Bλέποντας λίγο βουλή των εφήβων, γούρλωσα μάτι.
Οι αττάκες για το Φίλη (για τον οποίο δεν τρέφω την παραμικρή συμπάθεια) που από μερίδα κόσμου αντιμετωπίστηκαν και σαν και πολύ αποστομωτικές κλπ, κανονικά ανήκαν σε στόμα ρυτιδιασμένο, με ελάχιστα από τα ορίτζιναλ δόντια και σε άνθρωπο με πίεση θερμοσίφωνα.
Και δεν είναι τι είπε το παλλικάρι ακριβώς. Είναι αυτός ο απίστευτος συντηρητισμός που φαίνεται απο πίσω.
Ο Σαμαράκης σκέφτηκε για λίγο να σηκωθεί από τον τάφο να αρχίσει να μοιράζει σφαλιάρες, αλλά το ξανασκέφτηκε και έκατσε στα αυγά (ή αβγά) του.
Στο θέμα των αρχαίων έχω άποψη, αλλά επειδή τελευταία φορά ήμουν σχολείο το 1995 και τότε κάναμε 3 χρόνια μετάφραση στο γυμνάσιο και μετά ξεκινούσαμε αρχαία πρώτη και δευτέρα λυκείου μόνο, ίσως έχω μείνει πίσω στις εξελίξεις.
Γενικά μου φαίνεται πιο λογικό να κάνουν τα παιδιά πρωτότυπο κείμενο λίγο αργότερα απο τα 12 τους χρόνια, αλλά μια και ούτε η γενιά μου έμαθε αρχαία καλά με το παλιό σύστημα, ούτε το καινούριο δουλεύει καλύτερα, δεν έχω άποψη. Η φρίκη μου δεν είναι στην εν λόγω διαφωνία per se, ούτε στο επιχείρημα αυτό καθεαυτό, είναι στο ύφος. Στο τι αντιλαμβάνομαι ότι υπάρχει από πίσω.
Θεωρητικά ο έφηβος είναι σε φάση που αμφισβητεί. Τους γονείς, την κοινωνία, το σχολείο, τους δασκάλους, το περίφημο "σύστημα", τα πάντα.
Η αμφισβήτηση όπως μας διδάσκει η ιστορία είναι καλό πράγμα και δε θα κάτσω καν να αναλύσω γιατί, μια και αν έχεις απορία του τύπου "γιατί να αμφισβητούμε" τότε δυστυχώς φαντάζομαι ότι δεν έχω το ταλέντο και την ευφράδεια λόγου να σε πείσω για ο,τιδήποτε αντίθετο. Απλά θα σου υπενθυμίσω ότι κάποτε η επικρατούσα άποψη ήταν ότι η γη είναι ένας στρογγυλός δίσκος και από την άκρη έπεφτες, μέχρι που κάποιος παρατήρησε ότι πρώτα φαίνονταν το κατάρτι και μετά το υπόλοιπο πλοίο και είπε "λέτε μαλακίες, είναι στρογγυλή" και πέσανε να τον φάνε αλλά τελικά είχε δίκιο.
Το πρόβλημα του συγκεκριμένου θεσμού εδώ και χρόνια είναι ότι (δεν ξέρω πως γίνεται η διαδικασία επιλογής) τα παιδιά που εμφανίζονται εκεί είναι συνήθως σοβαρά παραδείγματα για την υποστήριξη της άποψης ότι δεν πρέπει να ψηφίζουν ακόμα. Οχι γιατί δε μου αρέσουν αυτά που λένε, γιατί από έφηβους περιμένεις την αμετροέπεια της κλισεδιάρικης ατάκας και της συνεχούς επίκλησης στο συναίσθημα με 2 μερίδες απροσδιόριστα "όνειρα" και "προσδοκίες" καθώς και παρακλήσεις να μην τους κόβουμε τα φτερά κλπ.
Δε φαίνεται όμως να καταννοούν ότι δε χρειάζεται να τους κόψει κανείς τα φτερά, μια και παίρνουν μόνοι τους αλυσοπρίονα και τα κόβουν, τραγουδώντας ταυτόχρονα για το πόσο καταπιεσμένοι αισθάνονται στη σύγχρονη κοινωνία την άτιμη που τους καταπιέζει και τους πνίγει.
Έχουν μπολιαστεί με λαζοπουλικής υφής τσιτάτα που τους καλοπιάνουν και τους καλομαθαίνουν, τους κάνουν πιο συντηρητικούς και από Ε σε μουστάρδα, αλλά αυτοί προφανώς νομίζουν ότι το πρόβλημα είναι πως ο μπαμπάς δεν τους αφήνει να πάνε στο χορό του λυκείου και να γυρίσουν 6 το πρωί, ή πως η φιλόλογος τους έβαλε 16.
Σε λίγο θα ζητήσουν και επιστροφή της προίκας.
Και
όταν λέω "αμφισβήτηση", δεν υποννοώ απολύτως καμία πολιτική χροιά.
