Γ... γιατί χανόμαστε

Αντιγράφω από skai.gr :

Ένας υπήκοος των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων μηνύθηκε από τη σύζυγό του, η οποία ζητεί αποζημίωση ύψους 12 εκατομμυρίων δολαρίων για ηθική βλάβη, κατηγορώντας τον ότι δεν μπόρεσε να ασκήσει τα συζυγικά του καθήκοντα, γράφει την Τετάρτη η εφημερίδα Gulf News. 
Η γυναίκα, της οποίας η εθνικότητα δεν έχει διευκρινιστεί, εξήγησε σε δικαστήριο του Ντουμπάι ότι το ζευγάρι δεν είχε έρθει σε σεξουαλική επαφή κατά τους τέσσερις πρώτους μήνες του γάμου του το 2008, προσθέτοντας ότι αργότερα ανακάλυψε ότι ο σύζυγός της έπασχε από στυτική δυσλειτουργία, σύμφωνα με την εφημερίδα. 
Η σύζυγος, εγκαταλελειμμένη, δήλωσε ότι ο σύζυγός της δεν είχε ικανοποιήσει τις ανάγκες της. Αλλά "λόγω των συντηρητικών αξιών και της κατάστασης της γυναίκας στην κοινωνία, παρέμεινα σιωπηλή και προσπάθησα να προσαρμοστώ προσευχόμενη να βελτιωθεί η κατάσταση", πρόσθεσε. 
Η μηνύτρια ζητεί 45 εκατομμύρια ντίρχαμ (12,25 εκατ. δολάρια) ως αποζημίωση, υποστηρίζοντας ότι ο σύζυγός της την είχε αναγκάσει να εγκαταλείψει την εργασία της και της είχε στερήσει τα κοσμήματά της. 

Σύντροφοι, γ...πηδ... κάντε σεξ γιατί χανόμαστε. Αν έρθει εδώ πέρα αυτή η μόδα, την γ.. και μάλιστα από τη λάθος πλευρά. Γυρνάς σπίτι μετά από 18 ώρες δουλειά και η Πέγκυ Μπάντυ που έχεις παντρευτεί και που πριν 20 χρόνια ήταν σαν την Άργουεν, ενώ τώρα είναι σαν τροχαίο με 20 νεκρούς θέλει παιχνιδάκια; Βουρ. Κούραση, άγχος, προβλήματα, στηθάγχη, νεφρά, ζάχαρο, Ζαχάρω και λοιπές δικαιολογίες δεν υπάρχουν.

Προβλέπω 85χρονους να καταπίνουν τα βιάγκρα στα καφενεία σαν ηλιόσπορους (μαύρα σπόρια για τους βόρειοι ρε) από το φόβο μη γυρίσουν σπίτι και δε μπορούν να ανταπεξέλθουν στις άγριες 30χρονια-μετακλιμακτιριακές ορέξεις της αειθαλούς βάβως τους.

Γιατί μπορεί η σεβάσμια υπερήλιξ να είναι με το μπαρμπα-Θανάση από τότε που έβγαλαν τη φωτογραφία της αποφοίτησής τους (η οποία και βρίσκεται σε περίοπτη θέση στο σπήλαιο του Λασκό ) αλλά ως γνωστόν οι γυναίκαι είναι ο μεγαλύτερος χρηματοαπορροφητικός παράγων στο γνωστό (και σε καναδυό άγνωστα) σύμπαν.

Οπότε αν η τύπισα εκεί κάτω, με όλους τους περιορισμούς που επιβάλλει η Σαρία, μπορεί να το κάνει αυτό, φαντάσου εδώ, που είμαστε μπροστά και μπολιτιζμένοι και τα λοιπά, τι έχουμε να πάθουμε. Θα ξυπνήσουν οι οργιαστικές τελετές της Αφροδίτης στο κορμί της γιαγιάς (σε μερικές ήταν και παρούσα) και άντε να τη μαζέψεις. Και συ γαμπρέ βασανισμένε, που χεις να δεις φρέσκο απαυτό από τότε που ήταν στη μόδα οι κορινθιακοί χιτώνες, θα πρέπει να ανασύρεις τον εναπομείναντα ανδρισμό σου από το χρονοντούλαπο της ιστορίας και να σταθείς κυριολεκτικά στο ύψος των περιστάσεων, αλλιώς η βάβω μπορεί να σου φάει τα χωράφια στο νησί και να το σκάσει με το δάσκαλο του Λάτιν, έναν δίμετρο σοκολατί τζαμαϊκανοβραζιλιάνο που λέγεται -και προφέρεται- Ρρρρραμόν.

Και πάμε τώρα στις ηλικίες τις δικές μας, τις όχι-ακόμα-γερομπισμπίκης-αλλά-όπου-ναναι.

Εμείς σύντροφοι, έχουμε πρόβλημα. Ή ΘΑ έχουμε.

Γιατί οι δικές μας, δεν είναι σαν τις γιαγιάδες μας, που μεγάλωσαν με Μεταξά (όχι κονιάκ εσύ, εσένα η γιαγιά σου είναι αλκοόλα το ξέρουμε), φάγαν και μια κατοχή στο γκρόβερ και ξέρουν από καλό λάδι και φύλο πίτας. Οι δικές μας είναι η γενιά των άφτερ-σεβεντις, που μεγάλωσαν με τις ευλογίες της καταπιεσμένης (αλλά ενημερωμένης περί τα απελευθερωτικοφεμινιστικά) μητέρας που θέλει να τις δει βασίλισσες στο πλάϊ ενος μεγαλο-γιατρού, ενός μεγαλο-δικηγόρου, ενός μεγαλο-ο,τιδήποτε ρε αδερφέ, αρκεί να χει λεφτά και να είναι μεγαλό- (έστω και μεγαλοπρεζέμπορας, αλλά να χει κούτελο).

