Διακοπές...

Η Βαρκελώνη είναι πολύ όμορφη αυτή την περίοδο. Κόσμος παντού, ωραία μπαράκια, καλό φαϊ, εκπληκτικά κτίρια κλπ κλπ. Εγώ βέβαια πήγα διακοπές στην Αμοργό, οπότε και δε μπορώ να πω περισσότερα για την πόλη του Γκαουντί (θεός σχωρέστον, καλός άνθρωπος ο μακαρίτης.). Κατ αρχήν να ξεκαθαρίσουμε ότι προτείνω την Αμοργό ανεπιφύλακτα σε όλους. Είναι ελαφρώς ζευγαρονήσι βέβαια (ειδικά στη Χώρα) αλλά φαντάζομαι πως στην Αιγιάλη δεν ήταν τόσο. Και παίζαν και ΠΟΛΛΕΣ γυναικοπαρέες -λίγο της κουλτούρας βέβαια αλλα οκ- το οποίον σημαίνει ότι οι φρί φίλοι μου θα έβρισκαν γήπεδο για να αθληθούν. Ακούς Τζέρι; Βέβαια για να πω την αλήθεια, οι γυναικοπαρέες ούτες από όσο ψιλιάστηκα αποτελούνταν από τις 30φεύγα "απογοητευμένες" κιουρίες, στο στυλάκι όλοι-οι-άντρες-μαλάκες-είναι-και-δεν-τους-χρειαζόμαστε-αλλά-άμα-τον-φυσάει-τον-παρά- και-μοιάζει-του-Ρουβά-το-σκεφτόμαστε. Είναι λίγο σιχαμένο βέβαια το στυλάκι αυτό αλλά άμα τους πλακώσει ο Τζέρι το γνωστό "Κάτσε 5 λεπτά και θα σου εξηγήσω γιατί με γουστάρεις" δε θα έχουν και μεγάλο πρόβλημα. Γενικά καλό κόσμο είχε και ήταν ήρεμα. Επαναλαμβάνω, στη Χώρα. Είχε και τα φολκλορικά του θεάματα, μια τετράδα που νόμιζαν πως ήταν στη Μύκονο και έβγαιναν να πιουν ρακόμελα οι γυναίκες με μαλλί κομμωτηρίου και οι άντρες με ζούπερ τρέντι ρούχα και μαλλί καλύτερο από τις γυναίκες τους. Πάμε στην ταμπακέρα τώρα: Το νησί είναι πανέμορφο, κλασσικό κυκλαδονήσι. Ξεραϊλα και γκρεμίλα. Ευτυχώς δε που δεν πήρα αυτοκίνητο γιατί στη νότια πλευρά του δε θα μπορούσα να οδηγήσω. Έχω μια ελαφρά ακροφοβία και με τη μισή ρόδα στο γκρεμό θα είχα πάθει ένα κατιτίς . Παραλίες : Πήγαμε σε 3, στην Αγία Άννα που είναι κάτω από τη χώρα και το μοναστήρι της Χοζοβιώτισσας, στο Μούρο, καμια 15αρια χλμ νότια από τη Χώρα και στην Αιγιάλη. Με διαφορά καλύτερη παραλία είναι του Μούρου, αλλά στο ανέβασμα σου βγαίνει λίγο η Παναγία.

