Παρασκευή και πάλι...

Όσοι έχει τύχει να περάσετε απο δω μέσα, είτε ηθελημένα, είτε ψάχνοντας στους γούγληδες και τις αλταβίστες και τα γιαχά για "μεγάλα βυζιά", "σεξ με οικόσιτα ζώα" και "1000 τρόποι για να την πείσετε να πασαλειφτεί με μαρμελάδα και να.." -όχι δεν λέω τη συνέχεια- θα ξέρετε πως είμαι λάτρης της Παρασκευής. Προλογίζοντας ακόμα θα πω πως τον τελευταίο καιρό λόγω εργασιακών αναταραχών σχεδόν κάθε μέρα είναι για μένα Παρασκευή αλλά έτερον εκάτερον. Σήμερα είναι μια από τις σπάνιες Παρασκευές εδώ και 2 μήνες που ήρθα στη δουλειά. Το αποτέλεσμα είναι να με πιάσει μια γλυκιά νοσταλγία για τις συνηθισμένες Παρασκευές of yore όπως θα έλεγε και ένας αγγλομαθής. Πόσο όμορφα ηχεί αυτή η λέξη στο κεφαλάκι του τυχαίου ταλαιπωρημένου εργαζόμενου... Που μετά από το ελλεεινό πρωινό ξύπνημα, το πρωινό τσιγάρο, το πλύσιμο των δοντιών και τον καφέ των 23 δευτερολέπτων έχει τρέξει πανικόβλητος με το ένα πόδι στο παντελόνι και το άλλο στο μπουφάν, να πάει στο αυτοκινητάκι του, και να διασχίσει μια διαδρομή τύπου (λέω εγώ τωρα την παλιά μου διαδρομή, έτσι για παράδειγμα) Κάτω Πατήσια-όοολη η Πατησίων, Αλεξάνδρας, Μεσογείων, δεξιά στον σταυρό, Παιανία.. (μην τρομάζετε με τους υπολογισμούς, 1 ώρα και 20 λεπτά περίπου, τις μέρες με νορμάλ κίνηση). Ο εργαζόμενος αυτός, -ο τυχαίος επαναλαμβάνω- έχει ρίξει κατά μέσο όρο 18.5 καντήλια στη διαδρομή, έχει κάνει το πουκάμισο που σιδέρωνε 3 ώρες, μούτι από τον ιδρώτα και το τσαλάκωμα, και έχει αναπνεύσει μεταξύ άλλων ιδρωτίλα, ποδαρίλα, υδρόθειο, θειικό κάτι και γενικότερα δεν έχει βρεθεί οξυγόνο σε αυτά που έχει αναπνεύσει.. ΠΟυ να χει πάει δηλαδή και με συγκοινωνία, που είναι πιο γρήγορα μεν (μόνο για αυτούς που παίρνουν μετρά κλπ) αλλά πρέπει να ανέχεσαι τον χ τυχάρπαστο διπλανό που δεν έχει κάνει ποτέ τις απαραίτητες συστάσεις με Rexona, Axe, αφρόλουτρα, σαμπουάν κλπ και που θεωρεί μεγάλη γρουσουζιά το να πλύνει το παντελόνι του. Έχετε κάτσει ποτέ δίπλα σε άνθρωπο που θα ορκιζόσασταν ότι όχι μόνο μύριζε σαν, αλλά και ήταν όντως γάλλος χωρικός περιπου από 1340;
Φτάνει που λέτε στη δουλειά του, πάει και φτιάχνει τον πρώτο ουσιαστικό καφέ της ημέρας (αυτό σε περίπτωση που δουλεύει σε σχετικά ανθρώπινη εταιρία που προσφέρει καφέ στους εργαζόμενους) και κάθεται στο γραφειάκι του (ναι σε εσένα μιλάω που διαβάζεις τώρα και χασκογελάς γιατί βλέπεις τον εαυτό σου εδώ μέσα. Πολύ κωλοβάρα δεν έχεις ρίξει; εεε;ΕΕΕ; καλά, δεν έγινε και τίποτα, και εγώ το ίδιο κάνω.. συνέχισε λοιπόν το διάβασμα. Ωπ ωπ! για κοίτα πίσω σου! ρε τι φοράει η γραμματέας σας σήμερα;... παπαπαπαππα.. ίδρωσα ο άνθρωπας). Και μόλις κάθεται στο γραφειάκι του τσιτωμένος, αγχωμένος, με την τσίμπλα