Μια στιγμή

Ντισκλέϊμερ Το παρακάτω , εγράφη ενώ αισθάνομαι εντελώς deranged, όπως λέει και ο Γεράσιμος (παρουσίαση του Γεράσιμου σε άλλο θέμα, αναλυτικα). Το οποίον σημαίνει οτι τοπικά ο καιρός δεν θα είναι αίθριος, αλλά γράφεται ο,τι ναναι. Οχι δεν έχω πάρει τίποτα, δεν έχω καπνίσει τίποτα, ούτε έχω πουδράρει τη μύτη μου, απλά με έπιασε λίγο το σουρρεαλιστικό μου. Επισης έχω να πω πως το παστίτσιο χτες βγήκε καλό μεν, αλλά τα τυριά που πέσαν απο πάνω παραήταν αλμυρά και όλο το βράδυ λύσσαξα στη δίψα ο έρμος. Επίσης μην τα πιστεύετε και όλα όσα γράφω, εντάξει?.... Υπάρχουν στιγμές στις ζωές μας που είναι διαφορετικές.. Που τα πάντα μοιάζουν να κινούνται σε bullet time. Που ξέρεις οτι κάτι σοβαρό παίζει αλλά δεν είσαι σίγουρος για τις συνέπειες. Που την παρακολουθείς σχεδόν αποστασιοποιημένος, σχεδόν σαν σε όνειρο. Κυρίως υπάρχουν στιγμές που είναι ο,τι ναναι αλλά αυτές δεν μας ενδιαφέρουν. Κάποιος είπε οτι αν μια στιγμή είναι αρκετά σημαντική τότε αυτή η στιγμή σου μένει Κάποιος άλλος διαφώνησε μαζί του και είπε οτι αν και μονο αν η στιγμή είναι αρκετά σημαντική σου μένει Ο κάποιος τότε τον γαμωσταύρισε και πλακωθήκαν στο ξύλο, αλλα η πραγματική αιτία ήταν μια μελαχροινούλα μπουκιά και συγχώριο που έμενε παραδίπλα, απέναντι απο το ψιλικατζίδικο. Ένας τρίτος εκμεταλλεύτηκε αυτή τη στιγμή και άρπαξε τη μελαχροινή ο ερίφης και απο δώ παν και οι άλλοι Εγώ λέω πως α. δεν άξιζε να πλακωθούν για τα μούτρα της μελαχροινής και β. οι στιγμές που μας μένουν... οι στιγμές που μας μένουν...ε..γκουχ.. που ειναι το σκονάκι..χμ..να..οχι.. καπνος, χαρτάκια, έχασα και τον αναπτήρα, ένα ταμπόν, οχι.. ραγού,βούτυρο, αλτάνες, διακόπτης.. μπα.. α ναι.. εεε.. επειδή δεν έχω πιεί ακόμα καφέ δεν βρίσκω κάτι σοφό να δηλώσω περί στιγμών. Η στιγμή που σκας στο νηπιαγωγείο και σκας στα γέλια επειδή όλοι κλαίνε εκτός απο σένα που δεν βλέπεις την ώρα να την κάνει η μάνα σου. Η στιγμή που ο νταής του σχολείου που είναι έκτη, επιτίθεται ασθμαίνοντας και αγκομαχώντας,σε ένα μπασμένο της β' Δημοτικού. Η στιγμή που μαθαίνεις πως γίνονται τα παιδιά (οοοααααααααααααα) Η στιγμή που δίνεις το πρώτο σου φιλί σε κανά διάλειμμα στα κρυφά. Η στιγμή που ανοίγει η πόρτα και μπαίνει ο λυκειάρχης πατέρας της μέσα. Η στιγμή που ανοίγεις ΕΣΥ μια πόρτα και το μετανοιώνεις Η στιγμή που σε παίρνουν τηλέφωνο,σε ξυπνάνε, ρίχνεις δυο καντήλια και σου λένε "Θεσσαλονίκη" Η στιγμή που αράζεις στο πρώτο σου σπίτι, με τα έπιπλα να μυρίζουν ακόμα