Showing posts with label απαλεψιά. Show all posts
Showing posts with label απαλεψιά. Show all posts

Thursday, December 12, 2013

Όχι,θα σε κράξω

Αυτό το ψευδεπίγραφο πολίτικαλι κορρέκτ και "ανεκτικότητα" και "ανωτερότητα" και τέτοιες παπαριές που πωλείται αφειδώς τώρα τελευταία ως μπεστ σελλερ στα ιντερνετικά σαλόνια πολύ μου σπάει los tsibirdons.
ΟΚ έχεις δίκιο φίλτατε αναγνώστη, ο κατάλογος με τα πράγματα που μου τα σπάνε είναι μεγαλύτερος και από τον τηλεφωνικό κατάλογο του Νέου Δελχί μαζί με τα περίχωρα, αλλά ε τι να κάνω, είμαι οξύθυμος και γκρινιάρης. Ναι σκάσε, ξέρω.
Με αυτο το πόστιο όμως ΔΕ θα κράξω. ΟΚ όχι ακριβώς, σχεδόν εντελώς όχι,αλλά από την άλλη ακριβώς καθόλου,θα ΜΕΤΑ-κράξω. Τουτέστην, θα δηλώσω στόχους διαχρονικά αξιόκραχτους, ειδικά λόγω της μόνιμης κλαούνας τους όποτε τους τη λες. 
"Μα σε ενοχλήσαμε;" 
-ΓΚΕΣ ΓΟΥΑΤ. ΝΑΙ.
"Γιατί ασχολείσαι μαζί μας;άλλαξε κανάλι/σάιτ/μπλα μππλα. Δε σκοτώνουμε και γατάκια" -Συμπεριφέρεστε όμως σα να βρήκατε τη θεραπεία για τον καρκίνο και διασπείρετε χαζομάρα και δηθενούρα με κάθε σας αναπνοή
"Χέιτερς γκοννα χέιτ. Γιόλο. Σουάγκ.Μπιτς πληζ." 
- Τσεκουριά στο γόνατο, μπετόβεργα στο σβέρκο. Όχι κατ'ανάγκη με αυτή τη σειρά.
"Μα γιατί με λες σούργελο; επειδή φόρεσα την κάπα του Μπάτμαν, το σώβρακο του Σούπερμαν και τα φτερά της Τίνκερμπελ και βγήκα να πάρω σέσκουλα χορεύοντας σουίνγκ;"
ΝΑΙ. Γκες γουάτ. Όταν βγαίνεις έξω έτσι, το κάνεις για να σε προσέξουν γιατί δε σε πρόσεχαν αρκετά ως παιδί. Μη γκρινιάζεις λοιπόν όταν σε προσέχουν και σε κράζουν.

Πάμε σε ανάλυση; πάμε..

1. Αυτοί που πιστεύουν ο,τι hoax μαλακία δουν στο ίντερνετ. 
Από τις σύριγγες με ΕΗΝΤΖ στα καθίσματα των κινηματόγραφων (ο λάθος τόνος είναι τρίμπγιουτ στη γιαγιά μου που το λεγε έτσι) στις αναισθητικές κολώνιες μετά βιασμού στα πάρκινγκ, μέχρι τους κομήτες που θα μας καταστρέψουν κάθε μέρα, τις προφητείες κάθε βδομάδα που ποτέ δε βγαίνουν, τις διαρροές από τα διάφορα μυστικά σχέδια και τα λοιπά. Πάρτο χαμπάρι μάγκα/κοπελιά: 
ΕΙΣΑΙ ΚΟΜΟΔΙΝΟ, ΝΤΟΡΒΑΣ, ΤΣΙΜΕΝΤΟΛΙΘΟΣ, ΒΟΥΡΛΟ, ΧΑΠΑΤΟ, ΖΩΑΔΙ. 
Πιστεύεις ο,τι βγάλει ο χ "δημοσιογράφος" του διαδικτύου από τη στομάχα του. Καταπίνεις αμάσητη όλη τη χαζομάρα που αποπατείται από το συλλογικό πρωκτό του διαδικτύου και δεν ψιλιάζεσαι ποτέ στο επόμενο ηλίθιο και προφανώς μούφα νέο που διαβάζεις πως μπορεί κάτι να βρωμάει. Ίσα ίσα, η ηλίθια γκριμάτσα απορίας που ζωγραφίζεται στο βοϊδομάτικο πρόσωπο σου αντανακλά για άλλη μια φορά την ελπίδα που γεννά το μνημείο διανοητικής ανεπάρκειας που χαϊδευτικά ονομάζεις εγκέφαλο, οτι ΑΥΤΗ τη φορά η προφητεία πως μεθαύριο το πρωί στις 6, ενας συμπαντικός νυχτεριδόμορφος δολοφόνος θα φάει κουλούρι και μίλκο και μετά το πρωϊνό χέσιμο θα καταστρέψει τον κόσμο με θειάφι και ueber-πλουτώνιο, θα ναι αληθινή και επιτέλους θα δικαιωθείς. Όχι. Δεν έχω καμία υποχρέωση για χιλιοστή φορά να ακούσω τα "επιχειρήματά" σου, ούτε τις δικαιολογίες σου οτι το κατάπιες αμάσητο επειδή στο στειλε το λινκ η φίλη σου η Κωλομπαρίτσα που ναι άνθρωπος εμπιστοσύνης,ούτε επειδή στο πε η Μανάβισσα απέναντι που ναι ψαγμένη. Είσαι ζώο τετράποδο και εντελώς κατά σύμπτωση όρθιο και θα έπρεπε να σου απαγορευτεί η χρήση αιχμηρών αντικεμένων.Και δεν θέλω να στο παίξω ανώτερος. ΟΚ όχι, είμαι. Αλλά τουλάχιστον έχω την ικανότητα να καταλάβω οτι ο καρκίνος δε θεραπεύεται με τσάι και καβουροπουτσότριχες και οτι δεν υπάρχουν συμπαντικοί νυχτεριδόμορφοι δολοφόνοι.  Πληζ, ντοντ προκριεητ.