Η παραλία του Μούρου

Η παραλία της Αιγιάλης

Γκρεμίλα και κατσάβραχο αλλά οι παραλίες λένε. Έστω και αν μερικές φορές μου πέσαν τα αυτιά από το κρύο. Αυτή η Αγία Άννα ειδικά.. άστα να παν.. Και πάμε στα πιο ενδιαφέροντα : ΦΑΪ. Δεν πληρώσαμε πουθενά παραπάνω απο 27 ευρώ για δύο άτομα με τουλάχιστον 4 πιάτα + μπύρες. Κοινώς, ψιλοτζαμπέ. Και όσο για ποιότητα, άψογοι. Επίσης οι αμοργιανοί είναι και εξυπηρετικότατοι και ευγενέστατοι. Στη Χώρα λοιπόν πουλάκια μου θα πάτε οπωσδήποτε να φάτε στο Λιοτρίβι και στο Χύμα. Το Λιοτρίβι είναι μια κλασσική ταβέρνα με απίστευτα μαγειρευτά -και μεριδάρες- Οπωσδήποτε εκεί θα φάτε "καλόγερο", εξοχικό και στιφάδα, λεμονάτα κλπ κλπ... Ο Χύμας είναι ένας τύπος που μοιάζει με το Χριστό και βαριέται που ζει, αλλά έχει φοβερά μεζέδια, και μια ρακή που σκοτώνει γάϊδαρο.. (Αττάκα : -Θοδωρή φέρε ένα πιρούνι -Τι το θες..στην Αραβία τρώνε με τα χέρια) Θα πάτε επίσης στην πλατεία της Λόζας στο ομώνυμο μαγαζί για γλυκά-όνειρο, και καθίστε και για ψημένη ρακή στο Καθ'οδόν ή στο Ζυγό. (Για όσους δεν ξέρουν, η ψημένη ρακή είναι ρακή βρασμένη με ζάχαρη και κανελα-γαρύφαλλο και πίνεται κρύα -σε αντίθεση με το ρακόμελο που είναι ζεστό). Στο Καθ'οδον μάλλιστα συχνά πυκνά εμφανίζονται δύο παλλικάρια και παίζουν ρεμπέτικα. Πολύ καλό σκηνικό. Αυτά είναι στον κεντρικό δρόμο όλα οπότε δεν τα χάνεις με τίποτα. Έχει και μια κλασσική πιτσαρία , το Πέτρινο αλλά δεν το προτείνω. Πρώτον γιατί την πρώτη φορά που πήγαμε έκανε 1:10 λεπτά για να φέρει μια πίτσα. Δεύτερον γιατί τη δεύτερη φορά τα φαγητά ήταν εντελώς άνοστα. Η πίτσα βέβαια για να μην τον θάψω τελείως τον άνθρωπο ήταν νοστιμότατη -αλλα πολύ λαδερή- και επίσης με 13 ευρώ στην Αθήνα δε βρίσκεις τέτοιο τέρας.. Έχει και άλλα βέβαια στη Χώρα, αλλά κατά τη γνώμη μου αυτά ήταν τα καλύτερα. Πέσαμε και σε εκπληκτικό πανηγύρι του Σωτήρος, που μαζεύτηκε όλο το χωριό στην πλατεία και χορεύανε μέχρι τις 4. Τρελλό γλέντι μιλάμε. Το κορυφαίο για μένα όμως σκηνικό ήταν στο χωριό Θολάρια, πάνω από την Αιγιάλη. Μου είχαν πει να πάω οπωσδήποτε στον "Χορευτή" και στο "Πανόραμα". Πήγα στο Χορευτή. Ένα καφενείο-μπακάλικο-έχω-και-φαϊ. Ήταν μια βάβω εκεί πέρα, της λέμε "τι έχεις για φαϊ;" "ε να, κανα τασ κεμπαπ έκανα για τα παιδιά, έχω λίγη κοτόπιτα, κοτόπουλο στο φούρνο, γίγαντες".. "α καλά πιάσε μια ποικιλία και βλεπουμε." Στο μαγαζί ήταν ένας Αμερικάνος με την κόρη του (η οποία ήταν και εξαιρετικό κομμάτι) και παίζανε νησιώτικα. Είχε έρθει λέει ο τύπος πριν 20 χρονια, του άρεσαν και κάθισε να μάθει λαούτο. Έπαιζε και η μικρή βιολί. Είχαν μάθει λέει ακούγοντας cd. .. Ορίστε τα παιδιά : Το κλού όμως ήταν η οικογένεια εκεί πέρα. Η γιαγιά, ο μπαρμπα-Στέφανος, ο αδερφός του κλπ. Ο κυρ Στέφανος ήταν ένα εκπληκτικό αλάνι, αττακαδόρος και χιουμορίστας. Και το παιζε και αυτός το λαούτο του. Λιώσαμε στο γέλιο. Να πάτε οπωσδήποτε εκεί όποιος πάει και να μου χαιρετίσει τον κυρ-Στέφανο γιατί είναι μεγάλη μορφή. Αμα του πείτε χαιρετίσματα απο το Ναξιώτη με την Ηπειρώτισσα, θα καταλάβει (για αλτσχάϊμερ δεν τον έκοψα..) Α ναι ξέχασα και το βασικό : 3 ρακές, 1 μπύρα, 2 αναψυκτικά, μια ποικιλία και ένα νερό, ευρώπουλα εννέα παρακαλώ. Γενικά οι διακοπές στην Αμοργό είναι για αραλίκι, φαϊ και ηλιοθεραπεία. Αν θέτε νταβαντούρι, μπορεί να έχει στην Αιγιάλη, αλλά δε σε προδιαθέτει το νησί για φασαρία ρε παιδί μου. Για σιέστα με μεξικάνικο καπέλο είναι.. αυτά.. πάω για φαϊ τώρα.