πλαστικούρα, και έχεις βάλει το πρώτο κρασί, στο πρώτο ποτήρι που βγήκε απο τις κούτες. Η στιγμή που ξεκινάει ο πρώτος καθηγητής στο πρώτο μάθημα την πρώτη ώρα να μιλάει Η στιγμή που για πρώτη φορά ξεμένεις από λεφτά και στο σπίτι έχεις μόνο φουντούκια και αλεύρι. (ξεπερνιέται, άνετα) Η στιγμή που συνειδητοποιείς οτι έσπασε μέσα και η απαυτή έχει ωορηξία. Η στιγμή που σου λένε πρώτη φορά οτι σε αγαπούν και το εννοούν Η στιγμή που ανακαλύπτεις πως @@ το εννοούσαν :P Η στιγμή που σουρωμένος, 6 το πρωί, μέσα στο χιόνι, δεν ξέρεις αν πρέπει να κλάψεις, να ουρλιάξεις, να γελάσεις ή να ξεράσεις. Τελικά αποφασίζεις να τα κάνεις και τα 4 ταυτόχρονα. Η στιγμή που βλέπεις ολο το φοιτητικό σπίτι πακεταρισμένο, άδειο.. Η στιγμή που κάνεις αίτηση ορκομωσίας και κάτι σε τσιγκλάει μάλλον κάτι δεν κάνεις καλά Μια συγκεκριμένη στιγμή στην ορκομωσία... Η στιγμή που πας στην πρώτη δουλειά ,ψάρακας του κερατά Η στιγμή που παίρνεις τα πρώτα λεφτά (ΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ ) Η στιγμή, λίγες στιγμές αργότερα, που σου τελειώνουν τα πρώτα λεφτά Η στιγμή που μπαίνεις στο πρώτο δικό σου αυτοκίνητο Πάλι λίγες στιγμές αργότερα, η στιγμή που από το αυτοκίνητο έχουν μείνει μόνο τα πατάκια Η στιγμή που σε παίρνουν τηλέφωνο και σου λένε "Σκοτώθηκε ο Χ". Ετσι απλα.. Η στιγμή που ανακαλύπτεις με τρόμο πως "σε όλους συμβαίνει αγάπη μου" Η αμέσως επόμενη στιγμή που το κάνεις έτσι και αλλιώς :P Η στιγμή που πρέπει να αποφασίσεις : χαντάκι ή νταλίκα? Η στιγμή που η νύφη ψάχνει το νυφικό, και το βρίσκει πάνω στον γαμπρό ο οποίος είναι κάτω απο τον κουμπάρο Η στιγμή που πρέπει για πρώτη φορά να αποφασίσεις αν θα πείς αττάκα του στυλ "Φώφη, είσαι για έναν π...?" ή "Φώφη μωρό μου, τα αστέρια καθρεφτίζονται στα βαθυγάλαζα μάτια σου, και εγώ χάνομαι μέσα τους" Η στιγμή που πετάγεσαι έξω από ένα σπίτι,μονο με ένα μποξεράκι, τίγκα στις σαπουνάδες, με το παντελόνι και τα παπούτσια στο ένα χέρι, τα γυαλιά στραβοφορεμένα, και αντικρίζεις την έκπληκτη γιαγιά γειτόνισσα. (αν και φαίνεται μούφα, αυτό όντως έχει συμβεί. Αλλα ευτυχώς όχι σε μενα, σε έναν κολλητό) Η στιγμή που ανακαλύπτεις πως ενώ έχεις γίνει σύσκατος στο σπίτι δεν υπάρχει ούτε χαρτοπόλεμος. Η στιγμή που ο μπαμπάς και η μαμά καμαρώνουν τις ερωτικές επιδόσεις του κανακάρη τους Η στιγμή που ο πρώτος κολλητός παντρεύεται. Η στιγμή που παντρεύεται και ο τελευταίος :) Η στιγμή που συνειδητοποιείς οτι, ευτυχισμένος δεν μπορεί να είσαι συνέχεια, απλά σε στιγμές..