Διάλειμμα από τη γκρίνια

Είχα πολλά μαζεμένα να κράξω τις τελευταίες μέρες και τα σκεφτόμανε στο δρόμο τώρα το πουρνό πουρνό που ξύπνησα αχάραγα, ήπια τον πολλά βαρύ και ναι και παράγγειλα στην κυρά να κάνει κεφτέδες με δυόσμο για το μεσημέρι. Μετά πήρα το μοτοσακό και κατηφόρισα για την αλάνα του Παπαδοκωστόπουλου, να ξεκινήσω να αργάζω το τομάρι μου στον κάματο της μέρας μες στην αψιά μυρουδιά του τσιμέντου και των ασφόδελων και.. Λευτέρη Παπαδόπουλε I cast you out...

Πάμε πάλι..

Είχα που λες όρεξη να κράξω μια και τις τελευταίες μέρες μάθαμε ότι:

α. Αν κοιτάς τον ήλιο κατάματα κάθε μέρα, για χρόνους από 10sec στην αρχή μέχρι 45 λεπτά όταν ανέβεις λεβελ, θεραπεύεις όλες τις ασθένειες των ματιών. Επιπλέον σταματάς να πεινάς, καθότι -όχι παρακολούθα συλλογισμό, αν και ο όρος μαγαρίζεται σε αυτή την περίπτωση-  Τρώμε τα φυτά, τα οποία από τον ήλιο μαζεύουν ενέργεια και έτσι την παίρνουμε εμεις. Αλλά αν κοιτάμε τον ήλιο, δεν έχουμε ενδιάμεσο, οπότε μαζεύουμε την ενέργεια από τα μάτια μας, άρα δεν πεινάμε. Αυτά ειπώθηκαν μέρα μεσημέρι από τηλεπερσόνα φοβερού ταλέντου και ευφυϊας από ο,τι μας διαβεβαίωσαν (Μαγγίρα) και δε βγήκε κανένας να της πει ευγενικά και ήρεμα "τι λες μωρή μπορδόχα;". Ίσα ίσα που άρχισαν τα "έελαα, σοβαρά; το χεις κάνει;". Και κάπου εκεί καθώς ψιλόκοβα μια χοιρινή σπάλα για τηγανιά, μου ρθε να καρφώσω το μαχαίρι στο νεφρό μου. Πήραν το ρόλο τους ως γλάστρες τόσο σοβαρά, που πλέον φωτοσυνθέτουν κιόλας. Γκασμάς και πατόφτυαρο.

β. Δεύτερο εγκεφαλικό της εβδομάδας ήταν η μετακόμιση του Δία σε άλλο γαλαξία και μάλιστα πολύ μακριά.

Όχι, δεν είναι τρολλιά 

Κατά τα φαινόμενα, ο Δίας, όταν έμαθε οτι η Ήρα ξεκίνησε από τη Γη για να τον βρει, τα βρήκε πολύ άσκημα, καθοτι τόσα μύρια χρόνια είχε βρει την υγειά του και περνούσε μπέϊκα με την Καλλιστώ, την Iώ (Ρε σεις, εγώ Ηώ την ήξερα.. τη ροδοδάχτυλη που λεγε και ο Όμηρος, καλά δε θυμάμαι;) και το Γανυμήδη και την Ευρώπη οπότε μολις έμαθε οτι απο δω του στείλαμε τη σύζυγο, σου λέει "Κάτσε μάγκα να πάω εκατομμύρια έτη φωτός μακριά, γιατί η Ήρα είναι η θεά του Ελαδωρεαχαϊρευτεμουχεισφάειτηζωή και των Θασεσκισωρεκερατά και δε μας παίρνει τώρα. Έτσι λοιπόν η Ήρα διένυσε σύμφωνα με την ΕΡΤ εκατομμύρια έτη φωτός για να φτάσει στο Δία και μάλιστα σε 5 χρόνια.
Μικρό Update :  Άλλη η Ιώ, άλλη η Ηώ. Εγώ νόμιζα οτι είχε παίξει καμιά παραφθορά στην ορθογραφία και η Ηώ είχε γίνει Ιώ. Αλλά η μια είναι η αυγή που λέμε, και έδινε Άρη, ενώ η άλλη ήταν ιέρεια της Ήρας και την μαρκάλευε ο Δίας (πωπω μαλάκα φαντάσου Ήρα να μαθαίνει οτι ο λεγάμενος χουφτώνει ιέρειά της..)

Το οποίο μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι έπαιξε κάτι τέτοιο:

'Engage light speed Chewy'

Για την ιστορία και τις λεπτομέρειες, ο Δίας είναι αν θυμάμαι καλά κάπου στα 35 λεπτά φωτός μακριά απο τη γη, έως 50κάτι. Λεπτά. Ο γαλαξίας μας έχει διάμετρο 100.000 έτη φωτός. Εκατομμύρια έτη φωτός.. μάλλον την Ανδρομέδα είχαν στο μυαλό τους. 

