Τα πρωτοβρόχια

Καταλαβαίνεις το φθινόπωρο όταν ένα πρωί ξυπνάς λίιιγο πιό νωρίς για να κλείσεις την ορθάνοιχτη μπαλκονόπορτα. Μετά παίρνεις και μάτι έξω να δείς τι παίζει και ενώ υπό Κ.Σ θα έπρεπε να υπάρχει κάπου εκεί ψηλά αυτό το μεγάλο κίτρινο πράγμα, βλέπεις μια μεγάλη ασπρόγκριζη κουβέρτα που δείχνει να έχει απειλητικές διαθέσεις. Χασμουριέσαι, ξαναπέφτεις για ύπνο και το ξεχνάς πρός το παρόν. Μετά από καμιά ώρα χτυπάει η γνωστή καταραμένη εφεύρεση (που ο μόνος λόγος για τον οποίο δεν έχει σπάσει ακόμα είναι πως είναι ενσωματωμένη στο κινητό μου), και αποφασίζεις πως ναι, όντως, δυστυχώς, πρέπει να ξυπνήσεις μετά την 10ωρη νιρβάνα που έπεσες χτές βράδυ (αυτή η σουπίτσα έπεσε σαν ναρκωτικό) και να πας στη δουλίτσα σου. Ανοίγεις πατζούρι, βγαίνεις στο μπαλκόνι, και με τον Μελεούτσο δήμαρχο, αναφωνείς με στεντόρεια φωνή ,όπως κάθε μέρα, "ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΓΕΙΤΟΝΟΙΙΙΙΙΙΙΙ". Οι ευγενικοί πατρινοί γείτονες πάντα απαντάνε και αυτοί, "αντε γαμήσου ρε", "σκάσε ζώο", "τι μαλάκας είσαι εσύ" και λοιπές ευχές για εμένα, το σόι μου, κάποιες θείες μου , κλπ. Αλλά κάτι δεν πάει καλά. Ο κοιμισμένος εγκέφαλος είχε μεν καταγράψει δεδομένα όπως "κρύο" και "συννεφιά" πρίν που ξύπνησες για να κλείσεις τσι πόρτες, αλλά το έχεις ήδη ξεχάσει. Καθώς μια γλυκιά ανατριχίλα απλώνεται στο γυμνασμένο σου κορμί, και η πρωινή δροσιά χαϊδεύει ηδονικά τους γραμμωμένους κοιλιακούς σου, μια σκέψη σου περνάει από το μυαλό : "Μαλάκα μου κάνει κρύο!". Τι σύννεφο και μαυρίλα είν αυτή? Ήρθαν τα πρωτοβρόχια? ήρθε το φθινόπωρο ? Τον Μελεούτσο ανα χείρας, αρμ! Θυμήθηκα κάτι σχολικές εκθέσεις στο δημοτικό. "Τα πρωτοβρόχια" (Σήμερα εριξε την πρώτη βροχή. Η μαμά μου με έντυσε καλά και μου είπε να μην παίζω στις λάσπες γιατί θα μου πάρει ο διάολος τον πατέρα. Ο Γιαννάκης όμως με έριξε στις λάσπες και εγώ θα του $#!$! το ^%#$#$#@ που τον πέταγε. Για αυτό μου αρέσουν τα πρωτοβρόχια) , "Γιατί μου αρέσει το φθινόπωρο" (πάντα μαλακίες έγραφα γιατι ποτέ δεν μου άρεσε), "Περιγράφτε το φθινόπωρο" ( Το φθινόπωρο είναι μια εποχή που πάμε σχολείο και αρχίζει και κάνει κρύο και πέφτουν τα φύλλα, και μαζευόμαστε σπίτι και δεν κάνουμε πια μπάνια στη θάλασσα και γενικά είναι πολύ σκατά, και αυτός ο μαλάκας που το έβαλε ακριβώς μετά το καλοκαίρι πρέπει να είναι μεγάλος μπινές για