Στο μύθο περί πριγκήπισσας και μελλοντα πρίγκηπα υποβοηθούσε βέβαια και ο πατήρ, αλλά σε λιγότερο βαθμό καθότι έπρεπε να "κρατάμε και λίγο τα μπόσικα".

Οπότε, έχεις ένα ικανοποιητικά μεγάλο ποσοστό υποψήφιων εγχώριων εστεμμένων που όπως δηλώνουν ακόμα και σήμερα (δεν κάνω πλάκα) "περιμένουν τον πρίγκηπα". (Το ότι οι πρίγκηπες ιστορικώς ήταν αμόρφωτοι, άπλυτοι, βρωμιάρηδες έκφυλοι που τους θέριζε η μαλαφράντζα και δεν είχαν πλύνει ποτέ τα δόντια τους -και μερικοί και τίποτα απολύτως-, τους διαφεύγει παντελώς. Αλλά άμα υπάρχει χρυσάφι...). Αυτές λοιπόν, για να τελειώνω με αυτό το συλλογισμό μου επιτέλους - ξέρω τι σκέφτεσαι αναγνώστριά μου "αυτός άμα κρατάει τόση ώρα στο οριζόντιο όση ώρα παρεκτρέπεται από το κυρίως θέμα του, μου κάνει". Άνθρακες ο θησαυρός όμως καθότι είμαι χοντρός,καραφλός, άσκημος, και κρατάω 3 δευτερόλεπτα, εκτός αν μετρήσεις και τα τσιγάρα πριν και μετά οπότε φτάνουμε στο ηρωικό 5λεπτο - καπνίζω γρήγορα-.

Και μετά από άλλη μια τεράστια παρένθεση προχωρώ με τον ρημάδη το συλλογισμό μου : 

Αυτές λοιπόν, άμα έχουν μάθει ότι ο κόζμος τους χρωστάει τα πάντα απλά και μόνο επειδή υπάρχουν μέσα του, άμα δουν ευκαιρία για κοκό, θα χυμήσουν σα 15χρονα στο Ρουβά. Φαντάζεσαι τώρα να μπορούν να βγάζουν φράγκα άμα εσένα δε σου σηκωθεί κανα δυό φορές; Την κάτσαμε τη βάρκα και τη λεν και Μαριγώ.

Αλλά σε όλα αυτά υπάρχει ένας λάκκος, όπως και στη διάσημη φάβα. Υπάρχει κάτι σάπιο στο βασίλειο της Δανιμαρκίας - και δε μιλώ για τις ρέγγες τους.

Πρέπει να είσαι παντρεμένος.

Χεχ..

Κοινώς, ανακαλύφθηκε άλλος ένας τρόπος για να κάνεις παντρεμένος δημόσιο σεξ.

Τί; δεν ξέρετε πως κάνει ο παντρεμένος σεξ δημοσια;

Εύκολο.

Είναι αυτό το σεξ που η γυναίκα σου σε γαμεί ορθοκωλομπρούμητα στο δικαστήριο και σου παίρνει τα πάντα.

Για αυτό αδέρφια, η λύση όπως σε όλα, είναι η πρόληψη !!

H αλήθεια είναι στη μέση

"Η αλήθεια βρίσκεται πάντα στη μέση".
Συνήθως όταν ακούμε αυτή τη φράση αυτομάτως οπλιζόμαστε με τη δέουσα αίσθηση τρόμου και φρίκης, μια και αυτή η δήλωση συνήθως ακολουθείται από "επιστημονικές" διαπιστώσεις και "απόκρυφη" γνώση η οποία έχει παραχθεί μετά από αιώνες έρευνας πάνω από φραπέδες, σε παραλίες κοιτώντας κώλους και σε ξενύχτια παρακολουθώντας διαφημίσεις τηλεμάρκετινγκ που αφορούν μαγικές ζώνες που σε κάνουν εξαιρετικό μποξέρ, αδυνατίζουν τους γλουτούς και φτιάχνουν αυθεντικό γενοβέζικο πέστο.
Θα κάνω έναν διαχωρισμό πρώτα όμως, για να μην παρεξηγιόμαστε :
Η φράση "η αλήθεια βρίσκεται πάντα στη μέση" έχει εφαρμογή σε κάποιες επιστήμες, αφού αφαιρέσεις το "πάντα" . Π.χ στην Ιστορία όταν προσπαθείς να εξηγήσεις τις αιτίες και τις αφορμές ενός γεγονότος, ναι εκεί πέρα μπορούμε να χουμε δύο ακραίες ερμηνείες, αλλά η "αλήθεια" να είναι "κάπου στη μέση". Και πάλι με επιφυλάξεις.
Όσον αφορά όμως τις θετικές επιστήμες, τα πράγματα είναι κάπως διαφορετικά. Δηλαδή τελείως διαφορετικά. Δε θέλω όμως να κάνω ανάλυση σε επιστημονική μέθοδο, επιστημολογία κλπ εδώ πέρα, θέλω να κοροϊδέψω. Οπότε το σημερινό μας θέμα είναι πως θα ήταν μερικά πράγματα αν η αλήθεια ήταν στη μέση, κυριολεκτικά.
Πάμε.
1. Εξέλιξη vs Δημιουργισμός : Κουτά. Η αλήθεια είναι στη μέση. Ο άνθρωπος και ο χιμπατζής έχουν έναν κοινό πρόγονο, που δημιουργήθηκε από το πλευρό της Τσίτα του Ταρζάν.
2. Ηλιοκεντρισμός vs Γαιοκεντρισμός : Έλα Αναγνώστη μου, αυτό είναι λίγο δύσκολο αλλά σου χω εμπιστοσύνη. Πως είναι δυνατόν και να γυρίζουμε γύρω από τον ήλιο αλλά και να γυρίζει ο ήλιος γύρω απο μας;; XΑ!

Εικών 1 : Η αλήθεια στη μέση. Και όμως, γυρίζουν!

