Και η χοληστερίνη τελικιάζει

Οι διακοπές του Πάσχατος, ή Πάσχα ή Πεσάχ ή κατά προτίμηση μου, οι διακοπές των Ανθεστηρίων είναι από τις αγαπημένες μου. Αν και από τότε που έπαψα να ανήκω στο επαναστατικό κίνημα του φοιτητόκοσμου που επί 15 μέρες ξυνόμασταν και μπυροπίναμε με διπλή όρεξη από ό,τι στις κανονικές εκτός εορτών μέρες, έχουν μειωθεί οι μέρες των διακοπών, έχουν αυξηθεί οι άσπρες τρίχες και τα maalox μετά το φαί, εξακολουθώ να λατρεύω αυτή την ανοιξιάτικη γιορτή. Γιατί ξεκοιλιαζόμαστε στο φαγητό καθημερινά . Νηστεία? αχεμ,ναι κοίτα μερικά ποστ παρακάτω και θα καταλάβεις. Η εορταστική αυτή περίοδος έχει ως θέμα την αναγέννηση, την Ζωή (όχι αυτή τη Ζωή μπούφο, την άλλη..). Οπότε και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί γιορτάζοντας τη Ζωή πρέπει να πεθάνω στην πείνα. Έτσι εορτάζωμεν τη Ζωή, πίνοντας ουζάκια,τσιπουράκια,μπυρίτσες και τρώγοντας εκλεκτά εδέσματα σε μεγαλες ποσότητες. Κατά την διάρκεια αυτού του εορτασμού της Ζωής, και ερχόμενοι στο κέφι, στο τσακίρ κέφι θα έλεγε κανείς, αρχίζουμε να παρατηρούμε και άλλα πράγματα που κάνουν την Ζωή μας όμορφη , όπως τα λυγερόκορμα κοριτσούδια (κοριτσούδια = απο 18 μεχρι 22. Μετά γερνάνε :P) τα οποία άκουσαν το πρόσταγμα του Υμέναιου και βγήκαν στους δρόμους φορώντας αραχνοϋφαντα παντελονάκια που δεν αφήνουν στην φαντασία μας καμιά λεπτομέρεια της ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσας ανατομίας τους .Που και που τις σχολιάζωμεν καταλλήλως ,απευθύνοντας προς αυτές κολακευτικά σχόλια όπως "Τι σου κάνω μάνα μου" "Ένα και να καίει" "ΑΝΑΣΤΑΣΗ!" "Μαλάμω τα κουμπούρια σου" "Τι μεζές είν αυτός" "Πααπαπαπαπαπαπαπα" "ΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ" "Παιδάκι μου συ" και λοιπά πρόστυχα αηδιαστικά και σωβινιστικά σχόλια για τα σμιλεμένα τους κορμιά, που απ έξω τους τα κοροιδεύουν αλλά από μέσα τους τα γουστάρουν :P. Μετά τον μεσημεριανό μεζέ, πάμε σπίτι να ταβλιάσουμε μέχρι να έρθει η ώρα για τον βραδυνό μεζέ και τα μεταμεσονύκτια ξύδια. Όλοι αναρωτιούνται πως διάολο καταφέρνω να βρώ τραπέζι μετά τον Επιτάφιο κάθε Μεγάλη Παρασκευή (δεν ξέρω αν συμβαίνει παντού, πάντως στην ταπεινή και καταφρονεμένη παραλιακή πόλη που εγεννήθην και ανετράφην,κάθε Μεγαλη Παρασκευή μετά τον Επιτάφιο, γίνεται λαϊκό προσκύνημα στα φαγάδικα) . Η απάντηση είναι πολύ απλή και απορώ πως δεν με έχουν πιάσει ακόμα : ΔΕΝ ΠΑΩ ΠΟΤΕ ΣΤΟΝ ΕΠΙΤΑΦΙΟ. Δεν χάνω χρόνο με περιττές λεπτομέρειες αφού η περιφορά του Επιταφίου είναι πολύ θλιβερό γεγονός για μένα μια που ο σκοπός της είναι να δείξουμε και να σχολιάσουμε ό,τι φοράνε οι γειτόνοι και βου) να βρούμε καναν γαμπρό για τις θεούσες με τις μάλλινες φούστες που φοβούνται πως θα μείνουν στο ράφι (ποιο ράφι καλή μου,στο υπόγειο θα σε κλείσουν να μη σε βλέπει κοσμος.