Οδυνηρό και μακροσκελές

Θες να σου γράψω μερικά ντεμί-σοβαρά; Θα προσπαθήσω. Για να μην παρεξηγιόμαστε.

Οι παθογένειες του ελληνικού κράτους είναι γνωστές. Το ίδιο και οι παθογένειες των ελλήνων κατά μόνας ή και ομαδικά.

Και οι πολιτικοί που γίνονται οι πνευματικοί πατέρες του έθνους (για αυτό και συνουσιάζονται με τη μάνα του) είναι προϊόντα που έχουν ανδρωθεί, ποτιστεί και διαμορφωθεί υπό τα χαοτικά σφυρίγματα των πρόθυμων πελατών. Είμαστε όλοι πελάτες; όχι. Είναι όλοι καθήκια; Όχι. 

Είμαστε κακομαθημένος λαός; Φυσικά. Χρόνια τώρα. Ρεμούλα, κομπίνα, μπουζούκια, λαϊφ στάϊλ και έχει ο Γιαραμπής.

Γκρίνιαζε τις προάλλες μανάβης. Για το δημόσιο. Που χαλάνε λεφτά, που κάνουν που ράνουν, που παίρνουν μίζες και μπλα μπλα μπλα μπλα.

Ναι αλλά ο εν λόγω μανάβης, υπερ-χρέωνε 10 τόνους πατάτα στο νοσοκομείο, παρέδιδε 6, και μοιραζόταν τα γκαφρά με τον υπεύθυνο προμηθειών. Αυτοί και όλοι οι αυτοί, ναι μαζί τα φάγανε. Γιατί ο υπεύθυνος προμηθειών στο δημόσιο ήταν ο γιός του μπάρμπα σου του Θανάση από το χωριό που δεν κατάφερε να τελειώσει το δημοτικό επειδή ήταν δύσκολα, αλλά είχε ο μπάρμπας μια γνωριμία με τον πολιτευτή της περιοχής και όταν αυτός βγήκε βουλευτής το τάδε έτος, πήγε στο γραφείο και είπε να το "βολέψουν το παιδί". Το παιδί βολεύτηκε και ο πολιτευτής καβάτζωσε τα ψηφαλάκια όλης της οικογένειας εσαεί. Το ίδιο έκανε και ο πολιτευτής με άλλες πολλές οικογένεις από το χωριό και τώρα, 30 χρόνια μετά από την πρώτη του εκλογή, όλοι πίνουν νερό στο όνομά του. 

Βέβαια για κάθε 10 χιλιαρικάκια (δραχμέ) που κονόμαγε ο Μήτσος που έγινε υπεύθυνος προμηθειών, ο βουλευτής του έβγαζε τα 100πλάσια γιατί ε πως να το κάνουμε, όσο πιο ψηλά, τόσο πιο μεγάλες οι ευκαιρίες. Και ο σωστός ο πεινασμένος ο καρμπόγυφτας που μέχρι προχτές το νύχι του είχε 3 δάχτυλα πένθος και δεν είχε φορέσει ποτέ του παπούτσια, τώρα ξαφνικά που ήρθε από τα αλώνια στα σαλώνια, πως; τι; έτσι;

Και πες οκ, αυτοί ήταν λιμασμένοι, τους έδωσε μια ευκαιρία ο μεγάλος, δώσε θάρρος στο χωριάτη κλπ, έπεσαν σαν τις ακρίδες στα σπαρτά. Έλα ντε που ήταν και οι άλλοι, της κουλτούρας, οι μορφωμένοι, οι έξυπνοι οι καλλιεργημένοι.. Αυτοί λεφτά είχαν. Δεν είχαν ζοριστεί και ποτέ (γιατί συγγνώμη παιδιά αλλά εξορία στα Παρίσια, στις Αμερικές, στις Κυανές Ακτές και τις Μαλδίβες, πάω και εγώ τώρα και να δεις αγώνα που θα κάνω).

Και μεταξύ άλλων, έσκασε το μπουγιουρντί τώρα. Καλά παιδιά είμαστε, ομορφόπαιδα, έξυπνοι, με τσακίρικο μάτι και γαρύφαλλο στ'αυτί και τα λοιπά. Αλλά δυστυχώς όταν έπρεπε να στρωθεί κώλος κάτω και να πέσει δουλειά, το ποσοστό του πληθυσμού που θα μπορούσε να φέρει τη χώρα σε μια σωστή πορεία αν ήθελε, μάσαγε τις επιδοτήσεις και έφτυνε διορισμούς.

