Χτες βράδυ κάθισα και έγραψα ένα κειμενάκι με πρόθεση να το βγάλω στη φόρα σήμερα.
Όταν το διάβασα, ΄κατάλαβα πως δεν ήθελα να το δεί κανείς άλλος. Παραείναι προσωπικό.
Για αυτό πάρτε τη γνωστή φωτογραφία σε μεγάλο μέγεθος απλά για να δείτε τη διάθεσή μου σήμερα.
Dissappear
In living with a fear of chance
The chance of fears the only reason you`re awake
We`ll decrease in size when burdened with your mind
But you know escape is to run
In a constant commotion
When I speak it`s revulsion
Maybe you`ll - disappear
We call the past when you were strong
Those distant days it seems are now forever gone
You`ll increase desire to wander and retire
But you know escape is to run
3 comments:
wpa...kali i fwto...entupwsiaki....ante prwi-prwi pali me oreksi mas blepw....
Δεν είναι καλά το παιδί σήμερα...
ούτε ένα σχόλιο δεν άφησε στα blog μας...
ευτυχώς πέρασε η πανσέληνος...σε λίγο θα πάρει πάλι το χρώμα του πίσω και θα σταματήσουν τα μάτια να ματώνουν... :P
Έχω μια απορία.
Αν τα μάτια ήταν κλειστά, θα μάτωναν περισσότερο;
Post a Comment