Wednesday, July 17, 2013

Καλοκαίρι, διακοπές, ζευγαράκια


Το καλοκαίρι όπως όλοι ξεύρετε (και αν δεν ξεύρετε τι σκατά μάθατε τόσα χρόνια, ολόκληρα γαϊδούρια;) είναι εκτός των άλλων, εποχή ραστώνης και περισυλλογής, εποχή μαζέματος εσωτερικού και εξωτερικού και εποχή που ναι παχιές οι μύγες και οι κολιοί.
Επίσης δε είναι η εποχή της περίφημης αυγουστιάτικης πανσελήνου κατά την οποία τα χιτάκια της Χαρούλας Αλεξίου σιγοτραγουδώνται με πάθος από μύριες όσες γυναικείες φωνές την ώρα που απελπισμένοι αγαπητικοί παραδίπλα προσπαθούν να τα αντέξουν για εκατομμυριοστή φορά μπας και έχουμε ευχάριστη κατάληξη στη βραδιά (αν και το άσχετο,χωρίς λόγο ξεκατίνιασμα/μίρλα/ψυχολογική κλωτσοπατινάδα είναι απείρως πιο αστεία και ευχάριστη κατάληξη της βραδιάς - για κάτι χαιρέκακους σαν και εμένα).
Μυριάδες Ρωμαίοι και Ιουλιέτες, ασχέτως αν δεν κατάγονται από Καπουλέτους και Μονδέγους αλλά από Σπανοβαγγελοδημήτρηδες και Παχατουρίδηδες, ξεχύνονται σε παραλίες, συναυλιακούς χώρους, τσιπουράδικα, νησιά, βουνά, ερήμους, τόπους απόθεσης πυρηνικών αποβλήτων και άλλα για να ζήσουν τον έρωτά τους στη φλόγα της αποκορύφωσης του καλοκαιριού.
Βλέπεις πολλά είδη ζευγαριών τριγύρω και αυτό είναι το θέμα μας σήμερα: Τα ζευγαράκια που κυκλοφορούν τριγύρω και που τα αγαπάμε γενικά γιατί ο έρως είναι μεγάλο πράγμα και το σεβόμαστε και του υποκλινόμαστε, αλλά αυτό δε μας (προσέχεις τον πληθυντικό μεγαλοπρέπειας ε; ε; όχι παίζουμε. Ολοι την έχουν δει σε αυτή την έρμη χώρα, εγώ γιατί όχι ; α σιχτιρ δηλαδή) αποτρέπει από το να τα κοροϊδεύουμε, να τα τσιγκλάμε και να τα πειράζουμε όσο δεν πάει άλλο, είτε είναι ζευγαράκια άγνωστα (οπότε αν παρεξηγηθούν, ξύδι και από Σεπτέμβρη να παίρνετε και κανα chill pill και να βγάλετε το παλούκι απο τον κωλαράκο σας) είτε είναι γνωστά (που δεν παρεξηγιούνται οπότε τους λες τα χειρότερα και μετά πίνετε τις τσιπουριές σας και γίνεστε χεστά.Η πριν. Ή κατά τη διάρκεια, δε γαμείς), είτε πρόκειται για τα μούτρα μας τα ίδια οπότε ξεπερνάμε κάθε όριο χυδαιότητας και αλληλο- και αυτο-ξεφτιλιζόμαστε.

