Υπερ ταξιδίων

Γενικά ξέρουμε όλοι πόσο υπερβατικός δάσκαλος είμαι και πόση σοφία μοιράζω απελόχερα κάθε φορά που ανοίγω το φιλήδονο στόμα μου. Γνωστόν οτι καταπλήσσω τις μάζες και εξημερώνω τα άγρια θηρία (παλιά ήταν η μουσική, τώρα κουράστηκε και απογοητεύτηκε μετά από την εμφάνιση των σκυλοποπ και με άφησε λίγο στο πόδι της, απλά δεν έχω μεγάλη εμβέλεια).

Έτσι λοιπόν πριν ελάχιστες ημέρες, ρουφώντας -και πάλι φιλήδονα- μια περιποιημένη φραπεδούμπα (αγαπημένο ντριγκ των απανταχού αμπελοφιλοσόφων) έτυχε η κουβέντα να ερθει στα ταξίδια και βομβαρδίστηκα από ερωτήσεις μια και ευτυχώς μέχρι τώρα ήμανε τυχερός (και χαλούσα μόνο εκεί τα λεφτά μου) και έχω κάνει ψιλοαρκετά.

Οπότε ιδού οι βασικές μου ταξιδιωτοσυμβουλές, προσαρμοσμένες στο ελληνικό κοινό(ρε λες να έχω ξαναγράψει για αυτό; κάτι μου θυμίζει. Δε γαμείς, ξαναγράφω..)

1. ΜΗ ΦΟΒΑΣΑΙ

Καταννοώ απόλυτα τους δισταγμούς και φόβους που μπορεί να έχει μια κοπέλα 20 χρονών που έχει μεγαλώσει σε κάποια επαρχιακή πόλη (προσοχή βλαμμένοι, δεν υποτιμώ κανέναν εδώ, δεν είναι ντροπή να έχεις μεγαλώσει στην επαρχία, ούτε να μην έχεις βγει απο το καβούκι σου. Αειντε. Ντροπή είναι να είσαι νέος και να μη θέλεις καν να φύγεις ποτέ από το καβούκι σου).

Ένα ταξίδι στο εξωτερικό (μόνος; με παρέα; αδιάφορο) θέλει μια α οργάνωση και μια α αντίληψη η οποία αποκτάται με την εμπειρία που λέμε. Οπότε η πρώτη φορά ίσως να επάγει λίγο άγχος. 

ΑΛΛΑ, ακούω 'πω δω και 'πω κει αττάκες του στυλ "μα δεν είναι επικίνδυνα στο Λονδίνο/Παρίσι/Βερολίνο/Μόναχο/Φλωρεντία/Βαρκελώνη;" 

ΚΜΚΜΚΜ - (καθάρισμα λαιμού είναι αυτό)

ΟΧΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ

"Επικίνδυνο" μπορεί να είναι ακόμα και το μικρότερο κωλοχώρι του κερατά στη μέση του πουθενά (στο νομό Ηλείας τα ποσοστά ανεβαίνουν απότομα, όχι τυχαία :p). Οι ευρωπαϊκές μεγαλουπόλεις δεν είναι περισσότερο επικίνδυνες από την Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη ή τη Λάρισα. Ναι όπου μαζεύονται πολλοί, αυξάνεται η πιθανότητα να γίνει μαλακία, όχι δε θα σε βιάσουν/σφάξουν/πηδήξουν στα όρθια άμα σε δουν να κυκλοφορείς μόνος/μόνη στις 11 το βράδυ στην Place Concorde ή στο Kreuzberg ή στο οπουδήποτε. ΝΑΙ υπάρχουν περιοχές που καλά κάνουμε να αποφεύγουμε, αλλά μέσες άκρες είναι οι ίδιες που θα αποφύγεις και εδώ στην Ελλάδα. Εκτός αν θες να μου πεις οτι ξερωγω πας πίσω απο το σιδηροδρομικό σταθμό στις 3 το πρωί κοριτσάκι, ή στη Γιαννιτσών ή στο Δενδροπόταμο και φοβάσαι να βγεις στο Παρισάκι, στο οποίο κανείς ποτέ δε συχνάζει στο Gare du Nord ξερωγω. Το μυαλό μας να χουμε στο κεφάλι μας και να μας κόβει το μάτι και δε χρειάζεται να φοβόμαστε. Να είμαστε λίγο καχύποπτοι αλλά όχι παρανοικοί. Είστε 2 μόνες κοπέλες και με το που κατεβαίνετε αεροδρόμιο, σας πλησιάζει τύπος και πάει να μάθει που ακριβώς μένετε, με ποιον και αν μπορεί το βραδυ να ρθει να σας παρει να σας παει σε παρτι; Και θα του τα πειτε ολα; Πάτε καλά;  Εδώ θα το κάνατε; Προφανώς όλοι πλέον φοβόμαστε με τα χ,ψ,ζ αρνησίζωα κτήνη που πάνε και σκάνε απο δω και απο κει αλλά εγώ τον καφέ μου στο Danton το άλλο Σάββατο θα τον πιω και να πα να γαμηθείτε.