Φάγαμε όλοι; Όχι. Υπήρχαν και οι μαλάκες. Υπήρχαν και υπάρχουν οι τύποι που δεν πήγαν σε βουλευτή του ΠΑΣΟΚ στις 10 και σε βουλευτή της ΝΔ στις 12 για να βολέψουν την κόρη ή το γιο. Και όχι δε μιλάω με υποθετικά περιστατικά έχει γίνει και αυτό. Και ξέρω και ονόματα και από όλα. Δεν το "άκουσα" από κάποιον φίλο φίλης φίλου. Αυτοί που τους έλεγαν "ρε σύ, έλα να σου γνωρίσω τον τάδε που είναι φίλος του τάδε να δώσετε ένα βιογραφικό του παιδιου να το "βολέψουν" κάπου". Είχε παίξει στον πατέρα μου αυτή η φάση, όταν μετά το στρατό κανα 6μηνο είχα μείνει στον αέρα. Με το που το άκουσα μου ανέβηκε ο αίμας στο κεφάλι. Του ξεκαθάρισα "μην τολμήσεις και πεις στον καργιόλη ότι ναι θα σου φέρουμε, θα γίνουμε μύλος". Ευτυχώς ο πατήρ μπορεί να είναι παλαίουρας και να χει το κλασσικό πρακτικό μυαλό, μπορεί να είχε μπει στον πειρασμό του "γαμώ τη μπουτάνα μου, όλοι τριγύρω είναι στο βόλεμα και ο κανακάρης μου, το άξιο αυτό παιδί, το ομορφόπαιδο, ο έξυπνος ο έτσι ο γιουβέτσι, ο με προϋπηρεσία και χαρτομάνι είναι επί ξύλου κρεμάμενος, δε γαμείς θα την κάνουμε τη λαδιά", αλλά κατάλαβε από μόνος του ότι όταν κάνεις συμφωνίες με το διάολο, κάποτε πρέπει να πληρώσεις. Οπότε αρνήθηκε ευγενικά την προσφορά του "παράγοντα", μια και αν άφηνε εμένα να αρνηθώ, ο παράγοντας θα μου είχε κάνει μήνυση. Και άντε πες εγώ ήμουν μαλάκας και αρνήθηκα. Ξέρεις πόσοι δέχτηκαν; Πολλοί. Και τώρα μερικοί απο αυτούς βρίζουν τα αλάνια που τους βόλεψαν. (Πωπω θυμήθηκα και άλλον ένα γλίτσα τώρα που μας έλεγε ότι θα βολέψει το παιδί - είχε και ΝΔ άκρη και ΠΑΣΟΚ- και όταν τον διόρισαν τον άχρηστο, έβγαινε και διατυμπάνιζε πόσο δίκαια διορίστηκε το μνημείο εγκεφαλικής ανεπάρκειας που είχε για γιό. Α σιχτίρ και σύ). 

Και φτάνουμε με ένα πήδημα (τι ένα, πολλά) στο σήμερα. Όπου έχει φτάσει ο κόμπος στο χτένι. Χρωστάμε; Ναι. Πήραμε μερίδιο από τα κλεμμένα; Εννοείται. Μας αναλογεί ποσοστό του χρέους; Ναι. Πρέπει να γίνουν σοβαρές μεταρρυθμίσεις; ΦΥΣΙΚΑ.

Πρέπει να σταματήσει η ρεμούλα, η κομπίνα, το βόλεμα, η κακώς εννοούμενη δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία και πολλά άλλα. Ναι δε φταίνε όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι, μη μας πιάνουν οι συναισθηματισμοί τώρα, αλλά συγγνώμη, εγώ αν μετά την Καθαρά Δευτέρα πάρω άδεια από τη σημαία για 2-3 μέρες ακόμα, θα πάρω το μπούλο. Δε θέλω να τιμωρηθεί τυφλά κανείς. Θέλω να μη λειτουργει ΚΑΝΕΙΣ σε καθεστώς ατιμωρησίας. ΚΑΝΕΙΣ. Τέρμα η λαμογιά, η χωριαταρέϊκη κουτοπονηριά, οι υπεκφυγές και οι ψευτοεπαναστάσεις όταν μας πατάνε το δικό μας κάλο. Όχι το παίζω συνειδητοποιημένος πολίτης, πάω γκρινιάζω και βρίζω, αλλά έχω αυθαίρετο σε καμμένα, έχω διοριστεί στο δημόσιο από την πίσω πόρτα, έχω πάρει σύνταξη 5000 στα 45 και τα παιδιά μου είναι κομματικά στελέχη που πληρώνονται από τις επιδοτήσεις του κράτους στα κόμματα. Και μόλις έρθει και μου πει ο άλλος να πληρώσω για το αυθαίρετο να θυμηθώ ότι πρόλαβε και έφαγε περισσότερα από μένα. Γιατί αυτό είναι. ΠΡΟΛΑΒΕ να φάει περισσότερα από εμένα. Γιατί δε με καίει ότι αυτός έφαγε και είναι κλέφτης. Με καίει ότι εγώ δεν είχα την ευκαιρία να φάω όσο αυτός. 

