Ο μικρός Κθουλιάρης βαριόταν

Τα ζοφερά σκοτάδια του υπόγειου γραφείου χωρίστηκαν για λίγο καθώς ο μικρός Κθουλιάρης άνοιξε την βαριά σιδερένια πόρτα και βγήκε όξωωωω. Έσυρε θλιμμένα τα πλοκάμια του (αυτή είναι περίεργη έκφραση γιατί ελάχιστοι μπορούν να καταλάβουν πως σέρνεις κάτι "θλιμμένα") και κατευθύνθηκε πρός το Κθουλουκίνητο. Με το πίσω αριστερό πλοκάμι άναψε ένα τσιγάρο που βρισκόταν κολλημένο στο στόμα του εδώ και αρκετές ώρες,αλλά είχε ξεχάσει να το ανάψει. Πιο βαριεστημένα και από δημόσιο υπάλληλο που τον ανάγκασαν να δουλέψει 15αυγουστο, έβαλε μπρός και ξεκίνησε για το σπίτι. Η διαδικασία του να ανέβει τα σκαλιά και να ανοίξε την πόρτα του φάνηκε βασανιστική,σαν συνεδρία s&m με τον θείο Hastur και 27 κουτσούς Lloigor. Σωριάστηκε στον καναπέ κουνώντας το χταποδοκέφαλο αριστερά-δεξιά κάνοντας ευχές για οριστική λύτρωση από την αδίστακτη βαρεμάρα που τον ταλαιπωρούσε. Το στόμα του άνοιξε ΄σε ένα επικό και αβυσσαλέο χασμουρητό, και αν πλησίαζε η κάμερα κοντά, μέσα απο τον οισοφάγο θα βλέπατε μερικές χαμένες ψυχές να καλούν ακόμα σε βοήθεια.Επίσης θα ανακαλύπτατε και το πόσο σκόρδο είχαν τα λουκάνικα της Κυριακής (ΠΟΛΥ). Ξαφνικά μια ιδέα καρφώθηκε στο μυαλό του Μικρού Κθουλιάρη. "Βέβαια!Πως δεν το σκέφτηκα" φώναξε και έριξε μια με το πλοκάμι στο κούτελο. "Θα μαγειρέψω!Κάτι χρονοβόρο". Τα 4 βήματα μέχρι το ψυγείο μπορεί να ήταν πασπαλισμένα με μπουρζουάδικη βαριεστημάρα, αλλά έκρυβαν μέσα τους την ελπίδα της δημιουργίας. Η πόρτα του ψυγείου άνοιξε με τον ανατριχιαστικό και οξύ ήχο που θα έπρεπε να ανοίγει η πόρτα του ψυγείου ενός απόγονου Κθούλου."Καρδιές παρθένων..ΠΑΡΘΕΝΩΝ?ΑΠΟ ΠΟΤΕ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΕΔΩ ΜΕΣΑ?ΕΧΟΥΜΕ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΠΑΡΘΕΝΑ 30 ΧΡΟΝΙΑ" (ξερω αυτο με τις παρθένες ειναι παλιό πλέον,αλλά δεν μπορώ να αντισταθώ).. "Συκώτια απο Mi-Go...μπα,πολύ λιπαρά..Τσουτσούνια βρυκόλακα???!?!?ε? α..ναι..είχε έρθει η θεία Yeb πριν καναδυο μηνες..αναρωτιέμαι αν τα έφαγε ή..τεσπα.. ΜΟΣΧΑΡΑΚΙ? ΜΟΣΧΑΡΑΚΙ?ε ποτε..ποιος διάολος το έφερε? δεν γαμείς..θα το φάω..χμμ..για να δούμε,λεμόνια παίζουν?παιζουν..κρομμύδια?παιζουν.Κρασί?Παίζει. Μάτια φρύνου και ουρές νυχτερίδας?Παίζουν.