Του Κοέλιου τα εννιάμερα

ΟΚ έμαθα χτες βράδυ ότι ήρθε ο Κοέλιο (ή Κοέλο ή όπως θέτε πείτε τον) στην Ελλάδα και είπα δε μπορεί, πρέπει να γράψω κάτι.

Ώρες τώρα φαντασιώνομαι τις ορδές διαβαζμένων ατομακίων που θα κραδαίνουν τα βιβλία του και θα κλαίνε κροκοδείλια δάκρυα συγκίνησης βρέχοντας βρακάκια την ώρα που θα τους υπογράφει με μια επίχρυση πένα το όνομά του, σκουπίζοντας την άμμο από το βιβλίο. 

Γιατί συνήθως τα βιβλία του είναι όπως τα φύκια, τα κοχύλια και τα χρησιμοποιημένα προφυλακτικά : Ενδημούν κυρίως σε παραλίες. 

Επίσης τα βιβλία του έχουν και τεράστια ομοιότητα με τα βερνίκια νυχιών. Χρησιμοποιούνται κυρίως από γυναίκες. 

(Μισό, να βάλω ντισκλέϊμερ: Όχι δεν είναι υποτιμητικό για τις γυναίκες το ότι τα βιβλία του χρησιμοποιούνται από γυναίκες. Είναι απλά μια διαπίστωση. Και τα ταμπόν χρησιμοποιούνται αποκλειστικά από γυναίκες, αυτό δεν αποτελεί κανενός είδους ψόγο για τα ταμπόν, τις γυναίκες ή αυτούς που τα φτιάχνουν. Το να έχει το μπραντ σου συγκεκριμένο τάργκετ γκρουπ δε λέει τίποτα για το τάργκετ γκρουπ, ακόμα και αν φτιάχνεις χνουδωτές παντόφλες καμουφλάζ προβάτου για κτηνοβάτες.Το ότι μια μερίδα κόσμου επιλέγει να διαβάζει βιβλία που εγώ θεωρώ μαλακίες, δεν υποτιμά την ομάδα. Υποτιμά όμως την ομάδα το να τσαντίζεται με το παραμικρό. Ντισκλέϊμερ τέλος)

Παμ παρακάτω.

Ο τύπος δε μπορώ να μην το παραδεχτώ. Είναι μάστορας. Είναι καλλιτέχνης. Είναι ο βιρτουόζος του άδειου τσιτάτου. Είναι περίπου όπως εγώ, μόνο που εγώ δεν έχω καταφέρει να βγάλω λεφτά ακόμα γράφοντας μαλακίες, καθότι εγώ τις μαλακίες μου δεν τις στουμπώνω σε περιτύλιγμα σοβαρού. Και η μαλακία σε περιτύλιγμα σοβαρού, είναι ένα από τα πιο ακριβοπληρωμένα και επικερδή είδη τα τελευταία χρόνια με κοντινά δεύτερα ίσως την κόκα, το κέρατο ρινόκερου σε σκόνη (αφροδισιακό λένε στην Ασία- δεν έχω ιδία γνώμη, εμένα ευτυχώς μου λειτουργεί ακόμα μια χαρά - αν και σπάνια χρειάζεται να λειτουργήσει ΜΕ ΤΟΣΕΣ ΜΑΛΑΚΙΕΣ ΠΟΥ ΛΕΩ ενάντια στα ποπ κάλτσουρ είδωλα των θηλυκών.)

Είναι ο ερίφης μαέστρος. Σου παίρνει 5 ωραίες λέξεις, σου πετάει μια παπάτζα ολκής χωρίς ιδιαίτερο νόημα, σου τη σερβίρει με πολλές τσιριτσάντζουλες και σάλτσες, σαν φιλέτο μεγέθους φακής σε τεράστιο πιάτο με πολλά μαρούλια σε γκουρμέ εστιατόριο και σε αφήνει και καλά "να ψάχνεσαι μόνος σου" για να "βρεις τη σωστή ερμηνεία".

Σου χω ένα μυστικό αδερφέ : Συνήθως προτάσεις που δε βγάζουν νόημα, δεν έχουν κανένα νόημα, ούτε βαθύτερο , ούτε ρηχότερο ούτε τίποτα. Και ειδικά μερικές ποιητικές εκφράσεις (ρώτα και καναν ποιητή) πολλές φορές είναι ΑΠΛΑ ΤΥΧΑΙΕΣ ΛΕΞΕΙΣ ΒΑΛΜΕΝΕΣ Η ΜΙΑ ΔΙΠΛΑ ΣΤΗΝ ΑΛΛΗ, με τη μέθοδο "ό,τι μου καβλώσει".