Το Danton που σου λέω. Εκεί, στο πρώτο τραπεζάκι κάθομαι

TL;DR: Μη φοβάσαι, μη μασάς. Ψάξε πριν πας ποιες περιοχές πρέπει να αποφύγεις, εξ'ορισμού απέφευγε περιοχές γύρω απο σιδηροδρομικούς σταθμούς το βράδυ και θα σαι οκ. Δεν σε περιμένουν οι δαίμονες της κόλασης να σε διαμελίσουν με το που πατήσεις το πόδι σου σε άλλη χώρα. Το Taken είναι μια ταινία. Αλλά και συ μην τρίβεσαι στη γκλίτσα του τσοπάνη.

2. "Πωω πανάκριβα είναι"

Εξαρτάται την πόλη αλλά γενικά ναι, η Ευρώπη συχνά είναι πιο ακριβή κατά μέσο όρο από την Ελλάδα πλην της Αθήνας. Από την άλλη, πολλές από αυτές τις φορές που νομίζεις ότι σου πιάνουν τον κώλο, βασικά σου προσφέρουν ένα πολύ καλό και ποιοτικό προϊόν σε μεγαλύτερη ποσότητα (απο ο,τι π.χ στην Αθήνα) και εκδίδοντας αποδείξεις-πληρώνοντας κανονικά όλους τους φόρους κλπ. Πολλές άλλες φορές η Ελλάδα είναι ακριβότερη κατά πολύ (ειδικά σε σύγκριση με Γερμανία).

Παράδειγμα: Στο κέντρο του Μονάχου, στην Augustiner το κότσι είναι πιο φτηνό από την Αθήνα -για ένα ίδιο πάμε περίπου στα 20 (αν θυμάμαι καλά τις τιμές στο Ζύθο, το Beer Academy παλιότερα  και στον Erich στα Μελίσσια - Ο Erich ΓΑΜΑΕΙ, να πάτε). 

Το Παρίσι ναι είναι ακριβό. ΑΡΚΕΤΑ ακριβό. Αλλά πάλι, αν υπολογίσουμε τη σχέση ποιότητας-τιμής, η διαφορά μειώνεται.

Αυτό που ΔΕΝ παίζεται όμως είναι με τα γαμημένα τα νερά και τους καφέδες. Έχω βαρεθεί να ακούω "Αρχίδια φτηνά στη Γερμανία, πληρώσαμε 2.5 ευρώ το 0.5l νερό", "μαλάκα στο Παρίσι ο καφές έχει 10 ευρώ, τι μας είπες;"

Λοιπόν, αδέρφια, για να μη μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι:

1. Νερά να παίρνετε απο γαμωσουπερμάρκετ ή γαμωψιλικατζίδικα και όχι απο τα περίπτερα/κιόσκια έξω ακριβώς απο το ΓΑΜΗΜΕΝΟ ΤΟ ΛΟΥΒΡΟ. Όπως ακριβώς ΔΕΝ πάτε να πάρετε νερό για το σπίτι σας από το περίπτερο έξω απο την Ακρόπολη. Στη γερμανία το λίτρο το νερό έχει στα σουπερμαρκετοψιλικατζίδικα κατά μέσο όρο περίπου 0.30. ΤΟ ΛΙΤΡΟ. με Lidl,Aldi κλπ να το ξεκινάνε απο τα γαμημένα τα 13 λεπτά το λίτρο  

( Mineralwasser

(1 Liter)0.13€0.19€ / 1.5Liter))

 Aν εσύ έδωσες 2.5 ευρά για το μικρό μπουκάλι , δε φταίει αυτός που σε έκλεψε, φταις εσύ που δε σέβεσαι τα λεφτά σου. 

