Τα νέα του Σαββατοκέριακου

Ταινιοκριτική

ΜΗΝ ΠΑΤΕ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΧΑΡΗ. ΝΑΙ ΤΟΝ ΠΟΤΧΕΝΤ.

Ξέρω. άγιε μου Λάβκραφτ και άγιε μου Μάρτιν και Τζόρνταν και όσιε Μάχεν, έσφαλλα.

Αλλά έχω ένα κρίμα, μου αρέσουν τα εφφέ. Μου αρέσουν οι ταινίες που το σενάριό τους χωράει σε μια χαρτοπετσέτα (από τη μία πλευρά) αλλά είναι τίγκα στο εφφέ και στο μπαμ μπουμ και στον πανικό. Μέχρι και το Τρανσφόρμερς μου άρεσε και ας μη θυμάμαι καν τι γίνεται στην ταινία. Αϊ μην, είχε τεράστια ρομπότ που μεταμορφωνόντουσαν και παίζαν χαστούκια! Ε τι άλλο να θες από μια ταινία; OK ίσως και τη Jenna να τρέχει πέρα δώθε με βρεγμένο τισερτ και τίποτα άλλο, ουρλιάζοντας "Will somebody please do me?!??!?" .. Γιεα μπέιμπι..

Ναι που λες μου αρέσουν οι κενές ταινίες με ωραία εφφέ. Καλά, φυσικά άμα έχει και εφφέ και υπόθεση εκεί οκ παραδινόμαστε άνευ όρων.

Ο Χάρης όμως δεν είχε τίποτα από τα δύο. Εννοώ εφφέ. Και υπόθεση.

Το πρωτότυπο σενάριο (για μια ταινία 2 1/2 ωρών) είχε κάπως έτσι φαντάζομαι : 

Χάρης : Είμαι ο Εκλεκτός. Αλλά είμαι 16 και θέλω πλέον να πηδήξω.

Κοκκινομάλλης : Ναι ρε μαλάκα, και εγώ θέλω να σπρώξω. Τι λες να κάνουμε;

Χάρης : Πα να παίξουμε κανα σκουπόσφαιρο; Το γουστάρουν οι γκόμενες.

Σπασαρχίδω : Εδώ που τα λέμε έχω και εγώ κάτι κάβλες. Ίσως και όχι. Ίσως και ναι. Αλλά έχω διάβασμα

Χάρης : Να σας πω, αυτός ο παπάρας που θέλει να με σκοτώσει τι κάνει;

Γεροξούρας : Χάρη...Χάρη; 

Χάρης : Ναι μάστορα

Γεροξούρας : Κάνε μου μια χάρη

Χάρης : Ο,τι πεις μάστορα αλλά γρήγορα γιατί έχω ραντεβού και σηκωμάρες

Γεροξούρας : Επειδή θα ψοφήσω στο τέλος του έργου, άσε με να ψοφήσω

Χάρης : Μέσα είσαι δικέ μου. Θες τίποτα άλλο τώρα; Όχι γιατί θέλω να πάω να μπαλαμουτιαστώ με όποια ξεκωλιάρα συμμαθήτριά μου πετύχω

Γερξούρας : Οκ Χάρη, αλλά να θυμάσαι,masturbatio salvatio est

Κοκκινομάλλης : Ρε μαλάκα, μου κατσε η πατσαβούρα της τάξης. Με έχει ρουφήξει.

Χάρης : Πήδηξες;

Κοκκινομάλλης : Εεε, δεν ξέρω, ίσως όχι ακόμα. Αλλά όπου να ναι

Σπασαρχίδω : Γιατί δε χουφτώνει εμένα; ε; ε; ε; ε; γιατί είναι ένας απολίτιστος αγροίκος, ενας παλιοπαπάρας, ένας ηλίθιος, ένας παλιομαλάκας. Για αυτό θέλω να με βάλει κάτω και να δω την ανατολή στα τέσσερα.

Γλίτσας :Είμαι κακός. Ψόφα Γεροξούρα.

Γεροξούρας - ντεντ

Χάρης : Σνιφ κλαψ μπουχουχουοχαααααααααααα

Γλίτσας : Μπαϊ δε γουέη Χάρη, εγώ είμαι ο μούλος του τίτλου

Τέλος.

Η ταινία ήταν ένα επικού μήκους επεισόδιο του Beverly Hills 90210 που απλά εκτυλισσόταν σε ένα κάστρο και είχε πολλά σκοτεινά πλάνα. Υπόθεση δεν υπήρχε. Με κανένα ορισμό της έννοιας. Τουλάχιστον ρε παιδί μου στο προηγούμενο, ΚΑΝΑΝ ΚΑΤΙ.. Τους κυνήγαγε ο Χ, κυνηγάγαν τον Ψ, πλακώθηκαν στα χαστούκια κανα δυο φορές, και έγινε και μια ψιλομάχη στο τέλος.