Συμβαίνουν ΚΑΙ ΤΑ 2. Ο ήλιος γυρίζει γύρω απο τη γη δεξιόστροφα, η γη γυρίζει γύρω από τον ήλιο αριστερόστροφα. (Πολύ φοβάμαι ότι το ποστάκιον αυτό θα υποστεί κόψε-ράψε και θα το χρησιμοποιήσουν μερικοί ως αλήθεια, αλλά οκ, τι να κάνουμε, δυστυχώς μερικές φορές η φυσική επιλογή λειτουργεί και υπέρ των ηλιθίων).

3. Σφαιρική Γη vs. Επίπεδη Γη : Ε σιγά το δύσκολο ρε κνώδαλα. Η γή είναι σφαιρική από τη μέση και κάτω, και έτσι εξηγούνται πολλάαααααααα για το τι συμβαίνει εκεί κάτω και αυτοί οι Αυστραλοί είναι ο,τι να ναι. Από τη μέση και πάνω είναι μια χαρά ευθεία. Γιατί πραγματικά, όχι πείτε μου, έχετε πάει ποτέ στο Λονδίνο με αεροπλάνο; έχετε δει ποτέ από αυτό το ύψος καμιά καμπύλη; όλο ευθεία είναι. Άσε που οι σιωνιστές-σκοταδιστές-παπαριστές-τσιτσιμπιρίμ-ταμτιριριμ είναι εκεί στο κέντρο του δίσκου και μπαινοβγαίνουν μέσα έξω απο μια τρύπα που είναι στον Βόρ.... ε όχι! δεν είναι Βόρειος Πόλος, είναι Κέντρο-Πόλος. Εξ ου και η λέξη Κέντρο-μώλος, που σημαίνει το μυστικό μώλο στον οποίο δένουν τα πλοία των Ταμτιριριμ και ξεφορτώνουν σκοταδιστικά φυλλάδια. Τυχαίο; Δε νομίζω.

Εικών 2 : Η αλήθεια στη μέση : Επίπεδη ΚΑΙ σφαιρική!

4. Η Γή είναι κούφια και μέσα ζούν κακά νομιστεράκια vs. δεν γίνονται αυτά : ΟΚ η Γη δεν είναι κούφια, αλλά μέσα της έχουν σκάψει βαθιά λαγούμια τα κακά Drow, τα οποία έχουν φτιάξει ολόκληρο πολιτισμό και έχουν και πόλεις όπως η Menzoberranzan και η Ched Nasad. Στον λεγόμενο και Underdark, υπάρχουν πολλά κακά πλάσματα, όπως οι Mind Flayers, τα Aboleth, οι Hook Horrors και οι Kuo-Toa. Ευτυχώς όμως υπάρχουν και καλά τα οποία τα εμποδίζουν να βγουν όξω όταν θέλουν. Αν και δε θέλουν πολύ και βγαίνουν μόνο νύχτα, γιατί τα πειράζει ο ήλιος και παθαίνουν εγκαύματα και άντε να βρεις αντηλιακό τώρα στη Menzoberranzan.

5. Η γη είναι δισεκατομμυρίων ετών vs Η γη είναι 6000 ετών : Απλή παρεξήγηση. Η Γη ως τεράστια πέτρα που κόβει βόλτες στο διάστημα ας είναι όσο θέλει. Το σημαντικό είναι πως η ΓΗ ως ΓΗ-φιλοσοφικά-πολιτιστικά-σουρρεαλιστικά-ανθρωπομετρικά-ομοιοστασιακά είναι 6000 ετών γιατί μέχρι εκεί ξέρουν να μετράνε αυτοί που το υποστηρίζουν. Μετά μπερδεύονται. Στο κάτω κάτω τι σημαντικό έχει γίνει απο τα 6000 χρόνια και πριν; Τίποτα. Απλά είχαμε προοδεύσει από το να βοσκάμε φτέρες στο να τις βράζουμε. Κάτι τυχάρπαστοι πολιτισμοί που υπήρχαν παλιότερα είναι ανάξιοι λόγου γιατί όταν εμείς είχαμε χρέη αυτοί ακόμα αντάλασσαν καμήλες με τις γυναίκες τους.

6. Κανονική Ιατρική vs Σαμάνοι/γητευτές αραχνών κλπ : Η αλήθεια είναι κάπου στη μέση. Αν έχεις καρκίνο στον εγκέφαλο, λευχαιμία, σύφιλη και ηπατίτιδα c, οι μεν θα προσπαθήσουν αλλά δε θα σε σώσουν, οι δε θα προσευχηθούν στο Μανιτού,θα προσπαθήσουν αλλά δε θα σε σώσουν. Απλά από το πόσο απελπισμένος είσαι, εξαρτάται και το ποιον θα κατηγορήσεις ως μπαταχτσή. Οι κανονικοί γιατροί ξέρουν μέχρι που φτάνουν οι δυνατότητες της επιστήμης, οι άλλοι ξέρουν μέχρι που φτάνουν οι δυνατότητες της ευπιστίας και της αφέλειας.

7. Αστρονομία vs. Aστρολογία : Μπορεί κανείς εκ των δύο να μην έχει την παραμικρή ιδέα για το πως λειτουργεί το σύστημα του άλλου, αλλά από την άλλη και οι αστρονόμοι ξέρουν τι λένε αλλά και είναι σίγουρο, στανταράκι ότι μεγάλες πέτρες μπορούν να επηρρεάσουν σημαντικά τη ζωή σου. Το είχα πει και παλιότερα, πολύ εύγλωττα με την παρακάτω φωτογραφία : 

                                        



Τέλος, γιατί έχουμε δουλειά, αφιερωμένο εξαιρετικά το stand up του Dara :






Επίσης, καλώ τους συναγωνιστές μπλοκερζ να συμμετέχουν με προτάσεις για άλλες αλήθειες που βρίσκονται στη μέση, γιατί στάνταρ ξέχασα πολλά...(κατά προτίμηση από θετικές επιστήμες, όχι πολιτική, ιστορία κλπ)

Καθημερινότητα...