Το ίδιο και για το Παρίσι. Περνάει ο άλλος έξω απο το Monoprix (σουπερμάρκετ), δε μπαίνει μέσα να πάρει ένα γαμημένο μπουκάλι νερό, περιμένει να πάρει από το μαγαζάκι του μουσείου ξερωγώ. Καλά να σου κάνουν. 20 ευρώ να στο χρεώσουν. Το ποτηράκι.Το ίδιο με τον καφέ. Στο Παρίσι ο καφές έχει 2.20 στο τραπέζι και λιγότερο αν κάτσεις να τον πιεις στον πάγκο. (Νομιζω 1.40; 1.80;). ΑΝ ΠΑΣ ΝΑ ΠΙΕΙΣ ΚΑΦΕ ΣΤΗΝ ΟΠΕΡΑ ΤΗΣ ΒΑΣΤΙΛΛΗΣ, ΚΑΛΑ ΝΑ ΠΑΘΕΙΣ ΝΑ ΤΟΝ ΠΛΗΡΏΣΕΙΣ. Το ίδιο και στην πλατεία της Μονμάρτης. Εκεί θα κάτσεις, θα σου πιασουν το κωλι και θα πεις κ ευχαριστώ. (Για τους αμυητους, στη Μονμάρτη στην πλατεία με τους ζωγράφους, 10 πάει το νερόπλυμα). Kαι ναι, δε χρειάζεται να βγεις εκτός ορίων πόλης για να πιεις καφέ 2.20. Μιλάω για καφέ στο St.Germain de Pres, μέσα στο κωλοκέντρο. Αλλα όχι, θες καφέ στα "διάσημα". Ακόμα και στο υπερδιάσημο Cafe de Flore, δεν πάει 10 ο καφές ομως, 7 πάει. Αλλα εκεί ΞΕΡΕΙΣ ΠΟΥ ΠΑΣ. Η π.χ πήγε ο άλλος να κάτσει για καφέ πανω στα Champs Elysees. Που πα ρε Καραμήτρο; Και γκρνιάζεις; Δε σου άρεσε η rive gauche με τα ωραία τα καφέ; ήθελες να πιεις καφέ διπλα στου Γκούτσι, ε πλέρωνε τώρα. Στη Σαντορίνη δεν πας για πρωινο καφε στο Φράνκος. (που ο καφές είχε 9.20 το 2002.). Τώρα αν απαιτείς να έχει 1.5 ο καφές στο καφέ του Λούβρου, είσαι και λίγο τρόμπας, πως να το κάνουμε.

(Φαν φακτ: Στο "πανάααακριβο" St.Tropez, το 2008 που πήγα, στις καφετέριες μπροστά στο λιμάνι, με τα κότερα του Αμπραμοβιτς, του Puff Daddy και τον Σιράκ σε παραδιπλανό τραπέζι, ο καφές είχε 3.).

Επίσης δεν είναι ανάγκη να μείνεις στην Πλάκα και το Μοναστηράκι του Παρισιού, μπορείς να μείνεις στο Χαλάνδρι ξερωγω και να πληρώσεις σχεδον τα μισά, με μετρό να περνάει κάθε 4 λεπτά και να σαι σε αποσταση 10 απο το καρακεντρο.
Το χα ξεχάσει, αλλά να, πάρε site  να βρίσκεις που τρώς στο Παρίσι, με 10 ευρουλάκια. Ναι δε θα φας fillet au poivre με κανα chateauneuf du Pape, αλλα, θα φάς.

TL:DR: Το εξωτερικό είναι μεν ακριβό, αλλά άμα είσαι θύμα, είναι ΠΑΝΑΚΡΙΒΟ.

3. Ψώνια κάνεις και απο το ιντερνετ

Άμα πας 3 μέρες πρώτη φορά κάπου, μη χαλάσεις τη μια μέρα για να πας στο σουπερ-ντούπερ εκπτωτικό χωριό που σου είπε η φίλη σου η Μαριγώ.

Δεν έχει TL:DR εδώ.

4. Έλεος με το φαγητό

Ελληνικό φαγητό, ακριβώς όπως στην Ελλάδα και περίπου όπως στο φτιάχνει η μάνα σου, θα σου πω εγώ ακριβώς που έχει:

ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.

Το μόνο περίπου παρόμοιο πράγμα που έφαγα έβερ και που αν είχα κλειστά μάτια θα λεγα οτι ειμαι Ελλάδα, ήταν τηγανιτός γόνος καλαμαριού στη Βαρκελώνη. 

Μην περιμένεις ΠΟΤΕ, να φας κάτι όπως στην Ελλάδα. Αν είσαι τόσο "σιχασιάρης" που θες μόνο πιτόγυρο, τα "ξένα" ΔΕΝ έχουν καμία σχέση με τα δικά μας. Αν μπορείς να φας μόνο Σαββίκο, Πρασσά, Μπαϊρακτάρη, Σάββα και δεν ξέρω και εγώ τι άλλο, θα ζοριστείς άσχημα, αλλά ΔΕ φταίει η χώρα για αυτό. Θυμάμαι με λατρεία τα χιλιοβρώμικα ντονερ που τρωγα με το Βιο_Λογο στο Saarbrucken απο εναν τούρκο στο σταθμό .. αααχ.. ωραία χανγκοβερ.

