Καλημέρες. Όσοι με έχετε στο φατσοβιβλίο και στο twitter, θα χετε φάει ήδη στη μάπα τη χαριτωμένη -σκάσε,χαριτωμένη είναι- γκρίνια μου για την εγχείρισή μου. Νταξ δεν ήταν τίποτα σπουδαίο,μην αγχώνεσαι,μια απλή κήλη.Με λίγα λόγια όλα πήγαν καλά, είμαι κομπλέ αν κ πονάω προφανώς.
Το καλό από όλα αυτά ήταν ότι απεδείχθη πλέον πέραν πάσης αμφιβολίας ότι οκ,είμαι φύσει μια χαρά παιδί και δε μασάω από πολλά πράγματα -νταξει,εκτός άμα με στέλνει καμια γυναίκα που γουστάρω,σκάσε-
Το γέλιο ξεκίνησε την Πέμπτη με τον τύπο που ρθε να με ξυρίσει (ξύρισμα "μποξεράκι", καταλαβαίνεις. Αστείο μεχρι εκει που δεν πάει,σα σημαία του ΠΑΟΚ είμαι εκει κάτω τώρα) και να με "υποκλύσει". Μετά τον "υποκλυσμό", μου λέει "μην ανησυχείς, δε θα με ξαναδείς αδερφέ", οπότε αν κ πόναγα και είχαν ήδη πάρει μπρος τα gag reflexes μου (όχι κακοπροαίρετε αναγνώστη,δε μου φτασε μεχρι τις αμυγδαλές), του την είπα "κάτσε ρε φίλε, δε μου πες καν το ονομά σου,μας γάμησες κ τώρα ούτε ένα τηλέφωνο,ένα μήνυμα,κάτι;". Ο νοσοκόμος δεν ήταν πολύ χιουμορίστας αλλα εγώ να πα να χεστείτε,γέλασα.
Μου κάνει καρδιογράφημα μια ειδικευόμενη στη χειρουργική, μου λέει "ουαου,ακομα κ για την ηλικία σου το καρδιογράφημα είναι άψογο.Σαν 20χρονος". Κατ αρχήν αν έχω και χαμηλές τρανσαμινάσες, θα πάω για οντισιόν στο two and a half men. Πίνω,καπνίζω σαν ατμομηχανή σε τραίνο του φαρ ουέστ και τελευταία φορά που είδα γυμναστήριο ήταν σε ταινία.Πορνό.
Τα καλύτερα έγιναν εντός χειρουργείου.Η αναισθησιολόγος και ο αναισθησιολόγος β, δικά μας παιδιά.Στην αρχή δε με έπιανε η επισκληρίδιος γρήγορα,οπότε μου την είπε "καλά ρε,σου χουμε δώσει τα πάντα,δε σε πιάνει τίποτα" . Ε τους λέω θα ναι η υγιεινή διατροφή με τσίπουρα,τσιγάρα,μπύρες και ξενύχτια σε τελειωμενα ροκάδικα. Όταν είπε η τύπισα "ωπ δικός μας είσαι εσύ" κατάλαβα ότι θα περάσουμε καλά εκεί μέσα.Και έγινε πάρτυ.
Ο αλλος γκρινιαξε που δεν με πιάναν τα pads του καρδιογραφήματος λόγω τρίχας, του λέω "ρε ντοκ, εξελικτικό κατάλοιπο,δε φταίω γω, τα παράπονά σου στο Δαρβινο". Μιλαμε φουλ μένταλ καπάσιτι, συνέχεια.
Μέχρι που την τρόλλαρα. Της λέω κάποια φάση "ρε συ,δεν αισθάνομαι το δεξί μου χέρι". Ε κόντεψε να μου μείνει στα χέρια η μικρή."ρε δεν κάνουν τέτοιες πλάκες στην αναισθησιολόγο τους,θες να βάλω εγώ μάσκα με οξυγόνο τώρα;". Ε και εκεί είδα ευκαιρία (να υπενθυμισω ότι ταυτόχρονα είχα μΙ τομή 20 εκατοστά στη βουβωνική μου χώρα και 2 τύποι μου σκάλιζαν τα έντερα προσπαθώντας να αποφύγουν το σπερματικό μου πόρο). Οπότε τι να της πω να την καθησυχάσω "μη στεναχωριέσαι θα σε παω για τσίπουρα να σε αποζημιώσω για το τρολλάρισμα.Και μη γκρινιλαζσις πολύ μη σταματήσω να αναπνπεω 20 δεύτερα,μου πέσει κανας κορεσμός στο 70 και μου μείνεις στα χέρια". Ε έπιασε.
Γενικά είπαμε πολλά και πέσαν μεγάλα γέλια και την ξανατρολαρα μετεγχειρητικα που ρθε να με εξετάσει "ρε συ,πονάω στη μέση μου :-p" κλπ.Ο χειρουργός βγαίνει εξω,λέει στον πατέρα μου "ρε συ αυτός το χει.Σε όλη την εγχείρηση γέλαγε και έκανε πλάκα με τους αναισθησιολόγους".
Έρχεται η νοσοκόμα να μου χώσει τους ορούς και τις αντιβιώσεις μετά μου λεει "ρε συ τι τους έλεγες,έχεις αποκτησει φαν κλαμπ εκεί έξω". Νταξ,απο κει που πέρναγα μια περίοδο χαμηλής ας πούμε αυτοεκτίμησης,ανέβηκα 10 σκαλιά.
Το καλό με το να κάνεις τέτοια με μια γυναίκα που επι μιαμιση ώρα ήταν από πάνω σου και έβλεπε να σε ανοίγουν στην περιοχή ενδιαφέροντος ενω είσαι πιο ναρκωμένος και από σκυλά πριν βγει για το δεύτερο πρόγραμμα στο 3ο χλμ εθνικής Κατω Παναγιας-Σκορδοπούτσανης,είναι ότι δεν παίρνει γουρούνι στο σακί.Ο,τι είναι να δει,το χει ήδη δει, και μάλιστα στα χειρότερά του.Οπότε νάις.Ξέρει.
"Πως γνωριστήκατε;"
"Της έλεγα να βγούμε για ξύδια την ώρα που είχα μέσα μου 2 νυστέρια, 5 εκατοστά από τα τσιμπιρδόνια
παίρνω εύσημα μόνο και μόνο για το οτι το κανα :-)
Τώρα ας απολαύσω το πρωινό μου με καφέ,τσιγάρο,φρουτοσαλάτα,κεφαλοσπορίνες και μερέντα με κομματάκια.
