Κοινωνικό σχόλιο - Happy people

Happy people have no stories, όπως λένε και οι Therapy, αλλά μερικές φορές ξεφτιλίζεται το ζήτημα ρε διάολε. Μπορεί αυτή η επιτηδευμένη μαυρίλα να είναι ελαφρώς της μόδας και μπορεί και εγώ να έχω πέσει πλειστάκις θύμα της συναισθηματικής μου τσιγκολελέτας και να βγαίνω έξω με φάτσα "θα σας σφάξω σαν τραγιά στο γόνατο άμα με πλησιάσετε", αλλά έλεος!
Και εξηγούμαι ελαφρώς. Βγαίνουμε έξω, έτσι; Άντρες και γυναίκες. Παίρνεις την παρεούλα σου και πας τσάρκα ρε αδερφέ. Οι ελεύθεροι λοιπόν, και οι ελεύθερες, έχουν πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού τους μια x υπόννοια ότι μπορεί και να γνωρίσουν τίποτα ενδιαφέρον, έτσι έστω να γίνει παιχνίδι ρε αδερφέ. Ορισμένοι και ορισμένες βέβαια δεν το έχουν στο πίσω μέρος του μυαλού τους, αλλά στο μπροστά. Στο μέτωπο. Με μεγάλα 72αρια fonts. Που αναβοσβήνουν. Και από πάνω έχει και πινακίδα-βέλος από νέον.Τέλος πάντων αυτοί δεν μας ενδιαφέρουν αυτή τη στιγμή.
Αυτό που με ενδιαφέρει είναι αυτή η κοινωνική αποχαύνωση που παρατηρώ, αυτή η ερωτική μουργέλα. Βγαίνεις έξω και βλέπεις αντροπαρέες που είναι τελείως στα παπάρια τους, ενώ είναι προφανώς μπάκουροι όπως εγώ πχ. (αυτό είναι μεγάλη μαλακία σε περίοδο που ΟΛΟΙ οι φίλοι σου είναι απο σιχαμερά δεσμευμένοι, έως σιχαμερά παντρεμένοι)(σπάνια βρίσκεις άνθρωπο διαθέσιμο για μια μπύρα. Για να μή πω για τα κηρύγματα των παντρεμένων - και είναι και νιόπαντροι οι περισσότεροι το κέρατό μου. 2 κρέμασα φέτος). Και είναι που λέτε τα αγοράκια στην κοσμάρα τους. Τελείως αδιάφορα. Μιλάνε για μαλακίες όπως π.χ το ποδόσφαιρο ενώ δίπλα υπάρχει πράμα που σπαρταράει ενίοτε. Ή κάθονται με την απάλευτη τη φάτσα και κοιτάνε το υπερπέραν πιστεύοντας ότι αυτό τους προσδίδει κάποια α γοητεία. Ξυπνάτε ρεεεε!! Αγόρι μου, δε λέω, τα πράγματα δεν είναι και πολύ εύκολα, αλλά άμα δεν τα διευκολύνουμε και μείς, ζήτω που χεστήκαμε! Η μουτρακλιάδα δεν είναι ωραίος τρόπος να γίνεις συμπαθής. Και για όνομα του Σουβλακέα δηλαδή, εσείς που με το που γνωρίζετε γυναίκα αρχίζετε και νιαουρίζετε για τις πρώην σας, τη μαυρίλα σας, το πόσο άδικα σας φερθήκανε, πόσο καριόλες είναι οι γυναίκες κλπ κλπ πραγματικά πιστεύετε ότι τις εντυπωσιάζετε-γοητεύετε κλπ; Με τέτοια κουβέντα είστε λιγότερο συμπαθείς και από το Στραγγαλιστή της Βοστώνης. Η μαλακία είναι ότι προφανώς το χω κάνει και γω αυτό και μέχρι ενός ορισμένου σημείου καταννοώ και τους λόγους, αλλά ΕΙΝΑΙ ΧΑΖΟΜΑΡΑ!!!! Άμα θέλαν να ακούσουν γκρίνια θα έπαιρναν τηλέφωνο τη μάνα τους. Και άμα θέλαν να ακούσουν καντήλια, θα τα ξανάφτιαχναν με το μαλάκ τον πρώην τους που τις γαμωστάυριζε επειδή το φραπόγαλό του είχε 3 παγάκια και όχι 4. Καταλαβαίνω ότι ενίοτε νοιώθουμε μια πολύ ωραία οικειότητα με μια χ που γνωρίσαμε πρίν λίγο αλλά Τζίζουζ, όχι γκρίνια με το καλημέρα!!
Το ίδιο ξενερωτικό αποτέλεσμα έχει και μια και καλούα σοφιστικέ και έξυπνη κουβέντα για κβαντομηχανική (Zaphod αυτή η αττάκα με την αρχή της απροσδιοριστίας ήταν γαμάτη, και ΔΕ θα την χρησιμοποιήσω ποτέ σε γυναίκα), για τεχνητή νοημοσύνη και για το αν ο σκελετός του Homo Erectus ήταν μια φάρσα. Επίσης καλό είναι να αποφευχθούν τα θεολογικά ζητήματα (όσον αφορά εμένα ειδικά), γιατί κάνουμε αμέσως κακή εντύπωση στο 98% του θηλυκού πληθυσμού. Όλα αυτά είναι σχετικά βέβαια. Γίνετε ρε τόφφια πιο ευχάριστοι, πιο αλλέγκροι και πιο χαλαροί... Το χουμε γ.... το θέμα!!
