Παιδιά, όχι άλλα κλαψιάρικα βιωματικά ποστ για τις πανελλήνιες, φτάνει. Τέτοιο επαγγελματικά μίζερο,μαμαδίστικο εμετικό -στα όρια του λαζοπουλικού- πατρονάρισμα των παιδιών με κάνει να θέλω να καρφώσω αλεξικέραυνο στην καρωτίδα και να βγω για στορμ τσέϊσινγκ.
Και πωπω τι περνάνε τα καημένα, και πω πόσο άγχος, και πω τι αδικία και πω τι θα κάνουν και που θα περάσουν και πω τσάμπα αγχώνονται και πω και να σπουδάσουν και τι έγινε κλπ.
Ναι ναι, αλλά άμα του πας την κουβέντα στο ΔΙΚΟ του το παιδί, "αααααα ο Θανασάκης εκτός από εκπάγλου καλλονής είναι και σπανίας ιδιοφυϊας, άριστος στην έκθεση και τα μαθηματικά, διαπρέπει στον τζουράν και την ιστορία, και όσο να πεις για τη γλωσσομάθεια.."
Ο Θανασάκης εν τω μεταξύ δε μπορεί να κατανοήσει ούτε ρεφρέν σε τραγούδι του Κάτμαν και έχει χόμπι να κάνει τη μύξα του μπαλάκι και να προσπαθεί να την κολλήσει στο ταβάνι. Αλλά σύμφωνα με τους περήφανους γεννήτορές του, αυτό το αμάλγαμα γενετικού υλικού (50% μάνα, 50% πατέρας, ακατέβατα) και αποτέλεσμα εκατομμυρίων χρόνων εξέλιξης και φυσικής επιλογής, ωφείλει στον εαυτό του και στην κενωνία να σπουδάσει, καθώς τέτοιος υπερφυσικός γιωτόμπαλος, δεν πρέπει να λείψει από την παγκόσμια επιστημονική κονίστρα.
Μετά έχουμε τις άλλες μοιροιλογίστρες να σπέρνουν κατάρες απο δω και απο κει, αυτούς που κάποτε έγραψαν και δεν πέρασαν.
Δισκλέϊμερ: Το σεπτόν τούτο βλογ, δεν έχει κανένα πρόβλημα με το να μην έχει σπουδάσει κάποιος, να μη θέλει καν να σπουδάσει και να επιλέξει να γίνει κάτι άλλο στη ζωή του. Αν κάνουμε τη δουλειά που επιλέξαμε σωστά, είμαστε όλοι γαμωχρήσιμοι σε αυτό το γαμωτόπο.
Τέλος δισκλέϊμερ
Έχουν βγει κλαίνε για τό πόσο σκατά έγραψαν στις πανελλήνιες, πόσο ζορίστηκαν, πόσο δεν την πάλευαν, πόσο άγχος είχαν κλπ. Και συνεχίζουν με τα κλασσικά εικονογραφημένα-40 χρόνια επιτυχίες:
Στο "πόσο μαλάκες και άχρηστοι και παπαγάλοι είναι όσοι κατάφεραν και πέρασαν". Γιατί δε στο πα, στο πα; Το 90% αυτών που κλαίνε τόσο πολύ και που και το ελληνικό πανεπιστήμιο συλλήβδην είναι αυτοί που δεν κατάφεραν να περάσουν και το παίζουν αντικομφορμιστές και όχι-παπαγάλοι.
Και "αχ δε μπορούσα να μάθω απέξω τα μαθηματικά για αυτό δεν πέρασα. Πιτού κακά κακό σύστεμ, είμεθα αναρκιστς των εξετάσεων, τιτσερ λιβ δεμ κιντζ αλον".
Ναι αν ήθελες να "μάθεις απέξω" τα μαθηματικά, τη φυσική και τη χημεία, το σύστημα λειτούργησε παραδόξως σωστά και δε σε άφησε να περάσεις και καλώς δεν πέρασες. Θυμάμαι ακόμα την αλήστου μνήμης μπορδόχα τη μέρα που δίναμε μαθηματικά να λέει περήφανη "δίνω τρίτη χρονιά, τα έχω μάθει όλα απέξω, έχω προετοιμαστεί καλύτερα από όλους σας, σας βλέπω χαλαρούς και δε θα γράψετε..". Η συνέχεια είναι προφανώς πιο προβλέψιμη και από μεξικάνικη σαπουνόπερα: Η υπερβατική μπαλότσα έγραψε στα πάντα κάτω απο 6 και 1 βδομάδα πριν φύγει για την Αγγλία να σπουδάσει στο παγκοσμίως άγνωστο University of Southnorthwillimshire σε ένα πάρτυ μας έκανε κήρυγμα για το πόσο ζώα και πρόβατα είμαστε που κάτσαμε και τα μάθαμε όλα παπαγαλία και περάσαμε.
