Θα κάνω οικογένεια!!

Λοιπόν το αποφάσισα. Είμαι έτοιμος να γίνω οικογενειάρχης, σύζυγος, πατέρας και στυλοβάτης του βασικού κυττάρου της κοινωνίας.
Με τα σημερινά πρότυπα όμως για το περί τι αποτελεί την αρχετυπική ελληνική οικογένεια.
Κοινώς, σύμφωνα με τις πρακτικές που ακολουθούνται από γνωστούς και διάσημους έλληνες οικογενειάρχες (ονόματα δε λέμε μην τρέχουμε σε τίποτα δικαστήρια, αν και από υπεράσπιση είμαστε εξασφαλισμένοι -νομίζω δηλαδή..), η σύγχρονη αλλά κλασσική ελληνική οικογένεια αποτελείται από έναν άντρα κουβαλητή, λεφτά, τηλεσελέμπριτι, προβεβλημένο και ωραίο άντρα. Από αυτά μόνο το κουβαλητής διαθέτουμε, αλλά τι να κάνουμε, είμαστε στο στάδιο του "δημιουργούμαι" ακόμα. (Ίσως για αυτό δεν θεωρούμαι ακόμα καλός γαμπρός από την πλειονότητα του γυναικείου πληθυσμού - μπορεί και λόγω σκατόφατσας και κωλοχαρακτήρα, αλλά αυτά ξεπερνιώνται άμα έχεις σαλέ στην Αράχωβα).
Επίσης, πρέπει ανά τακτά χρονικά διαστήματα, την κυρά σου να τη δέρνεις. Το παλιό ρητό "εσύ δεν ξέρεις γιατί, εκείνη όμως ξέρει" ισχύει x1000, οπότε μπορείς να τη βαράς είτε το πρωί που σηκώνεται από το κρεβάτι, είτε το βράδι μόλις γυρνάει από έξοδο με τις φίλες της. Πρακτικές όπως "τη γδύνουμε και την πετάμε έξω από το σπίτι", "την ξυλοφορτώνουμε και ρίχνουμε και καναδυό μπαταριές με εργαλεία του τζακιού", "της χτυπάμε το ξεράδι στον τοίχο", "γροθιά στο στομάχι,χτύπημα στο σβέρκο", επιβραβεύονται,ενθαρρύνονται και χειροκροτούνται. Φυσικά μετά το ξυλοφόρτωμα τη βάζουμε να γδυθεί, να φορέσει δερμάτινες ζαρτιέρες, στολή νοσοκόμας και να μας φέρει τις παντόφλες μας. Αφού μας μαγειρέψει κάτι εκλεκτό, πχ εναν αστακό αμερικαίν, λιγο αυχοτάραχο Μεσολογγίου σε φρυγανισμένο ψωμί, και πιούμε και μια Bollinger, της ρίχνουμε δυο χαστούκια γιατί ο αστακός δεν ήταν στην ιδανικη θερμοκρασία και η σαμπάνια ανάλατη. Όχι, ανάποδα..
Μετά προφανώς της ρίχνουμε και ένα δυό χέρια, αλλά ΠΡΟΣΟΧΗ! Να μην τελειώσει εκείνη! Μην τύχει και το φχαριστηθεί κιόλας η αχάριστη πατσαβούρα (τρόπος του λέγειν, μοντέλο πρέπει να είναι και άνω), που δεν της αξίζει τίποτα από όλα αυτά τα πλουσιοπάροχα που της πλουσιοπαρέχουμε! Αφού λοιπόν ικανοποιηθούμε εμείς και μόνο εμείς (ανέφερα ότι κατά τη διάρκεια της γεννετήσιας πράξης πάλι τη δέρνουμε και της κατεβάζουμε καντήλια;), τη σπρώχνουμε να πέσει κάτω απο το κρεβάτι γιατί πιάνει πολύ χώρο με τα δίμετρα πόδια της και τα πλαστικά στήθη της, τυλιγόμαστε στα σατέν σεντόνια μας και φουσκώνουμε ασκιά μέχρι το πρωί, που θα παμε στην τίμια δουλειά μας
Τα βράδια ενίοτε πάμε σε καμιά εκπομπή ή σε κανα παράθυρο γενικότερα, όπου και διαφημίζουμε την οικογένειά μας, το πόσο στιβαρή και στέρεη είναι, την γιαλαντζί ευτυχία μας και το καινούριο μας Καγιέν. (Ρε όσα λεφτά και να βγάλω, Καγιέν δεν παίρνω που να με βαράνε). Την Κυριακή, πάμε το πρωί στην εκκλησία μετά της συζύγου και των τέκνωνε, προσκυνάμε το δεσπότη, κάνουμε και δωρεά, και μετά πάμε βόλτα στο Κολωνάκι να πιούν τα παιδιά πορτοκαλάδα και εμείς έναν περιποιημένο λάτε στο DaCapo
Το βράδυ, πάμε απαραιτήτως στα μπουζούκια, γιατί εκεί είναι ο ναός όλων των σελέμπριτι, εκεί φαινόμαστε και εκεί δείχνουμε με περηφάνεια τα 500ευρα που βγάλαμε με τον τίμιο ιδρώτα μας.Παίρνουμε και κανα τηλέφωνο τις κάμερες να έρθουν να μας δουν τι γαμάτοι που είμαστε και το επόμενο μεσημέρι κράζουμε στα μεσημεριανάδικα ότι εισβάλλουν στην προσωπική μας ζωή.
