Δε Ιλλουμι-νάτοι

Επειδή είμαι στις καλές μου λέω από την αρχή ότι θα έχει spoiler το πράμα οπότε άμα θες να πας να τη δεις (κακώς), μη διαβάσεις.
Ο Dan Brown είναι καλός. Όχι καλός άνθρωπος, ούτε καλός οδηγός. Αλλά είναι καλός παραμυθάς. Λάθος. Είναι καλός στο να γράφει σκηνές δράσης. Για ανάπτυξη χαρακτήρων, συγκρούσεις κλπ κλπ κλπ δεν έχει ακούσει ποτέ του. Η συνταγή του από όσο έχω καταλάβει είναι απλή. Ακολουθεί τις πρακτικές του γνωστού είδους των adventure games. Βέβαια υπάρχουν adventure games με βάθος εκατονταπλάσιο από τα βιβλία του αλλά τέλος πάντων, τέλος πάντων. Βάλε 10 γρίφους από δω, πέντε κυνηγητά από κει πέρα και τελειώσαμε. Ειδικά αν χώσεις μέσα και θρησκευτικό ενδιαφέρον, έχεις τη συνταγή της επιτυχίας. Τώρα θα μου πεις, ρε μεγάλε, αν είναι τόσο απλό γιατί δεν το κανες και συ; Και θα σου απαντήσω ευθαρσώς, "γιατί εγώ είμαι χειρότερος συγγραφέας ακόμα και από τον Dan Brown". Επειδή όμως είμαι βιβλιοφάγος, έχω το δικαίωμα της γνώμης μου να λέω ότι ο Dan Brown σε έναν ιδανικό κόσμο θα ήταν το πολύ ανθυποσεναριογράφος στο Lost ή στο CSI.
Και πάμε στο ψητό τώρα. Πήγαμε προσφάτως και είδαμε τους Ιλλουμινάτι.
Από το όλο σούσουρο που είχε γίνει, ο περισσότερος κόσμος είχε εξαιρετικάς ελπίδας για την ταινία. Έχουμε συνηθίσει όμως οι περισσότεροι να ψιλιαζόμαστε, μετά από ατέλειωτη σειρά επικών φλομπών, πως πολλές φορές το τραίηλερ είναι καλύτερο από την ταινία. Το σενάριο έχει ως εξής : (θα το πω απο την αρχή μέχρι το τέλος, μη γκρινιάξει κανείς για σπόιλερ)
Γίνεται το πείραμα του LHC στο CERN και κάποιος κλέβει μικρή ποσότητα αντι-ύλης, σκοτώνοντας έναν παπά-επιστήμονα και προκαλώντας το γοερό κλάμα μιας θεούσας-επιστήμονος. Ο τύπος αυτός την παίρνει αυτή την ποσότητα αντι-ύλης με σκοπό να προκαλέσει μια έκρηξη και να γκρεμίσει το Βατικανό, μάλλον γιατί θέλει να φτιάξει κάποιο γήπεδο ή βίλλα.
Ο πάπας πεθαίνει και πολύ στεναχωριέται για αυτό, αλλά δε μπορεί να διαμαρτυρηθεί πολύ, καθότι πτώμα. Ο κακός όμως απαγάγει 5 σφουγγοκωλάριους τύπους με στολή κυριλλέ κοκκινοσκουφίτσας, και απειλεί ότι θα εκτελεί έναν την ώρα με εξαιρετικά φρικιαστικό τρόπο.
Κάψιμο, πνίξιμο, θεάση μεσημεριανάδικων, κλπ κλπ. Και αρχίζει και τους καθαρίζει τους ερίφηδες. Έχει σκάσει όμως μύτη το λαγωνικό ο Λάνγκτονας που το μόνο που του λείπει για να γίνει Ιντιάνα Τζόουνς είναι το μαστίγιο, το καπέλο και οι ωραίες αττάκες. Ο Λάνγκτονας λοιπόν καταλαβαίνει ότι κάποιο απομεινάρι των "κακών" Ιλλουμινάτι την κάνει τη δουλειά. Οι Ιλλουμινάτι ήταν μια ομάδα κακών επιστημόνων που τσαντίστηκαν πριν κάτι εκατοντάδες χρόνια οι πάπες τους κάναν μπριτζολάκια επειδή λέγαν πως η γή είναι στρογγυλή. Έτσι και τώρα ένας ανθυποτέτοιος τους αποφασίζει να καθαρίσει 5 κοκκινοσκουφίτσες και να κατεδαφίσει το μεγάλο ακίνητο στο κέντρο της Ρώμης. Είναι όμως τόσο ηλίθιος που θέλει να το κάνει με μυστική συνταγή, η οποία συμπεριλαμβάνει 5 μνημεία της Ρώμης τα οποία επικοινωνούν με αγάλματα με βελάκια. Το επίπεδο των "γρίφων" είναι αστείο. "Ακολούθησε τα βελάκια και βρές τον κακό". Οπότε και ο Λάνγκτονας, ως γνήσιος αμερικάνος τουρίστας, γυρνάει τα μεγάλα κεντρικά μνημεία της Ρώμης και ψάχνει βελάκια και δάχτυλα που δείχνουν νοτιοανατολικά.