Δοκίμαζε τα γαμημένα τα ντόπια φαγητά. Οι ντόπιοι δεν είναι εξωγήινοι, ούτε "βρώμικοι" , ούτε ψυχικά άρρωστοι. Αυτά που τρώνε τρώγονται και δε θα πάθεις τίποτα άμα δοκιμάσεις κάτι που δε σου έχει φτιάξει η μανούλα σου ή που δεν έχεις ξαναφάει στα γκούντις. ΟΚ να μην πάμε σε εξτριμ καταστάσεις ΝΑ Ασίας, δεκτόν, αλλά ρε γαμημένε, δοκίμασε αφού τρως κεφαλοτύρια και φέτα, δοκίμασε ένα γαμημένο ρεμπλοσόν και ας βρωμάει λίγο, δε θα πάθεις τίποτα. ΚΑΙ ΑΣ ΜΗ ΣΟΥ ΑΡΕΣΕΙ. 

Και μην ακούω άλλο "αχ 10 μέρες στο Παρίσι, νηστικοί μείναμε", είστε βλαμμένοι. Υπάρχουν μακντοναλντς, πιτσαρίες, ινδικά, ταϋλανδέζικα, ελληνικά, ισπανικά, τα πάντα ολα εστιατορια. Αν έμεινες νηστικός έμεινες γιατί ήθελες αποκλειστικά και μόνο το παστίτσιο της μάνας σου και δεν καταδέχτηκες να φάς ουτε καν γαμημενες πατατες τηγανιτές ή έστω μια γαμημενη κρεμμυδόσουπα.

TL:DR: Οι "ξένοι" τρέφονται και αυτοί με φαγητό και δεν θέλουν να μας δηλητηριάσουν. Δοκίμασε την κουζίνα τους.

5. Μάθε λίγα γαμωαγγλικά

Είμαστε στο 2017. Άνθρωπος ξερωγώ κάτω των 70, με ένα πτυχίο, είναι σχεδόν υποχρεωμένος να ξέρει βασικά αγγλικά ώστε να μπορεί να διαβάσει τις βασικές ταμπέλες, να ρωτήσει οδηγίες και να καταλάβει τα μισά τουλάχιστον από έναν κατάλογο εστιατορίου.

Αν είσαι 30 χρονών και δεν ξέρεις τις λέξεις "Museum", "left", "right", "steak", "fries" και "hot", έχεις πιθανότητες να γίνεις πρωθυπουργός αργότερα (αλλά εκεί θα κάνεις εντατικά ιδιαίτερα) αλλά ρε αλάνι, νταξει έλεος, σε ποια σπηλιά ζεις;

Υποπεριπτωση: Να είσαι ευέλικτος με αυτούς που ΔΕΝ μιλάνε αγγλικά και μάθε να μιλάς με τα χέρια. Ιταλοί, ισπανοί και Τούρκοι, από αγγλικά συνήθως δύσκολα. Μαλάκα μου στη Βαρκελώνη ακομα και οι ταξιτζήδες, αρχίδια. Περίεργο. Μη στεναχωριέσαι, όπως είδαμε και στην από πάνω παράγραφο, ούτε συ είσαι κανα αστέρι στα αγγλικά. Οπότε χεράκι, φατσούλα, γλωσσα σώματος και λέξεις κλειδιά. Αμα μπεις σε ταξι στη Βαρκελώνη και πεις "Σαγράδα φαμίλια", θα σε πάει εκεί. Αν του πεις "κατεντραλε" κατι θα καταλαβει, αν του πεις "Re filos, ego vasika thelo na pao se mia megali ekklisia alla de ksero pos ti lene", θα πάρεις τα αρχίδια μου. Ακομα και αν του το πεις σε απταιστα αγγλικά. Ενα λεξικο τσέπης με τα βασικα παντα βοηθαει, εστω ενα app στο κινητο. ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ προσοχη στους καταλογους των φαγητών. Όπως μάθαν φίλοι πρόσφατα, τα scallops δεν είναι σκαλοπίνια :D.

