Wednesday, April 09, 2014

Η δουλειά του να γίνεται..

Το προηγούμενο Σάββατο ήμανε με μια φιλική παρέα σε μια ωραία μπυραρία σε επαρχιακή πόλη τση βορείου Ελλάδος και μεταξύ λουκάνικου, σνίτσελ και κιλά septem, χαζολογούσαμε.
Μέχρι που έσκασε ο Ελληνάρας και το κλίμα βάρυνε.
Ξέρεις, είναι πάντα ένα ελαφρό σοκ να βλέπεις ατομάκια νεαρά, εκεί στην αρχή των 30, με κοσμοθεωρία λαμόγιου των μέσων του 80. Όχι πως δεν ξέρεις ότι υπάρχουν. Ξέρεις. Αλλά σπανίως -εμένα τουλάχιστον- σου δίνεται η δυνατότητα να τους ακούς να "επιχειρηματολογούν".
Λέγαν τα παιδιά εκεί πέρα για τις δημοτικές εκλογές και προβληματιζόντουσαν ποιον να ψηφίσουν, γιατί οι 5 από τους 6 είχαν βαρεθεί τους ίδιους και τους ίδιους μεγαλοπαράγοντες κλπ και θέλαν να δώσουν την ψήφο τους σε καναν σοβαρό άνθρωπο με όρεξη και κέφι να γίνει και τίποτα σοβαρό, οπότε έψαχναν. Αλλά τους έδωσε τη λύση ο κλασσικός, ο αρχετυπικός, ο ελληνάρας ο ίδιος : "αυτός που θα μου κάνει τη δουλειά μου - αυτός που θα με βολέψει".
 Και ενώ ευτυχώς οι άλλοι 5 του την είπαν φυσικά για αυτό, ότι κάτσε ρε φίλε, εδώ έχει γαμηθεί ο Δίας, εδώ μας έχουν σκίσει τον απόπατο, εσύ ακόμα εκεί στο βόλεμα, ο αρχοντοναμηνπωτι, εκεί . 
"Καλά καλά,ξεκινήστε να νικήσετε εσείς το σύστημα, εγώ θα πάω με τα νερά του. Ας με βολέψουν εμένα και την οικογένειά μου και να κόψετε το λαιμό σας εσείς". Ιδεολογία απείρου κάλλους, με ψυχολογική απεμπλοκή από την ατομική ευθύνη - δε φταίω εγώ, εγώ γρανάζι είμαι, έτσι δουλεύει το πράμα, έτσι δουλεύω αναγκαστικά και εγώ-, με ειρωνία προς τους υπόλοιπους -καλά καλά, αν σας βυσματώσουν κάπου πείτε όχι εσεις-, με πλήρη αδιαφορία για την προσωπική του αξιοπρέπεια. Δεν τον ενδιέφερε να φιλήσει κατουρημένες ποδιές -που έλεγε και ο θείος μου και ο πατέρας μου- για να πετύχει κάτι, δεν τον ενδιέφερε που θα μπορεί σε όλη του τη ζωή ο οποιοσδήποτε απατεώνας να τον κρατά από τα παπάρια και να του ζητάει "χάρες" επειδή κάποια στιγμή "τον βόλεψε". Όχι. Διεκδικήσεις,στόχοι και επιθυμίες αμοιβάδας: Εγώ να φάω. Τέλος.
Φυσικά όταν άκουσε πολύ λιβάνισμα από τους γύρω άρχισε να το γυρνάει στην κλασσική πλάκα. "Νταξει ρε πως κάνετε έτσι, πλάκα κάνουμε". Ναι ναι, ξέρω. Και εσύ για πλάκα θα τρέξεις μεθαύριο το πρωί στο γραφείο του χ κομματάρχη να ζητήσεις καμιά χάρη. Να του δώσεις άλλο ένα στήριγμα, να συναλλαγείς υγιώς ρε παιδί μου, ως γνήσια πιστός στις πατροπαράδοτες αρχές που τόσο σε καλό μας βγήκαν. "Δε φταίω εγώ για το πελατειακό σύστημα" έλεγε ο τυπάς. Ναι φυσικά και δε φταις ΕΣΥ συγκεκριμένα. Μόνο που είσαι πελάτης αμετανόητος. Και κανένα μαγαζί δεν κλείνει όταν έχει πελάτες. Άσε που η απενοχοποίηση της ατομικής ευθύνης, επειδή είσαι μέρος μιας μάζας που κάνει τα ίδια είναι γαμώ τα ψυχολογιά μαξιλάρια.