Ναι αλλά τα πράγματα ποτέ δεν είναι όπως φαίνονται και ο κακός δεν είναι ιλλουμινάτος, αλλά ο αρχιθαλαμηπόλος του Πάπα που μάλλον του κράταγε κακία επειδή από ορφανό πεινασμένο και βρωμοπόδαρο παιδάκι τον πήρε και τον έκανε άνθρωπο. Αυτός λοιπόν ο τύπος -που αν είχε μια νέον πινακίδα με τη φράση "ΕΓΩ ΤΟ ΚΑΝΑ" να αναβοσβήνει πάνω από το κεφάλι του θα ήταν πιο αναπάντεχη η αποκάλυψή του- καθάρισε τον πάπα, προσέλαβε ένα δολοφόνο να μαρκάρει με πυρωμένα σίδερα τις κοκκινοσκουφίτσες και πήρε την αντιύλη για να ανατινάξει το κέρατό του το τράγιο. Η δικαιολογία του μάλλον ήταν πως η εκκλησία δεν ήταν όσο εκκλησία έπρεπε να είναι και έπρεπε να γίνει καλύτερη. Μετά από σύντομες αλλά περιεκτικές συνομιλίες με τον Από Πάνω, απεφάσισε πως αυτός θα σώσει τον κόσμο και οργάνωσε όλη αυτή την εξαιρετικής χαζομάρας πλεκτάνη για να εκδικηθεί τον πατέρα του που ποτέ δε γνώρισε και τη μάνα του που δεν έβαζε αρκετό μοσχοκάρυδο στη μπεσαμέλ. Του λειπε ένα πρότυπο ρε παιδί μου. Αλλά έτσι είναι, δε βύζαξε ποτέ,δεν έπαιζε με παιδάκια, το μεγαλώσαν τύποι με ψηλά δίκωχα και κόκκινες ρόμπες, τι περιμένεις, να βγει φυσιολογικός; Το σχέδιό του είχε όμως ένα μοναδικό μειονέκτημα : Ήταν για τα μπάζα. Ενώ θα μπορούσε να καταχωνιάσει τους παπάδες σε μια τρούπα και να τους καθαρίσει για πλάκα, απεφάσισε να το κάνει σε κεντρικά σημεία τα οποία επικοινωνούσαν μαζί τους με βελάκια πάνω σε αγάλματα. Τα οποία ήταν και σε δημόσια θέα. Στο τέλος σκάει η αντιύλη πάνω από το Βατικανό και από κάτω ο κόσμος παθαίνει συνάχι και ξερόβηχα από την ένταση της έκρηξης. Ο δε τραγικός κακός αυτοπυρπολείται εις ένδειξη διαμαρτυρίας για το ποσοστό του Τσίπρα στις ευρωεκλογές.
Είχε και καλά η ταινία όμως. Την εξαιρετική μουσική του Hans Zimmer και ωραία "ταχύτητα". Είδαμε και τη Ρώμη λίγο, νταξ. Είχε και το χιουμοράκι της, "να τους φοβάσαι αυτούς, είναι άνθρωποι του Θεού"..Ναι τέλος.
Νύστα και αποχαύνωση και ξανανύστα. Όχι κύριοι, ένα κυνηγητό με αυτοκίνητα δεν είναι αρκετό ούτε μια κωλοπιλάλα γύρω από μια πλατεία είναι αρκετή για να θεωρηθεί κάτι "περιπέτεια". "Σκοτεινά, γρήγορα πλάνα" και λοιπές φλομπιές ολοκληρώνουν το ψηφιδωτό της πιο-ρηχής-και-από-τον-Κηφισό υπόθεσης στα χρονικά του κινηματογράφου.
Και σταματήστε επιτέλους τα γκρο-πλαν στα αγάλματα, με βάθος πεδίου και με γωνία είτε 3/4 και από κάτω είτε 3/4 και από πάνω (δεν ξέρω από σκηνοθετικούς όρους, να με σχωρνάτε). Τα χουμε ξαναδεί τα γκαργκόϋλ και τους άγγελους που κλαίνε πάνω από πόλεις. Από τότε που βγάλανε αυτή τη ρημάδα τη φωτογραφία πάνω από τη βομβαρδισμένη Δρέσδη, έχουμε λιώσει με τις αντιγραφές. Ελεος.
Και είναι και παραπλανητικό να λες μια ταινία "Illuminati" όταν δεν έχει καμία σχέση με αυτούς στην τελική. Θα βγάλω και εγώ ταινία "Οι Ναζί". Μια επική ιστορία με τρομαχτικά εγκλήματα που διαπράττουν επιζώντες 95αρηδες εγκληματίες πολέμου με αναπηρικά καροτσάκια και δεκανίκια, για να αποκαλύψω στο τέλος ότι τα εγκλήματα τα κάνουν αγανακτισμένοι λαχειοπώλες.