Άκυρες συνεπαγωγές

Πριν τον πρόλογο και πριν καν το κυρίως θέμα, να αφήσω εδώ αυτό:

και αυτό

Απάνθρωποι. Κτήνη. Ψυχάκηδες ταλιμπαν. 

Πάντα θα φοβάστε και θα τρέμετε το γέλιο. 

Βαθιά ανάσα. Γέλιο. Το φάρμακο δια πάσα νόσο και πάσα μαλακία πλην της δικιάς τους.

Θέλω να γράψω εκλογικό ποστ κατά βάθος. Ίσως ακολουθήσει μετά από αυτό, καθότι ο τρυφηλός βίος των τελευταίων ημερών με οδήγησε στην κλίνη του πόνου. ΟΚ όλος ο κόσμος είναι άρρωστος και ξεροβήχει, οπότε μια και εγώ ειμαι θύμα πάντα της εκάστοτε μόδας είπα να ακολουθήσω και να φτύσω τα πνευμόνια μου όξω. Το θετικό είναι πως έχω ιδιαίτερα σέξι φωνή (εικάζω πως είμαι 1 1/2 οκτάβα κάτω από τη συνηθισμένη μου) (ναι ΚΑΤΩ αμόρφωτα γίδια, ΠΑΝΩ είναι οι τσιρίδες) αυτή τη στιγμή οπότε πάρτε με τηλέφωνο να σας τσουτσουρώσω τσι τρίχες

Ήθελα καιρό να το γράψω το ποστ που ακολουθεί, τις άκυρες συνεπαγωγές δηλαδή γιατί παίζει πολλή τρικυμία εν κρανίω τριγύρω και ως συνήθως, μου ανάβουσι οι λαμπτήρες. Θα καταλάβεις τι εννοώ από το πρώτο παράδειγμα κιόλας:

1. Το ότι έκανες παιδί δε σημαίνει πως είσαι καλός/ικανός γονιός. Σημαίνει απλά ότι δουλεύουν τα αναπαραγωγικά όργανα 2 ατόμων. Πήξαμε στο "δεν έχεις παιδί, δεν ξέρεις από παιδιά, μη μιλάς" κάθε φορά που παρακαλάς μια "μάνα" να μαζέψει την κούκλα του σατανά που γέννησε γιατί το παιχνίδι του είναι να πάρει βενζίνη και αναπτήρα, να σε περιλούσει και να παίξει "μια βραδιά στην κου κλουξ κλαν" με τα μπούτια σου την ώρα που εσύ απλά προσπαθείς να φας ένα γαμημένο τηγανιτό λουκάνικο και να πιεις ένα ρημαδοτσίπουρο. Όχι κυρία μου, ούτε εσύ ξέρεις. Εσύ απλά γέννησες. Το οποίο ναι είναι μια θαυμάσια εμπειρία, η χαρά της μητρότητας, το μικρό σπίτι στο λιβάδι, η μελωδία της ευτυχίας και τα λοιπά, αλλά το ότι βγήκε κάτι από μέσα σου δεν έχει καμία σχέση με το αν έχεις ή όχι την ικανότητα να μετατρέψεις αυτό το κάτι που βγήκε από μέσα σου σε κανονικό άνθρωπο και όχι σε μια εγωκεντρική νευρόσπαστη γεννήτρια παραγωγής τσιρίδων. Ακόμα και ο Πατούχας και ο Μόγλης, είχαν περισσότερους τρόπους και ευγένεια από μερικά βλαστάρια σας. 