E αυτή η συνομωταξία λοιπόν κάθε τέτοιες μέρες ξεσαλώνει.
Νταξει παιδιά, χαλαρώστε. Κανείς δε σας είπε ηλίθιους που δεν περάσατε, κανείς δεν υποτιμά την εγγενή μαλακία του συστήματος, κανείς δε λέει οτι αυτοί που περάσανε είναι ιδιοφυϊες (τρομερά εγγυημένα όμως, δεν είναι) αλλά μην το παρατραβάμε κιόλας το σκοινί ε; Που μάθατε οτι ο Γκέϊτς και ο Τζομπς ήταν κολετζ ντροπαουτς και νομίζετε ότι είστε ίδιοι.
Δε σας έκατσε, δεν την παλέψατε, φταίτε εσείς-φταίνε οι άλλοι δεν ξέρω, αλλά πιστέψτε με, υπάρχουν παιδιά που έκαναν σοβαρή προσπάθεια και έχουν και νιονιό και δεν είναι παπαγάλοι και αυτοί θα περάσουν (Στάνταρ. 100%. Εστάριαν σπικινγκ). Είναι αυτοί που παρ΄'ολη την παραφιλολογία για τα "sos", τα "σιγουράκια" κλπ κάθισαν και γαμωδιάβασαν και γαμωκατάλαβαν τι διάβασαν. Γιατί; σε τι διαφέρουν; Δε με απασχολεί καθόλου. Αυτό που με απασχολεί είναι να είμαστε σεμνοί και μαζεμένοι με αυτή την κατηγορία ανθρώπων. Μπαϊ δε γουέϊ αυτοί που είναι συνειδητοποιημένοι, έτοιμοι κλπ συνήθως είναι και αρκετά χαλαροί και ζμπούτσατς για τους άλλους οπότε ό,τι και να τους πείτε, στα παπάργια τους. Σε αντίθεση με την κλασσική καρικατούρα "πωπω δεν αντέχω δε μπορώ, παίρνω χάπια, παίρνω ηρεμιστικά, παίρνω αντικαταθλιπτικά, παίρνω λαξατόλ-ο θάνατος της κουράδας". Αυτοί είναι που χουν καταστραφεί από τους γονείς και δεν επιδέχονται σωτηρίας, δυστυχώς. Και δεν τους φταίει το σύστημα τους φταίνε οι μουρλοί που τους μεγάλωσαν.
Και σταματήστε να κάνετε σαν να είναι οι πανελλήνιες το θερινό σχολείο της Ιεράς Εξέτασης του Τορκεμάδα.
Δε μπορώ άλλο αυτή την αμετροέπεια.
Μετά έρχονται κάτι επικριτές του στυλ μπλαμπλαμπλαμπλα, θέλουμε θέματα κρίσεως και εμβάθυνσης.
Θέματα κρίσεως και εμβάθυνσης έμπαιναν στα χρόνια τα δικά μου (υπενθυμίζω, έδωσα πανελλήνιες το 1995. Δείτε ετσι για παράδειγμα το ποσοστο που έγραφε τοτενες πάνω απο τη βάση, και πάνω απο 15, να ψιλιαστείτε τι σημαίνει "ζόρικα θέματα" .
Και τότε οι ίδιοι ακριβώς τύποι που ψάχνονται με την εμβάθυνση και την κρίση, και στην ελεύθερη ώρα τους κάνουν λαικ σε άρθρα με καρκίνους στα εμβόλια και εξωγήινους που τρώνε σουβλάκια στο Λιανοκλάδι, αρχίζουν τα "τα φάγαν τα παιδιά, τα κάψαν οι αλήτες, μα είναι θέματα αυτά;".