Απογευματάκι. Από τις λίγες μέρες που καταφέρνεις να φεύγεις από το γραφείο πριν νυχτώσει και γουστάρεις πολύ. Το γραφείο δεν είναι γραφείο με την ευρεία ένοια που χρησιμοποιεί ο κόσμος που δουλεύει σε πραγματικά γραφεία και εννοεί άλλα πράγματα -καταλαβαίνεις τι λέω ε-, είναι ένα γραφείο ξύλινο με ένα pc πάνω σε ένα χώρο με άλλους πιειτσντάδες που γράφουν αδιαλλείπτως κώδικα, κάνουν διαλείμματα με facebook και blogs και πάνε έξω για τσιγάρο και φτηνό φραπέ στο κυλικείο. Φεύγεις νωρίς που λες, αλλά έχεις δρόμο να κάνεις. Πάντα έχεις δρόμο να κάνεις βασικά, ακόμα και αν δεν το ξέρεις. Και πάντα θα έχεις δρόμο να κάνεις. Γιατί όπως είπε και κάποιος χαζός, όταν τελειώσει ο δρόμος, τι σκατά σου μένει; Όταν φεύγεις νωρίς όμως πάντα έχεις κέφια. Γιατί έχεις περισσότερο χρόνο για σένα, εκεί που συνήθως απλά πας σπίτι και ψοφάς αν δεν έχεις κέφια να βγείς, ή βγαίνεις ψόφιος για να βγείς και να μη γκρινιάζεις μετά στο ήμισυ οτι δεν βγαίνεις και δε σου αρέσει, και τα λοιπά. Ωπα ρε, σαν πολλή μιζέρια δεν έπεσε; Ναι οκ απλά αισθάνομαι ελαφρώς αδικαιολογήτως κουρασμένος τώρα αλλά οκ, θα μου περάσει. Φεύγεις επιτέλους που λες, και η ώρα είναι μόνο 5 και γουστάρεις. Και κάνεις σχέδια. Γιατί όταν έχεις χρόνο θες να κάνεις πράγματα. Τι θα κάνουμε σήμερα; Βόλτα; Σινεμά; Μήπως να πάμε για φαγητό; Όχι,όχι και όχι. Σήμερα έχεις και κέφια και χρόνο. Θα τα συνδυάσεις όλα σπίτι σου. Ναι και τη βόλτα. (Δεν κατάλαβα, 40 κάτι χιλιόμετρα δρόμος, δε μετράνε για βόλτα;). Ναι αλλά τι μαγειρεύουμε μωρέ; Στο γνωστό σουπερμάρκετ επικρατεί ένας αναβρασμός και μια αναμπουμπούλα, καθότι και άλλοι έχουν φύγει κατά τις 5 απο ο,τι φαίνεται και έχουν ακριβώς την ίδια ή σχεδόν παρόμοιες αλλά εντελώς διαφορετικές, ιδέες με σένα. Στέκεσαι σκεφτικός μπροστά στον πάγκο των αλλαντοτυριών και υπολογίζεις γκουρμεδίστικες ιδέες. Σκέφτεσαι συνδυασμούς και λιγουριάζεις. Το καταλαβαίνεις από το γουργουρητό στο στομάχι και την πλημμύρα ξαφνικά στο στόμα. Να φτιάξεις κάτι ιταλικίζον; Φρυγανισμένο ψωμάκι με προσούτο, λίγο ντοματούλα και φετούλα παρμεζάνα; χμμ.. ναι αυτά για ορεκτικό, αλλά.. χμμ, μήπως να τα κάνεις όλα αυτά μια ωραία πίτσα, προσθέτοντας και μανιταράκια φρέσκα και μια ωραία μοτσαρέλλα; χμ.. μπα, καλύτερα να το γυρίσεις σε κάτι ελαφρύ σήμερα, μην το ξαναξεφτιλίσεις πάνω που έχασες τις μπύρες των χριστουγέννων.. Να φτιάξεις κάτι σχιστομάτικο; Να μπουρδάρεις στο περίπου-γουοκ σου κοτοπουλάκι, κρεμμυδάκια, πιπεριές, λίγο τζίντζερ, ζωμό και να ρίξεις κανα δυό κουταλιές σάλτσα σόγιας και μετά νουντλς; μμμμμ.. και δυό κουταλίτσες καυτερή πιπεριά ίσως. Μπα, θα πεινάς πάλι σε μια ώρα μετά και μάλιστα θα έχεις τρελλή λιγούρα για γλυκό. Ο γαστριμαργικός διάβολος στο μυαλό σου ξυπνάει την ώρα που το βλέμμα σου περνάει σχεδόν αδιάφορα πάνω από τα βιολογικά κρέατα στο ψυγείο. Και ξυπνάει και ελαφρά οργισμένος, δύστροπος και λιμασμένος ως συνήθως. Σου ψυθιρίζει αργά, ανατριχιαστικά, σα γκομενάκι που έχεις μεθύσει στο μπαρ και αποφάσισε φορ φακς σέϊκ να σου κάτσει ρε κακομούτσουνε. Σου λέει "παϊδάκια"... "έχεις και κάρβουνα σπίτι, θα ανάψεις τη μικρή ψησταριά, σε 20 λεπτάκια θα είναι έτοιμη η φωτιά. Μέχρι να γίνει, θα φτιάξεις λίγη τυροκαυτερή