Τα δευτεριάτικα σιχτίρια

Εδώ και καιρό ήθελα να δημιουργήσω μια νέα, ξεχωριστή στήλη στο βλογ αυτό, στην οποία να σιχτιρίζω πράγματα άπαξ εβδομαδιαίως, αλλά μετά σκέφτηκα ότι γενικότερα σιχτιρίζω πράγματα εδώ μέσα οπότε θα ήταν βαρέως πλεονάζουσα κατηγοριοποίηση.

Ξεπερνώντας τα όποια υπαρξιακά μου στην αναζήτηση τίτλου του σημερινού ποστ, κατέφυγα στην πεπατημένη και ασφαλή  η δημοσιογραφική μέθοδο Χ-Σ-Π στον Τίτλο (χρονική-σημασιολογική-περιχαράκωση) η οποία διδάσκεται στο πρώτο εξάμηνο σε όλες τις δημοσιογραφικές σχολές*. Έτσι, "τα δευτεριάτικα σιχτίρια" όπου προϊδεάζω και κάνω σαφές στον αναγνώστη οτι α. είναι Δευτέρα,  β.θα σιχτιρίσω. 

Απλά, κατανοητά, σύντομα. 

Ελεγκαντ. Που θα λεγε και ο χ συνάδελφος για κάποια απόδειξη.

Άρξασθαι:

Αυτοί που γιορτάζουν το "Halloween". Μαζί με αυτούς που θέλουν να γιορτάσουν το Halloween αλλά δε μπορούν επειδή αχ τι κρίμα, γεννήθηκαν στην μπανάλ ψωροκώσταινα.

Πραγματικά δυσκολεύομαι να βρω τις κατάλληλες λέξεις για να εκφράσω την αηδία μου και για όποιον με ξέρει, αυτό είναι κατόρθωμα. Βέβαια εδώ που τα λέμε, ήταν αναμενόμενο εδώ και χρόνια για όποιον είχε μάτια και έβλεπε, μυαλό και στοχαζόταν (<==με λίγο ξεσκόνισμα γίνεται γκραν δημοτικο σουξε ανώνυμου, επιπέδου Διγενή Ακρίτα). Στην αρχή ήρθαν τα Σταρμπακς και άρχισαν να σερβίρουν αυτές τις υγρές πάστες που σερβίρουν (όχι να το παινευτώ, αλλά τους κράζω εδώ και τουλάχιστον 5ετία ) και το φθινόπωρο άρχισαν να σερβίρουν ακόμα πιο αηδιαστικές πάστες με γεύση κολοκύθα και κανέλλα (καφέ με γεύση καφέ, εξακολουθούσαν να μη σερβίρουν). Μετά άρχισαν να κάνουν δειλά δειλά την εμφάνισή τους οι νοσταλγές των ωραίων και ρομαντικών 50ς, με τις πουά φούστες τους, τις πουά ρόμπες τους , τις πουά τσάντες τους, τις πουά γόβες τους και τις πουά γαμώτοφελέκιμου. Αυτές δεν χάλασαν τον ανδρικό πληθυσμό στην αρχή. Φορούσαν πουά ρούχα, ξώβυζα φορεματάκια, είχαν αστεία μαλλιά και πιο αστεία γυαλιά και έψηναν κεικ. Όλα αυτά παρέπεμπαν στα ένδοξα 50ς που όλες αυτές δεν είχαν ζήσει αλλά είχαν δει τη ρομαντική απεικόνισή τους σε διάφορες ταινίες με πρωταγωνίστριες με -το μάντεψες- πουά φορέματα. Στα ενδοξα 50ς να υπενθυμίσουμε δε οτι η θέση της γυναίκας ήταν στο σπίτι να ψήνει κέικ και να κάθεται στον άντρα της όποτε αυτός είχε σηκωμάρες, να του έχει κολλαριστά τα πουκάμισα και ξυράφι-τσάκιση στο παντελόνι γιατί αλλέως έπεφτε και καμια ξανάστροφη και γενικά η θέση της απείχε παρασάγγας από την ιδανική θέση που όλες αυτές οι τύπισες με τις πουά-ρομπες, σαν μεταμοντέρνα εκδοχή των γιαγιάδων στα νεκροταφεία ή των γιαγιάδων με τα φασολάκια στα σκαλάκια πολυκατοικίας το 1983. Μην ξεχάσουμε δε οτι στα ένδοξα 50'ς ο άντρας ξενογαμούσε και με την ευλογία της κοινωνίας και με ένα άνετο "άντρας είναι, αυτά θα κάνει, αλλά στο τέλος θα γυρίσει σπίτι", ξεστομισμένο από την ίδια τη γυναίκα του ΚΑΙ την πεθερά του μαζί. Οπότε..ώπα ώπα.