Επειδή κλάσσικ αττάκα "ουυυ είσαι κομμουνισθής/αναρχικός/κακοποιόν
στοιχείον;"
Να
σας ενημερώσω εδώ ότι υπάρχουν αναρχικοί/κομμουνισθαί/μπλαμπλαμπλαμπλα
που είναι βαθύτατα και στεγανότατα αρχισυντηρητικούρες και είναι
κολλημένοι στις τις "ιερές" τους "παραδόσεις" κλπ περισσότερο και από
πεταλίδες σε βράχο. Μην πειράξεις τα ιερά και τα όσια , όποια και αν
είναι αυτά.Λοιπόν έφηβε, σε αυτή τη φάση είναι που έπρεπε να αισθάνεσαι υποχρεωμένος να τα βάλεις όλα και να τα επανεξετάσεις. Και δεν εννοώ με την ένοια της καταστροφής, βλαμμένε. Εννοώ να επανεξετάσεις και να προσπαθήσεις να βγάλεις ΔΙΚΑ σου συμπεράσματα. Για μένα αυτό που ανθρωπολογικά λένε "τελετές ενηλικίωσης" δεν ήταν ούτε το σεξ, ούτε το ποτό, ούτε το τσιγάρο. Ήταν η συνειδητοποίηση ότι πλέον έχω την άνεση και τη δυνατότητα να κάτσω μόνος μου κάτω και να βγάλω τις αποφάσεις μου για τα πάντα (εξετάζοντας τα δεδομένα) προσπαθώντας να απεμπλακώ από αγκυλώσεις που μου είχε εισάγει στο μικρό ημιενήλικό εγκέφαλό μου η οικογένεια,η κοινωνία, το "σύστημα" , whatever. Και όχι, δεν ξέκοψα ούτε με την οικογένειά μου, ούτε με την κοινωνία ούτε με τίποτα, ούτε άρχισα να ρίχνω μολότωφ σε αυτοκίνητα, ούτε έγινα τρομοκράτης ούτε τίποτα. Έγινα επαγγελματίας περίεργος και αμφισβητίας, πράγμα που είναι περίπου η επεξηγηματική περιγραφή του όρου "επιστήμονας" -και δεν το παίζω επιστημονάρα τώρα, μην μπλεκόμαστε, ε;
Βέβαια δε μπορώ να κακολογήσω τους εφήβους αυτούς. Και εγώ στα 15-16-17, επικέντρωνα την επανάστασή μου στο "μπουχουχου, δε με αφήνει ο μπαμπάς μου να ξενυχτάω", πράγμα που καλά έκανε γιατί αν κρίνω απο το τι έκανα στα 19, μάλλον στα 15 θα το είχα διαχειριστεί πολύ κακά. Ήμουν και εγώ συντηρητικότατος του κερατά μέχρι περίπου τα 20. Μετά , γκες γουατ, πήρα τις κατάλληλες ενδεχομένως προσλαμβάνουσες, κάθισα και τα έβαλα κα΄τω και είδα ότι μερικά από τα θέσφατα που γράφαν στα σοφά τους κιτάπια διάφοροι κήνσορες, ήταν μαλακίες.
Βέβαια για να το κάνεις αυτό πρέπει να ξεπεράσεις ένα σκασμό γνωστικές στρεβλώσεις και κυρίως την ολέθρια σύγκρουση της πραγματικότητας με την κατήχηση, όπου ή θα πεις "εεεε εδώ μου λέγαν μαλακίες" ή θα πεις "αλαλαλαλαλαλαλα δεν ακούω" και θα κάτσεις στα αβγά σου για να μη βγεις από την ασφάλεια που σου παρέχουν οι προαναφερθείσες στρεβλώσεις.
Το να σκεφθείς από μόνος σου είναι δύσκολο και δε γίνεται με ευχολόγια τύπου "τιτσερ λιβ δεμ κιντζ αλον". Και είναι και ψυχοφθόρο. Ναι ψυχοφθόρο, γιατί κανείς ποτέ δεν αισθάνθηκε ασφάλεια όταν ανέτρεψε την κοσμοθεωρία του. Αισθάνθηκε ελευθερία μετά όμως και ανακούφιση.
Ότι πλέον, όποιο συμπέρασμα και αν έβγαλε, σωστό ή λάθος -ναι υπάρχουν και σωστά και λάθος-, τουλάχιστον σκέφτηκε έστω και λίγο για τον εαυτό του. Και κάποια στιγμή, στάνταρ, με νέα δεδομένα θα ξανασκεφθεί και θα ξανααλλάξει. Και σε κάθε βρόγχο επανάληψης, το αποτέλεσμα θα είναι καλύτερο (μάλλον).
Απλά πρέπει να ξεπεράσεις το φόβο να σαι λάθος.
Και το φόβο να είναι οι αγαπημένοι σου λάθος.
Y.Γ: Για σεντόνι στο ίδιο θέμα με το οποίο καρασυμφωνώ, διαβάστε τον κουμπάρο εδώ
Υ.Γ2: Εκτός από το Σαμαράκη, σκέφτηκαν να σηκωθούν από τάφο και ο Μοισιόδακας και ο Καϊρης. (Αλλά αυτοί δεν είναι στα καραsos φαντάζομαι.)
ΥΓ3: Μαλάκα μου, το "Ο διαφωτισμός είναι κάτι που συνέβη στους άλλους" είναι κάθε μέρα και πιο έντονο...