α. Το νεόκοπα ζευγαράκια
Η φάση νεόκοπου ζευγαριού είναι στο < 3 μήνες. Είναι που χεις γνωριστεί, έχεις φάει την μπαλταδιά στο κεφάλι, έχουν σκάσει ενδορφίνες,ντοπαμίνες και ακετυλχολίνες (μόρφωση ο καργιόλης όμως, Λαρούς έπρεπε να με λένε. Οκ πρέπει να γίνω πιο σύγχρονος. Γουίκι έπρεπε να με λένε) και είσαι 24/7 στα μέλια, τις αγάπες, τα λουλούδια, τα μηνύματα με καρδούλες και υποκοριστικά και το στρουμφοσεξ.(= αυτό που βγάζεις τα μάτια σου μέχρι να γίνετε και οι δύο μπλε). Με μια κουβέντα: Αηδία. Είστε αίσχος. Χυδαίοι. Είστε πιο γραφικοί από φολκλορικό συγκρότημα που δίνει συναυλία σε ελληνική παροικία του εξωτερικού, πιο εμετικοί από το Ρομίλντα με 9 μποφώρ και πιο σοροπιαστοί από ταψί μπακλαβά στον Αλί Ουστά (άμα πας Κωνσταντινούπολη, να πας να φας. Ο,τιδήποτε. Στο Σίρκετζι μες στο κέντρο είναι, ρώτα. Ναι και μη μου πεις σε σχόλιο για το άλλο με τα προφιτερόλ. Είπαμε. Έκλεισε)
Γενικά όπου βρεθείτε δε χάνετε ευκαιρία να ακουμπηστείτε, να χαμογελάσετε πονηρά ο ένας στον άλλο, ακόμα και να στείλετε sms από την τουαλέτα ο ένας στον άλλο, του τύπου "Σε θέλω" , ή "Τελείωσε το κωλόχαρτο εδώ μέσα γαμώ το σπίτι τους φέρε κανα χαρτομάντηλο ρε μαλάκα". Φυσικά όλα αυτά συνοδεύονται από περίεργους ήχους από την παρέα όπως "μπλιουργκχχχ", "ίιιοουυυυυ" , "σταματήστμπλιουργκκχχχ" και "βγάλε τη γλώσσα σου από τις αμυγδαλές της, της έχει πέσει ο κορεσμός στο 60 ρεεεε" (<== πάλι μόρφωση)
Κανονίσατε διακοπές μόνοι σας φυσικά, που θα τις περάσετε σε ρομαντικό μέρος (υποχρεωτικά, εννοείται). Αλλά ώπα ρε μαλάκες, τι σημαίνει ρομαντικό και μη ρομαντικό μέρος; Και μπάκουροι και ζευγάρια πάνε σε ωραία μέρη διακοπές. Σε μέρη ωραιότερα από το μέρος που μένουν. Δεν έχει σχέση αν είσαι ζεύγος ή όχι, όλα τα μέρη είναι ρομαντικά στις διακοπές. ΟΚ υπάρχουν μέρη με υψηλότερη ζευγαρακοσυγκέντρωση αλλά δε χαλάν το συμπέρασμά μου. Θα πας διακοπές σε άσχημο μέρος μόνο αν έχεις τα ψυχολογικά προβλήματα του ζεύγους στο Ινσέψιον (που θυμίζω οτι ο ονειρικός τους κόσμος ήταν το Παγκράτι). Τέλος πάντων. Θα πάτε διακοπές που λες σε ωραίο μέρος, θα τις περάσετε μάλλον  τέλεια (γιατί είπαμε, ντοπαμίνες κλπ κλπ κλπ, μην επαναλαμβανόμαστε) (μπορεί βέβαια να αρπαχτείτε τόσο άγρια για μια ασήμαντη παπαριά που να τις περάσετε τελικά μόνοι σας) και μετά θα γυρίσετε να πρήξετε τα μπιλιαδέλια των φίλων σας για το πόσο γαμάτα ήταν, πόσο καλά περάσατε, πόσο σεξ κάνατε , πόσο ωραία μέρη είδατε και πόσο καλά φάγατε. Πράγματα δηλαδή που δεν ενδιαφέρουν κανέναν εκτός από εσάς, αλλά τους υποβάλλετε στο βασανιστήριο να τα ακούσουν. Προσοχή όμως, στις περιεργες στάσεις. Από μια ηλικία και μετά το στριφογυριστό βιδωτό με γερμανικά καπάκια στην αυτοκρατορική παραλλαγή δεν είναι για χαλασμένες μέσες, χειρουργημένες βουβωνικές χώρες και γαλλικές μυτούλες.