6. Αναμίξου με τους ντόπιοι

Αν είσαι  φαν της τζαζ, γουστάρεις ουισκάκια και κονιακακια και πας σε ενα μπαρακι με τζαζ μουσική που υπάρχει κόσμος που πίνει ουισκάκια και κονιακάκια, υπάρχουν αρκετές πιθανότητες να έχεις κάποια κοινά πράγματα με κάποιους απο κει μέσα, οπότε αν βγεις για τσιγάρο (ναι γιατι ΘΑ ΒΓΕΙΣ για τσιγάρο, δεν είναι Ελλάδα εκεί) μη ντραπεις να πιασεις κουβέτα με τον διπλανό/διπλανή αν κάτσει. Το smirting ειναι φαινόμενο, αλλά το οτι μιλάς σε κάποιον στο εξωτερικό δε σημαίνει αυτόματα οτι πας να γαμήσεις/ να σε γαμήσουν, όπως πολύ λανθασμένα υπάρχει διάχυτη αυτή η εντύπωση εδώ. 

Εξαιρετικό συνδυασμό των 5 και 6, έκανε ο Zaphod, ο οποίος χωρίς γρυ γαλλικά και με τουριστικά αγγλικά έπιανε κουβέντα με γάλλους ντόπιοι όποτε έβγαινε για τσιγάρο στο Παρίσι και γινονταν κολλητάρια, μιλώντας μόνο με χέρια, γκριμάτσες και 10 βασικές λέξεις. Τον θαύμασα και τον θαυμάζω ακόμα για αυτό και bonus γιατι ήταν και η πρώτη του φορά γενικότερα στο εξωτερικό και δεν κόλωσε πουθενά, δεν έδειξε ποτέ κανένα από τα κακά χαρακτηριστικά του ελληναρά ταξιδιώτη.

7. Τα ΜΜΜ 

Μη χαθείς, δε γίνεται, πραγματικά. Δε γίνεται να καταφέρνεις να κινείσαι στα λεωφορεία της Ελλάδας ξερωγώ (αντε κατέβα στο αεροδρόμιο στα Χανιά, ξένος, να χει φύγει το λεωφορείο για την πολη και να θες να ψαξεις απο που και ποτε φευγει..) και να μη μπορεις να βρεις το δρόμο σου στο εξωτερικό που έχουν τόσες πολλές πινακίδες που σε κάποιο σημείο λες "ρε αντε γαμηθείτε, δεν είμαστε ηλίθιοι, πριν 20 εκατοστά μου ξαναπες "δεξιά", τι να άλλαξε απο τότε;".

Το εισιτήριό σου λέει "17:00, αποβάθρα 5, τραίνο #12, βαγόνι #4, θέση #34". Σε αντίθεση με την Ελλάδα που το ιντερσιτι, εχει στα βαγονια τεράστια 1, 2 (που υποδεικνύουν τη θεση) και με μικρότερο αριθμο το νούμερο του βαγονιου κοντα στην πορτα και μπερδευεται ο κοσμος, στην Ιταλία π.χ γραφει σε ηλεκτρονικο πινακα πανω στην καθε πορτα ποιο βαγονι ειναι, ποιο τραινο, απο που ξεκινησε και που παει. Απαιτείται δε η βασική κατανόηση λατινικων χαρακτηρων βεβαια. Τι να κάνουμε.. Το κακο με την Ιταλία βέβαια ειναι οτι μερικές φορές πτεάνε μια ανακοίνωση στα ιταλικα και λενε οτι αλλαζει η αποβάθρα αλλά μετά στα αγγλικά ζορίζει το πράγμα και δεν τα πιανεις εύκολα, αλλά ρε τσέκαρε τους πινακες αναχωρήσεων άμα τραβάς ζόρι, για αυτό είναι εκεί. Για σένα που δεν ακούς καλά.

8. Τσιλαου

Δε σε στέλνουν στο Βιετνάμ (οκ εκτός αν πηγαίνεις στο Βιετνάμ, αλλά και πάλι, δεν είναι εμπόλεμη ζώνη), δεν πας σε μια χώρα με απολίτιστους καννίβαλους που δεν έχουν ξαναδεί άνθρωπο (και πάλι.. εκτός αν όντως πηγαίνεις εκεί). Αν πηγαίνεις ειδικά εντός Ευρώπης, πας σε μια χώρα που η κουλτούρα σας δε διαφέρει ΤΟΟΟΣΟ πολύ, έχετε παρόμοια γλώσσα σώματος και παρόμοιες προσλαμβάνουσες.

Έχε μαζί σου τα νούμερα της πρεσβείας και προξενείου της πόλης που πας, πρόσεχε τα διαβατήρια , ταυτότητες κλπ. Μην έχεις πορτοφολια και τέτοια να κρέμονται ή στην κωλότσεπη, μην πας σε κακοφημες συνοικίες και μην είσαι μαμάκιας και δεν τρέχει τίποτα.

Καλό ταξίδι.