Μπολιντιζμόζ, Τσιβιλιζατσιόν, Σιβιλιζασιόν, Θιβιλιδαθιόν

Ωσαννά και Ζήτωσαν οι Εθνικοί μας αστέρες της μούζικας!

Συγκεκινημένο το πανελλήνιο από τον τρομακτικό αγώνα της Απ(ο)λυτης να τραγουδήσει στο Ωδείο του Ηρώδου του Αττικού.

Με βαθειά χαρά και έναν συλλογικό αναστεναγμό ανακούφισης μάθαμε ότι τελικά η Απ(ο)λυτη θα ξετυλίξει το διαγαλαξιακό και υπερμεγέθες τάλαντό της υπό το Ήχως και Φώς και το άγρυπνα ειρωνικό βλέμμα των Καρυάτιδων από απέναντι. Το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο και το Υπουργείο Πολιτιζμού είπαν ότι ταιριάζει τσιφ το νέο μουσείο της Ακρόπολης με μια συναυλία μιας καλλιτέχνιδος διαγαλαξιακής εμβελείας και πανγκοζμίου αποδοχής. Τι Μάκης Τζάκσον και παπάρια. Ε λογικό ήταν, είχαν αρνηθεί στην αρχή αλλά μετά κατάλαβαν το σφάλμα τους και μετανόησαν κάνοντας μετάνοιες και μάλιστα με τον κώλο αψηλά.

Αυτός είναι πολιτιζμός ρε τσόλια! Μάστα! Σε μια εποχή που έχει πήξει το κωλί μας από την κρίση, σε μια εποχή που τα Μαγικά Μέσα Ενημέρωσης (κάνουμε και προφητείες για το τι λέχθηκε σε συζητήσεις που θα γίνουν..μάλλον) μας βομβαρδίζουν όλο με εκπαιδευτική τηλεόραση, σε μια εποχή που έχουμε πήξει ρε αδερφέ από όπερα και κλασσική μουσική, από αρχαία τραγωδία και Αριστοφάνη, που έχουμε πήξει να βλέπουμε κάθε μέρα χοντρές υψίφωνους να τσιρικοπάνε άριες από Άϊντες και Τραβιάτες και Τροβατόρε και Λουτσίες Λαμερμούρ και Ντον Τζιοβάννηδες, σε μια εποχή που ό,τι ραδιόφωνο και να ανοίξεις κάτι μελαγχολικά βιολιά θα ακούσεις και κάτι απάλευτες τζαζιές με υπερμεγέθεις αφροαμερικάνους (sic) να τρομπάρουν τις τρομπέτες τους, σε μια εποχή (3 σελίδες πρόταση θα γράψω, έχε υπομονή) που φτάνει πια με την κουλτούρα ρε αδερφέ δε θέλω να βλέπω άλλους πίνακες του Ντεγκά, να διαβάζω άλλους Δαρβίνους και Πλάτωνες και Φεϋνμάννηδες και να μαθαίνω αστρονομίες και φιλοσοφίες και υπαρξισμούς και τέτοια, σε μια τέτοια εποχή λοιπόν Ε ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΙ ΡΕ ΑΔΕΡΦΕ ΛΙΓΟ ΚΑΡΒΕΛΑ ΣΤΟ ΗΡΩΔΕΙΟ!

Μάστα.
Γιατί είμαι νεοελληναράς/νεοελληναρού και θέλω να είμαι και μέσα στα πράγματα, να πω αύριο το πρωί κατά τις 11 (πριν πάω στο γραφείο μου στην εφορία ή στο κωλομάγαζο που πουλάω σεντόνια με λάστιχο για κατούρημα) στο κολλητάρι μου που θα πίνουμε φρεντοτσίνο (όπως τότε στις ευρωεκλογάς που αντί να ψηφίσω τα χρέπια πήγα παραλία και γνώρισα και κάτι γκόμενες/ους μούρλια) μαζί, ότι ΠΗΓΑ ΚΑΙ ΕΝΑ ΗΡΩΔΕΙΟ ΓΑΜΩ ΤΗΝ ΤΡΕΛΛΑ ΜΟΥ.
Ναι ο πούστης, ότι έβαλα το καλό το λευκό το σινιέ κοστούμι που το πλέρωκα σε 62 δόσεις, σχεδόν όσες και το Πόρσικό το Καγιέν που γαμεί και δέρνει όταν καβαλάω πεζοδρόμια και το αφήνω οπου να ναι. Να πω οτι έβαλα το καλό το λευκό το κοστούμι το σινιέ, το ροζ το λαφρύ το πουκαμισέττο μου, πήρα και τις κοχιμπιές μου και πήγα ο ζάβαλος να δω την Απ(ο)λυτη να δίνει ρέστα στο Ηρώδειο λέμε ρε Τανάση!!