Αγαπητοί αγανακτισμένοι, χιαρ ιζ ε ριαλιτι τσεκ: Ο,ποιαδήποτε ερώτηση εμβάθυνσης και κριτικής σκέψης είναι ΔΥΣΚΟΛΗ, για κάποιον που δεν έχει εμβαθύνει και δεν έχει αναπτύξει ελάχιστα την κριτική του σκέψη. Αυτό αυτομάτως αποκλείει να την απαντήσει ένα τεράστιο ποσοστό ανθρώπων που γαλουχήθηκαν με τη λογική των sos απο μαλάκες καθηγητές και γονείς τριγύρω και ενα μικρό ποσοστό ανθρώπων που απλά δεν τραβάνε τόσο πολύ, αλλά παρ'όλα αυτά διάβασαν τίμια και συστηματικά. Ξέρεις π.χ τι σήμαινε ερώτηση κρίσεως και εμβάθυνσης τότε, που γράφαμε πανελλήνιες με μαρμάρινες πλάκες και γραφίδες; Εκτός απο το να ξέρεις μια αράδα τύπους και παραγώγους και ολοκληρώματα κλπ, να έχεις κατανοήσει οτι η ταχύτητα είναι η πρώτη παράγωγος του διαστήματος και η επιτάχυνση η δεύτερη. Νομίζω κάποια στιγμή τότε, είχε πέσει αντίστοιχο θέμα στη φυσική (με επαγωγικό ρεύμα νομίζω) που αν τα χες πιάσει αυτά, έγραφες 20ρι στεγνο. Κρίσεως, εμβάθυνσης και δε συμμαζεύεται. 85% κάτω απο τη βάση. Φαπ - βούπα βούπα βουπα- βουπ Λιλη Μαρλέν.
Δεν παραγράφονται οι ευθύνες του "συστήματος" φυσικά. Και βάζω το "σύστημα" σε εισαγωγικά γιατί στο σύστημα υπάρχουν οι ατομικές ευθύνες όλων που κατασκευάζουν μια ανώνυμη και απρόσωπη συλλογική ευθύνη στην οποία πολύ βολικά τα φορτώνουμε όλα. Έτσι λοιπόν σε αυτό το "σύστημα" ανήκουν και κάτι υπερπαραλίες καθηγηταράδες που χαμε που βαριόσαντε να σηκώσουν το ποδάρι τους να ανέβουν τη σκάλα, και οι τριςυπερπαραλίες Θανασάκηδες της τάξης μου που μου θέλαν να πάνε πρώτη δέσμη γιατί νομιζαν οτι τα παζλ με ρομποτ που έφτιαχναν τους έκαναν κατάλληλους υποψήφιους φοιτητές ρομποτικής (γελάς γιατί νομίζεις ότι πετάω μια από τις πολύ γνωστές και πετυχημένες υπερβολές μου ε και οτι το βγάζω απο το ξεράδι μου ε; κούνια που σε κούναγε).
Ανήκουν όμως και κάτι αστέρια καθηγητές που μας δίδασκαν μέχρι και στο διάλειμμα. Με όρεξη και κέφι. Θυμάμαι ακόμα το φυσικό μου στη δέσμη να σκάει με σατανικό χαμόγελο στο διάλειμμα και να λέει "Έλα Προφητάκο, σου χω νέο πρόβλημα, δε θέλει καν υπολογισμούς. Ψήνεσαι;". Ε στα διαλείμματα με αυτόν έμαθα περισσότερη φυσική απο ο,τι στην τάξη, που έτρωγε τα κακάδια του ο ρομποτάκιας και που αναγκαστηκά μας εξηγούσε 100000 φορές τη γαμημένη την ορμή.
Παιδιά που γράφετε και έχετε την ατυχία να πέσετε σε αυτό το ιστολόγιο: Αν νομίζετε ότι οι πανελλήνιες είναι το τέλος του κόσμου, σας είπαν ψέμματα.
Αν νομίζετε ότι η είσοδος στο πανεπιστήμιο είναι η μέγιστη επιτυχία στη ζωή σας, σας είπαν ψέμματα.
Αν νομίζετε οτι δε σημαίνει τίποτα και "έλα μωρέ, εγώ βγάζω 10000 το μήνα εσύ θα γίνεις καθηγητάκος" πάλι σας είπαν ψέμματα.
Τα πάντα είναι ο,τι τα κάνετε εσείς να είναι.
Το πανεπιστήμιο δε σε σώζει, ούτε στα βάζει στο κεφάλι, ουτε καν σε τιμωρεί αν είσαι ρεμπεσκές (τουλάχιστον εδώ). Αλλά για να "εκπληρώσεις το όνειρό σου", θέλει κώλο και στρώσιμο. Και αυτό στο λέει ενας τεράστιος παραλίας φοιτητής που στρώθηκε και αγάπησε αυτό που σπούδασε αφού πήρε πτυχίο. Παράδοξο ε; Στερνή μου γνώση να σε είχα πρώτα.
