μην έχουν μια Light εκδοχή πρόχειρη;;;;
Πολύ σωστά! Προσυπογράφω*
* και δεν έχω την παραμικρή ιδέα για τί στο διάολο μιλάς :)
Προσωπικά με το συμπαθέστατο γένος των βρυκολάκων δεν έχω τις καλύτερες σχέσεις, συγγνώμη αλλά προτιμώ να δω για 849572348957389 φορά την Μαίρη Πόππινς.Αλλά από την άλλη δεν μπορώ να συμφωνήσω περισσότερο με το όλο σκεπτικό του post. Κι εμένα μου τη δίνει όταν μέρη ή συνήθειες που ήξερα στην αυθεντική τους μορφή ξαφνικά τα ανακαλύπτουν όλοι και έτσι χάνουν την ομορφιά και την αυθεντικότητα που με τράβηξε ευθύς εξ αρχής σε αυτά.
Ti εννοείς "στραφταλίζει";
Ελάμπορέητ. Mε γλίτερ; Όπως Μπάρμπι;
Δε το έχω δει αυτό το τρου μπλάντ.
Tanila : Ναι. Γκλιτερ. Γυαλίζει-στραφταλίζει. Ο βρυκόλακας.
Το Twilight μας έμαθε ότι τα vampires δεν καταστρέφονται μόνο από το φως της μέρας και από την φωτιά.Οι μορμόνοι συγγραφείς και τα έφηβα κοριτσάκια είναι εξίσου αποτελεσματικά.
Δεν είσαι μόνος αδερφέ μου,υπάρχουν κι άλλοι που πονάνε με αυτά που βλέπουν!
Επίσης ουάου,εκατοστός πρώτος follower.Καιρός είναι να μας σφάξεις όλους και να μας κάνεις γούνα.
k mn ksexname vampire the requiem...
Eμένα μου αρέσουν πολύ και τα Wamphyri της σειράς Necroscope του Lumley.
Post a Comment