Φυσικά, δεν ξέρω κανέναν απολύτως άξιο και σοβαρό άνθρωπο ο οποίος ακόμα να πιστεύει ότι θα σωθεί από τα απολειφάδια του πολιτικού συρφετού παλαιάς κοπής τόσο σε επίπεδο βουλευτικών, όσο σε δημοτικών εκλογών.Όμοιος ομοίω κλπ μαδερφάκερς. Και αν στις βουλευτικές είναι δυσκολότερο να κρίνεις προσωπικά τους υποψήφιους του συνδυασμού που σε ενδιαφέρει, μια και η προσωπική επαφή είναι δυσκολότερη, σε επίπεδο δημοτικών είναι πιο εύκολο να ξέρεις ποιος από το χωριό σου ΔΕΝ είναι απατεώνας και καρεκλοφάγο λαμόγιο.
Για παράδειγμα ο συγκεκριμένος τύπος θα ήταν εξαιρετικός γαμπρός για μια άλλη περιπτωσάρα που ξέρω, που στις προηγούμενες εκλογές κατέβηκε με το σύνθημα "Κατεβαίνω μόνο και μόνο για να βάλω φυλακή επιτέλους τον αλήτη τον απατεώνα το Μαέβιους Αρπαχτίδη" και στις τωρινές κατεβαίνει μαζί με τον Αρπαχτίδη γιατί μυρίστηκε μεγαλεία, μέλλον στις περιφέρειες και βουλές και τέτοια.
Και θα μου πεις καχύποπτε Αναγνώστη των ανώδυνων -και θα χεις και δίκιο- "καλά ρε φιλαράκι, εσύ δηλαδή είσαι αθώος; άμα σου δινε θεσούλα ο Αρπαχτίδης θα λεγες όχι; Έλα τώρααα". Και θα σου απαντήσω με όλη την ειλικρίνεια που συνήθως δε με διακατέχει: Ναι. Όταν πριν χρόνια είχα την ευκαιρία για καρεκλίτσα δημοσίου σε κυριλέ θέση και τα λοιπά, είπα όχι γιατί δεν ήθελα να χρωστάω τον κώλο μου σε κανέναν παπάρα που να με κρατάει από τα παπάρια μέχρι να ψοφήσω να ησυχάσετε. Τώρα θα με πεις μαλάκα, αλλά τι να κάνουμε. Πες με. Μπορεί η αξιοπρέπεια να μην τρώγεται και να μη χορταίνεις με αυτή, αλλά εγώ πουτανάκι του κάθε Αρπαχτίδη δε γίνομαι. Α σιχτίρ δηλαδή.
Τελικά με τον αρχοντοπελάτη των βουλευτοδημαρχαίων δε βγάλαμε άκρη, μια και αρνούνταν να καταλάβει ότι ό,τι του "δώσουν" θα του το ζητήσουν πίσω με τόκο και παλούκι εκεί που δεν πιάνει ήλιος οπότε τον αφήσαμε. Τον αφήσαμε να τρέχει στα γραφεία και να φιλάει χέρια, πόδια και κώλους για να "κάνει τη δουλειά του". Και κάποια στιγμή θα τον δούμε στανταράκι να "συμμετέχει στα κοινά" ως νέος και με όρεξη και με οράματα, για να συνεχιστεί η παράδοση, μη χάσει η βενετιά βελόνι.
Γιατί από πίσω του θα χει σπείρει και αυτός νέα φουρνιά βολεψάκηδων που θα κάνουν κωλοδάχτυλα με το κιλό σε εμάς τους υπόλοιπους και θα φωνάζουν πιο δυνατά από εμάς για τα "κεκτημένα" τους όταν πάνε να τους πάρουν πίσω τα βολεψοξεροκόμματα που τους πέταξαν και "έκανα την τη δουλειά τους".
Να τελειώσω λέγοντας ότι παραδόξως για μένα και μάλλον λόγω κατάποσης ποσοτήτων Honey ale και καταβρόχθισης καυτερών λουκανικοειδών, εγώ σε όλη αυτή την κουβέντα δεν έβγαλα λέξη.
Ίσως γιατί το να μιλάς με τέτοιο βόδι είναι σα να παίζεις σκάκι με περιστέρι. (κλεμμένο, δε θυμάμαι απο που)
Εσύ παίζεις κανονικά, με τους κανόνες, αυτό τσιμπολογάει και ρίχνει τα πιονια κάτω και στο τέλος κάνει παρέλαση και χέζει πάνω στη σκακιέρα με το βρωμοκέφαλό του να πηγαίνει μπρος πίσω και το στήθος φοyσκωμένο, σα να σου κανε ματ σε 2 nsec.

2 comments:

brexians said...

δηλαδη τι περιμενες οτι δεν υπαρχουν οτι τους εφαγε η κριση ...


α ρε Σεξταριαν...

Stefanos said...

Όχι ρε φυσικά και δεν περίμενα να τους έχει φάει η κρίση, φυσικά και ήξερα ότι υπάρχουν.
Απλά περίμενα λίγο πιο.. τι να πω.. ξεδιαντροπιά. Να κρύβονται λίγο περισσότερο