1854 καφέδες και 7 τόνους καπνό μετά...

Πάει το ένα. Το καταθέσαμε. Ναι ρε, αλήθεια. Καταφέραμε και μισή ώρα πρίν τη λήξη της προθεσμίας να καταθέσουμε την ^%#^$#@πρόταση στους Ευρωπαίους χαρτογιακάδες που θα την διαβάσουν(???) και θα γελάνε(??). Η προσωπική κατανάλωση καφέ και τσιγάρου τις τελευταίες δύο εβδομάδες είναι αντίστοιχη φαντάζομαι αυτής ενός επαρχιακού καφενείου σε κατσικοχώρι την περίοδο των εορτών. Άπειρα πλαστικά κυπελλάκια με το καφέ υγρό βρίσκονταν πεταμένα γύρω απο το γραφείο. Φραπέ, εσπρέσσο, φρέντο, ελληνικός, σκέτοι, γλυκοί, μέτριοι, ό,τι ναναι έπινα. Και κάπνιζα. Φουγαροειδώς. Σε κάθε mail που έσκαγε από τους ξύστες partners, έστριβα ένα μεγάλο και την έκανα στον διάδρομο να ηρεμήσω. Κορυφαίοι ξύστες υπήρξαν 2 : Ένας ελβετός και ένας γερμανός. Σκηνικό, χτές, περίπου στις 2, 3 ώρες πριν τη λήξη της προθεσμίας. Ο προϋπολογισμός είναι ακόμα λειψός μια και οι περισσότεροι δεν μας έχουν στείλει τα οικονομικά τους στοιχεία. Επίσης δεν έχουν συμπληρώσει κάποιες τυπικές φόρμες με τα στοιχεία των οργανισμών τους. Παίρνω τηλέφωνο τον ελβετό Εγώ : Ναι γεια σου ρε μάγκα, τι λέει καλα? Ελβετός : Mia hara Stefanos, you? Εγώ : Μάγκα εγώ δεν είμαι και πολύ καλά, και για την ακρίβεια, τι λέει κανα mail διάβασες? Θέλω manmonth costs, overheads, travel costs, model status και τα @@ του Καράμπελα ,χωρίς το %@%@ της Χάϊδως όμως Ελβετός : A yes Karampelas.. Εγώ : Ρε τα mail τα είδες ρε κλάμπανε? Ελβετός (που εν τω μεταξύ έχει αρχίσει να κιτρινίζει και τα μάτια του να γίνονται σχιστά) : A ta mails, yes yes yes.. ohi den ta eida. aaa nai thelete afta.. Egw den kserw, miliste me th grammatea moy, alla kati tha steiloyme Εγώ : Ναι να τα στείλετε σήμερα γαμώ την Ελβετια σας, και μάλιστα σε καμιά ώρα το πολύ, γιατί αλλιώς θα έρθω στη Ζυρίχη και θα σε σοδομίσω με σοκολάτα Toblerone που ειναι και τριγωνική και καθόλου ανατομική για κώλους! Τελικά προφανώς και δεν έστειλαν τίποτα, οπότε και τα μαγειρέψαμε μονοι μας.. Τηλέφωνο #2 στον Γερμανό : Εγώ : Ναι τον κύριο καθηγητή θέλω Γραμματέύς : Χερ προφεσσόρ νοτ χίαρ. Χερ προφεσσόρ Λόντον. Μπομπαρντίρεν Ένγκλισε σβάϊνε Εγώ : -εγκεφαλικό,καρδιακό,εγκεφαλικό, ριπίτ- ΚΑΙ ΠΟΥ ΘΑ ΒΡΩ ΜΩΡΗ ΣΑΛΟΥΦΑ ΤΑ ΚΟΣΤΗ ΣΑΣ? Γραμματεύς : Ιχ ξέρω νιχτς. Κοψεν ντάϊν λαρύγγεν Εγώ : Deine schlechten Wetter μωρή ! Που να σου κάτσουν τα λουκάνικα και να πνιγείς. Χέλγκα . Γκεσταπίτισσα. Και έχει πάει 3 και στις 6 λήγει η προθεσμία ,και απο ό,τι φαίνεται θα τον πιούμε. Και σκάει ο καθηγητής (υπεύθυνος για το όλο πράμα) τραγουδώντας. "Τι λεει, καλά?το καταθέσαμε?" "!!!!!!!$#@%$#@%^$#@^@ μαλλον το καταχέσαμε αλλα τεσπα.ΔΕΝ ΕΧΩ ΠΡΟΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟ!" "α δεν ειναι τίποτα, κάτσε 10 λεπτά δουλειά είναι !!" "!!!!!!" Όντως σε 10 λεπτά είχε ρίξει τρελλό μαγείρεμα. Μύρισε νύχια, μύρισε πόδια, έβγαλε προϋπολογισμό. Μόνο που μου άλλαξε τους μισούς ανθρωπομήνες και έπρεπε να κάθομαι να διορθώνω τη μισή πρόταση. Και εκεί που λες, οκ κάτι πάει να γίνει, τι συμβαίνει? οχι δηλαδή, να δείτε οτι ο άνθρωπος ο γκαντέμης, σωτηρία δεν έχει. Οτι δεν φτάνει να είσαι βουτηγμένος στα σκατά μέχρι το λαιμό, πρέπει να έρθει κάποιος πούστης να σου πατήσει το κεφάλι να μπείς όλος μέσα. ΕΠΕΣΕ ΟΛΟ ΤΟ ΔΙΚΤΥΟ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ. Ψόφησε. Καπούτ. Τον π.. κλαίγανε.. Εκεί έτσι και είχα μια μπουκάλα ρακή, την κατέβαζα μονορούφι. Ευτυχώς έσκασε μύτη ένα παλλικάρι απο μια εταιρία που συνεργαζόμαστε (απο τους μοναδικούς λογικούς και συνεργάσιμους ανθρώπους σε όλο το πρότζεκτ), με κατέβασε στην εταιρία και τελικά στις 17:34, ή πρόταση κατατέθηκε. Συνολικό κόστος : Τα πνευμόνια μου, το στομάχι μου και τα νεύρα μου.. Και πάμε για άλλα..