β. Οι παλαίουρες
Ε νταξ, εσείς δεν έχετε ανάγκη. Είστε μαζί χρόνια πια. Ξέρετε ο ένας τον άλλο σαν κάλπικη λίρα. Η μη δυσλειτουργικοί, έχετε περάσει από το πάθος στην αγάπη και δε μπορείτε μακριά ο ένας από τον άλλο, στην ηλικία μας πλέον συζείτε κιόλας, έχετε ακούσει μυριάδες φορές ο ενας τον άλλο να κλάνει και γενικά είστε πλέον ένα άτομο και όχι δύο - και αυτό ενίοτε είναι αξιοθαύμαστο για μερικούς απο μας.(όχι πως δεν τσακώνεστε.. μια χαρά αρπάζεστε, αλλά για μαλακίες) Αλλά δε μας ενδιαφέρουν οι μη-δυσλειτουργικοί, τι να πεις για αυτούς; μας ενδιαφέρουν πάντα οι δυσλειτουργικοί. Που είναι χρόνια μαζί και πλέον βαριούνται ασύστολα ο ένας τον άλλο. Με αποτέλεσμα γκρίνια το πρωί,γκρίνια το μεσημέρι,γκρίνια το βράδυ, γκρίνια χωρίς διακοπές,χωρίς σταματημό,χωρίς έλεος,χωρίς ανακούφιση -όπως ακριβώς τα βασανιστήρια στην Κόλαση του Δάντη του Αλιγκιέρι. Το σεξ είναι πιο άνοστο και από τον φιδέ που μου δωσαν στο νοσοκομείο πριν την εγχείρηση, πιο μηχανικό και απρόσωπο από υπάλληλο φαστφουντάδικου στην εθνική οδό και πιο τυπικό από δημόσιο υπάλληλο υπηρεσίας πρωτοκόλλου 3 μήνες πριν τη σύνταξη. Α και πιο γρήγορο από γιαπωνέζικο τραίνο.
Αυτοί όπου και να πάνε διακοπές, το ίδιο είναι. Μα στις Κουκουβάουνες πάνε, μα στις Μαλδίβες πάνε, η γκρίνια είναι μέσα τους πιο ριζωμένη και από mangrove σε αφρικάνικο βάλτο. Θα τους φταινε και στους 2 όλα. Το ξενοδοχείο δεν ήταν τόσο καλό όπως στις φωτογραφίες. Ναι κοπελιά, με 25 ευρώ τη βραδιά το δικλινο με φουλ-πανσιον, 4 seasons δεν παίζει να ναι.  Έχει κουνούπια. Έχει μύγες, έχει αλλιγάτορες,σαλάχια,τυραννόσαυρους και γενικά υπάρχουν τριγύρω και άλλα πλάσματα με διπλή έλικα DNA, πράγμα με το οποίο δε φαίνεστε να είστε συμβιβασμένοι. Η θάλασσα είναι πολύ μπλε,πολύ πράσινη,πολύ ροζ,πολυ αλμυρή,πολύ γλυκιά,πολυ ρηχή,πολύ βαθιά,  η πισίνα απαπαπαπα γιατί η μάνα σας ειπε οτι εκεί κατουράνε όλοι, το φαγητό δεν τρώγεται γιατί είναι ξένη χώρα και ποιος ξέρει τι βάζουνε μεσα "αυτοί εδώ" και δεν έχει και σουβλάκια, βρρρώμα εδώ, βρρωώωωμα εκεί (βλέπε προηγούμενο ποστ), το πρωινό δεν είναι όπως θα πρεπε (φραπέ και τσιγάρο 355 μέρες το χρόνο και σε χαλάει που τις 10 που σαι διακοπές δεν έχει προσούτο Πάρμας τουλάχιστον 2 ετών ωρίμανσης, βιολογικά πολύσπορα ψωμάκια, μαρμελάδα απο μύρτιλα και μπέικον Καναδά. Χωριάταρε) (και εγώ τέτοιος είμαι, μη νομίζεις). (το καναδέζικο μπέικον τα σπάει,χοντροκομμενο και ξεροτηγανισμένο)
Σκοτώνεστε διαρκώς λοιπον, ειδικά άμα είσαι σε μέρος που δεν έχει και να ψωνίσεις τα απολύτως απαραίτητα (από γούνες και ατμοκαθαριστές, μέχρι ποτήρια σαμπάνιας και πορσελάνινα ντίλντο) και γυρνάτε πίσω μέσα στη μίρλα και την απογοήτευση, θάβοντας παράλληλα και τη χώρα (ή το εντός Ελλάδος μέρος) που πήγατε και τους ντόπιους, με μοναδική ουσιαστική αιτία το γεγονός οτι δε γουστάρετε πια ο ένας τον άλλο. Κάντε μια χάρη στον εαυτό σας, ξεσυμβιβαστείτε και χωρίστε γιατί οκ, γαμάτε τη ζωή σας, αλλά κυρίως μας χαλάτε το ψυχολογικό φενγκ σούι. Ευτυχώς δεν έχω τέτοιους τριγύρω να λες. Εχω δει παραδίπλα όμως και φρίττω κάθε φορά.