να κάνει τέτοιο χοντρό αστείο) Ωραίες εποχές. Για τα παιδιά . Και για τους γονείς. Ναι εμένα μου λες.. Τα παιδιά κατά το 90% τρέμουν στην ιδέα πως θα ξαναπάνε σχολείο. Και οι γονείς μπορεί να χαίρονται που θα ξεφορτωθούν τα μούλικά τους, αλλά δεν χαίρονται καθολου υπολογίζοντας πως πρέπει να βάλουν το χέρι βαθιά στην τσέπη για να πάρουν τσάντες,τετράδια,μολύβια,στυλά,γόμμες,ξύστρες,και @@ μάντολες στον Στεφανάκο και τη Μαιρούλα. Και ο Στεφανάκος και η Μαιρούλα τα σκασμένα, δεν έχουν ακόμα οικολογική συνείδηση, ή έστω δεν έχουν αναπτύξει το αίσθημα της αλληλεγγύης, και δεν ξέρουν περί UNICEF. Και τα "Διεθνές" δεν τους κάνουν. Πρέπει να πάρουν οπωσδήποτε τσάντα Γιούγκι Ο με δώρο τους 4 καβαλλάρηδες της αποκάλυψης, κασετίνα Πάουερ Ρέιντζερ με πολυβόλο, Καλάσνικοφ και 3 χειροβομβίδες και αυτά τα κραγιόνια που ναι μεν είναι εξοργιστικά πανάκριβα αλλά η μόνη τους διαφορά από τα άλλα είναι το κουτάκι.Η Μαιρούλα δε πρέπει οπωσδήποτε να αποκτήσει τσάντα (ωχ, πως λένε τις κούκλες τις ξανθές..κολλησα..α ναι!)Barbi, ροζ, με φουρώ, πουά, μποά, δύο ουράνια τόξα και δεκαεπτά νυφικά φορέματα (για να κάνει προπόνηση για όταν μεγαλώσει και θέλει και αυτή να βρεί τον όμορφο πλούσιο και γυμνασμένο Τζον Τζον της -έτσι μας τις χαλάνε απο μικρές-), πάλι ροζ κασσετίνες, ροζ μολύβια, ροζ γομμες,ροζ μπλάνκο, ροζ ροζ ροζ, ολα ροζ. Και παστέλ. Και σκάει ο καημένος ο πατερούλης με τα πράγματα του κανακάρη του και της κοράκλας του στο ταμείο, και χτυπάει η πωλήτρια. Και χαζογελάει η πωλήτρια. (Τον έχει κόψει οτι θα του έρθει ταμπλας..). Και βγαίνει ο λογαριασμός. Και ο μπαμπάς πρασινίζει, ξεροκαταπίνει και μερικές στάλες ιδρώτα εμφανίζονται στο ταχέως επεκτεινόμενο μέτωπό του. "348 ευρά και 18 σέντς" .. Α ρε κακομοίρη μπαμπά.. για αυτό άλλη φορά να ξέρεις, πλαστική τσαντούλα-σακίδιο (ούτε καν Polo, μην ξεράσω), μαύρη για τον γιόκα, κόκκινη για την κόρη. Στυλάκια bic,αντε στην χειρότερη Pilot (τα αγαπημένα μου), τετράδια UNICEF ή Διεθνές (γαμάτα!) και απο δώ παν και οι άλλοι.. Θυμήθηκα και τις πρώτες μέρες στο σχολείο. Κυρίως στο Λύκειο. Που όλοι είχαμε κάτι μούτρα μέχρι το πάτωμα, αλλά έχω την εντύπωση πως γενικότερα ψιλοχαιρόμασταν κιόλας γιατι από το πολύ ξύσιμο το καλοκαίρι μας είχαν ματώσει, και το είχαμε βαρεθεί πλέον. Αντε ήρθαν τα πρωτοβρόχια, ΤΩΡΑ επιτρέπω να μου πείτε ΚΑΛΟ ΧΕΙΜΩΝΑ