Ρε μαλάκα μου, γιατί δε γυρίσαμε ΕΜΕΙΣ σε αυτή τη μόδα και γύρισαν αι γυναίκαι; 

Πουά-Βυζιά-Κέικ. Το όνειρο κάθε άντρα. ΟΚ και με σκέτα βυζιά, πάλι μέσα είσαι.

Τέλος πάντων, αρχίσαμε με καφέδες, περάσαμε από μόδα 50'ς, τώρα βλέπεις δειλά δειλά κόσμο να γιορτάζει χαλλογουήν και θενκσγκιβινγκ. Ή να θέλει. Γιατί "ωωωω κοίτα, τρώνε γαλοπούλα και κρανμπερι τζέλι το Νοέμβρη και έχουν και τρικ ορ τριτ με χαρούμενα παιδάκια ντυμένα σκελετούς και σκαλιστές κολοκλυθες". Ή σε περίπτωση παιδακίων "το είδαν στην τηλεόραση" <== το είδα πριν λίγο σε κλασσικο μπλογκ που σιχαίνομαι να βλέπω, αλλά βλέπω για να χω κάτι να σιχαίνομαι. Είναι μια μπερδεμένη σχέση την οποία συζητάω ενδελεχώς με τον τρίτο κατά σειρά ψυχίατρό μου. Οι άλλοι 2 απεβίωσαν ιδιοχείρως.

Και όχι τίποτα άλλο αλλά θα ρθουν μετά οι ίδιοι μαλακοπίτουρες να σου κάνουν και διάλεξη για "κάλτσουραλ απροπριέϊσιον" που κάνουν οι κακοί δυτικοί στους αθώους ασιάτε.

Ρε α-ποδοπέρα-ρε. Είσαι ο Θανασάκης από τη Μαγκουφάνα και συ είσαι το Μαράκι από το Βουρλοπόταμο** . Όσο και αν μαϊμουδίσεις συνήθειες και έθιμα άλλων λαών, πάλι ο ίδιος θα σαι και όχι κανας κοσμοπόλιταν-the-world-is-my-oyster-γκουρού της παγκοσμιοποίησης. Τι γιορτάζεις ρε στο θενκσγκιβινγκ; Την επέτειο που οι πουριτανοί πρόγονοι κάποιου λαού στην άλλη άκρη της γης ξεγέλασαν τους ινδιάνους; Χαλογουήν επίσης δικό σου, έχεις. Απόκριες το λέμε και είναι Φλεβάρη μεριά. Άμα θες να βάλεις στολή και να ξεφαντώσεις, ιδού πεδίον δόξης λαμπρότατον. Βέβαια κάποιος που ντύνεται καθημερινά με τη στολή κάποιων πριν 70 χρόνια, δε λες κιόλας οτι θα χει και καμιά μεγάλη καβλάντα να "ντυθεί" τις απόκριες αλλά ποιος είμαι εγώ για να κρίνω; Βέβαια, ξέρω. Δε θες να γιορτάσεις ούτε απόκριες ούτε το χαλλογουήν (ο ενήλικας λέω, τα παιδάκια που ζητάνε χαλλογουήν είναι άλλο θέμα). Να ξεχωρίσεις θες. Αυτό είναι το νόημα εδώ πέρα. Να πούνε οι άλλοι "Αχ πόσο μπροστά. Γιορτάζει χαλλογουην. Θενκσγκιβινκ. Λέιμπορ ντέϊ. Κολόμπους ντέι. Είναι λες και είναι τρουμπορν νιουγιόρκερ. Ουάου. Ξερόχυσα 7 νταμιτζάνες. Είχα για πρώτη φορά στη ζωή μου κλειτοριδικό και τζι-σποτ οργασμό. Και είμαι και άντρας παναθεμά με, αλλά μου δημιουργήθηκαν γυναικεία αξεσουάρ μόνο και μόνο για να έρθω σε οργασμό από το γεγονός οτι γιορτάζεις χαλλογουήν γιατί με αντρικά ματζαφλάρια δε μπορεί να νοιώσει κανείς το μεγαλείο του πόσο μπροστά είσαι την πουτάνα μου μέσα!" .

