London baby

Ρε δεν πήγα τώρα διακοπές, τον Αύγουστο θα πάω !

Τώρα μόνο 5 μερούλες Λονδίνο πήγα έτσι για βόλτα.

Πολύ μπροστά ρε οι Άγγλοι...τουλάχιστον 4 μήνες. Εμείς είχαμε Ιούλιο, αυτοί είχαν Νοέμβρη! Κατέβηκα από το αεροπλάνο με το λινό το παντελονάκι και το καλοκαιρινό παπουτσάκι και πήγα και αγόρασα αμέσως πάπλωμα, πέδιλα για σκι, ένα φορητό τζάκι, ένα έλκηθρο με χάσκι και 6 κιλά κονιάκ.

Τι είναι αυτά ρε; Τι βροχή ήταν αυτή ρεεεεεεεεεεε; 300 μέτρα από το σταθμό στο ξενοδοχείο και παραλίγο να αγοράσω και βάρκα! Και το κολύμπι στο γλυκό νερό είναι και δύσκολο το φελέκι μου!

Αλλά δε μπορώ να πω, ωραίο το Λονδίνο. Δεν είχα ξαναπάει ο βλάχος, από τριγύρω είχα περάσει μόνο. Ως συνήθως, θαύμασα το πόσο ο κόσμος εκτός Ελλάδος προσέχει ρε παιδί μου τα κτίριά του. Μόνο εδώ έχουμε γκρεμίσει το σύμπαν και έχουμε κτίσει αυτά τα άθλια τσιμεντόκουτα που μοιάζουν περισσότερο με εργατικές κατοικίες στη Βουδαπέστη.

Τέλος πάντων ας μη γκρινιάξω καλύτερα.

Από μουσεία δεν πήγα και πουθενά, προτίμησα να την περπατήσω την πόλη. Μου φυγε ο τάκος στο περπάτημα. Κάτω απο 5ωρο τη μέρα δεν έπεσα.

Πήγα όμως στο London Dungeon. Αυτό δεν το χανα με τίποτα. Πολύ γέλιο εκεί μέσα. Άμα πας ανυποψίαστος ..μέντες..Αλλά ευτυχώς έχω δει ίσα με 17 καντάρια ταινίες τρόμου στην καριέρα μου οπότε ήξερα. Όποτε παρασκοτείνιαζε, κάποιος θα πεταγόταν από καμια γωνιά.

Στο "Sweeney Todd" δωμάτιο, είχα δίπλα μου μια μαυρούλα (χμμ. Όχι ακριβώς μαυρούλα, έπιανε πολύ χώρο. Περίπου σαν την πλατεία Συντάγματος μαζί με τη Βουλή και τα McDonalds.. τεσπα μην την κακολογώ την κοπέλα μια χαρά κοριτσάκι ήταν). Που λέτε, εκεί που μας έχουν βάλει να κάτσουμε στις καρέκλες του μπαρμπέρη και καλα, σβήνουσι τα φώτα. Νταξ λέω οκ θα γελάσουμε. Ε ακουγόταν από τα μεγάφωνα ο Σουίνι μέσα στο δωμάτιο, πίσσα σκοτάδι λέμε, δεν έβλεπες τίποτα. Σου μίλαγε και καλά ο Σουίνι, σου λεγε τι καλά που θα σε κουρέψει και ξαφνικά εκεί πέρα που είχες χαλαρώσει, τσουυυπ έφευγε προς τα πίσω η καρέκλα, σου είχε κόψει και καλά το λαρύγγι ο Σουίνι. Και εκεί που φεύγει η καρέκλα, με αρπάει η μαυρούλα και πατάει μια στριγγλιά μέσα στο αυτί μου, τόσο δυνατή που έχασα την αίσθηση της ακοής και της όσφρησης για καμιά ώρα. Και ακόμα βλέπω κάτι αμυδρά λευκά σημάδια στην άκρη του οπτικού μου πεδίου. Μιλάμε πρέπει να μου μετατόπισε τη σφύρα και τον άκμονα 2 χιλιοστά παραμέσα...

Μου ζήταγε συγγνώμη μετά αλλά δεν άκουγα τίποτα! Άσε που είχε ένα χέρι σαν κουπί και κοντεψε να μου το σπάσει το χέρι από την τρομάρα της...

Το πιο ωραίο θέαμα εκεί μέσα πάντως ήταν η κρεμάλα.. Σε περνάγαν από δίκη και καλά, και μετά σε βάζαν σε ένα καθισματάκι που ανέβαινε καμιά 10ρια μέτρα ψηλά. Εκεί ψηλά ήταν και ένας δήμιος σε ένα ικρίωμα και σου λεγε και καλά πως θα σε κρεμάσουν και κάτι τέτοια. Και ξαφνικά σταμάταγε και έφευγε το κάθισμα στο κενό.. Πάτησαν κάτι ουρλιαχτά εκεί πέρα, μου ταρακούνησαν τον εγκέφαλο. Σε βγάζαν και φωτογραφία εντωμεταξύ την ώρα που άρχιζες να πέφτεις. Η τύπισσα δίπλα μου είχε μια φοβερή έκφραση τρόμου και λαγνείας ταυτόχρονα. Εγώ παραδόξως είχα τη φάτσα που έχω όταν έρχεται κανας φουσκωμένος λογαριασμός. Γουρλωμένο μάτι και απορία... Οπότε δεν την αγόρασα τη φωτογραφία (άσε που θέλαν και 10 λίρες..ή 7 δε θυμάμαι.. τι λε ρε φιλαράκι...)..

Ωραίο το Λονδίνο. Με άρεσκε. Γνωρίζεις και κόσμο εύκολα και χαλαρά, πολλοί έλληνες παντού.. ..(καλά αυτό δεν είναι και κατ ανάγκη καλό αλλά λέμε τώρα..)

Αλλά πανάκριβοι οι άτιμοι.. όχι παντού βέβαια. Σε μερικά πράγματα δε θα λεγα ότι εμείς διαφέρουμε και πολύ. Μάλλον εμείς είμαστε οι ακριβοί τουλάχιστον σε ορισμένα πράγματα και αναλογικά..

Τέλος πάντων.. Άντε και εις άλλα με υγεία. Γαλλιδάκια κάντε την προσευχή σας τώρα.. έρχομαι!