Στο ράφι φαίνεσαι) Την ώρα που οι άλλοι κρατάνε τα κεράκια τους και φαντασιώνονται τα μύδια μετά,εγώ ήδη είμαι στο πρώτο τσίπουρο. Και η χοληστερίνη αρχίζει και ανεβαίνει. 138.8 139.9 και βάλε άλλο ένα . Ναι και μύδια τηγανητά. Ναι ρε και χταπόδι, και καβουρόψυχα φυσικά .Ε καλά,που πας χωρίς γαύρο.Και καλαμάρι.Και ξανά μύδια. Και τυροκαυτερές.Και παστό γαύρο.Και και και και και... Και ωχ μάνα μου τουμπάνιασα πάλι. Ρε οι αλήτες τρώγανε λες και είχανε να φάνε απο την κατοχή. Αλλά αυτοί νηστεύανε . Τελικά η νηστεία τον φέρνει τον άνθρωπο στα όρια της εξαθλίωσης. Πέσανε οι κολλητοί πάνω στο καλαμάρι λες και ήταν μπον φιλέ.Ενώ εγώ .. ΚΥΡΙΟΣ.... τελικά γίναμε τόσο κομμάτια με τα τσίπουρα (νομίζω μέτρησα 42 μπουκαλάκια αλλά παίζει να ήταν λιγότερα) που κλάμπινγκ δεν ακολούθησε .Πάει γεράσαμε. Και περνάμε στο Μεγάλο Σάββατο. Οι άλλοι σηκωνόντουσαν πρωί πρωί να πάνε να κοινωνήσουν (δεν ξέρω αν θυμήθηκαν να πάρουν κουταλάκια από το σπίτι όπως τους είπα),εγώ ξεράθηκα και ξύπνησα με τον ήλιο ντάλα μεσημέρι. Μετά τον πατροπαράδοτο καφέ στο λιμάνι, και αφού χτύπησε το κινητό μου και ακούστηκε η ρομαντική φωνή του πατέρα μου "ΕΓΩ ΤΟ ΚΟΚΟΡΕΤΣΙ ΜΟΝΟΣ ΜΟΥ ΘΑ ΤΟ ΦΤΙΑΞΩ? ΕΛΑ ΠΑΝΩΩΩΩΩ" ,πήγα σπίτι και βοήθησα στο πέρασμα του αρνιού στη σούβλα, και στο τύλιγμα του κοκορετσιού. Παρένθεση : Αν ακούσετε διάλογο μεταξύ αντρών την ώρα που σουβλίζουν αρνί χωρίς να έχετε εικόνα, θα γελάτε 2 μέρες . Πχ : - Άνοιξέ του τα πόδια - Σπρώξε να μπεί καλά. -Πιο βαθιά ρε! Δεν μπήκε μέσα -Βγήκε από το κεφάλι? -Ρίξε μια τελευταία σπρωξιά .Έσκασε μύτη. -Τώρα σφίχτου τα πόδια και φέρε το σύρμα ..τα σχόλια δικά σας.. Όλα αυτά μου άνοιξαν την όρεξη οπότε και το βράδυ αφού έφαγα γρήγορα γρήγορα την παραδοσιακή μαγειρίτσα ,έπεσα πάνω στα μπριζολίδια και τις γαρδούμπες. Είχε προηγηθεί ένας μέγκα τσακωμός με κωλοπαίδια που θεωρούσαν αστείο να πετάνε δυναμιτάκια κάτω απο τα αυτοκίνητά μας οπότε και αυτό μας έκανε να πεινάσουμε περισσότερο. Μετά τρέξαμε στα τοπικά κλαμπ να νυφοπαζαριαστούμε. (Εγώ δηλαδή ,γιατί όλοι οι υπόλοιποι είναι παντρεμένοι/αρραβωνιασμένοι κλπ κλπ οπότε δεν κοιτάνε αριστερά δεξιά :) ποσο τους λυπάμαι). Τα ποτά ήταν ΧΑΛΙΑ. Πετρέλαια, βαρβολίνες και απόνερα από το πλύσιμο των ποδαριών του μαγαζάτορα. Ευτυχώς που δεν είχα πάρει αυτοκίνητο γιατί ακόμα θα ψάχναν να βρούν το κουφάρι μου.. Άκουσε όλο το εορτολόγιο ο Κοντός (έτσι λέγεται αυτός που το χει το μαγαζί). Οικονομία λόγου ρε... η συνέχεια στο επόμενο.. Η τελική μάχη με την Χοληστερίνη την Κυριακή του Πάσχατος!