γ.Οι παντρεμένοι (με παιδί)
Εσύ φίλε μου καλέ καλέ μου φίλε, ναι εσύ ο παντρεμένος φίλος μου με το παιδάκι και τη σύζυγο. Αχ αχ αχ τι να σου πω εσένα ρε ταλαίπωρε που για να πας διακοπές πούλησες το αυτοκίνητό σου και πήρες τριαξονικό για να χωράνε τα πράγματα του παιδιού. Καροτσάκι, δεύτερο καροτσάκι, αγωνιστικό καροτσάκι, βραδυνό καροτσάκι (έχεις περισσότερα καροτσάκια από ο,τι Κολωνακιότισσα παπούτσια), κουβερτούλα για το πρωι, κουβερτούλα για το βράδυ, υπο-κουβερτούλα,ανω-κουβερτούλα, αντικουνουπική κουνουπιέρα, αντιαλλεργική κουνουπιέρα, προστατευτική κουνουπιέρα με νανο-ινες και ιονιστή για πάνω από την κουνουπιέρα, παπουτσάκια,σαγιοναράκια,παντοφλάκια,σανδαλάκια,βερμουδίτσες,σορτσάκια, πουλοβεράκια-μπας και έχει κρύο το βράδυ-, μπουφανάκια, αουτάν, φενιστίλ, αμοξιλ,καρβοξύλ,φτυαράκια,γκασμαδάκια,φορτηγάκια,απόχη,φουσκωτό στρωματάκι,τρόμπα για το στρωματάκι,ψάθα για σας, αντιαλλεργική ψάθα για το παιδι, ομπρέλα για την ψάθα #1, σπεσιαλ αντιβακτηριδιακή και αντικρυπτονιτική ομπρέλα για την ψάθα #2, 168 διαφορετικά αντιηλιακά, για μασχάλες, ποδια,χέρια,μούρες,πρόσωπα,μαλλιά,αυτιά,μάτια,μύτες,στόμα, τη ζωή το σύμπαν και τα πάντα. 
(Σίγουρα ξεχνάω πολλά αλλά δεν έχω παιδί ακόμα ρε παιδιά, οκ τι να κάνω).
Είσαι βέβαια στα μέλια με το γυναικάκι σου και το παιδάκι σου, το πλέον αξιομνημόνευτο δημιούργημα των λαγώνων σου από τότε που ανακάλυψες τις χαρές του σεξ, ένα βράδυ που στο RTL έπαιζε σοφτκορ με γερμανίδες βοσκοπούλες.Και καλά κάνεις. Αλλά πας στο ενοικιαζόμενο (κοντά στη βάση σου ρε αχρείε γιατί ως γνήσιος έλλην πιστεύεις οτι τα παιδιά βασανίζονται στα ταξίδια, ασχέτως αν βλεπεις τριγύρω σου αυστραλούς με μωρά 4 μηνών στην παραλία- δεν ξέρουν αυτοί. Συγγνώμη, παρένθεση μεσα στην παρένθεση: Δεν το λέω για σένα ρε παπάρα, τα χουμε πει αυτά. Για κάτι ατάκες που ακούγαμε σε παραλία μαζί τα λέω. Πριν κανεις παιδί :p ).. Αλλά πας στο ενοικιαζόμενο που λες και ωρεπουστημου ειναι μικρό το δωμάτιο και που θα βάλεις το παιδί όταν θες να κάνεις στη μάνα του αυτό που μας κάνει ομαδικά ο Στουρνάρας; Γιατί έχεις και μια τσίπα, μια αξιοπρέπεια και δε θες ο γιος σου να σε δεί σε ορθοκωλομπρούμητο με τη μαμά και πάθει κανα κοκομπλόκο (ξέρω γω, καλά κανεις μαλλον). Οπότε, μια και η ανάγκη είναι η μητέρα των εφευρέσεων, την ώρα που κοιμάται το παιδί, σβερκώνεις τη μάνα, την πας στο μπάνιο,ανοίγεις τη ντουζιέρα και προσπαθείς στα όρθια να της τραβήξεις κανα μανίκι εντός διλέπτου μην ξυπνήσει το παιδι και εκεί γίνονται και κάτι ατυχήματα που ντρέπονται να τα περιγράψουν στους γιατρούς στα κέντρα υγείας (που να πεις οτι πάτησες σαπούνι,έπεσες και έπαθες κάταγμα στον παργαλάτσο και τον πρωκτό γιατί κωλόκατσες, σου μπήκε το σαπούνι και από πάνω έπεσε η γυναίκα σου μαζί με την κουρτίνα του μπάνιου με όλο της το βάρος) και απο δω παν και οι άλλοι. Τα μεσημέρια τη βγάζεις σε ταβερνάκι με καλαμαράκι τιγκα στη λαδίλα και χωριάτικη με βαρβολίνες, πίνεις και μια παγωμένη πράσινη δίπλα στο κύμα και δίνεις στο παιδί να δοκιμάσει αφρό για να μαθαίνει και να μασουλήσει τηγανιτή πατάτα κατεψυγμένη που δεν τρώνε ούτε τα γατιά όταν τους την πετάς κάτω ("αχ κοίτα το γατί έχει και προτιμήσεις,θέλει κρέας". Δε θέλει κρέας ρε μαλάκα, αλλά αυτό δεν είναι πατάτα)..
ΚΑΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, κάντε άλλο ένα παιδί, να αγγαρεύετε το πρώτο να το προσέχει για να μπορείτε εσείς να κάνετε και κανα σεξ χωρίς να κρέμεστε από ντουζιέρες,πολυελαίους και να χετε το κεφάλι ενός απο τον δύο σε ευθεία οπτική επαφή με το μωρό.