Επειδή η μοναδική του ατάκα που ξέρω είναι αυτή με το σύμπαν (ναι, για να έχω άποψη είχα διαβάσει τον αλχημιστή. Σε μια χαρτοπετσέτα χώραγε κανονικά. Τέτοια φλόμπα..), είπα να ψάξω quotes του και να κανιβαλίσω λίγο, έτσι για το χαβαλέ. Πάμε;

"Σε αγαπούν επειδή σε αγαπούν. Δεν υπάρχει λόγος για την αγάπη"

-ΟΚ, είσαι άσχημη σα μεσαιωνική γκραβούρα της βουβωνικής πανώλους, είσαι πιο χαζή από αλουστράριστο κομοδίνο και πιο άπλυτη από χωματερή. Μην ανησυχείς όμως, ο Παυλάκης είναι εδώ να σε φτιάξει, να σου δώσει ελπίδα. Υπάρχει και για σένα ο λευκός πρίγκηπς στο άλογο (γιατί μόνο τέτοιοι αξίζει να σε αγαπούν ε; όχι τίποτα πλέμπες, μην τρελλαθούμε τώρα!)που θα ρθει να σε αγαπήσει χωρίς κανένα λόγο, έτσι επειδή ο Παυλάκης δε μπορεί να βρει κανένα καλό λόγο να αγαπάς κάποιον. Και μη μου πεις για τους γονείς και το αίμα. ΔΕΝ εννοεί αυτό και μην κρυβόμαστε πίσω από δάχτυλα ολόκληροι ελέφαντες.

-"Λοιπόν σε αγαπώ γιατί όλο το σύμπαν συνωμότησε να με βοηθήσει να σε βρω"

-Έχω βλενόρροια Παυλάκη, πες του σύμπαντος να συνωμοτήσει να μου δώσεις καμιά πενικιλίνη γιατί άμα με πηδήξεις θα σου ξεκολλήσει και θα σου πέσει στο πάτωμα. 

Αυτό με το σύμπαν είναι τόσο απύθμενη μοιρολατρική παπάτζα που απορώ πως υπάρχει κόσμος που εν έτει 2013 το θεωρεί μεγάλη φιλοσοφία. Αλλά βέβαια, δε μπορούμε να καταφέρουμε τίποτα μόνοι μας. Δε μπορούμε να αντισταθούμε σε καμιά δυσκολία μόνοι μας. Ψάχνουμε πάντα να βρούμε μια φούστα να κρυφτούμε από κάτω, κάτι να μην έχουμε ευθύνη για τίποτα. Ε τώρα βρήκαμε το σύμπαν. (Που μεταξύ μας, μη σοκαριστείτε όμως, δε δίνει δεκάρα για σένα, αλλά φυσικά υπερφίαλο πλάσμα θεωρείς ότι είσαι τόσο σημαντικό που θα ασχολείται ολόκληρη συμπαντάρα με το πως θα μουτζώνεις το ταβάνι με τα πόδια το σαββατοκύριακο). 

-"Όταν αγαπάμε, πάντα προσπαθούμε να είμαστε καλύτεροι από ο,τι είμαστε. Όταν προσπαθούμε να είμαστε καλύτεροι, όλα γύρω μας γίνονται καλύτερα και αυτά."

- Θα μπορούσες απλά να πεις μαλακία του στυλ "Κάνε λάϊκ για να θεραπευτεί ο καρκίνος" αλλά είσαι πολύ πιο ύπουλος για αυτό. Αυτή η λογική του οτι άμα κάνεις χαρούμενες σκέψεις ο σόσιοπαθ με το τσεκούρι που σε περιμένει σπίτι ντυμένος με τα βαμβακερά εσώρουχα της προγιαγιάς του δε θα στο χώσει στον υποθάλαμο για να σου ξαναρυθμίσει τη θερμοκρασία, είναι που φταίει για πολλά. Σου χω νέα. Η αγάπη δε νικάει πάντα. Πάρτο απόφαση και σακ ιτ απ. Άλλες φορές θα φας καλά, άλλες φορές θα τον πιείς τόσο άσχημα που θα χρειαστεί αντικαταθλιπτικά και ο ψυχίατρος του ψυχιάτρου που θα πας.

-"Το μυστικό της ζωής είναι να πέσεις 7 φορές και να σηκωθείς 8"

- Έπρεπε να βάλει νούμερα το νούμερο στην κλασσικότερη έκφραση όλων για να την πλασάρει ως δικιά του. Τί "ποιά έκφραση" βρε απαστράπτων μνημείο εγκεφαλικής ανεπάρκειας; Στην έκφραση που λέει το μυστικό δεν είναι να πέφτεις, το μυστικό είναι να ξανασηκώνεσαι. Αυτό αν το έγραφα εγώ θα με κατηγορούσαν για λογοκλόπο γελοίο, το γραψε αυτός και ξεροχύναν ποτάμια. Κάτσε να σου πω και εγώ μερικά σοφά δικά μου : "Όσα δε φτάνει η αλεπού, λέει ότι είναι πολύ ψηλά", "στου κουφού την πόρτα,δεν πα να χτυπάς 19 φορές το κουδούνι", "της στραβής ψωλής της φταίνε οι 9 κοντές τρίχες", "τι του λείπει του ψειριάρη; σκούφια με εννιά μαργαριτάρια". Το πιασες;