2. Το ότι είσαι "νέος" δε σημαίνει ότι έχεις πάντα δίκιο. Ιδιαίτερα ενοχλητικό μιμήδιο, όπως έχω ξαναπεί εδώ. Το ότι είσαι νέος σημαίνει μόνο πως γεννήθηκες σχετικά πρόσφατα. (τα ξανάπαμε, ξαναλέω). Από κει και πέρα, όλα τα στοιχήματα είναι κλειστά (;;; τι λέει ρε ο μαλάκας ο Εστάριαν, γκουγκλ τρανσλεϊτ έριξε και δεν το διόρθωσε;). Η ιδέα του "είμαι μικρός άρα ό,τι μαλακία ξεστομίσω πρέπει να αντιμετωπίζεται με μεγαλύτερο σεβασμό και από ιερό κείμενο θρησκείας" είναι ιδιαίτερα διάχυτη ιδεοληψία των ημερών μας, εξαιρετικά υποδαυλιζόμενη από ηγήτορες της κοινής γνώμης όπως π.χ ο εθνικός μας Λάκης. Μην τύχει και πει καμιά αρχιδιά 17χρονος, ελάτε να προσκηνύσουμε. Μεγαλύτερο και εμετικότερο πατρονάρισμα συνειδήσεων δεν υπάρχει, αγαπητοί μου 17χρονοι. Γιατί όχι, δεν έχετε πάντα δίκιο. Ναι, μερικές φορές ΛΕΤΕ ΜΑΛΑΚΙΕΣ. Όχι γιατί είστε ζώα και βόδια εξ'ορισμού (αν και μερικοί προφανώς είστε, αυτό δεν το γλυτώνεις). Αλλά γιατί είστε παιδιά. Όσο ώριμοι και να είστε για την ηλικία σας (και μερικοί είστε), θα πρέπει να ξέρετε ότι η παραγωγή ορθής σκέψης, η κριτική ικανότητα και η "εξυπνάδα" εξαρτώνται από πολλούς παράγοντες. Ο ηλικιακός/χρονικός παράγοντας δε, σημαίνει πως όσο περναν τα χρόνια, αποκτάς εμπειρίες και ΑΝ έχεις καλλιεργήσει το υπόβαθρο, έχεις και την ικανότητα να τις επεξεργάζεσαι και να βγάζεις συμπέρασμα. Αυτό λεγόταν παλιά "σοφία" και είναι διαφορετικό από τη νοημοσύνη. Και ένα βασικό συμπέρασμα απο δω είναι πως όταν αποκτήσεις τη γαμημένη εμπειρία και έχεις το κατάλληλο υπόβαθρο για να την εκτιμήσεις, θα καταλάβεις ότι ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΠΑΝΤΑ ΔΙΚΙΟ. Οπότα σταμάτα να απαιτείς να δέχομαι τη γνώμη σου χωρίς αντιρρήσεις μόνο και μόνο επειδή γεννήθηκες μετά την αποχώρηση του Γκάλη απο την ενεργό δράση. Και κατακλείδα σε αυτό: Να φοβάσαι ιδιαίτερα αυτούς που σου χαϊδεύουν τα αυτουλάκια και σου λένε πόσο υπεργαμάτος και πανέξυπνος είσαι. Και να αντιμετωπίζεις με σεβασμό όποιον έχει το θάρρος να σου πει ότι "καλά όλα αυτά, αλλά αυτό που λες είναι παπαριά γιατί το και το". (όχι αυτόν που σου λέει οτι εισαι μαλάκας επειδή είσαι μικρός. Αυτόν που σου αντικρούει το συλλογισμό σου. Όχι το άτομό σου)

