Δεν είμαι εγώ για καρναβάλια

Το καρναβάλι πέρασε, το καρναβάλι πάει, και μερικοί από εμάς προσπαθούν να μαζέψουν τα χίλια κομμάτια στα οποία έσπασαν κατά τη διάρκειά του. Ναι λοιπόν το ομολογώ : αϊ αμ τού όλντ φορ δις σιτ. Κοινώς, έκλασα πόμολα από την κούραση. Επίσης μια κοπελιά μου μίλησε στον πληθυντικό σε κάτι τουαλέτες ( αυτό το ωραίο άρωμα δικό σας είναι;) και μου κατακρήμνισε την μέχρι τότε αυτοπεποίθησή μου σε σημείο τέτοιο, που μέχρι και οι κάτοικοι των Ταρτάρων να έχουν καλύτερη θέα από εμένα. Το σπίτι είναι σαν να έχει πέσει βόμβα μέσα. Καλά ναι εντάξει, αυτή είναι η σύνηθης εμφάνισή του, αλλά φανταστείτε ότι για 3 μέρες στο σπίτι μέσα κυκλοφορούσαν 4 γυναίκες. Η καθεμία με τα ρούχα της, τα καλλυντικά της, τα λιλιά της, τα πιστολάκια κλπ κλπ. Το σπιτι έμοιαζε με το ισόγειο του Χόντου σπαρμένο με χαρτιά απο ντιλίβερυ. Έχω απελπιστεί. Άσε που άφησαν εδώ πέρα η καθεμία τα μισά. Παπούτσια, τσάντες, κοκαλάκια, σαμπουάν, πετσέτες, σεντόνια (όχι εσώρουχα δεν βρήκα ακόμα ρε γαμώτο ) Στην Πάτρα ώς συνήθως έγινε ψιλοπανικός, αλλά νομίζω πως πλέον μπορούμε με σιγουριά να λέμε «κάθε πέρσι και καλύτερα». Αν και πέρσι ήταν τελείως σκατά. Τέλος πάντων. Καλό καιρό μας έκανε, κααααλά ήταν. Αν εξαιρέσω ένα συμβάν πηξίματος κόσμου την Παρασκευή το βράδυ στη Ραδινού που πήγαμε όλοι σηκωτοί από την αρχή μέχρι το τέλος ... Φώναζα, χειρονομούσα, τίποτα. Να οργανωθούμε ρε παιδιά να ρίξω και εγώ κανέναν, γιατί έχω φάει 3 και ακόμα τίποτα.. μπα.. ρε άσε κάτω αυτό το χέρι είναι δικό μου.. τίποτα.. άστο κάτο αυτό, δεν είναι χέρι, πάλι τίποτα. Ρε αφήστε με να πατήσω χώμα τιμημένο χώμα ελληνικό.. μπαα.. Την έκφραση κωλοφεράντζα την ξέρετε; Έ περιπου έτσι ήταν χωρίς το σέξ. Παρατήρησα όμως μια γενικότερη οκνηρία στις σκάλες τις Γεροκωστοπούλου. Δεν είχε τόσο χαβαλέ όσο παλιότερα. Φαίνεται πως τα νέα θύματα προτιμούν να πηγαίνουν να κλείνονται στα μαγαζιά και να κωλοχτυπιούνται, παρά να αράζουν σκάλες, να γίνονται ντίρλα και να πειράζονται με όλο τον κόσμο. Τα μαγαζιά στις δόξες τους. Ένα εκατομμύριο ευρώ είσοδο ΜΕ ΔΥΟ όμως ποτά. Είπαμε ρε μάγκα, να βγάλεις κανα σπασμένο, όχι να εξασφαλίσεις τα εγγόνια σου. Ευτυχώς εμείς είμαστε του πιο εναλλακτικού και τη γλυτώσαμε με 10 και 15 ευρά αντίστοιχα είσοδο για δύο ποτάκια. Αφήστε που οι μισοί μαλέκοι στο μαγαζί πίναν το ένα και έφευγαν αφήνοντας τα χαρτάκια τους στο τραπέζι μας, οπότε ήπιαμε με 15 ευρά είσοδο γύρω στα 39 ποτά ο καθένας. Έχετε δεί ποτέ μωρό με σαλιάρα, σιέλ παντελονάκι, σιέλ σκουφάκι, κοτσίδια, φακίδες και μούσια; Ε άμα είχατε σκάσει μύτη από το «Λουλούδι» το Σάββατο, θα βλέπατε. Αλλά δεν ήρθατε, οπότε και χάσατε την μεγαλειώδη παράσταση που δώσαμε. Η Μαρία (ωραιότατο πλάσμα, άμα με χωρίσει να την προτιμήσετε),δηλωμένη νεροφίδα, νεροχύτης κλπ κλπ κατάφερε και ήπιε δυό μπύρες και την δεύτερη μισή και μετά μου την έλεγε «πόσο έχεις