 Επίσης, μην ξεγελιόμαστε, είναι και το θέμα του ότι τα τυπάκια βρίσκουν τα "ελληνικά" έθιμα κακόγουστα και μπλιαχ και "αχ εγώ δεν τρώω αρνί, μην είστε βάρβαροι βαλκάνιοι" ένα πράμα. Το πρόβλημα δεν είναι αυτό, γιατί και εγώ προσωπικά συμμετέχω στο 1/100 των "ελληνικών" εθίμων που θα "έπρεπε" σύμφωνα με τους ελελχρ δω πέρα, αλλά δεν τρέχω να γιορτάζω τη "Μεγάλη γιορτή του Ήλιου που βγαίνει από τα Βουνά λίγες μέρες πριν Ανθίσουν οι Ορχιδέες δίπλα στα Χωράφια του Τσαγιού, τιμώντας τον μεγάλο Γκανέσα". Έλεος πια. 

Που μου θελε η άλλη τώρα που πήγαινε στο λύκειο της Γκράβας και νόμιζε οτι επειδή έπινε φραπέ Φωκίωνος στην κοπάνα, να μου το παίξει μισιζ Ρόμπινσον που μεγάλωσε στα προάστια της Σάντα Κλάρα και εμείς δεν πάμε Άναχαιμ ή Σέρμαν Οουκς γιατί εκεί μένει όλη η πλέμπα... Α σιχτιρ πια δηλαδή. Ό,τι και να κάνεις θα κουβαλάς το ελληνικό πολιτιστικό υπόβαθρο πίσω σου. Οι εμπειρίες σου είναι "ελληνικές", η κουλτούρα σου είναι "ελληνική", όλο το σκεπτικό σου είναι "ελληνικό" και αντί να κοιτάς να μαϊμουδίσεις ξένες γιορτές για να αισθανθείς ανώτερος, κοίτα πως θα αποβάλλεις τις ελληνικούρες, τις βαλκανίλες και τις κουτοπονηριές από τη συμπεριφορά σου και τη βάση της κουλτούρας σου. Γιορτάζοντας γιορτές άλλων στο σπίτι σου, είναι μαϊμουδιά και ούλτρα κακογουστιά.  (Το να πας στο σκωτσέζο φίλο σου που γιορτάζει το samhain, ή την αμερικάνα συνάδελφο που γιορτάζει thanksgiving ή τον ινδό που γιορτάζει τα γενέθλια του 110ου πέους κάποιου τσακαλόμορφου θεού είναι άλλο πράμα. Πώς τον καλείς εσύ τη Μεγάλη Παρασκευή να φάτε τα μπριζολίδια σας και την Κυριακή του Πάσχα την αρνάρα σας; έτσι. )

Δεύτερο σιχτίρι σήμερα, εδώ. (Donotlink για να μη δίνουμε και ρανκινγκς τσάμπα στους ναμηνπωτι)

Η ιστορία πάει ως εξής: 