2. Οι "μοδατο"κάτι.
Σου χει τύχει ποτέ να φοράς τζινάκι, σταράκια και μαύρο μπλουζάκι και ένα φωσφοριζέ λαμπατέρ με χρυσόσκονη, ανανά, καρμπυρατέρ και απερολσπριτζ παραδίπλα να σε ειρωνεύεται γιατί δεν είσαι ντυμένος σύμφωνα με τις τελευταίες επιταγές της μοδός; Μετά καταλαβαίνεις βέβαια οτι το πράγμα που περιέγραφα απο το "..ενα λαμπατέρ" μέχρι το "απερολσπριτζ" είναι το βραδυνό ένδυμα του ατομακίου απέναντι. Με τα ρούχα λοιπόν ρίχνω μεγάλα γέλια. Είμαι πιο συντηρητικός και από Ε213 σε μουστάρδα στο ντύσιμό μου και εξίσου καρκινογόνος στο κράξιμό μου. Παλιά δεν ασχολούμουν με τα διάφορα καρναβάλια που βλέπεις στο δρόμο ενίοτε. Άρχισα όμως να ασχολούμαι όταν πήρα χαμπάρι οτι τα εν λόγω καρναβάλια με τάραζαν στο δούλεμα και με κοίταγαν και αφ υψηλού. Εφ'οσον λοιπόν το δικό μου ντύσιμο προκαλεί το γέλωτα και τα αρνητικά ειρωνικά σχόλια, μια και προφανώς εκτίθεμαι στον κόσμο όποτε κυκλοφορώ έξω, το ίδιο λογικό και αναμενόμενο ισχύει και για όλους. Ναι;
NAI ΛΕΩ;
Όχι (αρχίδια). Με το που θα κράξεις την τύπισα που ναι ντυμένη ταυτόχρονα Ιωάννα της Λοραίνης/Μαρία Αντουανέτα/Τσάκι η Κούκλα του Σατανά/Τζον Λένον στη μετά το Sgt.Peper's εποχή/Σκουπιδοτενεκές Ανακύκλωσης στη Μπρυζ/Μποέμ Μπαράκι στην κακόφημη συνοικία της Αντίς Αμπέμπα, θα σου αρχίσει μια ατέλειωτη clapsomunitis vulgaris για τα δικαιώματά της, το πόσα συμπλέγματα πρέπει να ξεπερνάει καθημερινά για να ντύνεται σαν παραίσθηση παρανοϊκού παπαγάλου που έχει κατεβάσει υπόθετα μεθαμφεταμίνης και για το πόσο αβαντ γκαρντ και προχώ είναι το ντύσιμο αυτό και δείχνει τι πλούσιο και μοναδικό εσωτερικό κόσμο έχει.
Σόρι, αρχίδια. Το μοναδικό που μου δείχνει εμένα το ντύσιμό σου είναι η ανάγκη να ξεχωρίσεις και να σε κοιτάνε και να σε θαυμάζουν, γνωστό και στα ψυχολογικά περιοδικά χρόνια τώρα ως "σύνδρομο Βουγιούκλω". (Σημείωση: Το "σύνδρομο Βουγιούκλω" μόλις το βγαλα απο τo δωδεκαδάκτυλό μου και αν πίστεψες οτι υπάρχει χωρίς να το γκουγκλάρεις, πρόσεχε την κατηγορία 1. Στην αρχή είχα βάλει σύνδρομο σταχτομπούτα και συνδρομο Μέριλυν,αλλά από ο,τι φαίνεται είναι υπαρκτά.). Αν θες να σε κοιτάζουν και να σε θαυμάζουν όλη μέρα και να μη σε δουλεύει κανένας, κότσαρε πούπουλα στην πλάτη σου, πήγαινε στο ζωολογικό και ζήτα να δουλέψεις ως παγώνι. Άμα πχια. Και ναι, και να σταματήσεις να δουλεύεις εμάς που ντυνόμαστε αδιάφορα και συντηρητικά και βαρετά κλπ, εμείς πάλι θα σε κράζουμε. 