με τη γαμάτη φέτα που σου φερε η μανούλα. Ή μπουγιουρντί καλύτερα. Δώσε τη φετούλα στο πήλινο, ψιλόκοψε μέσα και λίγη γραβιέρα, μπούρδαρε μια κουταλιά ντοματούλα, καυτερή πιπεριά, ρίγανη και βουρ στο φούρνο. Ε φανταστικέ μου λιγούρη; Και μολις μπει στο φούρνο, πλάκωσε τα παϊδάκια στο αλατοπίπερο, χώσε ρίγανη μπόλικη και βάλτα φώκο. Και κόψε και λίγο ψωμί να λαδώσεις να βάλεις πάνω στη σχάρα μετά. Και δες τη λεμονιά αν έχει κανα λεμόνι να τα πνίξεις όλα. Θα κοπανήσεις και μια μπύρα και θα σαι άρχοντας..".. Η αλήθεια είναι ότι καμία γυναίκα δε σου χει μιλήσει ποτέ τόσο ρομαντικά. Χαλυβδώνοντας τη θέλησή σου στέλνεις το γαστριμαργικό δαίμονα να παίξει στα τυριά (έχει μεγάλο κόλλημα με την κρητική και ναξιώτικη γραβιέρα και το λαδοτύρι, αλλά τον βλέπεις να σαλιαρίζει και κάτι τσένταρ και στίλτον). Όχι, σήμερα δε θα φας παϊδάκια, γιατί άμα συνεχίσεις έτσι, όταν θα πας για εξετάσεις, θα εμφιαλώσουν το αίμα σου και θα το πουλάνε ως άλειμμα για πρωινό σε γκέτο βρυκολάκων. Κόβωντας βόλτες στο σουπερμάρκετ περνάς αδιάφορα μπροστά από τις γκοφρέτες και τα πάμπερς, αλλά πισωγυρνάς για να τσιμπήσεις τρείς σοκολατίτσες 72% με αμύγδαλα. Εξαιρετικό πράμα. Τσιμπάς και ένα σαπούνι και ένα απορρυπαντικό για το πλυντήριο πιάτων (ΠΟΣΟ ΚΑΝΕΙ; Τι λέτε ρε παιδιά.. δεν πάτε καλά..) και μετά χτυπάς και κωλοπέϊπερ έτσι γιατί ψιλιάζεσαι ότι τελειώνει. Χαρτοπετσέτες, ως συνήθως, δεν παίρνεις. Δεν ξέρεις γιατί αλλά ένα από τα πράγματα που πάντα ξεχνάς είναι οι χαρτοπετσέτες. Πάντα όμως. Ευτυχώς που το ξεχνάς βέβαια. Χρησιμοποιείς τις κλασσικές πετσέτες της κουζίνας και κάνεις και οικολογική οικονομία στο χαρτί. Ή τουλάχιστον έτσι έχεις αποφασίσει να δικαιολογείς τη γυφτιά σου. Ήρθε η ώρα όμως να συγκεντρωθείς στο στόχο σου. Το λόγο που ήρθες. Ο γαστριμαργικός δαίμονας κολυμπάει στις παρμεζάνες και τα γκούντα και ήρθε η ώρα να ψωνίσεις πριν σε δει και σε βάλει να πάρεις 4 κιλά προβατίνα να τα τσακίσεις με πατάτες τηγανητές. Με γοργές κινήσεις τσιμπάς ένα διχτάκι πατάτες και ένα διχτάκι κρεμμύδια (βιολογικά, τώρα που μας παίρνει ακόμα). Για κάποιο περίεργο λόγο στο μυαλό σου αναβοσβήνει η λέξη "φοντύ, φοντύ ,φοντύ, φοντύ" . Με τιτάνια προσπάθεια αποφασίζεις να την ξεκολλήσεις απο κει, ειδικά βλέποντας ότι μάλλον θα σκεφτείς και τη λέξη "σοκολάτα" δίπλα. Ασθμαίνοντας και ιδρώνοντας το ξεχνάς. Σχεδόν τρέχοντας πας, πλησιάζεις τον πάγκο του χασάπη και λες όσο πιο γρήγορα μπορείς "ένα κιλό νουά". Βασικά βγαίνει σαν κινέζικα του στυλ "ενακίλο νούα" γιατι ο στομαχοδαίμονας σε πήρε χαμπάρι και γυρνάει προς τα σενα γρυλλίζοντας. Τσιμπάς το κρέας και τρέχεις γρήγορα προς τα ταμεία, αρπάζοντας στο δρόμο και ένα μπουκάλι κόκκινο κρασί. Ναι λεμονάτο κατσαρόλας θα το κάνεις, με πουρέ (έχεις γάλα σπίτι; εχεις έχεις, να τρίψεις μέσα και λίγη γραβιέρα να γίνει μαστιχωτός), αλλά δε σου αρέσουν ιδιαίτερα τα λευκά κρασιά και εκείνη τη στιγμή να πάνε να κοψουν τα λαρύγγια τους οι ειδήμονες. Μέχρι να πληρώσεις και να βγεις έξω, ο δρόμος έχει πήξει πλέον. Ορδές λιμασμένων οικογενειαρχών με τα πάμπερς και τα βρακολάστιχα στις τσάντες τους κορνάρουν ανηλεώς στη Highway to hell που έχεις πάρει και οδηγεί στο δικό της γραφείο. Ανάβεις τσιγάρο