Οδηγίες ιματζ μεϊκινγκ για υποψήφιο

Δεύτερο ποστ για σήμερα γιατί είδα κάτι και έχω κέφια και μου ήρθε ιδέα.

Αγαπητέ φίλε, αγαπητή φίλη, σήμερα έχω σκοπό να σου προσφέρω τα φώτα μου, σχετικά με το χτίσιμο της προεκλογικής σου εικόνας και συγκεκριμένα όσον αφορά το βιογραφικό σου σημείωμα στην δικτυακή τοποθεσία που σε έπεισαν τα παιδιά σου/οι γειτόνοι/ο άλλος μάγκας υποψήφιος πως πρέπει να έχεις για να έχεις πενετρασιόν στο πόπολο. Μην πάει το μυαλό σου στο κοκό όταν λέμε πενετρασιόν, αυτό μετά τις εκλογές. Και αν εκλεγείς.

Σε επίπεδο δημοτικώνε εκλογώνε, οι υποψήφιοι τείνουν να είναι ελαφρώς πιο "λαϊκοί" και μπρουτάλ τύποι από ό,τι σε επίπεδο βουλευτικών (που εκεί προφανώς πάει η αφρόκρεμα της μόρφωσης, του εκλεπτυσμένου στυλ και της ανεπιτήδευτης σοβαρότητας, βλέπε Πρωτόπαπα έτσι φρομ δε τοπ οφ μαϊ χεντ). Οπότε ο λαϊκός ο τύπος, πρέπει να το καλλωπίσει ρε παιδί μου το βιογραφικό του λίγο, ώστε να τσιμπήσει ο ψηφοφόρος. Ο πτωχός πλην τίμιος ψηφοφόρος θα σε τιμήσει με ψηφαλάκι αν πειστεί ότι είσαι καλύτερος από αυτόν αλλά όχι και πολύ της καλής κοινωνίας γιατί τότε θα τον πιάσουν τα κλασσικά ελληνικά αριστερά κολλήματά του και θα σε μαυρίσει. Ακόμα και αν είσαι δεξιός δηλαδή, πρέπει να είσαι και λίγο παιδί του λαού. Άκουσέ με και δε θα χάσεις.
Και πως θα πετύχουμε τον καλλωπισμό ενός απλού και ταπεινού βιογραφικού;
Τα βασικά στοιχεία που πρέπει να προσέξεις είναι τα εξής :
1. Είσαι απλός, προσιτός, δικός μας, αλλά ταυτόχρονα καλύτερος. Έχεις καταφέρει κάτι που εντυπωσιάζει. Κοινώς χρησιμοποίησε κάποια ξένη λέξη, ή ίδρυμα του εξωτερικού. Βάλε και λίγο φούμαρο, δεν πειράζει. Και μίλα στο πρώτο πρόσωπο.
2. Επένδυσε στη συγκίνηση. Πρόβαλλε διακριτικά κάποιο πρόβλημα που αντιμετώπισες και ξεπέρασες, πράγμα που σε έκανε καλύτερο και σε υποδεικνύει ως "νικητή της ζωής" και "αγωνιστή"
3. Δείξε ότι δεν είσαι ευκαιριακός αλλά πονάς τον τόπο. Ότι η ενασχόλησή σου με τα κοινά είναι πάθος και δεν το κάνεις για να κονομήσεις ή να βολέψεις τους γνωστούς σου. Οπότε υποστήριξε ψιλοσαφώς αλλά όχι δεσμευτικά κάποια εξωπραγματική θέση ή αίτημα των συμπολιτών σου, ενάντια στη λογική και την πραγματικότητα, αλλά με μεγάλη απήχηση στα ζώα. (εδώ έχει σημασία να μην πας κόντρα μεν στο συνδυασμό σου, αλλά να πιάσεις και πελάτες από τους άλλους, οπότε αν η πλειοψηφία δεξιίζει, χρησιμοποιείς δεξό επιχείρημα, αν αριστερίζει, αριστερό. Αν είσαι μάγκας, και τα δύο.)
4. Πρόβαλε σταθερές ελληνικές αξίες που συγκινούν το 97%. Ντομπροσύνες, αυτοθυσίες, καλός οικογενειάρχης, επίτροπος στην εκκλησία, αθλητής, τέτοια.
5. Σύνθημα, σύνθημα, σύνθημα. Βρες σύνθημα πιασάρικο, μαγκιόρικο και γουστόζικο, αλλά όχι πολύ επαγγελματικό και ντιζαϊνάτο γιατί θα ξενερώσεις την εργατιά.

Πάμε σε ένα παράδειγμα για να δεις αγαπητέ υποψήφιε τι εννοώ.