ΟΚ έκραξα, αλλά λίγο.

Και αυτό που λες με την Ήρα και το Δία και την ΕΡΤ μου θύμισε τον Αργύρη Παυλίδη.

Ποιος είναι ο Αργύρης Παυλίδης; Ένας παιδικός μου ήρωας.

Θυμάται κανείς την εκπομπή "Κόκκινοι γίγαντες, άσπροι νάνοι"; 

Εκτός αν είστε >35 , χλωμό. Η εκπομπή έπαιζε στην ΕΡΤ στην αρχή των περίφημων 80ς, λίγο πριν την άνθιση της μπουζουκοκουλτούρας, του ρεπορτάζ με κώλους στην παραλία και της τηλεοπτικής γλάστρας. Η εκπομπή ήταν για παιδιά και είχε θέμα.. ε την αστρονομία. Επαναλαμβάνω, για όσους νομίζουν οτι κάνω πλάκα: Στην ελληνική τηλεόραση κάποτε υπήρχε εκπομπή για παιδιά με αποκλειστικό θέμα την αστρονομία και την έβλεπε κόσμος και ήταν και πολύ αγαπητή και καρφωνόμασταν στην τηλεόραση να τη δούμε. (ΟΚ εγώ. Αλλά και πολλοί άλλοι).

Περίμενε, έχει και άλλο. Η εκπομπή δεν ήταν ντοκυμανταίρ. Ήταν τηλεπαιχνίδι. Ναι, τηλεπαιχνίδι για παιδιά με θέμα την αστρονομία. Και υπήρχαν 10χρονα παιδιά τότε που ήξεραν αστρονομία. Και απαντούσαν σωστά. Boom.

Και παρατηρούμε ότι ένας (και όχι μόνο) δημοσιογράφος το 2016 έχει λιγότερες βασικές γνώσεις αστρονομίας από 10χρονα παιδιά του 1983.
Βέβαια αυτό είναι λογικό και κατανοητό. Γιατί με τη λογική του "ε μα χρειάζονται και αυτά", εξορίσαμε από την τηλεόραση τον Αργύρη Παυλίδη και όποιους κάναν αντίστοιχες προσπάθειες να δώσουν και 5 γνώσεις μέσα από μια εκπομπή και τους αντικαταστήσαμε με ένα σκασμό μεγαλοπιασμένους φελλούς οι οποίοι αναλώνονται στο να κουτσομπολεύουν αλλήλους.
Και όχι, δε φταίει μόνο η ιδιωτική τηλεόραση, γνωστή καραμέλα. Όπως και δε φταίει μόνο το δημόσιο και ο Σύριζας που στην ΕΡΤ δουλεύουν άμπαλοι. Οι άμπαλοι δεν έγιναν τώρα, έγιναν 30 χρόνια πριν. Αν δεν έχεις πελάτες, μαγαζί δε λειτουργεί, αλλά και ο πελάτης εκπαιδεύει το μαγαζάτορα. Η δική μου χαζή ίσως ερμηνεία είναι ότι στην περίοδο της ευημερίας ο κόσμος ρέπει προς την πνευματική αδράνεια πιο εύκολα. Τώρα θα μου πεις, γιατί ,τώρα που σφίξαν οι κώλοι, έχουμε γεμίσει ιδιοφυϊες; Πόντος και  όχι βέβαια, αλλά αυτά δε γίνονται απο τη μια μέρα στην άλλη. Θέλει χρόνο. Όπως άμα έχεις να γυμναστείς 20 χρόνια, δε γίνεσαι σφίχτης με μια βδομάδα γυμναστήριο.
Τέλος πάντων, έκραξα και ξανακραξα αλλα δε βγάζει και τίποτα αυτό εδώ που τα λέμε.
Πάντως κύριε Παυλίδη, αν ποτέ ανακαλύψετε αυτό το μπλογκ, να ξέρετε ότι τουλάχιστον ένα από τα παιδάκια που κάνατε να ονειρεύονται τα άστρα στα 80ς, μεγάλωσε, έγινε 40ρης μαντράχαλος, και τώρα κοιτάει τα άστρα -όχι τόσο συχνά όσο θα ήθελε- με το τηλεσκόπιό του και εξακολουθεί να ονειρεύεται και κόκκινους γίγαντες και άσπρους νάνους -ειδικά κάθε φορά που βλέπω τον Albireo*



Σημείωση για νιούμπηδες:
Ο Αlbireo είναι η ουρά του Κύκνου, είναι διπλός αστέρας και είναι αυτός:

Τώρα κατάλαβες γιατί όποτε τον βλέπω θυμάμαι "Κόκκινοι γίγαντες άσπροι νανοι" άσχετα αν ειναι πορτοκαλί και μπλε; :D :D