3.Οι γκλαμουροτρασάδες. (Όχι οι θρασάδες ρε μαλάκα Hades)
Και οι παλαιάς κοπής και οι νέας και αυτοί που νομίζουν πως δεν είναι αλλά είναι. Όπου τρασάδες εννοούμε αυτο το συρφετό των "δημοσιογράφων" που εν ετει 2013 συνεχίζουν ακόμα τα κουτσομπολάδικα (γιατί πουλάνε), τους στημένους καβγάδες μεταξύ τους (γιατί πουλάνε), τις κωστοπουλικές συμβουλές επιπέδου "30 πράγματα που πρέπει να κάνεις για να σου δώσει κώλο", "πως πρέπει να είναι ο άντρας ο σωστός για να αρέσει στις συντάκτριες του ονλαϊ γαμάτου περιοδικού μας" κλπ. 
Θα ομολογήσω οτι κουτσομπολάδικα και μεσημεριανάδικα κλπ δε βλέπω καθοτι δεν είμαι μανούλα με νεογέννητο για να βάζω το παστίτσιο εκείνες τις ώρες, αλλά μερικές φορές κλικάρω τα πλαϊνά άρθρα σε ειδησεογραφικό site που τσεκάρω συχνά. Θα μου πεις, "μα έχεις επιλογή, να μην το δεις, να μην το κάνεις κλιτς και κλατς, μια απο τα ίδια είσαι και εσύ κλπ".
Για να είσαι ο ίδιος που 3,4,5 χρόνια μετά, όταν θα καθόμαστε σε ένα τραπέζι και λέω εγώ "πω ρε γαμώ το διάτανό μου, τίγκα στο σκουπίδι έχουμε γίνει, παντού βαλλόμεθα από της μαλακίας το ανάγνωσμα" να μου πεις "ναι αλλά δε μίλησες ποτέ σου, το παιζες ανώτερος" και να σου βάλω το πιατάκι με τη φάβα στο κωλαρίνι.
Επικεντρώνομαι στους ιντερνετικούς βοθρογράφους εδώ, η τηλεόραση δε με αφορά. Βλέπω κατά καιρούς κάτι άρθρα γραμμένα από γυναίκες και μου πέφτει το σαγώνι. Τέτοιος σεξισμός, τέτοιο μίσος, τέτοια χολή, παπαπαπα. Όχι φίλε αναγνώστη δε θα ρίξω το επίπεδο και δε θα καταφύγω σε φτηνές αλληγορικές μπηχτές περί σεξουαλικής στέρησης. Θα κράξω τις "φεμινίστριες" συντάκτριες που σε σταυρώνουν προσβεβλημένες αν αναφερθείς στο άτομό τους με θηλυκή αντωνυμία, αλλά δε θεωρούν σεξιστικά πλείστα όσα άρθρα που παρουσιάζουν το μέσο άντρα σήμερα ως έναν απίστευτο φλώρο,μαμάκια, βρωμιάρη σε σημείο πανούκλας, παντελώς άχρηστο να φτιάξει από καφέ έως μπρίζα,επικίνδυνο με αναπτήρες και μαχαίρια, αγνώμωνα,αμόρφωτο κλπ.
Το ίδιο ισχύει και για τους άντρες νεοκωστοπουλικούς συντάκτες. Σε άρθρο για τον εργένη τέτοιου τυπάκου διάβασα τη φοβερή ατάκα "βάλτε βιβλία στη βιβλιοθήκη για να νομίζει πως διαβάζετε και να εντυπωσιαστεί".
Φίλε, τόσο μαλάκας, δε γαμάς. 
Μάλλον όχι. ΟΚ ,γαμάς. Κάτι κομοδίνα σαν και αυτά που διαβάζουν μόνο τεστ για το αν ταιριάζουν τα ζώδιά σας και "πώς να τον τυλίξετε σε 2 ραντεβού"
Και στην κοπελιά που ΑΠΑΙΤΕΙ ενα κάρο πράγματα που θα πρέπει να έχει ο άντρας για να την εντυπωσιάσει (μεταξύ των οποίων προφανώς 3 τουλάχιστον πτυχία,δικό του διαμέρισμα, εξοχικό με πισίνα, κοιλιακούς, IQ>160, μερτσεντέ και άνω, 3-4 χιλιάρικα μισθό,κολλητούς με βίλες στο Γκστάαντ, τις Μαλδίβες και τα άλλα μέρη που θέλει να πάει τσάμπα) έχω να πω το εξής: Πρώτον, από το 1990 γράφετε τα ίδια και τα ίδια, πόσες γενιές πρέπει να καταστρέψετε; Εσύ τι προσφέρεις μωρή μουρλοκακομοίρα με το πτυχίο αισθητικής από το ΤΕΙ Μποτσουάνας, την ημιυπόγεια γκαρσονιέρα στον Αγιο Παντελεήμονα και τα 450 ευρώ μεικτά που παίρνεις το μήνα δουλεύοντας στο πνευματικό εξώγαμο του Κωστόπουλα; το αθάνατο "πνεύμα" σου; 
Ανειδίκευτες συμβουλές για πήδημα στο ίντερνετ γράφεις. Πώς κάνεις έτσι; 
(Εδώ πάει το "δε σκοτώνουμε και γατάκια".."ναι αλλά συμπεριφέρεστε σα να ανακαλύψατε το φάρμακο για τον καρκίνο"). Ναι φυσικά χρειάζεστε και εσείς,δε λέω. Αλλά παντού υπάρχει ο αντίλογος.

