ΙντερΣτέλλα. Μια κριτική

Ναι λείπω καιρό γιατί δεν έχω χρόνο να γράφω. Οπότε πάρε και μη γκρινιάζεις



Προειδοποιούμε για σπόϊλερζ. Διάσπαρτα. Οπότε διάβασε με δική σου ευθύνη.

Ρεζουμέ άποψης: Δεν ξετρελλάθηκα. Ήταν μια άλλη ταινία από αυτή που περίμενα να δω. Εδώ φταίω εγώ αλλά και η διαφήμιση. Μου άρεσε βαριά ένα μισάωρο από όλο το τρίωρο. Α και δε μπορώ να βλέπω τη Χάθαγουέϊ. Χάθαγουέϊ γκό αγουέϊ. Και περί ορέξεως κολοκυθόπιτα που είναι και της μέρας λόγω θενξγκίβιν στο ΓιουΕσΈϊ.
Πάμε πιο αναλυτικά.
Η Γη παίρνει μπούλο σιγά σιγά λόγω ενός «περονόσπορου» (λολ μεταφραστή, γουστάρω) που καταστρέφει ένα ένα τα διάφορα παραγωγικά φυτά, έχουμε πολλή σκόνη κλπ και μάλλον κάτι έχει γίνει και έχουν καταρρεύσει κυβερνήσεις και τέτοια και δεν υπάρχει φράγκο, όλα είναι μπουρδέλο. Θυμίζει Ελλάδα δηλαδή, στο πιο πιστευτό, γιατί εμείς ούτε κυβέρνηση έχουμε ούτε να φάμε. Ευτυχώς δεν έχουμε τόση πολλή σκόνη βέβαια.
Η λύση είναι να πάρουμε πόδι και να πάμε να αποικήσουμε σε καναν άλλο πλανήτη μπας και ξεστραβωθούμε, αλλά –σποιλερ- ψιλοφαίνεται ότι ακόμα και σε άλλο πλανήτη, πάλι θα πλακωνόμαστε στα χαστούκια επειδή κάποιοι από μας είναι αρχοντομαλάκες –αλλά αιτιολογημένοι γιατί έχουν pms επειδή κανείς δεν τους κάνει παρέα-. Ή ότι κατά βάση οι άντρες πάντα θα πλακώνονται στα χαστούκια, ακόμα και στην άλλη άκρη του συμπαντος δίπλα σε μια μαύρη τρύπα.
Ε και αφού έχουμε στείλει κάτι επιστημονάρες μόνους τους μέσα σε μια σκουληκότρυπα στην άλλη άκρη του γαλαξία δίπλα σε μια μαύρη τρύπα (κάτσε, θα τα πιάσω μετά τα wtf του σκηνικού), αποφασίζουμε να στείλουμε και άλλους να ξεκινήσουν οι αποικίες, όσον εδώ προσπαθούμε να λύσουμε το πρόβλημα «πως να μας μεταφέρουμε όλους εδώ εκεί».
Και κάπως έτσι πάει η ταινία, είπαμε μην το παραχέσω σε σποιλερ. Νταξει.
Το πρόβλημά της δεν είναι η «κακή» επιστήμη. Μέχρι εκεί που μπορώ να καταλάβω λόγω περιορισμένων γνώσεων πάνω σε γενική και ειδική σχετικότητα (εννοώ τις εξισώσεις, όχι την περιγραφή της θεωρίας), μάλλον καλά τα πήγαν, ίσως και πολύ καλά. Τουλάχιστον σε αρκετά πράγματα. Ή τουλάχιστον στο να εξηγήσουν προφορικά τι συμβαίνει στον ορίζοντα γεγονότων μιας μαύρης τρύπας, τι είναι η διαστολή και συστολή του χρόνου και πως αυτό έχει να κάνει με τη γαμωβαρύτητα. Το ότι ο σκηνοθέτης έκανε σε  σημεία μάλλον την πάπια σε αυτά που του είπε ο σύμβουλος Kip Thorne μάλλον είναι πιθανό-αν και δεν ε΄χω κάτσει να λύσω εξισώσεις για να υπολογίσω θερμοκρασία και ακτινοβολία γ τόσο κοντά σε υπερμαύρη τρύπα που περιστρέφεται –άσε που για να το κάνω πρέπει να κάτσω να διαβάσω, δεν είμαι φυσικός ρε, δεν τα χω αυτά στο τσεπάκι- (όχι πως είναι δύσκολο να βρεις τους τύπους). Ακόμα και αν το πρόβλημα ήταν «κακή» επιστήμη, δεν περιμένω να δω ντοκιμανταίρ, περιμένω να δω sci-fi ταινία, το οποίο σημαίνει ποιος γαμεί τη φυσική αν η ταινία γαμεί; Και το Star Trek μου αρέσει. Και χεστήκαμε για την απεικόνιση της φυσικής εκεί. (Ναι οκ,μεταξύ μας να μείνει αλλά χεστήκαμε).