Αυτά είχα να πω.
Τελείωσα.
ΤΙμητική αναφορά όμως στους σύντροφους μπάκουρους, που για άλλη μια φορά δε θα ξέρουν τι να κάνουν μόνοι τους το καλοκαίρι, μια και κάνουν παρέα με τους άνωθεν τύπους εδώ και χρόνια. Και μια πολύτιμη συμβουλή: Μην κολλήσετε να πάτε διακοπές μόνοι σας. Και γίνεται και γαμάτα είναι και άμα δεν είστε μίζεροι,σπαστικοί μαλακοκαύληδες (όπως μερικοί στο προηγούμενο ποστ με τον τουρισμο) θα περάσετε σουπερ ντούπερ και θα γνωρίσετε κόσμο. Βουρ.

Καλό υπόλοιπο καλοκαίρι ρε.

Wednesday, June 26, 2013

Και άλλο κραξιματικό - Ταξιδωτικό

Λες και έχει πέσει η κατάρα του Τουταγχαμών και τώρα τελευταία πέφτω συχνά σε φάσεις που τριγύρω μου ακούω απίστευτα ηλίθιες συζητήσεις.
Αυτό εντείνεται δε στα εξωτερικά που για κάποιο λόγο οι έλληνες απο ο,τι φαίνεται πιστεύουν οτι αποκλείεται κανείς άλλος στον κόσμο να μιλάει τη γλώσσα τους ή να είναι και αυτός έλληνας, οπότε αράζουν (ή περπατούν) και αφήνονται ελεύθεροι να πουν ο,τι τους κατέβει μη υπολογίζοντας τον τύπο που πίνει μπυρίτσα και καπνίζει τσιγαράκι δίπλα τους ο οποίος προσπαθεί απεγνωσμένα να μην κουνήσει ούτε βλέφαρο προς το μέρος τους, τη στιγμή που θέλει  να:
α. Σκάσει στα γέλια
β. Πάρει ένα γκασμά και να τους κοπανάει
γ. Πάρει γκασμά γελώντας και τους κοπανάει
δ. Σκάσει στα γέλια και μετά τους κοπανήσει με γκασμά
κλπ κλπ κλπ, το κατάλαβες πως πάει.
Κατά καιρούς λοιπόν έχω πέσει σε απίστευτες συζητήσεις από επίπεδο "είμαι ένα απλό κομοδίνο και λέω και καμια παπαριά", σε επίπεδο "είμαι τεράστιο καδρόνι και λέω υπερμαλακίες" για να καταλήξουμε στο "είμαι απαστράπτον μνημείο εγκεφαλικής ανεπάρκειας και θα πρεπε κανονικά να μου χουν αφιερώσει το δικό μου ξωκλήσι γάμων στο Λας Βέγκας, τίγκα στην πινακίδα νεον και τα λαμπερά καθρεφτάκια"
Αγαπημένα δε θέματα των συνελλήνων ταξιδιωτών στα εξωτερικά πολλές φορές είναι τα εξής:
α. Ψώνια
β. Ψώνια
γ. Ψώνια
δ. "Σαν την Ελλάδα δεν έχει πουθενά, είμαστε οι καλύτεροι όλων,όλοι οι άλλοι είναι στην καλύτερη homo habilis"
ε. Γκομενικά (μεγάλα γέλια γιατί "δε μας ακούει κανείς")
στ.Γκρίνια για τα πάντα. Κυρίως για το φαϊ. Γιατί τα σουτζουκάκι που βρήκε στο "ελληνικό" εστιατόριο στην Κουάλα Λουμπούρ, δεν ήταν σαν της μάνας του.
στ. Τουριστικές πληροφορίες και απορίες (αλλά από τις "αφελείς", ξέρεις).

Πάμε λοιπόν αγαπημένοι μου φίλοι να εξετάσουμε μερικές από τις εν λόγω κατηγορίες.Όχι όλες γιατί βαριέμαι, είμαι κομμάτια (Χτες γύρισα απο Κωνσταντινούπολη - παρατηρείται ήδη πτώση της στάθμης του Βοσπόρου και έλλειψη αμνοεριφίων για κεμπάπ).
Σειρά τυχαία.