Έστω ότι λέγεσαι Λευτέρης Τριγούτσουλας και είσαι 52 χρονώ, μπαρμπέρης στο επάγγελμα, σε κάποιο χωριό.  Κοίτα τώρα το βιογραφικό το αγυάλιστο, το δεν-έχω-ελπίδα-να-με-ψηφίσει-κανείς :
Βιογραφικόν :
Λευτέρης Τριγούτσουλας της Λεμονιάς και του Υάκινθου (ελπίζω να μην υπάρχετε κ.Τριγούτσουλα, γιατί και γαμώ τις συμπτώσεις μου λέμε)

Γεννήθηκε στη γραφική Ανωραχούλα Ταυρωπού, το 1958. Προέρχεται από κτηνοτροφική οικογένεια. Ορφάνεψε στην ηλικία των 17 όπου και έφυγε για την Αθήνα να πάρει τραίνο να πάει να μάθει την τέχνη της κομμωτικής, ως μαθητευόμενος στο θείο του στο Βέλγιο, που έκοβε τα μούσια των μεταλλορύχων. Μετά τη θητεία του γυρνάει στο χωριό μας και παντρεύεται τη Μαριγούλα Καρκακαλτακοπούλου, με την οποία αποκτά 4 παιδιά. Ανοίγει το μαγαζί του στην κεντρική πλατεία (απέναντι από του Τρύφωνα) και αρχίζει να ασχολείται με τα κοινά. Ο Λευτέρης είναι ένας απλός και τίμιος άνθρωπος, ένας επαγγελματίας του τόπου μας , που ποτέ του δεν ασχολήθηκε με κόμματα αλλά πάντα ασχολιόταν με το χωριό μας. Αξίζει την ψήφο μας.

Άχρωμο, άοσμο, χωρίς υπόθεση, πλοκή, σασπένς κλπ. Δες τώρα πόσο καλύτερο γίνεται :


Γεννήθηκα πριν 52 χρόνια, σε μια στάνη στην Ανωραχούλα. Η φλογέρα και η τσαμπούνα με νανούρισαν και τα πρώτα μου βήματα τα κανα στο χώμα και τις σβουνιές. Έχασα νέος τους γονείς μου, σε μια περίοδο δύσκολη για τη χώρα αλλά δεν το βαλα κάτω. Η φτώχεια και πείνα δε μπόρεσαν να με λυγίσουν. Ήξερα ότι αυτές σμιλεύουν τον άνθρωπο, όχι τα λούσα και η καλοπέραση. Αποφάσισα να παλέψω, να μοχθήσω και να γίνω χρήσιμος. Έφυγα για το Βέλγιο όπου και κατάφερα να σπουδάσω κομμωτική στο Σαν Κλού, δίπλα στο μεγάλο μάστορα Ζανό Μπον Λε Φου. 4 χρόνια έκατσα στο Βέλγιο, μέχρι που άκουσα το κάλεσμα της πατρίδας να παρουσιαστώ. Υπηρέτησα 28 μήνες θητεία στο τριεθνές, όταν οι σχέσεις μας με τους γείτονες ήταν από ψυχρές έως θερμές. Δύσκολοι καιροί αλλά και πάλι τα κατάφερα. Γύρισα στο χωριό έχοντας ως μοναδική περιουσία την παλιά και πλέον μισογκρεμισμένη στάνη του πατέρα μου. Με χρέη, ιδρώτα και κόπο άνοιξα το πρώτο μπαρμπέρικο στο χωριό, στην πλατεία, απέναντι από του Τρύφωνα. Εκεί που κάθε μέρα περνάτε για να πείτε μια καλημέρα και για ένα χαμόγελο.Με τη γυναίκα μου και τα 4 παιδιά μας ζοριστήκαμε αλλά παλέψαμε και καταφέραμε να σταθούμε στα πόδια μας. Πάντα με έτρωγε όμως το σαράκι. Πως να καλυτερέψουμε το χωριό, πως να μειώσουμε τη λαθρομετανάστευση και να διώξουμε το σουπερμάρκετ στην εθνική που καταστρέφει τους τοπικούς επαγγελματίες. Το χωριό μας αξίζει πολλά. Και μπορεί να καταφέρει περισσότερα. Μου το λένε κάθε μέρα οι  πελάτες μου -αριστεροί δεξιοί, δε με νοιάζει, δεν ασχολήθηκα με κόμματα. Μου το λένε και τα παιδιά στην ομάδα ποδοσφαίρου που στήσαμε από το τίποτα.
 Με τον τόπο είμαι. Όχι με τα κόμματα. Έχω όραμα, όρεξη και όνειρα για το χωριό.
Τώρα ξέρεις, Λευτέρης.

Όχι πες μου δηλαδή, εσύ με ποιο βιογραφικό θα τον ψήφιζες;

(Το χω για σύμβουλος επικοινωνίας τελικά. Με θαμάζω)

Update : Το σύνθημα έχει χρησιμοποιηθεί, σε φοιτητικάς εκλογάς. Κάτω από φωτογραφία του υποψηφίου με φραπέ και τάβλι στο κυλικείο και το σήμα της νίκης.