και βάζεις το σιντάκι με τους AC/DC , ανοίγεις τα παράθυρα και σκας στα μούτρα των τριγύρω σου τις τσιρίδες "I'm on a Hiiiiiiiiiiigwaay to heeell.." γκαα γκα "Ι m on a hiiiiiighway to heeell". Ρουφάς τζούρα χολμπορνάκο και τραγουδάς, αποφασισμένος πως θα αργήσεις, αλλά πλέον δε σε νοιάζει.O διπλανός οδηγός σου σε κοιτάει και χαμογελάει πονηρά. Παρ'όλη την κοστουμιά του, καταλαβαίνεις πως είναι δικός σου άνθρωπος. Πράγμα που επιβεβαιώνεται όταν για λίγο δυναμώνει το δικό του και ακούς από μέσα τον DiAnno να τραγουδάει το Wrathchild. Τελικά δεν αργείς και τόσο. Φτάνεις στο γραφείο της σε κανα 20λεπτο.(Ενώ θα έπρεπε να κάνεις γύρω στα 5 1/2 , 6 παρα 25 το πολύ, λεπτά). Τη βλέπεις να κατεβαίνει τις σκάλες και σκέφτεσαι.. Όχι ρε βόδια, δε σκέφτεσαι τι ωραία που είναι και πώς λάμπουν οι πράσινες γαλότσες με τα λουλουδάκια, σκέφτεσαι πόσο αργά πάει και "¨αντε παιδάκι μου, προχώρα, δε χρειάζεται να σαι κομψή τέτοιες ώρες, πεινάω!!!" . Φυσικά δεν πάει αργά, απλά εσύ πεινάς. Τόσο πολύ που στο μυαλό σου βλέπεις το νουά να τσιτσιρίζει στην κατσαρόλα (σκέτο, ούτε βούτυρα ούτε λάδια, τίποτα) και ετοιμάζεσαι να το σβήσεις με λίγο κονιάκ, ή ουϊσκι. Τα κρεμμύδια είναι ψιλοκομμένα ήδη και θα τα φουντάρεις μετά. Να καραμελώσουν με τους χυμούς του κρέατος, να μπουρδάρεις και το λεμονάκι με το κρασί μέσα, να το αφήσεις να γίνει λουκούμι.. Όλα αυτά έχουν γίνει μέχρι εκείνη να κατέβει τις σκάλες. Της δίνεις ένα πεταχτό φιλί και ξεκινάς το αυτοκίνητο φεύγοντας λες και μόλις λήστεψες την κεντρική τράπεζα της Ζυρίχης και σε κυνηγάει η αστυνομία, ο στρατός, τα ΛΟΚ και ο σύλλογος Σοδομιστών-Καννιβάλων Άνω Τρούμπας. Σου λέει τι έγινε στη δουλειά σήμερα και εσύ παραδόξως, ακούς. Για να ξεγελάσεις τον τυραννόσαυρο που μουγκρίζει μέσα σου, μπορείς ακόμα και να πας σε συναυλία της Στέλλας Πετσετάκου και να δείς μη σου πω και κομεντί με θέμα το γάμο.(ο υποφαινόμενος δε γνωρίζει βέβαια αν υπάρχουν και κομεντί με άλλο θέμα). Στη δουλειά της τα γνωστά, μην τα βγάλουμε παραέξω, κυκλοφορούν και απολύσεις. Σιγοτραγουδάει το "Are we human or are we dancer?" , στίχο που βρίσκεις εξαιρετικά κακόγουστο στιχουργικά και αποδεικτικό της απέραντης αταλαντοσύνης του συντάξαντα αυτόν. Ευτυχώς αποδεικνύει για άλλη μια φορά την ευφυία της και το μετατρέπει σε "are we human or are we cancer?" πραγμα που σου αρέσκει. Φτάνετε σπίτι. Δέσιμο ο σκύλος, γιατί ως συνήθως αντιμετωπίζει τους ανθρώπους ως υποψήφιο φαγητό. Τη βάζεις μέσα, ρίχνεις στη σόμπα μερικά καδρόνια, φώκο, ξαναλύνεις το σκύλο μην συφιλιάσει δεμένος όλο το απόγευμα και πας στην κουζίνα. Εσύ, το νουά και οι κατσαρόλες. Επιτέλους μόνοι. Χαμογελάς. Are we human or are we cancer καλε; Ξαναχαμογελάς, και πιάνεις το μεγάλο μαχαίρι. Την κοιτάς κρατώντας το μαχαίρι και χαμογελώντας ..περίεργα.. δυστυχώς δεν τρομάζει ιδιαίτερα επειδή είναι κουρασμένη και αυτή. Mental note άλλη φορά να χαμογελάς τρομαχτικά κρατώντας το ταϋλανδέζικο μαχαίρι. Είναι πιο τρομακτικό από του κουζινομάχαιρο του Μάκρο. Σηκώνεται, ανοίγει το μπουκάλι και βάζει δυό ποτηράκια κρασί. Σκέφτεσαι να τη χουφτώσεις λίγο, αλλά είπαμε. ΠΕΙΝΑΣ. Τη στέλνεις στο σαλόνι. Κοιτάς το νουά. Το μαχαίρι σηκώνεται, και αρχίζουμε...