Εδώ τίποτα. Πότε θα πηδήξει ο Χάρης και πότε θα πηδήξει ο Χαζοβιόλης φίλος του. Και εντελώς τυχαία στο τέλος βγαίνουν από μια πόρτα οι κακοί και καθαρίζουν το γεροξούρα. 3 λεπτά δράσης σε μια ταινία 156 λεπτών.

Παραμυθιαστήκατε από το trailer ε; εεε πουλάκια μου;; εεε;; ναι αυτή στο trailer είναι ΟΛΗ, άκοπη, η δράση της ταινίας. Και όταν λέω ΟΛΗ εννοώ ΟΛΗ, όχι κομμάτια από τις σκηνές δράσης, ΑΥΤΕΣ είναι οι σκηνές δράσης. Το trailer. Η υπόλοιπη ταινία είναι τα γκομενιλίκια των κωλοπαίδων. Σιχτίρια.

Ναι το ξέρω ότι είμαι μαλάκας που πάω στο Χάρη και περιμένω να δω ταινία. Αλλά τι να κάνω, η προηγούμενη σου λέω ήταν μια χαρά. Κρίμα που δεν την είχα δει στο σινεμά δηλαδής!Αυτό ήταν ρομαντική κομεντί εποχής, και ούτε καν, μια και δεν έπεσε ούτε ένας πήδουλος! Ούτε καν να ξυπνήσουν το πρωί και να τους δείξει ο "σκηνοθέτης" τρομάρα του, με τα κλασσικά σεντόνια τυλιγμένα τριγύρω τους σα σάβανο. Τίποτα ρε σου λέω. Όλο φιλολογίες. Τις ξέρουμε αυτές τις κουβέντες με τους φίλους όταν είσαι 16 αγάπη μου, τις κάναμε και εμείς.Πήγαινε στο ψητό! Οχι, δεν ξέρεις εσύ, ΑΥΤΟ είναι το ψητό. Μα είναι ταινία με μάγους και τέτοια! Οοοοχι, είναι μια ταινία για τη ρομαντική αναζήτηση του ρομαντισμού από 16χρονα πιτσιρίκια που έχουν βαρεθεί να πήζουν στην αυτοϊκανοποίηση και θέλουν να ανακαλύψουν τον έρωτα.

Που να ανακαλύψεις το σοδομισμό και την κτηνοβασία με τον κώλο στη λάθος πλευρά άχρηστε..

Αστροβραδιά

Το Σάββατο το βράδυ όοοομως, είχε μια εκδήλωση στο Αστεροσκοπείο.... Άνοιξαν το 16ιντσο τηλεσκόπιο "Δωρίδη" του 1902 για το κοινό, και τριγύρω στο λόφο των Νυμφών, είχαν στήσει και καμιά 10αριά τηλεσκόπια από την Ελληνική Αστρονομική Ένωση.                                                          Το τηλεσκόπιο "Δωρίδη"                                     Φυσικά το κέντρο της Αθήνας έχει τρελλή φωτορύπανση οπότε δεν είναι για πολλά πολλά , αλλά τουλάχιστον ένα Δία με την Ηώ, τα είδαμε. Για τη Σελήνη δε συζητάω, εφημερίδα διάβαζες πάνω στην επιφάνειά της. 

Υπάρχει ελπίδα όμως. Ήταν πόσοι γονείς με τα παιδάκια τους. Μασκώτ της βραδιάς ο Γιαννης, ένας 7χρονος ο οποίος είχε περισσότερες γνώσεις και περισσότερη λογική σκέψη από μερικούς μερικούς 30αρηδες τριγύρα. Εξαιρετικός ο πιτσιρικάς, δεν κρατιόταν να βάλει το ματι του στο προσοφθάλμιο και να τσεκάρει το Δία. Και ο πατέρας του, ένας εξαιρετικός κύριος, που είχε τόσο κέφι και όρεξη να μάθει στο παιδί του πράγματα . Ήξερε το παιδάκι για τροχιές, για πλανήτες, για το τι ξεχωρίζει έναν έμβιο οργανισμό από τη βιόσφαιρα, ήξερε ένα κάρο πράγματα. Και ήταν και παιδάκι, είχε και το νεύρο του, το νάζι του, τη γκρίνια του. Αλλά ο μπαμπάς ήρεμος και χιουμορίστας. Όχι "μη εδώ, μη εκεί ,ΜΗΗΗΗΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗΗΗΗ" ..Είναι από τις μετρημένες στα δάχτυλα φορές που δεν ενοχληθήκαμε από παιδάκι δίπλα μας. Μπράβο και πάλι μπράβο. Δεν καταλήγουν όλοι στα σκυλάδικα να πετάνε λουλούδια νεκροταφείου σε πρεζωμένες βιζιτούδες, ούτε να βλέπουν αποχαυνωμένοι , αποχαυνωτικά ψευτοδελτία ειδήσεων για τα βρακιά των βιζιτούδων, ούτε για το πως κλάσανε οι εθνικοί μας τηλεστάρ.

Όπως είχε πει και ο θείος Όσκαρ,

We all live in the gutter, but some of us look at the stars.

Y.Γ : Το στέκι του χειμώνα θα είναι το James Joyce.