Ελληνικό Metal Hammer 90's

Στα τέλη των 80's - αρχομέσα 90's αν άκουγες μέταλ, διάβαζες και Metal Hammer.
Είχα αρχίσει να ακούω καφρίλες περίπου το 86-87 δε θυμάμαι, στην τρυφερή ηλικία των 9-10 ετών, αφού με κόλλησε ένας ομαδάρχης που είχα στην κατασκήνωση, ο Βασίλης. W.A.S.P, Whitesnake, Manowar, Metallica, Guns n'Roses, Maiden, Sabbath κλπ ήταν τα πρώτα που άκουσα. Πήγα και πήρα τότε τρέχοντας το Appetite for destruction (οπότε μάλλον το 87 ήταν και όχι το 86, γιατί αν δεν κάνω λάθος το 87 κυκλοφόρησε). Ήμουν και τυχερός και το πήρα με το απαγορευμένο εξώφυλλο (νια νια νια νια νια).
Και άρχισα να διαβάζω και κανά χρόνο μετά Metal Hammer.
Το Metal Hammer δεν ήταν ένα οποιοδήποτε περιοδικό. Ήταν για πολύ κόσμο ιερό βιβλίο. Άμα θάβαν δίσκο, δεν πούλαγε ούτε στα ξαδέρφια του συγκροτήματος. Άμα υμνούσαν, πηγαίναμε και τον αγοράζαμε την άλλη μέρα. Στις αρχές των 90'ς δούλευαν εκεί πέρα άτομα που γουστάραμε όλοι. Ποιον να πρωτοθυμηθώ.
Τον κορυφαίο Lord; Που έχω πάει στο Rock City μια μέρα και κάνω 45 λεπτά να πληρώσω επειδή μου βάζει και ακούω τραγούδια "να μαθαίνω, που είμαι ακόμα νέος"; Θυμάμαι ακόμα την τετρασέλιδη κριτική του στα δύο Use your Illusion. Που είχε φάει και κόλλημα με το κλασσικό "αϊαϊαϊ" του Axl; Με την τραγουδάρα το Estranged, το Civil war και το You aint the first που του θύμιζε τις μπαμπακοφυτείες του αμερικάνικου νότου..
Τον Ιsnogood; Τι παλλικάρι ήταν και αυτός! Τι γέλιο έπεφτε με τις ιστορίες με την πεθερά του! Εξαιρετική πένα είχε και ελπίζω να έχει ακόμα δηλαδή ο άνθρωπος, να ναι καλά. Είχε και δική του στήλη με γράμματα. Του χα γράψει και εγώ μια φορά ως πικραμένος έφηβος που τον κορόϊδευαν οι κλάμπανοι επειδή δε θα πρεπε να ακούει μέταλ ων καλός μαθητής (παπαπα μιλάμε για μεγάλη απαλεψιά στα 14=15..). Και μου είχε απαντήσει τόσο ωραία!
Τον Καραολίδη; Άλλη μορφή από κει πέρα. Η κριτική στο δίσκο των Cannibal Corpse, το Butchered at birth (ναι ξέρω, επικό συγκρότημα, εξαιρετικοί μουσικοί, πρωτότυποι στίχοι κλπ. Χαρακτηριστικός τίτλος κομματιού : Entrails ripped from a virgin) ήταν εξαιρετική. Ακόμα θυμάμαι να περιγράφει τι έγινε στο γραφείο όταν έβαλαν το δίσκο, όπου κάποιος βούτηξε από το παράθυρο ουρλιάζοντας "κλείστοοοοοο", ο Καραολίδης τον άρπαξε από τα πόδια, ενώ ο Τσουρινάκης ατάραχος άκουγε και μασούλαγε κρουασάν μερέντα. Ή την κριτική του πρώτου δίσκου της Traci Lords :p
Το μεγαλύτερο ατού όμως του περιοδικού ήταν τα γράμματα αναγνωστών. Ειδικά κάποια φάση που αρπαζόντουσαν "χριστιανοί" με "σατανιστές", μιλάμε δεν έμενε άντερο. Οι παλιοί ίσως να θυμούνται ακόμα το "Γλυκιά μου Ίρμα" (Ίρμα ήταν ή Ίρκαμ;.. χμμ μπορεί). Τον τοίχο με τα συνθήματα "Χριστιανοί-Λιοντάρια 0-666". Και άλλα γέλια με τα γράμματα που ανανέωναν το φέουδο πρώην συντάκτη Χάρη Πρασούλα με νυν συντάκτες. Τις ωραίες αττάκες του Sun Knight που οκ, το παράκανε, αλλά άμα ήσουν 14 δε σε χαλάγαν και πολύ.
Οι παλιοί ακόμα θα θυμούνται τα τρελλά γέλια με ελληνικά συγκροτήματα. Τους Vaal με τη φωτογραφία-εξώφυλλο ντυμένοι KISS με φόντο την πόρτα του σαλονιού. Τους Epidemic και τον Σαλταπήδα και τους τσακωμούς για τη συναυλία στο Λονδίνο που ήταν σύμφωνα με μερικούς ΕΠΙΚΗ σύμφωνα με άλλους 3 και ο κούκος. Τις διαμάχες με τον Άγγελο Περλεπέ (που όντως έπαιζε μεγάλη κιθάρα ο άνθρωπος) αλλά το κακεντρεχές παρατσούκλι του ήταν Angeldeep Perlepurple.
Και μετά, το χαλάσανε. Ή εμείς μεγαλώσαμε. Αν και δεν νομίζω. Στα 18-19 δεν είσαι και παππούς. Απλά αλλάξαν οι συντάκτες, ήρθαν νέα παιδιά που δε μας αρέσαν σε εμάς τους πολλούς. Άλλαξε και το μουσικό ρεύμα, πήγε πιο πολύ προς αυτό το εμετικό είδος των Craddle of Filth (το οργισμένο στρουμφάκι) που είναι και καλά "ατμοσφαιρικό" αλλά παπάρια μάντολες. Σκάσαν οι blackάδες και μας ψιλοχαλάσαν τη σούπα σε εμάς που ήμασταν πιο κλασσικοί και ψοφάγαμε στα γέλια όταν ακούγαμε τις παπαροσυνεντεύξεις του Varg Vikernes απο την ψειρού (είχε καθαρίσει έναν άλλο απάλευτο βλακμεταλλά) να λέει ότι "εγώ έχω πολλούς φίλους εδώ μέσα. Το φεγγάρι, τα ξωτικά, τα δέντρα". Και που ψοφάγαμε στα γέλια όταν ακούγαμε τις τσιριχτές φωνές τους, τις δήθεν ατμοσφαιρικές. Αλλά συγγνώμη, και ο Halford βγάζει τσιρίδα με 19 οκτάβες έκταση παίδες, μα άλλα τα μάτια του λαγού και άλλα της κουκουβάγιας. Δεν ακούγεται σα να διαπραγματεύονται την έξοδό τους απο το πεπτικό του σύστημα 3 σκαντζόχοιροι και μια μικρή πολική αλεπού!
Αυτά τώρα γιατί διάβασα στης Αουρίτας πως άρχισε να κάνει μια αναδρομή στο παρελθόν. Επειδή και εγώ τώρα τελευταία ακούω κάτι παλιακά, είπα να γράψω 5 πράγματα για το Hammer..
Πάρτε και ένα τραγούδιον τση εποχής(ναι υπάρχουν και καλύτερα αλλά αυτό μου ήρθε τώρα..):