Αλλά και πάλι, όπως και με τα πιτσιρίκια το Δεκέμβρη που πήγαιναν στην πορεία για να χάσουν μάθημα, όπως λέγαν οι φίλοι μου οι αριστεροί, δε μας ενδιαφέρει η αιτία που γκρινιάζουν, μας ενδιαφέρει να γκρινιάξουν. ΟΚ δεκτό. 

Σε περίπτωση που έχεις καταλάβει ότι είμαι κατά των αγανακτισμένων, διάβασε κανα δυο ποστ πιο πριν να καταλάβεις τι εννοώ. Δεν είμαι κατά της διαμαρτυρίας, είμαι όμως υπέρ του να ξεγυμνωθούμε όλοι μας, αν θέλουμε να πούμε ότι θα αλλάξει κάτι.

Και πάμε στους πολιτικούς, για μας είπα.

Έχεις μια εταιρεία η οποία είναι έτοιμη να βουλιάξει. Για την κατάντια μιας εταιρείας/εργοστασίου κλπ, το φταίξιμο πάει αναλογικά. Δε φταίει μόνο ο εργάτης στην παραγωγή που τον πληρώνεις καλά αλλά πατάει όποτε γουστάρει. Εσύ του το δωσες το θάρρος. Είσαι 30 χρόνια διοικητικό συμβούλιο και τα χεις γαμήσει όλα. Δανείζεσαι να πάρεις μηχανήματα και τα κάνεις κότερα, δανείζεσαι να προσλάβεις προσωπικό και προσλαμβάνεις 40000 νυχτοφύλακες και 6000 κηπουρούς ενώ χρειάζεσαι μηχανικούς και οικονομολόγους, βάζεις τον ξάδερφο της γυναίκας σου υπεύθυνο μάρκετινγκ ενώ ο τύπος έχει προϋπηρεσία γιδοβοσκού στα Τζουμέρκα κλπ κλπ. Στους εργάτες δίνεις πολύ χρήμα γιατί δανείζεσαι και δεν απαιτείς να παράγουν και τίποτα αφού το χρήμα ρέει και έχει ο Αλλάχ. Και μετά από κάποια χρόνια αφού τα χεις κάνει συνειδητότατα πουτάνα, είσαι ένας απίστευτα αποτυχημένος γενικός, έχεις κατακρημνίσει την οποιαδήποτε παραγωγή, έχεις αφήσει την εταιρεία σε επίπεδο λειτουργίας 70's, χρωστάς της Μιχαλούς, και έρχονται οι τύποι απόξω και σου λένε "Κύριε Φαγόπουλε, έχετε κάτι δανειάκια που πρέπει να τα δώσετε πίσω". Και τι πας και λες στους μετόχους και στη διοίκηση ; 

"Κύριοι, εδώ και 30 χρόνια έκλεψα. Έφταιξα. Δημιούργησα την κλίκα μου και τα γάμησα όλα, έβγαλα τρελλά φράγκα και είμαι βολεμένος για 18 γενιές. Αλλά μη μασάτε ρε, το χω. Έχω ένα υπεργαμάτο σχέδιο που θα μας σώσει όλους : ΘΑ ΔΑΝΕΙΣΤΩ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΜΕ ΕΠΙΤΟΚΙΟ ΠΙΣΤΩΤΙΚΗΣ, θα απολύσω τους μισούς εργάτες, θα κλείσω τα μηχανήματα,θα τους βάλω να πληρώνουν για να δουλεύουν, θα τους μαστιγώνω μετά το τέλος της βάρδιας και θα τους αναγκάζω να τρώνε βρύα και λειχήνες. Μακάρι να μπορούσα να μειώσω και το δικό μου το μισθό, όπως και των εργοδηγών και της διοίκησης, αλλά έχουμε ανάγκες και έξοδα και μην ξεχνάτε ότι για να κουμαντάρουμε τους κάτω, πρέπει οι εργοδηγοί να είναι ευχαριστημένοι. Ρε ναι το ξέρω ότι αυτοί παίρνουν τα περισσότερα και το ξύνουν, αλλά τι να κάνω που είναι οι κολλέγες μου". 