Καμιά φορά, στέλνουμε την πατσαβούρα για ύπνο σπίτι και μεις τσιλιμπουρδάμε με πιπινάκια, ξεκωλάκια, κοντοπούτανα, βρωμοτσίμπουκα, Ρουμάνες κλπ κλπ κλπ. Εκεί αποδεικνύουμε τον αρχέγονο αντρισμό μας, κερνώντας ντάνες τα Σίβας, τα Λαγκαβούλιν και τα Νταλγουϊνι (που ειχαμε και στο κωλοχώρι μας αλλα τεσπα..). Λίγο πριν το ξημέρωμα αρπάμε το πλέον εντυπωσιασμένο και τύφλα ξεκωλάκι (και γιατί μόνο ένα; αφού αντέχουμε και παραπάνω) και πάμε σε κανα ΧΧΧ, στον Πρίαμο κλπ κλπ να της δείξουμε πόσα απίδια βάζει ο σάκος. Εκεί όμως προσοχή, δεν είμαστε μονο για πάρτη μας,εκεί πρέπει να εντυπωσιάσουμε. Πρέπει να δώσουμε ρεσιτάλ. Αεροπλανικά, ορθοκωλομπρούμητα, στριφογυριστά βιδωτά, καβουρομάνα, αλουμινόχαρτο, αμερικάνικος ιαγουάρος, λωτός, γαλλικό τιρμπουσόν, βέλγικη αναστροφή, και όλες οι πιθανές και απίθανες στάσεις πρέπει να παίξουν ώστε να καταφχαριστηθεί το ξεκωλάκι.
Βέβαια σε τέτοιες περιστάσεις "επικινδυνες" πρέπει να προσέξουμε μη το γκαστρώσουμε το κρεατικό, αλλά να και αν το γκαστρώσουμε να και αν δε το γκαστρώσουμε. Το πολύ πολύ να μας πετάξει κανα μούλο μετά απο 9 μήνες. Ε εκεί είναι εύκολα τα πράγματα.Αρνούμεθα τα πάντα, δηλώνουμε πίστη στην δικαιοσύνη και το Θεό, προσήλωση στην οικογενειά μας και άμετρη αγάπη στη σύντροφό μας. Το κακο ειναι πως πλέον με τα DNA κλπ κλπ δε μπορείς απλά να πεις "ρε δεν είναι δικό μου αυτό" και να ξεμπερδέψεις επειδή εισαι φέϊμους σαν πέρδικα σκωτσέζικη. Όσο και να βγεις αγκαλιά με τη γυναίκα σου στα κανάλια και να λες πίπες, τα αποτελέσματα ειναι αμείλικτα. Αμα την έκανες τη λαδιά, άμα το λέκιασες το φόρεμα θα αποδειχτεί οτι είναι δικο σου, το ίδιο και το μπαστάρδι.
Βέβαια ως σωστός οικογενειάρχης, θα "αγκαλιάσεις" το νέο αν και παράνομο καρπό των λαγόνων σου, θα βγεις και θα δηλώσεις μετάνοια και επιστροφή στη συζυγική κλίνη, θα ρίξεις και κανα δυο χαστούκια στην πατσαβούρα επειδή δε σε υποστήριξε αρκετά, και πάλι θα σε σέβονται όλοι..
Για αυτό σας λέω, άμα ειναι να γίνω τέτοιος οικογενειάρχης, θέλω και γω ρε παιδί μου. Τα κεφάλαια μας λείπουν μόνο.. Αλλά με τη νέα θρησκεία που είναι στα σκαριά, θα τα χουμε σε λίγο :)