Αρκετή χολή έβγαλα σήμερα.
Πάω να βάλω το παστίτσιο στο φούρνο γιατί θα ρθει η άλλη και θα πέσει παντόφλα.
Ναι με αποκαλύψατε.
Βγάζω τέτοια απογοήτευση γιατί με έχει κλεισμένο και με εκμεταλλεύεται μια στο σπίτι της και δε μπορώ να της πω κουβέντα και βγάζω τα κομπλεξ μου σε ανυπεράσπιστους χαχόλους στο ίντερνετ.
Όχι, να ικανοποιηθούν και οι κραγμένοι ρε παιδιά. Ψυχώλα έχουν και αυτά.

Monday, November 10, 2008

Παρακμιακό κλάμπινγκ και κυριλλέ βρώμικα

Είσαι ρε αλάνι Σάββατο βράδυ τώρα λέμε δηλαδή και λοιπά και λοιπά. Έχεις βγεί στα κλάμπια σου και ακούς τους ύμνοι της νεοελληνικής μούζικας αφού φυσικά έχεις κάνει ντου για να μπεις με στο κλαμπ (όπου “κλαμπ” χώρος μικρότερος από τη ντουζιέρα πυγμαίου) και να ακούσεις το ραπ, έχεις πέσει σε ανώμαλο ντισκ τζόκευ που μια νομίζει ότι είναι στο πατρινό καρναβάλι για πάντα και είμαστε τρελλοί εμείς οι πατρινοί, μια το χει δει τρέντουλας και ψαγμένος και βαράει τσικ μάγκικες διασκευές απο γνωστούς ύμνους περασμένης δεκαετίουας κλπ κλπ.. Και πάνω που έχεις πιεί το τέταρτον πετρέλαιο-τόνικ με φλύδα προπέρσινης λεμονόκουπας, τσαααααααααααακ σκάνε τα γαβγίσματα..
‘ Γάου γάου γάου αλλοπαρμένη μου τσιγκάνα
με μάτια τόσο πλάνα
που θα ρίχνουν και αγεροπλάνα,
μπορεί να σαι φακλάνα
μα εγώ για σένα έχω πλάνα,
στου Πολύδωρα τη γράνα,
που οργώνεις με τσουγκράνα
και με τη χαροκαμένη μάνα
γάου γάου γάου γάου
Μα εγώ σε αγαπώ
και θα πέσω στο γκρεμό
και βαθιά θα βυθιστώ
στης αγάπης το χαμό
και ψηλά σε αστερισμό
με το δάχτυλο κυρτό
θα σου γράψω το σκοπό
που θα λέει πως πονώ
σαν τα μάτια σου κοιτώ
γάου γάου γάου γάου‘....
Ε μετά από τέτοιονα οχετόνε ποιητικής έξαρσης και αβανταδόρικης καντάδας σε ανυποψίαστες ημιανήλικες κορασίδες που επιχειρούσαν οι εγχώριοι α-ηδοί (η ανορθογραφία είναι εντελώς τυχαία :P) εκ των ηχείων, δεν την πάλεψα και για πολλή ώρα παραπάνω. Βέβαια ομολογώ πως η παρέα είχε ένα κάποιο ενδιαφέρον μια και ξεκίνησα να βγώ με μία και κατέληξα με πέντε, αλλά όταν λέμε ενδιαφέρον μη νομίζουμε κιόλας τίποτα σημαντικό. Ενδιαφέρον του στύλ “στους τυφλούς ο μονόφθαλμος” κάτι αναβροχιές και χαλάζια και κάτι τέτοια. Ευτυχώς βασικά γιατί όπως θα παρετηρήσατε στο προηγούμενον θέμα, το μεσημέρι του Σαββάτου με είχαν πιάσει κάτι απαλεψιές και κάτι υπαρξιακές παλινδρομήσεις. Οπότε το βράδυ με ξύδια, σφηνάκια με άρωμα αντιβίωσης (τους είπα να πιούμε το γνωστό δυναμίτη Jack-κονιάκ-Καλούα αλλά τρόμαξε το μάτι τους), σκυλάδικα και δυό εικοσάχρονα ελαφρώς ενδεδυμένα να κουνιούνται στο τραπέζι (τα άλλα ήταν 3 χρόνια μεγαλύτερα απο ..