Και αφού βγάζεις ως πρόγραμμα αυτή την εξαιρετική μπαρούφα εκπλήσσεσαι που το διοικητικό συμβούλιο σου λέει 

"Τι λε ρε κερχελέ; Πας καλά; Α σιχτίρ"

Και πας στη μαμά σου κλαίγοντας γιατί σε κάνανε βαβά.

Το θέμα είναι ποιο λοιπόν, σύμφωνα με τη μη εμπεριστατωμένη και καθόλου αξιόπιστη γνώμη μου; (θα γίνω κάπως "τεχνικός" τώρα)

Για να φτιάξεις ένα προϊόν έχεις τις εξής φάσεις :

1. Απαιτήσεις Χρηστών

2. Λειτουργικές Προδιαγραφές

3. Σχεδιασμός

4. Υλοποίηση

5. Ολοκλήρωση

και κάτι άλλα που δε μας ενδιαφέρουν τώρα.

Εμείς τι κάνουμε; Με μια λογική εκκίνηση, του στυλ "πρέπει να μαζευτούμε, να μπούμε όλοι σε ένα σωστό δρόμο/ ισονομία/ αξιοκρατία/ ανταποδοτικότητα/κοινωνική ευθύνη ισοκατανεμημένη/ανάπτυξη/παραδειγματική τιμωρία των φταιχτών/ μπλα μπλα μπλα" (αυτά είναι και οι απαιτήσεις των χρηστών) πάμε στις λειτουργικές προδιαγραφές (μνημόνια κλπ) και αρχίζουμε τα λάθη, και μετά στο σχεδιασμό και στην υλοποίηση γίνεται της πουτάνας το κάγκελο. Αλλα ντ'άλλων. Ο,τι να ναι. 

Αλλά αντί να απολύσουμε τους άχρηστους στην ομάδα που κάνει το design και το implementation (να μην πω για integration γάμα τα)

στις επόμενες εκλογές θα ψάχνουμε να βρούμε πάλι ποιος μαλάκας τους ξαναψήφισε. Στάνταρ όχι με το παλιό ποσοστό, αλλά πάντα υπάρχουν παιδιά που πρέπει να τα βολέψει ο μπαμπάς γιατί αδικούνται.

Και τώρα το καλοκαιράκι στα νησιά, όταν θα δείτε πολιτικό να κάθεται σε εστιατόριο σε νησάκι και να του κάνουν τεμενάδες και να τον κερνάνε τσάμπα σφυρίδες και συναγρίδες (Θοδωράκη στη Τζιά έχεις φάει πολύ ψάρι ε;;; ξέρω γω τι λέω), μη γιαουρτώσετε ή προπηλακίσετε το βουλευτή. Να βρίσετε τον εστιάτορα. Και τους τοπικούς παρατρεχάμενους.  Και να μην ξαναπάτε. Ή αν δεν έχετε παραγγείλει, να σηκωθείτε να φύγετε. Γιατί μαζί θα τα φάνε. Γιατί σε αυτή τη χώρα την αρχική πληγή μπορεί να την δημιουργούν οι Μαυρογυαλούροι, αλλά τη μεγάλη ζημιά την κάνουν οι Γκρούεζες.

Συγγνώμη για την έκταση, ελπίζω να βγάζουν ένα νόημα αυτά.


Update και σημαντικό για μένα


Υπάρχουν πολλοί υγιείς στη σκέψη άνθρωποι εκεί έξω. Και χαίρομαι. Αυτό που θέλω να πω είναι να μην επιτρέψουμε να μας καταπιεί το πρόβλημα, η θλίψη, η μαυρίλα η κατήφεια. Μη μιζεριάζετε. Ξέρω δεν είναι εύκολο πάντα, αλλά παλέψτε το. Δεν είναι δυνατόν για κανέναν να σηκώσει όλο το βάρος του κόσμου πάνω του όλη τη μέρα. Μαζί με τα λαμόγια αντισταθείτε και στους μίζερους. Δεν είναι ντροπή να βγεις για ένα κρασάκι με τους φίλους σου και να γελάσεις. Δεν είναι ντροπή να πας ένα σαββατοκυριακάκι για μπάνιο και χαλάρωση. Και μην ακούς το μαλάκα που απαιτεί από σένα να είσαι συνέχεια μουρτζούφλης, ζοχαδιασμένος και τσαμπουκαλεμένος γιατί αλλιώς προδίδεις τα ιδανικά σου.