-"Όταν κάποιος φεύγει είναι επειδή κάποιος άλλος είναι να έρθει"

- Όχι Παυλάκη, κάνεις το κλασσικό λογικό σφάλμα του συσχετισμού λόγω χρονικής αλληλουχίας.Όταν μας παρατάνε Παυλάκη δεν είναι για να κάνουν χώρο. Είναι γιατί δεν τους κάνουμε. Γιατί μας βαρέθηκαν και θέλουν να ρθει άλλος σε αυτές/αυτούς, γιατί δε γουστάρουν άλλο τα μούτρα μας, γιατί γιατί γιατί . Και χέστηκαν αν ξανάρθει άλλος ποτέ προς τη μεριά μας. Όχι πως δε θα ρθει ποτέ. (Σουρπράϊζ, μερικές φορές συμβαίνει και αυτό, αλλά που να πεις τέτοιο πράγμα στους τρισευτυχισμένους αναγνώστες σου που περιμένουν να αρχίσει το σύμπαν να βρέχει καλά πράγματα πάνω τους επειδή σε διάβασαν και τους άνοιξες τα μάτια) Μπορεί να μην έχω βυζιά να τραβήξω ρε Παύλε, αλλά σκέφτομαι πολύ σοβαρά να τραβήξω τη βουβωνοκήλη μου που χει γίνει ΝΑ -ψιλιάζομαι από τόσες μαλακίες που ακούω-

-"Το περίμενε είναι οδυνηρό, το να ξεχνάς είναι οδυνηρό. Αλλά το να μην ξέρεις τι να κάνεις είναι το πιο οδυνηρό από όλα"

-Ναι οκ όταν έχεις τόσα ψυχολογικά προβλήματα που να σε πονάει ακόμα και η έλλειψη αναμνήσεων,άντε να ξέρεις τι θα κάνεις οπότε σε έχει τσακίσει η απαλεψιά. Αλλά Παυλάκη, δεν ξέρω στον κόσμο σας πως λειτουργείτε, από δω πέρα πάντως το να θυμάσαι και επειδή θυμάσαι να περιμένεις κάτι, χωρίς να μπορείς να κάνεις τίποτα για αυτό, ΓΑΜΑΕΙ μυαλά.

-"Θυμήσου ότι όπου είναι η καρδιά σου εκεί θα βρεις θησαυρό"

- Παίρνοντάς το κυριολεκτικά θα πω ότι ψάχνω μετά μανίας στο στέρνο μου να βρω κανα θησαυρό και προς το παρόν βρίσκω μόνο αρτηρίες, φλέβες,μύες, κόκκαλα και τα συναφή. Παίρνοντάς το μεταφορικά επειδή είμαι και ψαγμένος και μπορώ να αναλύσω βαθιά νοήματα και τέτοια, θα πω ότι πολλές φορές στη ζωή μας (πω ρε σουρπράϊζ σου λέω, κρατάτε αναπνοή, θα σκάσω βόμβα πραγματικότητας) η "καρδιά" μας (το μυαλό μας δηλαδή, γιατί η καρδιά μας είναι μια μεγάλη αντλία που τρομπάρει αίμα αν δεν το ξέρετε), ασχολείται όχι με θησαυρούς, αλλά με το συναισθηματικό αντίστοιχο του περιεχομένου δεξαμενής βιολογικού καθαρισμού, πριν τον καθαρισμό. Βέβαια το να λες στον άλλο ότι "άκου πάντα τα συναισθήματά σου αποκλείεται να κάνεις λάθος" δε λέω, είναι τόσο επική παπαριά που λογικά και θα έπιανε ως πάνσοφη ατάκα.Σε πιάνει από παντού. Συναίσθημα (της μόδας) σε συνδυασμό με έλλειψη ευθύνης και αποκλεισμο πιθανότητας λάθους; μαλάκα μου τζακ ποτ. Μη σου πω και Πολ Ποτ.

Λοιπόν έχει ενα μύριο ατάκες, βαριέμαι απίστευτα να εξετάζω και άλλες, μου ρχεται αναγούλα, είμαι και άρρωστος άνθρωπος.


Θα γράψω και εγώ βιβλίο ρε. Θα λέγεται μάλλον "Ο μονομάχος"  (πιασάρικο ε;) και όλο το νόημά του θα είναι η επική ατάκα (και πρωτότυπη που δεν έχει πει κανείς άλλος)
"Sometimes shit happens. Suck it up and go on"


Υ.Γ: Προς διευκρίνηση πιθανών αποριών:
α.Ναι την έχω μικρή,μαύρη και ζαρωμένη σα θρούμπα και με κοροϊδεύαν από μικρό
β.Ναι,είμαι άσχημος,γελοίος,άπλυτος και έχω να πηδήξω από την εξημέρωση της κότας.
γ. Ναι με κακομεταχειριζόταν ο πατέρας μου βάζοντάς με να ξύνω υπονόμους με το δάχτυλο,για αυτό φθονώ τους πετυχημένους όλων των ειδών και έχω ψυχολογικά προβλήματα.