μεγάλα), ε μου φυγαν οι αναστολές και εβυθίστηκα στην παρακμή. Βέβαια καλή η παρακμή και το σκυλάδικο αλλά είναι σαν ταινία του Αγγελόπουλου. Πρέπει να έχεις πιεί τα κέρατά σου για να αντέξεις, και πάλι μετά τους τίτλους της αρχής θες απεγνωσμένα να κόψεις το δεξί σου χέρι και να αρχίσεις να το μασουλάς. Και επειδή με το δεξί μου χέρι –και με το αριστερό- είμαι συναισθηματικά δεμένος και πολύ μου αρέσει που το χω πάνω μου, μια και έχω και ωραία κιθαριστικά δάχτυλα –και νυχάκι με πένθος-, προτίμησα να βγώ από αυτό το άντρο τση ακολασίας και να πάω να χτυπήσω ένα βρώμικο. Το κακό όμως με τις μικρές πόλεις είναι ότι δεν υπάρχει αξιοπρεπές βρώμικο συνήθως. Ειδικά στις 4 το πρωί. Αν δεν ήμουν σίγουρος οτι δε μπορούσα να οδηγήσω το αυτοκίνητο για παραπάνω από τα 500 μέτρα που ήθελα για να πάω σπίτι, θα είχα πάει Μαβίλη ή Μιχαλακοπούλου να τσακίσω ένα βραστό και ένα ψητό με μπόλικο ταμπάσκο.. Αλλά φευ! Μόλις μπήκα στο αυτοκίνητο και έβαλα κατευθείαν να παίζει το cd’ακι που είχα μέσα –για αποτοξίνωση- κατάλαβα ότι ούτε και οι Sabbath δε μπορούσαν να με ξυπνήσουν από το λήθαργο της αμόλυβδης που είχα πιεί στο “κλαμπ”. Οπότε τι να κάνω, κατέληξα σε “καθαρή” γνωστή αλυσίδα φατς φου (που έλεγε και η γιαγιούλα μου) με όνομα που παραπέμπει σε αψηλο βουνό. Το φαγα το “βρώμικο” αλλά.. απογοήτευση και πίκρα.. Τελικά, άμα δε φοβάσαι ότι μέσα στο σάντουιτς θα βρεις κανα δάχτυλο με καμια βέρα ή κανα αυτί, δεν καταλαβαίνεις νοστιμιά.. τελείωσε..

Sunday, October 14, 2007

Δεν την παλεύω







Και κάτι για να μην κοψουμε τα λαρύγγια μας..



Αν είχα επισκεφτεί τον τάφο του, θα έλεγα ότι έχει πέσει πάνω μου η κατάρα του Τουταγχαμών. Ελλείψει επισκέψεων σε καταραμένους τάφους, τείνω προς το συμπέρασμα ότι διανύω περίοδο τραγικότατης γκαντεμιάς. Ελπίζω να τελειώσει σύντομα γιατί δεν θα τα πάμε καλά.. (Άκου εκεί "ανώδυνα ημερολόγια".. που πα ρε Καραμήτρο.. Τα κατάντησες "Μίστερ Γκρίνια 2007")