Ένας 15χρονος από την Καβάλα κέρδισε έναν περιφερειακό διαγωνισμό ρομποτικής. Προφανώς φτιάχνοντας κάποιου είδους ρομπότ. Όταν λέμε ρομπότ μην τρελλαίνεστε και εσείς και σας έρχονται στο μυαλό το iRobot και οι Cylons, ούτε καν οι Dalek. Κάτι έφτιαξε το παιδί τελος πάντων, που δουλεύει και μπράβο του του πιτσιρικά, χίλια συγχαρητήρια παλλίκαρε, σου βγάζω το καπέλο, κυνήγα το 

Αλλά όχι. Το είδε ο σωστός ο ρομαντικός ο "η ζωή είναι εκεί έξω" ο καλλιτεχνικός τυπάς, ο καθηγητής μουσικής και του ρθε ντουβρουτζάς. Το χαρακτήρισε μάλιστα και "θλιβερό και ανήθικο, όπως η εγωιστική εποχή που ζούμε". Δεν τα λέω εγώ αυτά, αυτός τα λέει. 'Ωπα συγγνώμη, αυτή τα λέει. Θεωρεί οτι ο "νεαρός έλληνας" αυτός, συμβάλλει στο να "μην έχουν μέλλον οι συνομήλικοί του". 

Δεν ξέρω τι να τραβήξω πρώτα. Τα μαλλιά μου; τα βυζιά μου; τις μασχαλότριχες; τις τρίχες στα μπούτια μου; τι να τραβήξω ο άνθρωπος;

Τι λέτε μωρή κυρία μπορδόχα μας; Κουνήστε το κρανίο σας να δούμε αν ακούγεται τζιγκιτιγκλόν απο τα λασκαρισμένα μπουλόνια ή είναι εντελώς άδειο.

Φάε με το κιλό αμάλγαμα λουδδίτικης σοφίας: 

"Και μετά σκέφτομαι αυτούς τους περήφανους γονείς που στήριξαν το δικό τους παιδί να συμβάλει στην ακύρωση του Ανθρώπου και στην αντικατάσταση του από ρομπότ και ανδροειδή, συμβάλλοντας έτσι στο επερχόμενο τσουνάμι απολύσεων, κατάργηση θέσεων και αύξηση της παγκόσμιας ανεργίας. Το δικό τους παιδί θα είναι εξασφαλισμένο και απασχολημένο για καιρό μέχρι να “τελειοποιηθούν”, τα μηχανήματα που θα ακυρώσουν μια προς μια τις ζωές των συνομηλίκων τους."

Κοίτα κυρία, καταλαβαίνω,  προφανώς μορφώθηκες ιδεολογικά σε συγκεκριμένα μέρη και μάλλον από πολύ μικρή ηλικία οπότε δε μπορώ να κάνω καν διάλογο/κουβέντα μαζί σου γιατί είσαι σαν φονταμενταλιστής πιστός περίπου. Αμα σου πειράζουν τα ιερά και τα όσια, κατεβάζεις μεχρι τα γόνατα την ιδεολογική σου μπούργκα και δε βλέπεις τίποτα μπροστά.

Απλά ας υπενθυμίσουμε μερικά πράγματα που βολικά ξέχασες ή που πολύ άβολα, το μικρό μαύρο μπαλάκι κοπριάς που αντικαθιστά τον εγκέφαλό σου, αδυνατεί να χωρέσει:

α. Τα έγραψες αυτά σε ένα γκομπγιούτερεζ και τα πόσταρες στο διαδίκτυο. Έτσι συμβάλλεις στο να χάσουν τις δουλειές τους οι παρακάτω κατηγορίες ανθρώπωνε:

1. Παρασκευαστές μελανιού

2. Χαρτοποιοί

3. Στυλοποιοί/μολυβοποιοί

4. Τυπογράφοι

5. Βιβλιοπώλες/ χαρτικά/σχολικά (από κάπου πρέπει να αγοράσεις γραφική ύλη)

6. Ταχυδρόμοι / διαμοιραστές εντύπων γενικώς

7. Εφημεριδοπώλες και ολο το οργανόγραμμα μιας εφημερίδας ειδικώς.