Μου άρεσε και η απεικόνιση της σκουληκότρυπας. Και είχε καλή εξήγηση. Το πως είναι από μέσα, προφανώς και δεν το ξέρουμε και ούτε θα το μάθουμε σύντομα. Η απεικόνιση του Γαργαντούα φαντάζομαι –ας με διορθώσει ο Vagelford- είχε τα θεματάκια της. Το ίδιο και το τι συμβαίνει αμα πλησιάσεις, όπως και το ΠΩΣ ΣΚΑΤΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΥΤΟΣ Ο ΚΩΛΟΠΛΑΝΗΤΗΣ ΔΙΠΛΑ ΤΗΣ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΔΙΑΛΥΕΤΑΙ. (Ίσως υπερβάλλω που το φωνάζω έτσι και να βγαίνει ο υπολογισμός, αλλά έχω την αίσθηση ότι τόσο κοντα σε μαύρη τρύπα οι βαρυτικες δυναμεις θα έκαναν αδύνατο το να συμπυκνωθεί αστρική ύλη σε πλανήτη και μετά να διατηρηθεί ως πλανήτης. Η βαρύτητα εξαρτάται από την απόσταση και όταν η βαρύτητα στη μια πλευρά του πλανήτη είναι –τυχαίο τώρα έτσι το πεταω- ν τάξεις μεγέθους απο τη βαρύτητα στην άλλη, τρέχα άντεξε εσύ και μη γίνεσαι μπίλιες.Μπορεί, λέω. Δεν ΞΕΡΩ)
Ένα κύριο από αυτά που με ενοχλούν είναι οι ορδές που νομίζουν ότι βλέπουν ντοκιμανταίρ και μας πρήζουν για το πόσο ακριβής επιστημονικά είναι η ταινία, ενώ η μόνη επιστημονική ανακρίβεια που μπορούν να ξεχωρίσουν είναι η κλασσική «δεν έχουμε ήχο στο κενό του διαστήματος». Όχι. Η ταινία δεν είναι ακριβής σε διάφορα μικρά ή μεγάλα και ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΡΟΛΟΣ της να είναι ακριβής γιατί είναι ταινία. Ο,τι «επιστημονική πραγματικότητα» μπαίνει στο δρόμο της πλοκής κόβεται και καλά κάνει ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΑΙΝΙΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗΣ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ. Δε γκρινιάζω για αυτά, άλλο που μπορεί να τα επισημάνω σε φίλους και γνωστούς που θα ρωτήσουν (όταν τα μάθω όλα με στοιχεία.Προς το παρόν δεν έχω για αρκετά). Και σε σένα που θα μπεις εδώ μέσα.
Α ναι ένα τελευταίο: Ποιος παπάρας είχε την εντύπωση ότι είναι καλή ιδέα να μένεις κολλητά σε μαύρη τρύπα;;;;;;!!!;;;!!
Τα προβλήματά μου είναι άλλα:
1. Η κλάψα. Περίμενα να δω μια ταινία για πρωτοπόρους εξερευνητές επιστήμονες που βάζουν τον κώλο τους στον τάκο και τρέχουν στην άλλη άκρη του διαστήματος για να σώσουν τον κόσμο. Αλλά είδα διαφήμιση της ζέβασοφτ. Ναι οκ ξέρω, έχουμε και ανθρώπινες στιγμές και τέτοια, αλλά σε 3 ώρες ταινίας, οι 2 ½ ήταν βασικά αυτό. Κλάψα.
2. Το «πεταω Κοελιές» για να ακουστώ βαθύς. Παπάργια. Η πιο βαθιά ατάκα της ταινίας ήταν το ποίημα «Do not go gentle into that good night». Μετά αναλώνονται σε βαρυσήμαντες μπουσκαλιακές παπάτζες. Έλεος με τους βαθείς διαλόγους και 19 καντήλια στον ξανθό για την χωρίς κανένα νόημα μαλακία που είπε για την εξέλιξη. Όχι λάθος. Πρόσεξε. Χωρίς νόημα. Κάτι στο πνεύμα «πως θα ξεπεράσουμε το γεγονός ότι το μπλε είναι μπλε»
3. Οι νιου έϊτζ παπάτζες σε συνδυασμό με αφόρητες κλισεδιές. Αυτό που χαντάκωσε για μένα την ταινία ήταν ο μονόλογος της ατάλαντης για το πως η αγάπη είναι σαν τη βαρύτητα και διαπερνάει χώρο και χρόνο και το εννοούσε κανονικά όχι μεταφορικά. Λειτουργεί σα μετρήσιμη δύναμη (αναφέρθηκε) που μπλα μπλα μπλα μπλα και μήπως βρούμε κάποτε τι παίζει γιατί πολλές φορές η επιστήμη δεν έχει βρει και ψάχνει και τέτοια.Βασικά η ίδια ακριβώς παπαρολογία όλων των ειδών απάτης που όταν ζορίζονται να προβάλλουν επιχειρήματα καταλήγουν στο «ναι αλλά άμα το βρούμε μετά; Ας το πιστέψουμε τότε από τώρα». Μπουλσιτ.
Ναι φίλο αναγνώστη. Πήγα σε μια ταινία που νόμιζα ότι θα δω πως θα κατακτήσουμε έναν άλλο κόσμο και κατέληξα να βλέπω 2 ½ ώρες πώς η αγάπη νικά το χώρο και το χρόνο.