Και τώρα σε εσάς κυρίες μου. Όχι νομίζατε ότι θα ξεφεύγατε!!
Έχετε δει τον Άρχοντα οι περισσότερες. Έχετε δει πως περιμένουν τα Ορκ να κατασπαράξουν το χ αθώο κουνελάκι που θα περάσει παραδίπλα. Ωραία εικόνα ε; ΑΚΡΙΒΩΣ έτσι είναι και μερικές γυναικοπαρέες που σουλατσέρνουν στα μπαράκια. Σου δίνουν την εντύπωση πως είσαι Ο ΕΧΘΡΟΣ. Πως για να πλησιάσεις πρέπει να φοράς πανοπλία, κατσαρόλα και γιλέκο από Κέβλαρ. Το τραπέζι περιβάλλεται από αγκαθωτό συρματόπλεγμα, ηλεκτροφόρο προφανώς και τριγύρω υπάρχει ταμπέλα "Προσοχή οι πάνθηρες δαγκώνουν". Η μουτρακλιάδα είναι και εδώ, όπως και με μας στάνταρ αμφίεση, γιατί και σεις έχετε τραβήξει ένα εκατομμύριο παπαριές από τους χ προηγούμενους μαλάκες, οι οποίοι όμως ΔΕΝ με/μας αφορούν. Και το στυλάκι "καλώς το μαλάκα που ήρθε για να πιούμε τσάμπα και να τον στείλουμε σπιτάκι του" είναι εκτός από κατακριτέο, κατάπτυστο. Όπως επίσης αντιστοίχως με εμάς, η κλαψοαιδοίαση για τους πρώην σας και το πόσο μόνες και απροστατευτες είστε τώρα, είναι παράγων απωθητικός και αντισεξουαλικός όσο και η Ελένη Λουκά με στολή νοσοκόμας ή η Μαντλίν Ολμπράϊτ με στρινγκ. Όσο για το λογύδριο περί γουρουνιών, απιστίας, απροσαρμοστιάς,ανωριμότητας και πόνων της γέννας, πιστεύει ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ότι πραγματικά έτσι μπορεί και να αισθανθούμε καλύτερα ή να αποκτήσουμε ένα ψήγμα ενοχής; Έλεος. Και μη ρωτάτε για τα ρημάδια τα ζώδια. Ναι είμαι Δίδυμος, το οποίο σύμφωνα με ενάμιση εκατομμύριο διαφορετικές γνώμες που έχω ακούσει, σημαίνει ότι είμαι αεριτζής, μαλάκας, φευγαλέος, μουρλός, αναξιόπιστος, κυκλοθυμικός, γοητευτικός, χιουμορίστας, αεικίνητος και κάνω καλό ορθοκωλομπρούμητο.Θυμάμαι ένα σκηνικό με τον Zaphod, που είχε γνωρίσει κοριτσούδι ωραιότατο, και ένα βράδυ βγήκαμε μαζί της και με κανα δυό άλλες. Η χαζομάρα που έπαιξε εκείνο το βράδυ μου μείωσε το IQ κατά τουλάχιστον 5 μονάδες, και δεν έχουμε και πολύ για να το σπαταλάμε κιόλας. Με το τέλος της βραδιάς, με ρώτησε "τι λες; να σβερκώσω;", εγώ του είπα "τρέχα μακριά". Δε με άκουσε προφανώς, γιατί ο Zaphod έχει τη σεξουαλική ορμή του TGV Παρίσι-Στρασβούργο (ρι μιλίκι βλέπεις πως σε προωθώ ε..). Μετά δυό βδομάδες βέβαια άρχισε να τρέχει γιατί δεν άντεξε άλλη χαζομάρα. Μιλάμε για τραγική κατάσταση. Και ειδικά το χιούμορ τους.... Βέβαια κοιτώντας τι έχω αποκλείσει και για τις δύο πλευρές, δε βλέπω και πολλά θέματα συζήτησης που να μη ξενερώνουν και τους δύο, αλλά ε διάολε, άμα ήξερα τι ΠΡΕΠΕΙ να λέω, δε θα ήμουν μπάκουρος από τότε που αποκεφαλίσαν τον Braveheart!
Βασικά το πρόβλημά μου είναι τα μούτρα πρωτίστως. Η απαλεψιά στο βλέμμα. Όλοι μας θέλουμε να βλέπουμε χαρούμενους ανθρώπους γύρω μας. Με καλή διάθεση αν μη τι άλλο. Ούτε εγώ θα πάω να την πέσω στην τύπισσα με τα μούτρα "Μη με πλησιάσει κανένας, έχω τον αρχιδοθραύστη κρυμμένο στο μπούστο μου", ούτε το γκομενάκι θα γυρίσει να με κοιτάξει αν έχω τα μούτρα "Παλιοσκατοκαριόλες είμαι πληγωμένο παιδί και θέλω να σας σφάξω και να σας βιάσω, αλλά είμαι και θλιμμένος". Όχι 300 παρέες με μουρτζουφλαίους μπάκουρους και γυναίκες με φάτσα που θα τους έδινε εν ριπή οφθαλμού τον τίτλο της "Μις Δυσκοιλιότητα 2008". Νταξ τα παραλέω, επίτηδες κιόλας, αλλά καταλαβαίνετε τι εννοώ. Σωστά; Χαμογελάστε λίγο ρε, τι σας ζητάνε!