3. Το ότι είσαι αριστερός δε σημαίνει ότι δεν είσαι μαλάκας. Ναι εδώ αρχίζω και βλέπω τις πρώτες σοβαρές ενστάσεις αν και οι δικοί μου οι άνθρωπες θα καταλάβουν τι εννοώ. Είναι περίπου ίδιας ποιότητας μιμήδιο με το από πάνω. "Επειδή οι άλλοι είναι βλαμμένοι -όλοι ξέρουμε ποιοι είναι οι άλλοι-, αυτό μας κάνει αναγκαστικά υπεργαμάτους φωτεινούς παντογνώστες". Σε αντίστοιχο υποθετικό διαφημιστικό φυλλάδιο γυράδικου θα ήταν κάτι σε "Ο ΘΑΝΑΣΗΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΦΤΙΑΧΝΕΙ ΧΑΛΙΑ ΓΥΡΟ, ΑΡΑ Ο ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ ΓΑΜΑΕΙ". Όχι. Ξέρεις, σε μια κατάσταση κοινωνικο-πολιτικο-οικονομική, δεν έχουμε δυαδικό μοντέλο. Δεν πάει έτσι. Μπορεί άνετα σε μια τέτοια κατάσταση/κουβέντα/γουατέβα να έχουν όλα τα μέλη ταυτόχρονα άδικο, να είναι όλα τα μέλη εξίσου μαλάκες, με διαφορετικό τρόπο. Δεν κερδίζεις διαφωνία με το έτερο με τη λογική "έχεις άδικο άρα εγώ έχω δίκιο". ΟΚ, αν είσαι άντρας, ξέχνα το αυτό. Λάθος παράδειγμα. Αν είσαι άντρας, δεν κερδίζεις διαφωνία με το έτερο, τελεία. Επιστρέφουμε. Αν είσαι σήμερα αριστερός, δε αποκλείεται να είσαι μαλακοπίτουρας του κερατά. Υπάρχουν μυριάδες τρόποι να είσαι παπάρας και οι λαϊκοδεξιούρες δεν έχουν το ISO. ΟΚ έχουν, αλλά έχουν ένα από τα πολλά ISO. Έχεις και συ στην παράταξή σου, (όποια και αν είναι αυτή). Για να σου δώσω ένα παράδειγμα: Αν δεν έχεις βρει κανένα λάθος, ποτέ, αν δεν έχεις πει ποτέ για κάποιο μέλος του κόμματος (του όποιου λέμε) "Μα τι μαλακίες λέει ο πανίβλακας, ρόμπα μας κάνει", ψάχτο λίγο, πας με τα χίλια για απολογητισμό και κανείς ποτέ δεν κατηγόρησε τους απολογητές ότι είναι παγκόσμια μνημεία εξυπνάδας. Και έχει πέσει δυστυχώς πολύς κόσμος στην παγίδα "α εντάξει, δεν είμαι χίτης ή σαμαρικός, άρα ό,τι και να πω, δίκιο θα χω".  Παπάρια με σαφράν και αρμπαρόριζα σύντροφε.

4. Κόπι/πέιστ το από πάνω με αλλαγή του "αριστερός" σε "οποιαδήποτε μειονότητα που κάνει τζιζ από διαστρεβλωμένη πολιτική ορθότητα".

Εύκολα παραδείγματα, γκέι,μετανάστης,φεμινίστρια κλπ κλπ κλπ. Όχι φίλοι μου, οι ιδιότητές αυτές δεν προστατεύουν έναντι στη μαλακία. Γιατί αυτών των ιδιοτήτων υπερισχύει η ιδιότητα του "είμαι ανθρώπινο ον" η οποία εμπεριέχει στατιστικά αναγκαστικά ένα ποσοστό του "είμαι μαλάκας με περικεφαλαία". Έχουν δει και αν εχουν δει τα μάτια μας ιντερνετικά μαλλιοτραβήγματα του στυλ 

"ρε φιλαράκι, τι μαλακία είναι αυτή που είπες τώρα;"

"μου επιτίθεσαι γιατί είμαι γκέϊ/μετανάστης/φεμινίστρια/κρεπατζής" (ανάστροφο ad hominem)

"όχι, δεν σου επιτέθηκα, είπα ότι είπες μαλακία. Χέστηκα για το τι είσαι"

και μετά σκάνε οι απολογητές "δε ντρέπεσαι φασίστα να διαφωνείς με γκέι/μετανάστη/φεμινίστρια/τεχνικό απόξεσης σωλήνων/ο,τιδήποτε).

Πάρτο αλλιώς. Η μοναδική ιδιότητα που αποκλείει να είσαι βλαμμένος, είναι να μην είσαι βλαμμένος. Όλα τα άλλα παίζουν.