Γιορτάστε τον έρωτά σας..

...αλλιώς
Γιατί τίποτα δεν αναζωογονεί την αγάπη, τη σύμπνοια, την ομόνοια, τη χαρά και την αγάπη (άλλη μια φορά), από το να κάνετε το υπέρτατο δώρο στην/στον αγαπημένη/ο (ναι τα κόβω απο δω και πέρα τα ο/η- κάναμε το χρέος μας προς το φεμινιστικό κίνημα όταν αποκτήσαμε γυναίκες αφεντικά) σας.
Ο Άγιος Βαλεντίνος (προσοχή στην προφορά, το "ντ" δε λέγεται ξερό και απότομο, λέγεται τρυφερά και γλυκερά σαν "ν τ". Επίσης στο τέλος το "ς" το λέτε λίγο συριχτό και "ζεστό", όπως η γνωστή φυλή των κυριλλέ ξέκωλων που θα βρείτε απανταχού του σύμπαντος, αλλά σε μεγάλες συγκεντρώσεις στα "καλά" μαγαζά.) Μακρυγόρησα. Ο Άγιος Βαλεντίνος που λέτε, πρέπει να εορτάζεται με μεγαλοπρέπεια, πάθος, πόθο, σεξ (και βία) και τα λοιπά εμετικά.
Για αυτό τη χρονιά αυτή, μην κάνετε τα γνωστά ξενέρωτα οι γυναίκες : Πρωτότυπα κόκκινα εσώρουχα- με τον πρωτότυπο συνδυασμό σιθρου κομπινεζό και σιθρού στρινγκ με κορδελίτσα για να λύνεται εύκολα,πρωτότυπες ζαρτιέρες και πρωτότυπες γόβες, ίσως και μια πρωτότυπη στολή νοσοκόμας, χορεύοντας έναν πρωτότυπο αισθησιακό χορό για τον αγαπημένο σας, ίσως μάλιστα το πρωτότυπο Leave your hat on, ή ακόμα και το πάντα αισθησιακό και πρωτότυπο White rabbit. Αφού έχετε ανάψει στο χώρο σας τα πρωτότυπα κόκκινα κεριά και τα πρωτότυπα αρωματικά λάδια sandalwood ή ylang ylang που σύμφωνα με το πάντα πρωτότυπο και πρωτοποριακό περιοδικό (για άτομα με IQ<0.8 που διαβάζετε φανατικά και που "δεν τα κάνετε αυτά εσείς, απλά το χαζεύετε" ) αυξάνει το πάθος για μια τέτοια νύχτα. Και αφού το σπίτι σας μυρίζει στην καλύτερη σαν ξεπεσμένο μοναστήρι ανθυποσέκτας βουδιστών σε κοιλάδα της Καλιφόρνια και στη χειρότερη σαν κοπάδι από ερεθισμένα γκνου την περίοδο της αναπαραγωγής, τσουυυπ είστε έτοιμες για την έλευση του αγαπημένου. ε; ναι κάτσε να πιάσω και τους άντροι και τα λέμε.
Πρωτότυποι φίλοι μου, για τη χρονιά αυτή μην κάνετε ούτε και σεις τα γνωστά ξενέρωτα: Πρωτότυπη κόκκινη ανθοδέσμη με πρωτότυπα κόκκινα τριαντάφυλλα, 12 ή 14 ή χ όπου χ ο αριθμός των μηνών,εβδομάδων,ημερών,ωρών,δευερολέπτων είστε μαζί. Πρωτότυπη βελούδινη καρδούλα τίγκα στα πρωτότυπα καρδουλοσοκολατάκια με γεύση σοκολάτας του πάθους, σοκολάτας του έρωτα, σοκολάτας της αγάπης και σοκολάτας του Γαλακτοπωλείου ο Βαγγέλης. Τα καρδουλοσοκολατάκια ούτα παρεπιπτόντως μάλλον είναι η πιο εμετική εφεύρεση μετά τις ταινίες του Αλμοδόβαρ (λυσσάξτε κουλτουριάρηδες, εμένα μου αρέσουν τα σπλάττερ με άσκοπη και ωμή βία) και τα κόκκινα ζιβάγκο των ντεμέκ σοσιαλιστών που το παιζουν "έχω αριστερό παρελθόν, πούλαγα πασατέμπο στη λεωφόρο που ως γνωστόν είναι ένα τσουπ απο το Πολυτεχνείο". Ώπα το πάω μακριά και δε θα εκδοθεί στο περιοδικό.
Φίλοι μου και σύντροφοι και συναγωνιστές στην καφρίλα άντρες, μην αρχίσετε πάλι να μαγειρεύετε περίεργα πράγματα για την κοπελιά. (Οι εποχές που ξέραν να μαγειρεύουν κάτι δυσκολότερο από μακαρόνια με κέτσαπ και τηγανητές πατάτες - και αυτές ζόρικα - έχουν περάσει από τότε που οι μάνες σας και μας ήτο 22.) Ξεχάστε το Chateauneuf du Pape που θέλατε να πάρετε, τα αφροδισιακά στρείδια, και το σατωμπριάν ή το τουρνεντό ροσσίνι ή τo στήθος πάπιας με πράσινο πιπέρι ή τη μαραθόσουπα με καρότο και πορτοκάλι και όλα αυτά που διαβάζετε αγαπημένοι μου εργεναραίοι στα άπειρα περιοδικά μαγειρικής που έχετε σπίτι. Ξεχάστε και σεις τα αρωματικά λάδια σώματος που έχετε κρύψει στο πρώτο συρτάρι. Μεταξύ μας κιόλας, δε νοιώθετε σαν κολιοί τον Αύγουστο όποτε καμιά σύντροφός σας επιμένει να σας πασαλείψει πατίκορφα με τέτοια λάδια; Πρέπει να περιορίζεται η χρήση τους σε ορισμένα σημεία μόνο, το εξής ένα.. Ναι ξέρετε οκ.. τέσπα. Αφήστε τα λάδια, τα προφυλακτικά τα κόκκινα φωσφοριζέ με γεύση φράουλα (πραγματικά τώρα, αν τα χεις με γυναίκα που προτιμάει τη γεύση του λάτεξ με φράουλα από χμμμ.. εσένα, ή άντε πλύσου καλά επειδή μάλλον τελευταία φορά πλύθηκες στα βαφτίσια σου, ή χώρισέ την γιατί παραείναι μη μου άπτου.Εκτός αν σου αρέσει το σεξ χειρουργείου, πάσσο τότε.) . Λοιπόν άντροι, άστε ρε τα ζαβά και σεις, αφού έτσι και αλλιώς, το ξέρουμε, δεν το χουμε εμείς αυτό το στυλάκι της εορτής με τίποτα. Δε μας κάνει κάτι, απλά μερικούς σας υποχρεώνουν οι δικές σας που "και σε αυτές δεν αρέσει φυσικά, εννοείται, για ποιες τις περάσατε, αλλά να ρε μωρά τους, εσείς να μην κάνετε ΤΙΙΙΙΠΟΤΑ τέτοια μέρααα; ε;ε;ε;"-νάζι σκέρτσο.Άστε τις προετοιμασίες τις τρελλές και όχι, αν δεν έχει κάνει μέχρι τώρα αυτό που ζητάτε και δε θέλει να το κάνει, γιατί να το κάνει ρε εκείνη τη μέρα; (υπάρχουν και εξαιρέσεις. Δε γνωρίζω καμία).