(θα έχει και άλλους)

επίσης 

β. Κατά πάσα πιθανότητα έχεις τουλάχιστον 1 από τα παρακάτω οχήματα: ποδήλατο,αυτοκίνητο,μηχανάκι. Αν δεν έχεις κανένα χρησιμοποιείς μέσα μαζικής μεταφοράς, αεροπλάνο,καράβι, μετρό. Έτσι άφησες άνεργους όλους τους απο κάτω:

1. Αμαξάδες

2. Ιπποκόμους

3. Κατασκευαστές αμαξών

4. Πεταλωτές/ Σαγματοποιούς

5. Κωπηλάτες γαλέρας

..και πάει λέγοντας

Να μην πω για το πλυντήριό σου που καταδίκασε τις πλύστρες, το τηλέφωνό σου που καταδίκασε τους υπαλλήλους του τηλεγραφείου και τους γιατρούς που καταδίκασαν σε ανεργία τους σαμάνους και τους μάγους (οκ αυτό το τελευταίο δεν ισχύει, ακόμα πάει σε απατεώνες ο κόσμος)

γ. Επειδή σε έκοψα, ανήκεις στην κατηγορία που κάποια στιγμή στη ζωή της είπε στους δύστυχους μαθητές που δυστυχώς διδάσκεις το γνωστό παραμύθι με τον μαθητή που θα εξελιχθεί μετά σε εργαζόμενο και παρότρυνες να μη μετατραπούν σε ρομποτάκια που θα δουλεύουν ολη μερα και θα πηγαίνουν σπίτι, αλλά να γίνουν δημιουργικοί άνθρωποι.

Ξέρεις μωρή μπορδόχα έναν καλό τρόπο να μη μετατραπείς σε ρομποτάκι που θα κάνει κάθε μέρα την ίδια δουλειά και θα πηγαίνει σπίτι; 

ΝΑ ΚΑΤΣΕΙΣ ΝΑ ΦΤΙΑΞΕΙΣ ΕΝΑ ΓΑΜΗΜΕΝΟ ΡΟΜΠΟΤΑΚΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ ΩΣΤΕ ΕΣΥ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΑΛΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ. 

Τα ρομποτ διασώστες δε σε χάλασαν π.χ, που αν πάρει φωτιά το σπίτι σου από το τζάκι που μαγειρεύεις (γιατί δεν πιστεύω να χεις ηλεκτρισμό και κουζίνα ε;) δε θα χρειαστεί να κινδυνεύσει την κωλάρα του πυροσβέστης, αλλά θα ρθει να σε σώσει ο fire2d2. (εκτός αν σε χάλασαν και θες για τη μαλακία σου να κινδυνεύσει ένας αλλος ξερωγώ, λέω γω τώρα).
Επίσης, αφαιρετικά ο βηματοδότης είναι ΚΑΙ ρομπότ ΚΑΙ κάτι εντελώς αφύσικο που βάζουμε στο σώμα μας (πρέπει να σου βαράνε 1000 πρωτόγονα κουδούνια σιχαμάρας και αγανάκτησης τώρα. Μπρούτζινα βέβαια, όχι από τα μοντέρνα, τα χαλύβδινα) αλλά δε σε χαλάει να τον βάλεις για να μην ψοφονταρέψεις, άσχετα αν έτσι στερείς πελατεία από το νεκροθάφτη. Και τον ιατροδικαστή. Και τον παπά.
Και επειδή σε κόβω μουσικοδιδάσκαλο (είδες που τα λέω και καθαρευουσιάνικα;), ρε παλιοπαλτό, ρε παλιοχρέπι, το γαμημένο το αρμόνιο/σύνθι με 10000 όργανα και 500 ρυθμούς που έχει μέσα πόσους γαμωμουσικούς άφησε χωρίς δουλειά, μου λες; ή το μόνο που μας χαλάει είναι το "σύνολα ρομπότ θα παίζουν τζαζ", αλλά δε μας χάλασε το "για τη γιορτή του σχολείου δε χρειαζόμαστε ορχήστρα που θα παίζει πόλκα και ρούμπα, ουτε κλαρινετίστα, ούτε όμποε. Ούτε χορωδία. Ούτε κιθαρίστα. Ούτε βιολιστή. Γάμα τους. Έχουμε την καθηγήτρια μουσικής με το αρμόνιό της." Εκεί γουστάρουμε τεκνόλοτζι και "πω ρε πούστη είδες το καινούριο κοργκ;". Στον κακομοίρη τον 15χρονο βρήκαμε να αδειάσουμε την εμετική ιδεοληπτική κλαψομουνιά μας.