5. Το ότι έχεις πτυχίο,μεταπτυχιακό,διδακτορικό και ποστντοκ, ΔΥΣΤΥΧΩΣ δε σημαίνει πως δεν είσαι ζώο, αμόρφωτος και απαίδευτος. (ενίοτε και πανηλίθιος, πραγματικά)

Δυστυχώς. Το θέμα είναι εξαιρετικά πολύπλοκο. Και δεν εννοώ πτυχία μόνο από τα δικά μας πανεπιστήμια που είναι πολύ της μόδας να τα εξευτελίζουμε τόσο οι έξω από αυτά αλλά και οι μέσα. Όχι. Η μόρφωση και η παιδεία, από ένα σημείο και μετά είναι εντελώς προσωπική υπόθεση (νομίζω). Έχω αναφερθεί πολλές φορές εδώ μέσα (βλ. και προηγούμενο ) σε ανθρώπους που βόδια μπαίνουν, μοσχάρια βγαίνουν από τα πανεπιστήμια. Και σε αυτό ΔΕ φταίνε πάντα τα πανεπιστήμια. Θα σε εκπλήξω ίσως τώρα, αλλά υπάρχουν μέχρι και απόφοιτοι τεράστιων πανεπιστημίων που ναι ΖΩΑ. Και ξαναλέω, αυτό με προσωπική τους ευθύνη. Υπάρχουν άνθρωποι που η γνώση και η εμπειρία περνάνε από πάνω τους όπως η βροχή στο αδιάβροχο και δεν τους ακουμπάει. Αντιμετωπίζουν την επιστήμη τους, όποια και αν είναι αυτή σαν κάτι ξεχωριστό και αποκομμένο από αυτό που στην κεφάλα τους είναι η "κανονική ζωή" και συνεπώς, αποτυγχάνουν ως επιστήμονες. Για αυτό π.χ βλέπεις μαθηματικούς να πιστεύουν στα ζώδια, φυσικούς σε προφητείες και πάει λέγοντας. Από ένα σημείο και μετά η πληροφορία δε γίνεται γνώση και αυτό έχει ως συνέπεια όσες ασκήσεις και να χεις λύσει, όσα και αν ξέρεις, να μη γνωρίζεις την τύφλα σου. Η παιδεία είναι άλλο πράγμα, ανεξάρτητο αι έχει να κάνει με την κοινωνικοποίηση κυρίως (πάλι νομίζω). Αν έχεις καταφέρει να περάσεις από πανεπιστήμια και σχολές, να χεις κάνει έρευνα και να χεις δουλέψει με άλλους ανθρώπους γενικότερα και να είσαι ένα μονοκόματο μοσχάρι που δε μπορεί να παραγγείλει ούτε πίτσα χωρίς να τσακωθεί, να το χέσω. Αστερίσκος εδώ στο εξής: Αν είσαι ένας από τους 10 ξερωγω μεγαλύτερους επιστήμονες στο γκόσμο και οι ανακαλύψεις σου έχουν σώσει εκατομμύρια ζωές κλπ κλπ κλπ, εγώ προσωπικά σου συγχωρώ οποιαδήποτε μαλακία σε δέρνει ως άνθρωπο, δεν πα να σαι ο χειρότερος μίζερος, ματζίρης, αγενής και υπερόπτης κλάμπανος στο γαλαξία. Το χρέος σου το κανες και με το παραπάνω. 

6. Το ότι κάποιος είναι δημοφιλής, έβγαλε λεφτά και έχει οπαδούς, ΔΕΝ τον κάνει αξιόλογο,καλό άνθρωπα, άξιο εκτίμησης κλπ. Το ίδιο ισχύει για τη δουλειά του. Η δημοφιλία δεν εγγυάται "ποιότητα". (Μη χαίρεστε οι της κουλτούρας, ούτε η μη-δημοφιλία την εγγυάται)

Από που να το πιάσω και που να τελειώσω. Μην πάτε και μακριά. Πάρτε όλο τον εγχώριο συρφετό που περιφέρεται στις τηλεοράσεις. Είτε ώς "διασκεδαστές", είτε ως "παρουσιαστές", είτε ως "εκδότες" είτε ως "παρουσιαστεςεκδοτεςδιασκεδαστεςηθοποιοι" κλπ. Βλέπεις κάποιος κάνει μια παπαριά, τον κράζεις και αρχίζουν τα οπαδά "ποιος είσαι συ που θα κράξεις αυτόν που γεμίζει θέατρα και γελάει ο κόσμος". Ε τι ποιος είμαι; εγώ είμαι. Έχουμε 2 περιπτώσεις εδωπαδά:

α. Είναι δημοφιλής άρα η δουλειά του γαμάει: Όχι. Προφανές. Μάτσο τα παραδείγματα δημοφιλέστατων ανθρώπωνε που επιεικώς η δουλειά τους είναι χάλια, τα αστεία τους/η μουσική τους/οι πίνακές τους/το ο,τιδήποτέ τους υποτιμούν τη νοημοσύνη ανθρώπων που έχουν τη δυνατότητα να χειριστούν κουζίνα χωρίς κίνδυνο για τη ζωή τους. (ίδιο και στο ανάποδο: δεν τον ξέρει ούτε η μάνα του, τον ακούω μόνο εγώ και ο ξάδερφός του άρα γαμάει. Μπεεεεε)

β. Είναι δημοφιλής άρα είναι καλός άνθρωπος και αποκλείεται να ναι μαλάκας και ο,τι και να κάνει εγώ θα βγω να τον υποστηρίξω γιατί δε μπορεί, του την πέφτουν επειδή είναι πιτυχημένος στη δουλειά του. ΞαναΜΠΕΕΕΕΕΕΕ.. Άκου μαναμ, Και ο Μότσαρτ να σαι, άμα είσαι παπάρας, είσαι παπάρας. Τα 2 είναι ασύνδετα. Μάθε να ξεχωρίζεις καταστάσεις. Ακόμα και μεγαλοφυϊα να ναι ο άλλος, τίποτα δεν αποκλείει ότι μπορεί να ναι καρμπόγυφτας επικών διαστάσεων. Ξεχώρισέ τα. Δεν ειναι κακό, άνθρωπος είναι. Αν όμως στο μυαλό σου, κάποιος που σου αρέσει ως ο,τιδήποτε (μουσικός,συγγραφέας,ποιητής,ηθοποιός κλπ) πρέπει να ναι ταυτόχρονα και άγιος, σου χω κακά μαντάτα. Βγες από το συννεφάκι και κατέβα λίγο να πατήσεις το ποδαράκι στο έδαφος γιατί γίνεσαι πιο γραφικός και από 40ρα χωρισμένη που χορεύει με πάθος το "It's raining men" παραμονή πρωτοχρονιάς με τις φίλες της. Εκεί έχεις 2 επιλογές βέβαια (όταν ανακαλύψεις τον κόσμο δηλαδή): Είτε αποφασίζεις ότι επειδή ο Χεμινγουέη ήταν μεθύστακας του κερατά, σιχαίνεσαι τα βιβλία του , είτε αποφασίζεις ότι τα βιβλία του Χεμινγουέη γαμάνε και ο ίδιος ας αυνανιζόταν φορώντας τα εσώρουχα της προγιαγιάς του. Το να σου πουν όμως "πω μαλάκα, ο Οζι ο βρωμοπρεζάκιας" και να απαντήσεις "ναι αλλά τον ακούν 40 χρόνια εφτακόσαγκαζίλιον κόσμος, σκάσε και μη μιλάς", έχουμε θέμα. Ναι ο Οζι έχει καπνίσει,χτυπήσει, ρουθουνίσει και πασαλείψει το λέσι του με ο,τι παραισθησιογόνο είχε, έχει και ΘΑ ανακαλυφθεί. Χεστήκαμαν. Δεν τον ακούμε γιατί είναι τζάνκι. Τον ακούμε γιατί το War Pigs.. ε είναι το War Pigs...κατάλαβες;

είχα και 7 και 8 αλλά επειδή όπως είπαμε είμαι άρρωστος, λέω να μπουσουλήσω στην καναπεδιά με την κουβέρτα και να προσπαθήσω να πεθάνω κάνοντας όσο πιο πολύ θόρυβο μπορώ. Και λείπει και το έτερον να της σπάσω τα νεύρα "φτιαξε τσάι, μη φτιάχνεις τσάι, φέρε αυτό, φερε το άλλο, πεινάω,δεν πεινάω,που ναι το σιρόπι, που ναι οι καραμέλες, το τσάι μας τελειώνει.." δικό σας.

Καλά κρασά.

Υ.Γ: Γενικός μπούσουλας και κατακλείδα: Δεν είσαι παπάρας ΜΟΝΟ αν δεν είσαι παπάρας.