Ξεκινάω από αυτούς που σιχαίνονται τα πάντα και δεν τρώνε τίποτα. 
ΟΚ αδερφέ καταλαβαίνω οτι αν είσαι στην Μαλαισία και δεις τον πάγκο με τις κατσαρίδες και τους σκορπιούς ως μεζέ, να κάνεις πίσω. Και εγώ θα λιποψυχούσα.
Αλλά να σαι στα Παρίσια, στα Λονδίνα, στα Βερολίνα και στη ρημάδα την Πόλη με τη γαμάτη κουζίνα και να μη μπορείς να φας τίποτα, ε είσαι μυστήριος.
(Και εγώ είμαι μυστήριος στο φαϊ, δεν το κρύβω, αλλά αυτοί είναι αλλιώς μυστήριοι.)
Είναι 2 υποκατηγορίες: ο "σιχαίνομαι" και δε μπορώ να φάω και ο "δεν είναι όπως στην Ελλάδα" (δηλαδή όπως το παστίτσιο της μάνας μου)(ακόμα και αν μιλάει για τάπας. Ναι δεν είναι τα τάπας σαν το παστίτσιο της μάνας του και ζορίζεται, τι θες τωρα;)
Η λύση για αυτούς τους ανθρώπους είναι ή ψάξιμο παραδοσιακού ελληνικού σουβλατζίδικου και φαϊ μόνο εκεί ή συνδυασμός μακντοναλτς-μπεργκερ κινγκ και λοιπών πλαστικούρων.
Ανακεφαλαίωση: Ναι,υπάρχει άνθρωπος (φίλη φίλης) που πήγε στη Γαλλία και δεν κατάφερε να βρει τίποτα καλύτερο να φάει από Μακντοναλτς και "γύρο" στο Καρτιέ Λατεν!
Και οκ, μπορεί να διαφωνώ γαστριμαργικά, αλλά στο κάτω κάτω είναι δικαίωμά σου να θεωρείς οτι ο,τιδήποτε πέραν της ελληνικής ταβέρνας και της μάνας σου δεν είναι νόστιμο.(θα σε κοροϊδέψω και για αυτό βέβαια)
ΑΛΛΑ οταν αρχίζεις τα "να δε μπορώ σιχαίνομαι", "βρρρώωωμααααααα" (εξ'ορισμού ε; όχι να δούμε κάτι), "τι κρέατα χρησιμοποιούν αυτοί εδώ", "τα μαρούλια σιγά μην τα πλένουν", "τα ακουμπάνε άραγε με γυμνά χέρια" κλπ ε μου ρχεται να σε κοπανήσω.
Εκτός αν νομίζεις οτι στο Ελλάντα οι χασαποταβέρνες είναι όλες χειρουργείο. Και επειδή έχω δουλέψει ως πιτσιρικάς σε κάτι τέτοια, να σε διαβεβαιώσω οτι όσο "βρρρρρώωωμααααα" είναι στα εξωτερικά, είναι και εδώ. Ίδιες πιθανότητες έχεις να φας "βρρρώωωμααααα" παντού. Σουρπριζ. Σοκ και δέος.
Καθόμουν λοιπον σε κυριλε κεμπαπάδικο προψές και σκασαν οι κυρατσες οι ελληνίδες. "Βρρρώωμααααααααααα". (Μιλάμε έτρωγες από το πάτωμα). "Τα σιχαίνομαι αυτά τα αρνιά, ποιος ξέρει από που τα φέρνουν" (Απο την Τουρκία μωρή, που χει παραγωγή 8 γκαζίλιον αρνιά. Α, που σαι, αν θεωρείς οτι στην Ελλάδα έχουμε ικανή παραγωγή αρνιών να μας καλύψει, να σου δώσω το τηλέφωνο ενος φιλου κτηνίατρου να σου πει οτι και συ εδώ το τσακάς το τούρκικο το αρνακι και λες και μπιραλλάχ). Μετά σταμάτησα να ακούω, ήρθε το γιαουρτλού μου. Kαι το Άντανα. Και το Αλί ναζικ. Και το Ατσί εσμέ. Και μετά το κιουνεφέ. Καταλαβαίνεις. Δεν άντεξα. Α ναι, και λαχματζούν πήραμε. (αχχχχ έρως).

"Βρρρώωωμαααααααα"

Ναι και εγώ αναρωτήθηκα τι σκατά τάϊζαν το αρνί και έγινε τόσο νόστιμο

Αν δε μπορείς να φας τίποτα στο εξωτερικό πέραν σουβλακίου και μπέργκερ, κάτσε εδώ.Όχι τίποτα άλλο, να μη γκρινιάζεις και χαλιέσαι τσάμπα κιόλας.