(ακολουθεί φανταστική περιγραφή της συναυλίας σε αποσβωλομένους και πιθανότατα αποβλακωμένους συναδέλφους).

Είναι 5 το απόγευμα σου λέω. Έχω γυρίσει από το γραφείο πριν 4 ώρες, έχω φάει δυό ντάνες γίγαντες που έφτιαξε η μάνα και παλεύει το φυλλοκάρδι μου λέμε ε. Η Σούλα έχει αράξει και έχει πάρει από αυτά τα εργαλεία που ξύνονται οι γυναίκες. Ξέρεις. Ξύνουν νύχια, μασχάλες, πόδια, φτέρνες, βυζιά, τα πάντα. Σιγά μωρή θα λιώσεις. Εγώ που λες έχω λιώσει στην καναπεδιά, έχω βάλει το αρκουδίσιο στο -23 και αισθάνομαι σαν τσιπούρα σε σουπερμάρκετ. Έχουν αφιέρωμα και κάτι πιπινάκια στην τηλεόραση (μούρλια σου λέω Τανάση μου, μου ρθε να φτύσω τη Σούλα και τις ξύστρες της πατίκορφα λέμε) στην Απ(ο)λυτη ελληνίδα σταρ.
Μαλάκα μου αυτή έχει κάνει καργιέρα λέμε στο εξωτερικό όχι ψέμματα. Έχουμε αρχίσει και αργούμε όμως, η Σούλα θέλει και 3 ώρες να μπανιαριστεί και να βγάλει τα νυχοποδαράκια της να τα βάψει τυρκουάζ και ζαζαφράζ και τέτοια και άλλη μία ώρα να ξυρίσει τα πάντα, γιατί δε λέει να πάμε στο Ηρώδειο και να ναι το απαυτό μεσα στην τρίχα σα γαλλική τσόντα..

Αφού μπανιαρίστηκα και παρφουμαρίστηκα με Πέτρο Γαρδένια και τέτοια σου λέω Τανάση μου (πσιτ και 10ευρω σου λεω το κολωνικό) κατέβασα και δυό Αγίους στη Σούλα που αργούσε να βάλει το τσίτι το ξέκωλο και ξεκινήσαμε. Είχε και ζέστη, θα λιώναμε στο Καγιέν σου λέω αν δεν είχα υπερτουρμπάτο εξαερισμό. Πήρα και μια φρεντοτσινιά στο δρόμο για να στανιάρουν οι γίγαντες στον καταπιώνα να μη ρεύομαι σκορδοκρεμμύδι και λερώσω τον ιερό τον τόπο.
Και φτάνουμε που λες Τανάση στο Ηρώδειο. Τι ν τούτο το πράμα ρε Τανάση; Μας δουλεύουνε; Ένα ερείπιο είναι ρε Τανάση, κάτι πέτρες η μία πάνω στην άλλη με κάτι καμάρες και τέτοια. Σώπα ρε , για αυτό το γιαπί κάναμε τέτοια φασαρία; Ρε στα Αστέρια και στη Νεράϊδα και στην Αρένα δεν έχουν πάει ρε τα τόφφια να δούνε μαγαζί της προκοπής. Και δεν είχε και τραπέζα ρε Τανάση, ναι ρε μα τον προφήτη τον Κωστίκα σου λέω. Κάτι πάγκους πέτρινους είχε μόνο., θα μου πιανόταν ο κώλος μου λέμε.
Κάνω έτσι ρωτάω την ταξιθέτρια

"να σου πω μωρή χαμούρα, πόσο πάει το μπουκάλι και το καλαθάκι με το γαρούφαλλο εδώ πέρα;" .

Και τι μου λέει ρε Τανάση; "Δεν έχουμε κύριε τέτοια πράγματα εδώ, εδώ έρχεστε μόνο για να ακούσετε".

Μου ανέβηκε το αίμα στα μηνίγγια Τανάση μου.

"Τι να ακούσω μωρή τσόντα χωρίς 12άρι Τσίβας να μου γαργαλάει τον ουρανίσκο και χωρίς γαρυφαλλέτο να πετάξω 64 καλάθια στην πίστα να βγει ο καημός μου και ο αναστεναγμός μου; Ξεροσφύρι θα την ακούσω την απόλυτη μωρή πατσαβούρα;"

"Μάλιστα κύριε" μου είπε και την έκανε Τανάση μου.

