Γαστρονομικά εγκλήματα

Τα τελευταία χρόνια που ανθεί το φαινόμενο του νεοπλουτισμού και του μεγαλοπιασίματος σεβαστής μερίδας των συμπατριωτών μας, έχει παρατηρηθεί και μια εξίσου σημαντική άνθιση των "καλών" εστιατορίων -επίτηδες σε εισαγωγικά-. Και εδώ είναι το πρόβλημα. Τα περισσότερα από αυτά είτε δεν είναι "καλά" εστιατόρια παρά μόνο στις τιμές τους, άντε και στην ακριβή διακόσμηση με σοβαρό βλαχομπαρόκ ή ρετροσκυλοπόπ ή αρτντεκονταντά ύφος. Για την ταμπακέρα όμως ούτε λόγος. Η πολυτέλεια ενός χώρου δεν εγγυάται την ποιότητα και την απόλαυση ενός ΚΑΛΟΥ φαγητού. Και το να έχει ένα φαγητό μέσα αστακό, ή τρούφα ή πορτσίνι ή χαβιάρι μπελούγκα, όχι δεν το κάνει κατ ανάγκη καλό. Το να βαφτίζουν υψηλή γαστρονομία μια άσπρη μακαρονάδα που ο προφανώς ατάλαντος και άνευ φαντασίας σεφ απλά γαρνίρισε με τρούφα είναι αν μη τι άλλο γελοιότητα. Βέβαια σερβιρίστηκε σε πιάτο βαρύτιμο, χρυσοποίκιλτο, γεμάτο λιλιά και παράσημα, σαν Ρώσος πλωτάρχης στον πόλεμο της Κριμαίας. Και ο σερβιτόρος είχε το ύφος 100 καρδιναλίων και "χάρη σου κάνω που σε σερβίρω χλιμίντζουρα ταπεινέ" .Και υπομειδίασε ειρωνικά όταν είδε την επιλογή του κρασιού. Ώπα ρε που θα σε ρωτήσω και τι κρασί θα πάρω για να συνοδεύσω την άθλια μερίδα που μου σέρβιρες και που δεν χορταίνει ούτε ζεύγος σπουργιτιών. Που μέχρι πριν 2 χρόνια έπινες ρετσίνα χύμα Αμαλιάδας απο γκαζοτενεκέ και τώρα μου το παίζεις connoiseur. Στα διάλα με το ύφος και το δήθεν τους πια. Έχουν χαλάσει και το φαϊ . Είναι δυνατόν να μη θεωρείται μαγαζί υψηλής γαστρονομίας το Ούζου Μέλαθρο πχ στη Θεσσαλονίκη? (α ρε μάσες που χουν πέσει εκεί....ααααααααααχ...) Α ναι βέβαια, δεν έχει την κατάλληλη ατμόσφαιρα και δεν βάζει τρούφα στα φαγητά του. Η τρούφα έχει γίνει η κορωνίς της ψευτοψαγμένης κουζίνας. Την βάζουν όπου ναναι..μπαλαντέρ ένα πράμα. ΟΥΣΤ ΡΕ ΛΑΜΟΓΙΑ, ΕΙΧΑΤΕ ΚΑΙ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΣΑΣ ΤΡΟΥΦΑ!ΠΟΥ ΜΑΣΟΥΛΑΓΑΤΕ ΑΓΡΙΟΡΑΔΙΚΑ ΚΑΙ ΤΖΟΧΟΥΣ..Γαστρονομικά εγκλήματα διαπράττονται από τα περισσότερα "καλά" εστιατόρια, και δεί στην Αθήνα. Ωρέ τι πράμα είναι αυτό? Εδώ έχουμε φρίξει εμείς που δεν ξέρουμε και πολλά πολλά, φαντάζομαι κάτι ψαγμένοι όπως ο "Επίκουρος" ας πούμε..θα κοντεύει να κόψει φλέβες ο άνθρωπας... Ο χώρος δεν κάνει το φαγητό. Το φαγητό μιλάει μόνο του. Ένας Ρέμπραντ δεν χρειάζεται καλή κορνίζα, και η Αφροδίτη της Μήλου δεν χρειάζεται ωραίο βάθρο. Ένα καλό φαγητό,μεστό,καλομαγειρεμένο, με τις γεύσεις να κρύβονται και να αποκαλύπτονται ξαφνικά,με τους χυμούς να παίζουν το παιχνίδι των αντιθέσεων , με τα χρώματα να πειράζουν το μάτι, και τις μυρωδιές να σκανταλίζουν, δεν χρειάζεται ούτε πορσελάνινο πιάτο τύπου "Γοδεφρείδος ντε ΄Μπουγιόν" ούτε φανταχτερές καρέκλες "Λουι κενζ,κατορζ,κλπ" ούτε καν ακριβά υλικά,παπάρια κάστορα γουινέας μαριναρισμένα σε χυμούς πάσσιον φρουτ,αγριάδας απο τη Ζιμπάμπουε,αίμα βατράχου και σκατά με φράουλες Ινδονησίας. Το οτι ο χώρος ή τα υλικά θα είναι ακριβά δεν έχει την παραμικρή σημασία. Ο ΝταΒιντσι φαντάζομαι οτι δεν ζωγράφιζε αναγκαία με χρυσά πινέλα.. Το καλό φαγητό χρειάζεται απλά αγάπη, φαντασία, μεράκι και πάθος. Και όχι μαλακοπίτουρες που πάνε να κάνουν αρπαχτές από τις κυράτσες με τα αρκουδοτόμαρα και τους προγουλάτορες σύζυγούς τους, που ακόμα κρατούν την εσάνς της στρούγκας που δούλευαν μικροι. Αλλά έτσι είναι, άμα έχεις φράγκα πρέπει να τα σκάσεις στο εξευτελιστικά και παράλογα ακριβό εστιατόριο για να σε δουν και ας φάς απλά ένα μπιφτέκι με μαρούλια. Α συγνώμη.. μπιστέκα πριμαβέρα ήθελα να πω...(και σε μέγεθος 20 cent . "Πως βρήκατε το μπιφτέκι μας?" "Κατά τύχη κάτω απο έναν αρακά")