Λοιπόν φερθείτε εναλλακτικά αυτή τη μέρα και οι δύο.
Οι γυναίκες : Μείνετε άπλυτες, αξύριστες και φάτε το μεσημέρι μπακαλιάρο σκορδαλιά. Μακριά από κομμωτήρια, κοσμηματοπωλεία, ζαχαροπλαστεία, γαλακτοπωλεία, προπατζίδικα και τέτοια. Μην πάρετε εσώρουχα. Δανειστείτε από κάποια ηλικιωμένη συγγενή σας, την τιμημένη κυλότα-σκελέα που ήταν η φαντασίωση γενεών και γενεών ηρώων ελλήνων που έδωσαν το αίμα τους στο έπος του 40. Σκεφτείτε το και έτσι, αυτοί δε βλέπαν στρινγκ και πολεμάγαν σα λιοντάρια, εμείς τα έχουμε όλα στη φόρα και βάζουμε τα κλάμματα όταν στο στρατό μας πουν να καθαρίσουμε 5 κιλά πατάτες. (ωρε ζημιά που πάω να κάνω..) (θα το φέρω μετά ρε, μην ανησυχείτε). Και προπάντων, μη βγάλετε το μουστάκι. Μην κλείσετε τραπέζι σε καμιά πίστα, για να μην πάθω αναφυλαξία, δε θέλω να ακούσω για Πλούταρχους με την κλάψα τους και την απαλεψιά τους, για Χατζηγιάννηδες -είστε και "ροκούδες" πανάθεμά σας- που τραγουδάνε μαλακίες αλλά έχουν γαμάτη σύνδεση στο ιντερνετ κλπ κλπ. Ξεκολλήστε. Ντυθείτε χύμα, ΜΗ ΒΑΦΤΕΙΤΕ για μια φορά στη ζωή σας να δούμε και μεις το πραγματικό σας πρόσωπο μετά από 6 χρόνια σχέσης (μόνο που το λέω ανατριχιάζω... μέχρι 1 χρόνο και κάτι ψιλά έχω φτάσει..) και προτείνετε στο γκόμενο να πάτε Μαβίλλη για βρώμικο και μπύρες από το περίπτερο. Να κάτσετε μισή - μία ωρίτσα και μετά να πάτε σπίτι σας κραιπαλιασμένη και απελευθερωμένη για μία επιτέλους μέρα στη ζωή σας από όλα τα γυναικεία κολλήματα που σας βασανίζουν από τότε που σκεφτήκατε πρώτη φορά "χμμ ο Κωστάκης την έχει μεγάλη, θα τον πάω στις τουαλέτες και θα τον ξεαπαυτώσω"
Οι άντρες τώρα : Δε θέλω αργοπορία. Κάντε ένα καφτό, παρατεταμένο ντουζάκι. Προσπαθήστε να πλύνετε και σημεία του σώματός σας που δεν θα πλένατε ποτέ (ιδέα : ναι, πλενόμαστε και κάτω από γόνατο, μη βαριέστε να σκύψετε). Βάλτε το καλό αφρόλουτρο, αυτό που είναι πανάκριβο και σας κάναν δώρο στα γενέθλιά σας πέρισυ. Ναι ρε αυτο που έχει μια 80αρα τα 200ml.. Και το καλό σαμπουάν. Και βάλτε και τη δυναμωτική μάσκα στα μαλλιά γιατί αφενός μυρίζουν ωραία μετά, αφ'ετέρου , πρέπει να το παραδεχτείτε, οτι τελευταία βλέπετε τάσεις αραίωσης.
Αφού βγείτε από το μπάνιο, ξυριστείτε καλά με την ωραία την ξυριστική μηχανούλα, και απλώστε στο δερματάκι όχι κρεμούλα, αλλά μια λοσιόν που θα φτιάξετε με δεντρολίβανο και δυόσμο. Χρησιμεύει και σα μαρινάδα για το αρνί που θα ψήσετε την τσικνοπέμπτη. Βάλτε τα ωραία τα εσώρουχα που δεν έχουν πουθενά τρύπες, βάλτε το καθαρό πουκάμισο με τα μανικετόκουμπα τα Mont Blanc και το ωραίο παντελονάκι σας και το δερμάτινο τζάκετ. Α και τα μαύρα παπούτσια. Και μην ξεχάσετε την ωραία κολώνια ε. Λίγο όμως, μη τη λουστείτε, το χετε αυτό, ειδικά οι κάγκουρες.
Αφού σας δώσει η κοπελιά της προηγούμενης παραγράφου ραντεβού στη Μαβίλη για βρώμικο και μπύρες, πηγαίνετε γεμάτος χαρά να τη συναντήσετε.
Τη βλέπετε που έχει έρθει ντυμένη σαν παριζιάννα ρακοσυλλέκτρια να ζέχνει σαν μπάσταρδο του Κθούλου, τρώτε από ευγένεια το βρώμικο με το μπόλικο ταμπάσκο, την παρατάτε φρίττων για το πως είναι έτσι, της δημιουργείτε χίλια πεντακόσια περίπου κόμπλεξ κατωτερότητας και 4 τόνους ενοχές για το πως είστε εσείς περιποιημένος ενώ αυτή λέτσος, και πάτε για μπύρες σε τελειωμένο ροκάδικο με τους μπάκουρους κολλητούς.
Bonus για το τελειωμένο ροκάδικο :
Αφήστε που εκείνη τη μέρα είναι η καταλληλότερη για τρελλή πεσιματική σε ελεύθερες τύπισσες. (Προσοχή όμως, πρέπει να είναι οπωσδήποτε και ΑΠΕΛΠΙΣΜΕΝΕΣ. Τις καταλαβαίνεις απο μακριά αυτές. Συνήθως φοράνε ρούχα που παραπέμπουν σε νυφικό. Ναι ακόμα και οι ροκούδες το παθαίνουν αυτό. Έχετε πάει ποτέ σε συναυλία των Paradise Lost; Πάει το μαύρο νυφικό στεφάνι.. )