Ωραία". Μετά από 1 1/2 ώρα ο καναπές ήταν πλήρως καλυμμένος από μια ημιάμορφη φουσκωμένη χταποδόμαζα. Απο διάφορα σημεία του πλαδαρού και γλιτσιασμένου σώματος αναδύονταν σιχαμερές αναθυμιάσεις. Το ταβάνι είχε πρασινίσει και ευχόταν να ήταν ταβάνι κάπου αλλού. Αλλά είχαμε πρόβλημα. Ο μικρός Κθουλιάρης ξαναβαριόταν. Και ως γνήσιος απο μηχανης θεός (deus ex machina στα ελληνικά) χτύπησε το Κθουλοτηλέφωνο. Μέσα απο ανίερες ψαλμωδίες και σπαραχτικά ουρλιαχτά ακούστηκε η φωνή του αρχιερέα Γεράσιμου. "ΠΑΜΕ ΓΙΑ ΜΠΥΡΕΣ ΡΕΕΕΕΕΙ". Ο μικρός Κθουλιάρης δεν χρειαζόταν να ρωτήσει "που" μια και οι δύο πάσχοντας αυτές τις μέρες από οξεία αφραγκίτιδα, είχαν μία και μοναδική διέξοδο, αυτή της Πλατείας Όλγας και του γνωστού καφενείου του Κυρ-Μάκη, ο οποίος έχει την μεγάλη μπύρα 1.5 ευρώ και σερβίρει και έναν ημιαξιοπρεπή μεζέ που δυστυχώς χρεώνει και αυτόν :P. Ο μικρός Κθουλιάρης αισθανόταν όμορφα σε αυτό το μαγαζί, κυρίως γιατί ως επί το πλείστον εκεί κυκλοφορούν μεγαλύτερα φρικιά απο αυτόν,οπότε και δεν αισθάνεται παράταιρος, με τα 8 πλοκάμια, το πράσινο δέρμα, τις φολίδες και τα κέρατα (αυτά δεν τα είχε εκ γεννετής,είναι μετέπειτα προσθήκες). Οπότε ο αρχιερεύς Γεράσιμος και ο Μικρός Κθουλιάρης άραξαν στου Μάκη και άρχισαν να κοπανάνε μπύρες και να μασουλοκοπάνε μεζέδια. Τα πλοκάμια του μικρού Κθουλιάρη τρεμούλιαζαν από χαρά,και οι μπύρες κατέβαιναν βάλσαμο στο μιαρό στομάχι του. Έπιναν και οι Χαμένες Ψυχές μέσα και είχαν γίνει κουνουπίδι,για αυτό και αισθανόταν μια άλφα ναυτία, αλλα δεν πειράζει. Το περιβάλλον ήτο ειδυλλιακό. Δεντράκια,δροσούλα,κόσμος,και κυρίως, άνοιξε το μάτι του μικρού Κθουλιάρη. Αν και στην αρχή επικρατούσε μια κατάσταση που ο αρχιερέας φίλος του περιέγραψε ως "αρχιδόκαμπο", μετά η κατάσταση βελτιώθηκε και παρατηρήσαμεν μια αξιόλογη συλλογή από ωραία πρόσωπα,μπουτάκια,στηθάκια κλπ κλπ κλπ.Μπορεί να μην ήτο παρθένες, αλλά ήτο αρκετές καταλληλότατες για θυσία στον Μεγάλο. Ειπώθη και η πολύ ψαγμένη αττάκα (μετά την 5η μπύρα) ότι "ο ωραίος κώλος φαίνεται και από μπροστά". Μετά από κουβέντα που συμπεριέλαβε ως θέματα το "Γυρίστε τον γαλαξία.." , το "SinCity", το γιατί διαβάζω απο πρωτότυπο και οχι μεταφράσεις, το σουτιέν μιας απέναντι και διάφορα άλλα πρόστυχα, το διδακτορικό του Αρχιερέα και κάτι παντρολογήματα γνωστών αποφασίσαμε ως γνήσιοι γέροι να τσακιστούμε να πάμε σπίτια μας να ξεραθούμε γιατι είμεθα και κάποια ηλικίας. Ο Μικρός Κθουλιάρης κοιμήθηκε τόσο ευχαριστημένος που δεν κατάλαβε μια απο την διαδικασία, και το πρωί ξύπνησε κάθετα στον άξονα του κρεβατιού. Πήγε με κέφι στη δουλειά (ποου δεν έχει δουλειά) και κάθισε να σας γράψει πως πέρασε χτές..καλημέρα