ακόμα στο μάτι και την πίεση γύρω στο 23 απο το ταξίδι μέχρι τη δουλειά, του έρχεται ξαφνικά ότι σήμερα είναι Παρασκευή. Ε εκεί τσουυυυυυυυπ... αααααα.. επέρχεται η χαλάρωση όχι του στήθους αλλά του εργασιακού ήθους. Ώπα λέει μεγάλε, άραξε.. Απλώνει πόδι, σταυρώνει πόδι. Αν επιτρέπεται το κάπνισμα και δεν αναγκάζεται να τρέχει απο δώ και απο κεί σαν αντάρτης του ΕΑΜ , όποτε είναι να καπνίσει, ανάβει και ένα σέρτικο, ρουφά ηδονικά (το "νι" πατρινό παρακαλώ) μια τζούρα και βλέπει τα μαιλ του, όχι τα επαγγελματικά, αλλά τα τσοντίδια που στέλνουν οι συνάδελφοί του. Κάνει τις ατυχείς συγκρίσεις μεταξύ πραγματικότητας και εικόνας, και συνεχίζει την ξάπλα του. Μετά περνάει μια βόλτα και απο τα μπλόγκια, τα σάιτ με πληροφορίες διασκέδασης, τα σάιτ με νέα αλκοολούχα ποτά και τα σάιτ με τα καλύτερα στριπτιζάδικα (και εσύ που νομίζεις οτι κρύφτηκες, καλά ρε, "80 year old grandmas I d like to f***" ; πας καλά; .. γούστα, είπε ο πίθηκος και δάγκωσε το σαπούνι...).. Παρασκευή ρε.. αν μια μέρα ήταν ευλογημένη από τους ανθρώπους, θα ήταν αυτή.. όχι το Σάββατο, όχι η Κυριακή (αυτές τις έχουν προλάβει ο Γιαχβέ και ο Άλλος). Γιατί με το που τελειώσει το ωράριο (για να ζηλέψετε εσείς που δουλεύετε κανονικά ή και υπερκανονικά ωράρια, σας λέω οτι σήμερα λέω να σχολάσω κατά τη 1.. όχι το βράδυ..), γίνεσαι άλλος άνθρωπος ρε παιδί μου.. σκάει χαμογελάκι ,και όχι απο το πλαστικό που φοράς κάθε μέρα για να πείς καλημέρα στον διαχειριστή, στην ενοχλητική σκατόγρια απέναντι, και σε μερικούς συναδέλφους, αλλά ορίτζιναλ 24 καρατίων και με εγγυημένη λάμψη στο δεξί ή αριστερό μάτι (ανάλογα τις πεποιθήσεις, δεν μας νοιάζει). Για πρώτη φορά μέσα στην εβδομάδα φαίνεσαι ότι εσύ φοράς τα ρούχα σου και όχι αυτά εσένα. Μπαίνεις στο αυτοκίνητο με χαρακτηριστική άνεση και χάρη που τύφλα να χει ο Κόννερυ και η Άστον Μάρτιν του και γκαζώνεις επιδεικτικά στην Αττική οδό (που ολοκληρώθηκε όσο εσύ περίμενες στην κίνηση της Μεσογείων το πρωί), κολλώντας πίσω από την κλώσσα με το γδαρμένο Ματίζ που πάει με 50 στην αριστερή λωρίδα. Αφού παίξεις μαζί της κανα δυο λεπτά, κόβεις απότομα δεξιά, την προσπερνάς καραπαράνομα και γελάς με το τρομοκρατημένο ύφος της πάνω από τις τσάντες με μαξιλαράκια ΙΚΕΑ (αυτό ολοκληρώθηκε όσο ήσουν στριμωγμένος στο φανάρι Αλεξάνδρας-Κηφισίας). Φτάνεις σπίτι, πετάς το μπουφανάκι, πετάς τα παπούτσια (όπου να ναι πάντα), πέφτεις στον καναπέ με ένα χαρακτηριστικό και ηχηρό "οοοοοαααααααααα" και το σατανικό σου μυαλό αρχίζει και καταστρώνει σχέδια για το βράδυ και για λίγο πιο πρίν, τώρα δηλαδή που θες να σαβουρώσεις. Εν τω μεταξύ συνειδητοποιείς πως ο καναπές την Παρασκευή έχει άλλη υφή, άλλη αίσθηση, άλλη, άνεση. Τι, τι είπες εσύ κοπελιά δεξιά; εχμ.. ναι .. γκουχ.. η κοπελιά λέει πως έχει και άλλη γεύση..