Κανείς δε μπορεί να σου προβλέψει τι θα κάνεις με ό,τι εφόδιο αποκτήσεις. Μπορεί να γίνεις ένας σφραγιδάκιας σε εφορία, μπορεί να γίνεις ερευνητής που η δουλειά του θα σώσει κόσμο. Μπορεί να μείνεις για κάποιο διάστημα άνεργος ενώ ο συμμαθητής σου τα παράτησε όλα για να ΓΑΜΙΕΤΑΙ ΟΛΗ ΜΕΡΑ στη δουλειά του πατέρα του (και μπράβο του) κυκλοφορεί στα μπουζούκια με γκομενάκια, αλλά αυτό δεν υποτιμά τους κόπους και την προσπάθειά σου. Και σε όποιον τους υποτιμά, ριχτου ενα μεγαλοπρεπέστατο "ρε σάλτα και γαμήσου", έτσι στεγνά και αγενέστατα, αντίθετα με την ανατροφή και τον πολιτισμό που ο εν λόγω μαλάκας θα επικαλεστεί αμέσως μόλις του ρίξεις το σιχτίρι του. Προτιμάμε τη 2η λύση που περιγράφεται παρακάτω, αλλά αυτή θέλει εκπαίδευση και εμπειρία πρώτα, οποτε προς το παρόν μείνε στο σάλτα και γαμήσου
Κοίταξε να κάνεις την πληροφορία γνώση και τη γνώση παιδεία.
Μόρφωση χωρίς παιδεία δε λέει.
Από την υποχρέωση να συμπεριφέρεσαι ως μορφωμένος και με παιδεία άνθρωπος, απαλάσσεσαι όταν απέναντί σου έχεις κάτι σιχαμερά τρολ που σε προγκάνε για να αντιδράσεις άσχημα. Το καλό με τους μορφωμένους και με παιδεία ανθρώπους είναι ότι μπορούν να κάνουν (η 2η λύση που λέγαμε) τον άλλο να βάλει τα κλάματα (και καλά ξηγιούνται) χωρίς να υψώσουν τον τόνο της φωνής τους (δες και λίγο House για τα πρώτα μαθήματα επιπέδου στην προσβολή)..
Γονείς, μη σπάτε τα αρχίδια στα παιδιά. Έχω γνωρίσει βαθύτατα δυστυχισμένα άτομα που σπούδαζαν κάτι που δεν τους άρεσε καθολου, γιατί οι γονείς ήταν μαλάκες. Ναι πανηλίθιε, η κόρη σου πέρασε Ηλεκτρολόγους μηχανικούς στην Πάτρα, επειδή της απαγόρεψες να πάει νομική που ήθελε. Συγχαρητήρια, έβγαλε τη σχολή σε 323421 χρόνια και δε ξέρει ούτε τι ειναι μια NAND. Εχει επίσης έναν κατάλογο από ψυχολογικά προβλήματα όσος ο τηλεφωνικός κατάλογος λεκανοπεδίου Αττικής. Για να λες στο γκασμαδοχώρι σου οτι έχεις κόρη μηχανικό του πολυτεχνείου, μπαστουνόβλαχε.
Και δε δίνετε μαζί εξετάσεις, τα παιδιά δίνουν μόνα τους, όσο σκληρό και αν φαίνεται. Ναι, εσείς υποστηρίζετε. Ψυχολογικά, οικονομικά, σωματικά, με πορτοκαλάδες και τοστάκια (α ρε μανα, το μισό κάμπο της Σπάρτης είχες στίψει τότε). Αγωνιάτε, ζορίζεστε, αγχώνεστε. Αυτό είναι το καθήκον σας. Αλλά μην πετάτε το ζορι σας φορτίο στο παιδί. Ούτε τις φιλοδοξίες σας σαμάρι. Εμένα μου λέγαν όλοι ότι θα ήμουν καλός δικηγόρος (έγραφε καλές εκθέσεις το παιδί) αλλά κανένας δεν τόλμησε να με πιέσει να μη γίνω μαθηματικός. Εκεί μέσα το παιδί δεν πρέπει να σκέφτεται εσάς. Είναι μια από τις δοκιμασίες ενηλικίωσης αν θες αυτή.
Το παρασοβαρέψαμε και ξεκίνησα από τους μαλάκηδες που τα ισοπεδώνουν όλα.
Αυτοί ξέρεις, μια ζωή έτσι. Διαχωρίζω τη θέση μου