Οι "είμαστε οι καλύτεροι"
Αυτοί όπου και να τους πας χτυπιούνται και οδύρονται σα μανιάτισες μοιρολογίστρες που κλαίνε το θείο που ήταν λεβέντης και παλικάρι και απόθανε μόλις 120 χρονών,πάνω στο άνθος της ηλικίας τους.Ρε δε βρίσκουν τίποτα όμορφο. Ρε τίποτα. Θα κάτσουν να παρατηρήσουν ή να επινοήσουν ασχήμια για να βγούν από πάνω. Πας ας πούμε στο Βερολίνο, πίνεις καφεδιά στην Unter den Linden, λάμπει ο τόπος απο τα φώτα, απο τη μια στο βάθος ο καθεδρικός, από την άλλη η Πύλη του Βραδεμβούργου, και ξαφνικά θα ακούσεις μια ξυνή φωνή "εμ βέβαια,οι κακόγουστοι οι άγριοι,που να φτιάξουν κάτι δικό τους, όλα απο μας τα κλέψανε. Σαν την Ελλαδίτσα τίποτα. Που έρχονται το καλοκαίρι και κοιτάνε τις παραλίες σα λιμασμένοι. Βρε έχει τέτοιες παραλίες εδώ; μόνο δρόμους και ποτάμια". (αυτο έχει ακουστεί όντως). Πήγε η άλλη στο Βερολίνο και έψαχνε παραλίες. Και της έφταιγε η πόλη.
Μπαίνει ο άλλος στην Παναγία των Παρισίων, έχει υγρασία. Ανεβαίνει στον Αιφελ, είναι ψηλά, πάει στο Λονδίνο,είναι βρώμικος ο Τάμεσης (α και φυσικά "έχει πολλούς μαύρους και φοβάμαι". Ναι καννίβαλοι όλοι οι μαύροι, γνωστό), πάει στη Βαρκελώνη, ξερωγωκάτιβρισκει (δε θυμάμαι κάτι απο κει). Γυρνάει στο αεροδρόμιο εδώ πέρα και είναι στο "ααααχ, πατρίδα ρεε.. οχι σαν τους κουτόφραγκους τους ηλίθιους που όταν εμείς είχαμε χοληστερίνη αυτή τρώγαν βατόμουρα". Και δε λέω, ολοι αγαπάμε την Ελλαδίτσα. Αλλά προσπαθώντας να μειώσουμε όλους τους άλλους δε δείχνουμε αγάπη μαναμ. Κομπλεξ δείχνουμε. Θαύμασε και τα επιτεύγματα των άλλων ρε φιλαράκι. Δε γίνεσαι προδότης. Α σιχτιρ πια δηλαδή εγκεφαλικά μικροτσούτσουνοι δε γουστάρω να μαστε.

Τα γκομενικά
Αυτό είναι και ο λόγος εμπνεύσεως του ποστιου, μια και τη Δευτέρα το απόγεμα στο Χαβαλιμάν καθόμουν δίπλα μια παρέα απο δικές μας που φτύναν πόνο και οργή για τους άντρες,το σεξ,τη ζωή,το σύμπαν και τα ψων..πάντα. 
Κατ'αρχήν μάθαμε ότι ο Νίκος την έχει κάνει τάρανδο τη μια και αυτή το ξέρει, αλλά συνεχίζει να του κάθεται γιατί πηδάει καλά και έχει και πολλα κονε. Από τα συμφραζόμενα ψιλιαστηκα πως Νικος=Μπάρμαν ή κάτι αντίστοιχο,καβλωμένος γιακάς,τατού,γυαλί-τηλεόραση κλπ.Ευτυχώς οι φίλες της την έκραζαν (και την κράζουν συνεχόμενα απο ο,τι κατάλαβα, αλλά ο Νίκος είναι γλυκοτσούτσουνος και δεν ξεκολλάει, τι να κάνουμε).
Μετά μάθαμε πως η μία φίλη της ακόμα σιχαίνεται το παγωτό πύραυλο και δεν το κάνει στο δικό της που της το ζητάει και εντάξει, τι να κάνουμε, αν θέλει να βρει άλλη που να το κάνει ας πάει και ας μην εκτιμήσει το πόσο γαμάτη,απίστευτη και φανταστρουμφική είναι και τα λοιπά. Εγώ να δαγκώνομαι,να κρατιέμαι να μη γελάσω, να κρατιέμαι μην προδοθώ και καταλάβουν οτι ειμαι πατρίδας (ευτυχώς ο τούρκος μπαρμπέρης που πήγα να φτιάξω το μούσι με έκανε χάλια σαν κούρδο φοροεισπράκτορα στο Ντιάρμπακιρ και μάλλον με πέρασαν για ιτσ-ογλάν.)
Η τρίτη δεν είχε παραδόξως ιδιαίτερο γκομενικό πρόβλημα,απλά δεν είχε γκόμενο και καλοκαιριάζει και έχει αγχωθεί λίγο αλλά απο ο,τι μάθαμε είναι αποφασισμένη να μη το βγάλει το καλοκαίρι μπουκάλα και να τον μερεντιάσει το λουκουμά σύντομα. Εύγε κοπελιά,(όχι χωρίς πλάκα το λέω αυτό) σου εύχομαι να περάσεις ένα καλοκαίρι που θα σαι συνεχώς με πορτοκαλάδες και νερά από την αφυδάτωση. Η τρίτη ήταν η μοναδική που γκρίνιαζε χαριτωμένα και που την πόνεσα, οι άλλες δύο στο μισάωρο που ήμουν εκεί είπαν επικές παπάτζες κατά συρροή και εξακολούθηση αλλά δυστυχώς δεν τις θυμάμαι ολες καθότι πριν πάω στο χαβαλιμαν, ειχα τσακίσει κάτι ρακές και ήμουν ελαφρώς deranged που λέει και ο Ζάφοντας.