πιεί, δεν το σηκώνεις εσύ, αυτά είναι για τους έμπειρους, τους παλιούς, τους μεγάλους πότες;» και εγώ πολύ φυσικά απαντούσα «και που να ξέρω πόσο έχω πιεί, άμα ξέρεις δεν έχεις πιεί τίποτα», και για να σηκωθεί να χορέψει –που ξέρει ότι εγώ δε χορεύω με τίποτα, οπότε έπρεπε να εκμεταλλευτεί τη φάση αλλά που- μου έβγαλε την πίστη που δεν έχω. Ο Γεράσιμος, ο Ράσταμαν και ο Διονύσης είχαν αφήσει τα εγκόσμια (ο Γεράσιμος περισσότερο) και έδιναν ρεσιτάλ, ο Γιώργος και ο Ξα ήταν νεκροί μόνο που κανείς δεν τους το είχε πει (Πάντως μλκ Γιώργο με τη μωβ περούκα ήσουν κγμ τα γκομενάκια.), και οι άλλοι δύο θεώρησαν καλή ιδέα να τα ξαναβρούν και να ξανατσακωθούν εν τω μέσω του καρναβαλιού και εν τω μέσω της νυκτός, σε στιγμή που ήμασταν όλοι αλοιφή για κάλους και κανείς δεν πήρε χαμπάρι τίποτα για να τους κοροιδέψει. Εκτός από τη Μαρία που δεν έπινε και τους πήρε χαμπάρι. Θέλω να διαμαρτυρηθώ εντονότατα για την ποιότητα των ποτών φέτος, μια και πρέπει να άντεξα περίπου 4-5 επίσημα ποτά (δε μετράω τις μπύρες και το τσίπουρο που είχαμε κουβαλήσει από το σπίτι) το Σάββατο, πράγμα που σημαίνει ότι δεν ήταν τόσο μπόμπες όσο πέρισυ, και να το καταγγείλω, διότι δεν γίνεται κύριος να χρειάζομαι 4 ποτά καρναβαλιάτικα μέχρι να αρχίσω να ανεβαίνω στα δέντρα. Νομίζω; Τον παλιό καλό καιρό μιλάγαμε με το Θεό στην πρώτη γουλιά, και ήμασταν σίγουροι ότι εμείς ήμασταν ο Θεός στη δεύτερη. Διαμαρτύρομαι. Επίσης διαμαρτύρομαι διότι δεν είδα εφτακόσους γνωστούς όπως παλιότερα, πράγμα που σημαίνει πως γερνάω ανεπιστρεπτί και γαμώ το κερατό σας, εγώ έχω κάνει άλλη συμφωνία με τον Κάτω και από ό,τι φαίνεται με γέλασε και θα τον βάλω να πιεί το τσίπουρο που μας περίσσεψε να του πάρει φωτιά ο απαυτός του. Θα διαμαρτυρηθώ και για ένα άλλο πράγμα και θα σταματήσω τη γκρίνια : Στο κάψιμο του καρνάβαλου παλιοχλίμηδες παλιορεζίληδες, παλιοκαμμένοι και παλιομαλάκες, έπρεπε να ρίξετε πρώτα τα πυροτεχνήματα-πορδές, να μας ξενερώσετε, να μας αφήσετε να ξεροσταλιάζουμε κανά μισάωρο, να αρχίσει να φεύγει ο κόσμος βρίζοντας, και ΜΕΤΑ να ρίξετε τα καλά; Μα πόσο Πατρινοί είστε ρε... Τι καψόνι ήταν αυτό δηλαδή; Έλα αιδοίο στον τόπο σου.. Οι μικρές ξεσάλωσαν πάντως. Ξεπουπουλιάστηκαν στο ξενύχτι. Μέχρι τις 4 κοιμόντουσαν την Κυριακή ενώ ο «γέρο μπισμπίκης», και κοιμήθηκε μετά από αυτές, και έκανε και σεξ, και είχε πιεί και τον κώλο του, και στη 1 ήταν ξύπνιος και σχεδόν ακμαίος . (Τι ακμαίος δηλαδή που για να πάω στην κουζίνα να πιώ κανα ποτήρι μπύ.. νερό κατάφερα και με πονέσανε κόκκαλα που ούτε καν ήξερα πως υπάρχουν) Τέλος πάντων καλά ήταν, καλά περάσαμε, καλά φάγαμε καλά ήπιαμε, άντε και του χρόνου στο καρναβάλι εμείς μπροστά από κανά τζακάκι με γνωστούς να πίνουμε σοκολάτα και να παίζουμε τρίβιαλ. (Σκατά στα μούτρα μου, εγώ αρνούμαι να γεράσω από τώρα. Τζόβενο θα το παίζω και να πα να συνουσιαστείτε με καλλικάντζαρους.)