Με είχε ψιλοπάρει από κάτω και άναψα μια κοχιμπιά να στανιάρω. Και έρχεται ρε συ η παλιοπατόζα και μου λέει οτι απαγορεύεται και το κάπνισμα! Ρε ναι σου λέω. Τι χούντα είναι αυτή ρε μέσα στο ερείπιο.

"Μωρή είναι ανοιχτό το μέρος, θα καπνίσω" της λέω

"Ναι κύριε αλλά είναι αρχαίο , δεν κάνει"

"Σε εμένα ήρθες μωρή να το πεις αυτό και τις απαγορεύσεις σου; Να πιάσετε πρώτα όλους τους πολιτικούς που χτίζουν αυθαίρετα, που παίρνουν μίζες, που σβήνουν κλήσεις στους φίλους τους και ΜΕΤΑ εμένα"

"ναι κύριε ξέρετε όμως απαγορεύεται και έχει πρόστ.."

(... μισή τουλάχιστον ώρα απάλευτης κουβέντας περί απαγορεύσεων και προσωπικών ελευθεριών και συνταγματικού δικαιώματος και τέτοια - βαριέμαι)

Και ξαφνικά Τανάση μου, εκεί που τσακώνομαι ακόμα με το χρέπι, σβήνουν τα φώτα και ξανανάβουν και σκάει σου λέω στη σκηνή η Χαννούλα..

ΈΠΟΣ λέμε δικέ μου, έπος σου λέω. Βγήκε η Χαννούλα σου λέω στη σκηνή και έκλασε μπάμιες η στάχτη της Κάλλας λέμε. Κορόμηλο το δάκρυ μου φυγε με το που την είδα σου λέω. Ξέχασα τις έγνοιες μου, τα προβλήματά μου, τα ζόρια μου, τη Σούλα, τη μάνα μου, τα δάνεια, όλα. Άνοιξε το στόμα της ρε σύ και τραγούδησε τις Τσούλες ρε συ και να ρε Τανάση, να μη σώσω να βάλω καινούριες ζάντες στο Καγιέν, κουνήθηκαν οι πέτρες του Ηρωδείου ρε Τανάση. Ήταν και ο Νικόλας παραπέρα και την κοίταγε και χαμογέλαγε ρε συ Τανάση, σπάραξε το σπλάχνο μου ρε συ. Έπαιξε το 12 μετά ρε συ σου λέω και υγράνθηκα εγώ, η Σούλα, μιας γιαγιάς δίπλα της ξανάρθε περίοδος μετά απο 23 χρόνια, ένας παππούς που είχε κάνει αφαίρεση προστάτη είχε κάβλες και 12 τυφλοί βρήκαν το φως τους ρε. Παίξανε τραγουδάρες όμως σου λέω, ε Τανάση, ταιριάζανε στο μέρος, το σεβαστήκανε. Τώρα γιατί δεν παίξανε και λίγο από τα παλιά τα μπουζουκόβια δεν ξέρω, μάλλον σεβαστήκανε Τανάση μου την Κάλλας και τον Μωρίς Μπεζάρ και τα Μπολσόι αν και αυτοί μπροστά τους δεν πιάναν μία. Τι να σου πει τώρα η Κάλλας να τραγουδάει τα Λα μάμμα μόρτα και αηδίες όταν είναι πάνω στο σκηνικό η Απ(ο)λυτη και σου τραγουδάει "και δε χτυπάει το τηλέεεεεεεεφωνο.". Σπάραξα σου λέω ο ερίφης, σπάραξα. Να χαμε και κανα ξηροκάρπι με κανα Σίβας, έστω καναν Γιαννάκη ρε αδερφέ..

Μεγάλη συναυλία που λες Τανάση μου. Στην επόμενη φορά λέει θα έχει και σαππόρτ τον Κάτμαν να τραγουδάει Ντώμου Ντώμου Ντώμου και το Νικόλα ντυμένο Τσε . Αλλά να βάλουν κανα τραπεζάκι στο μαγαζί, καμιά λουλουδού, ποτάκια, κόκα και τέτοια. Πολύ ξενέρωτα ήταν αν εξαιρέσεις την απ(ο)λυτη Τανάση μου. Ρε συ, πάμε το βράδυ στο Πεγκάκι;