..Και μισή ώρα τον ΜακΚόναχι να προσπαθεί να πιλοτάρει ενώ έξω γίνεται της πουτάνας το κάγκελο (καλή φάση) και άλλη μισή ώρα να ρίχνει βιβλία από το μέλλον στο παρελθόν αντί για κώδικα μορς. Όπου σκάει η απορία, αφού μπορείς και ρίχνεις βιβλία, άρα να αλληλεπιδράς με το περιβάλλον εκείνη τη χρονική στιγμή γιατί δεν κάνεις κάτι πιο χρήσιμο όπως το να βγάλεις το γαμωχέρι σου και να ζητήσεις ενα στυλο. Ή να φωνάξεις . Το χέρι σου που είναι ύλη μπορεί να περάσει το χωροχρονικό εμπόδιο και να μετακινήσει ύλη, αλλά η φωνη σου που είναι ήχος δε μπορεί- ενώ ειναι μηχανικά το ίδιο πράμα;; αλλα φαίνεται η αγάπη δε μπορεί να μεταδώσει ήχο, είναι μόνο για βουβό κινηματογράφο. Να μην πω για το ρολόι και τη μετάδωση δυαδικού κώδικα (που αποκρυπτογραφείται χωρίος να ξέρουμε την κωδικοποίηση) ή για το πόσα γαμω τικ τικ θα χρειαζόντουσαν για να μεταδωθούν 800 paper με εξισωσεις. Χέσε μας τώρα, αυτά είναι πταίσματα.
Το κύριο πρόβλημα είναι οι νιου έϊτζ παπάτζες αναγνώστα. Που υπάρχουν σχεδόν παντού. Και οι καλλιτέχνες, είτε είναι σκηνοθέτες είτε ο,τιδήποτε είναι ιδιαίτερα ευαίσθητοι σε αυτές, τις μεταδίδουν και μετά ο άλλος που το βλέπει και νομιζει ότι είδε ντοκιμανταίρ κάθεται και τις πιστεύει και μας λέει μαλακίες και μας σπάει τα νεύρα και αναγκαζόμαστε να τραβάμε τα δασύτριχα βυζιά μας μεσημεριάτικα αντί να κάνουμε τίποτα πιο παραγωγικό.
Ναι οκ, δεν είναι κακή ταινία. Δεν είναι όμως αυτό που διαφημίστηκε. Είναι κάτι άλλο. Και όποιος περιμένει να δει ταινία με ατέλειωτα εφέ στο διάστημα, μαγευτικά τοπία κλπ, χαρ χαρ χαρ. Ήθελαν ρεαλισμό μάλλον οπότε δεν έχουμε και πολλά από τέτοια. Τα βασικά. ΟΚ ο Γαργαντούας είναι ωραίος.
Θα φάτε πολύ μύξα και δάκρυ και συγκίνηση στη μάπα. Και σχεδόν καθόλου εξερεύνηση ενός άγνωστου πλανήτη.


Τι να σου πω αναγνώσθα, εγώ αν το ξερα, θα το κατέβαζα να το δω σπίτι. Αν και νταξει, το τραβάει το σινεμά κυρίως λόγω ήχου. Όχι εικόνας.

Update

Σύμφωνα με τον ειδικό μας ανταποκριτή επί αστροφυσικής και σχετικοτήτων Vagelford, οι υποψίες που είχα περί βαρυτικών πεδίων κοντά σε μαύρη τρύπα, δυνατότητας ύπαρξη πλανήτη εκει περα κλπ, είναι αβάσιμες. Οι εξισώσεις και τα νούμερα βγαίνουν. (ουάου). Ο σκηνοθέτας ακολούθησε όσο πιστά μπορούσε τις συμβουλές του επιστημονικού συμβούλου και δι'αυτόν του βγάζουμε τα καπέλα μας. Ανάλυση εδώ