τι να πει κανείς..τεσπα.. Έτσι που λέτε. Προσέχτε το. Αράχτε στον καναπέ την Παρασκευή το απογευματάκι μόλις γυρίσετε και νοιώστε την ξεχωριστή αίσθηση που σας προσφέρει.. το απαλό του χάδι στα κουρασμένα κωλομέρια σας. Ναι εσύ κάνε λίγο πιο δεξιά έχεις κάτσει πάνω στο τηλεκοντρόλ. Εσύ κάνε λίγο πιο αριστερά -ΙΙΙΙΚ Κοίτα που κάθεται ο κόσμος...- . Ο Παρασκευιάτικος Καναπές είναι μια απόλαυση από τις λίγες που μας έχουν μείνει ρε παίδες. Και το παρασκευιάτικο χάζεμα, μα πραγματικά χάζεμα, στην τηλεόραση έτσι για χαλάρωση. Με έχω πιάσει, και ντρέπομαι, ερυθριώ και αισχύνομαι που το λέω, Παρασκευή απόγευμα να κολλήσω για 4 ολόκληρα λεπτά βλέποντας Καλημέρα Ζωή. Και θα καθομουνα παραπάνω, αλλά 4 λεπτά λέγαν τις ίδιες φράσεις : " Αγαπάς τον Μήτσο;" "Ναι αγαπάω το Μήτσο" " Δηλαδή, τι μου λες τώρα, πως αγαπάς το Μήτσο;" "Πραγματικά, τον αγαπώ το Μήτσο" "Δεν είναι δυνατόν να αγαπάς το Μήτσο, πες μου οτι δεν είναι αλήθεια" .. ξέρετε κάπως έτσι.. Αλλά έτσι πρέπει, η Παρασκευή και δει το απόγευμά της έχουν εφευρεθεί για να κάνουμε οικονομία σε εγκεφαλικά κύτταρα. Να χαλαρώνουμε, να αράζουμε. Ποτέ δεν παίρνουμε σημαντικές αποφάσεις Παρασκευή. Ποτέ δεν συζητάμε επαγγελματικά Παρασκευή. Προσέχουμε μην μας την φέρουνε όμως από πίσω. (Οι Ναϊτες δεν το ήξεραν αυτό, και Παρασκευή τους αφαλόκοψε ο Φίλιππος). Η Παρασκευή είναι αυστηρά αφιερωμένη α. στην ξάπλα και β. στην βραδυνή έξοδο, που για τους ελεύθερους σημαίνει πως πρέπει να προσπαθήσουν να την πέσουν κάπου, και για τους δεσμευμένους πως δεν θα πάνε πουθενά, θα κάτσουν σπίτι και θα ζουζουνίσουν με την τζουτζούκα τους βλέποντας απίστευτα ανόητες και βαρετές κομεντί (όχι μωρό μου δεν το λέω για σένα αυτό, πόσες φορές θα στο πω; αμάν πια..μην παρεξηγείσαι. τι; ωχ..μη.. οχι.. τον .. πλα...στη..μα..α... ιχ.. οχ.. μη.. βα .. ρας στη με...ση... ιγχκ..) . Ανακαλώ και λέω πως για τους δεσμευμένους η Παρασκευή το βράδυ είναι η ιερή ώρα που θα ανανεώσουν τον έρωτά τους με το αίσθημα, μαγειρεύοντας κάτι εκλεκτό, ανάβοντας κεριά και απολαμβάνοντας κάποιο διδακτικό και συγκινητικό αριστούργημα της 7ης τέχνης στην τηλεόραση (που εντελώς τυχαία όποτε βλέπουμε κομεντί παθαίνει βλάβες..:P ) (σου χω πάρει μια υπερταινία για σήμερα αγάπη μου άλλο πράμα.. Cannibal Ferrox λέγεται.. ψάχτο.. θα ενθουσιαστείς) Λοιπόν για να μην μακρυγορώ περισσότερο (ξέρω, είμαι πολυλογάς ,αλλά τι να κάνω..) Παρασκευή σήμερα (το παμε μαλάκα, παρακάτω..) χαλαρώστε, βγείτε, φάτε, πιείτε, πιείτε, πιείτε, πιείτε και μετά γυρίστε σπίτι και ξεραθείτε μέχρι τις 3 το μεσημέρι.. Καλά να περάσετε σήμερα και καλά να περάσω και εγώ