Αλλά κλασσικά. Ο,τι δεν καταλαβαίνουμε το φοβόμαστε και το αποκηρύσσουμε. Ίδια και απαράλλαχτα όπως θα έκανε ενας κλασσικός επίσκοπος σε κάποιο γερμανικό χωριό του 12ου αιώνα. Ακριβώς ίδια μυαλά, ίδιο περιτύλιγμα, παρόμοιες ατάκες. Σαβοναρόλες του κώλου. Διδάσκετε και σε σχολεία. Μισό να πω στο συνάδελφο στο δίπλα εργαστήριο που φτιάχνει γαμημένα χέρια ρομπότ για γαμημένους παραπληγικούς να σταματήσει τη δουλειά του και να πα να παίζει Πυξ Λαξ σε πάρτυ ή στη Ναυαρίνου μπας και γαμήσει τη Λίτσα από το Γ3. Άχρηστοι.

Βγήκε ένα παλλικαράκι 15 χρονών και συνδύασε 5-6 διαφορετικές επιστήμες και έφτιαξε κάτι καινούριο και αξιόλογο και έσκασε ο κλασσικός "δημιουργικός" εσμός να πει τη λουδδίτικη ασυναρτησία του. Κατά 99% δεν έσωσε τον κόσμο ο πιτσιρικάς. Ούτε θα πάρει νόμπελ, ουτε καν έφτιαξε κάτι που δεν έχει ξαναφτιαχτεί καλύτερα από τίποτα γιαπωνέζους σε κάποιο λαμπ της Τοσίμπα. Ο,τι έκανε όμως το έκανε στα 15, στην ηλικία που οι περισσότεροι συμμαθητές του έχουν ως μεγαλύτερο επίτευγμα τους το "καπνίζω κρυφά", "γάμησα" και "έσπασα ενα καβλόσπυρο σαν την Πελοπόννησο". (Οι δημιουργικοί που λέγαμε τις προάλλες. Που η ιδέα τους για δημιουργία είναι να γρατζουνάς το ναμαγαπάς σε ξεκούρδιστη κιθάρα με μαλαματίνα και τζιβάνες απο πακέτο πρινς σε κάμπινγκ στην Ικαρία).

Οσο και να βρίσω, λίγο θα ναι.
Σάπια κολλημένα μυαλά, σκουριασμένα. Δε φτάνει που χαμε τους κρυφοφασίστες καθηγητές, δε φτάνουν οι θρησκόληπτοι παπάρες,  έχουμε και αυτά τα φυντάνια εδώ πέρα. Και που να ζητήσεις και αξιολόγηση. Ποιος να τους αξιολογήσει; Αηδία. Απογοήτευση.

* Προφανώς για τους μυημένους η Χ-Σ-Π είναι μέθοδος που έβγαλα από τη στομάχα μου και δεν έχω την παραμικρή ιδέα αν διδάσκεται πουθενά. Για να μάθεις να μην πιστεύεις ο,τι σκατά διαβάζεις στα μπλογκ, θύμα. Βούρλο. Κομοδίνο. Τώρα που το σκέφτομαι αν διδάσκεται πουθενά- γιατί παραδέξου το, ακούγεται εξαιρετικά ηλίθιο οπότε μπορεί να ισχύει- θα έπρεπε η συγκεκριμένη σχολή να κλείσει και οι διδάσκοντες να μεταστραφούν επαγγελματικά σε κάτι πιο οικολογικό, όπως π.χ η βοσκή αιγοπροβάτων ή η καλλιέργεια πατάτας.

**Πραγματικά ονόματα γειτονιών της Αθήνας. Πριν τα καλογυαλίσουν και τα εκμοντερνίσουν.