Σιχτιρ πιλάφ: Τα ψώνια
Η μανία του συμπατριώτη μας για τα ψώνια το εξωτερικό είναι παροιμιώδης. Είναι τόσο άρρωστοι και άρρωστες που θα μπουν ακόμα και στα Ζάρα για να ψωνίσουν, παροτι έχει 17 υποκαταστήματα σε απόσταση κλασίματος από την πόρτα τους. Και θα πάρουν τα ίδια που παίρνουν στην Ελλάδα. (ΙΣΩΣ κανα δυο ευρώ φτηνότερα). Στο Παρίσι, ορδές θυμάμαι. Να βλέπεις το γκρουπ να κανει στάση St.Michel για καφέ και να απλώνουν οι κυρίες ο,τι πήραν και δεν πήραν απο τα μαγαζιά που καναν επιδρομή. "ΑΑΑΑΑ ωραίο σουτιέν". "Α πήρα κάτι ποτήρια σαμπάνιας, μην το πεις στο Γιώργο, θα του τα δείξω σπίτι" (<==ΔΕΝ το βγάζω από το ξεράδι μου αυτό)(που ήθελες και ποτήρια σαμπάνιας στο Αρκουδοχώρι κάτω Μπλουχοτσάνης, που δεν έχεις κουτάλια για τη φασολάδα και την τρως σε γουβωμένο ψωμί. Και πόσο συχνά πινεις σαμπάνια που πρέπει να πάρεις ποτήρια απο τα Παρίσια;)
Στο Καπαλι Τσαρσί δε που πέρασα Σάββατο πρωί, είχαν σκάσει τα γκρουπ απο την πατρίδα. 
"Μαριιιααα, έλα έλα έχει απο δω δερμάτινα" "Όχι όχι να πάμε σε αυτόν τον πουεχωτοχαρτάκι με τη διεύθυνση, θα πάμε συστημένες θα μας κάνει καλύτερες τιμές" (πάω στοίχημα οτι στον "αυτόν" πάνε ίσα με 10.000 συστημένοι κάθε σαββατοκύριακο). "Κώστααααα!! Εδώ! Εδώ!! Έχει και γάντια!"
"Πάμε ρε σεις να πιούμε τίποτα να δροσιστούμε,1 πήγε η ώρα, περπατάμε απο τις 9, εχω κορακιάσει" "ΟΧΙ ΟΧΙ ΔΕ ΘΑ ΠΡΟΛΑΒΟΥΜΕ" (θα προλάβουν να τα πάρουν τα καλά δερμάτινα οι βασιβουζούκοι φαίνεται και δε θα γνωρίσουν τη δόξα που τους αξίζει στις ΕΛ-ληνικές ντουλάπες).
Ψώνια,ψώνια,ψώνια. Ο επαρχιωτίστικος εθνικός καημός μας να γυρίσουμε στο σπίτι και να πούμε οτι αυτό το σετάκι κουτάλια για φακές το πήραμε απο το "ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ". Ή ότι το μαχαίρι του ροκφόρ  ήταν ευκαιρία και δε μπορούσαμε να μην το πάρουμε. (Για το ιντερνετ δεν έχουμε ακούσει ακόμα).
Φυσικά όλα αυτά τα "ΨΩΝΙΑ" γίνονται εις βάρος άλλων πραγμάτων, οπότε κάθεσαι και ακούς να σου περιγράφουν άνθρωποι το ταξίδι τους και να σου λεν πως πηγαν σε 10 πολυκαταστήματα, αλλά δεν τους έφτασαν οι μέρες να δουν την οποιαδήποτε πόλη και την άλλη φορά θα ξέρουν καλύτερα. 
Ή ακούς το χειρότερο, "έλα μωρέ το Χ, σιγά την πόλη. Νταξ, δεν εντυπωσιάστηκα". Τι να σε εντυπωσιάσει ρε μαλάκα που είδες μόνο ράφια με κολώνιες, πανέρια με εσώρουχα και τάβλες με τζιν μαιμού;
Ναι θα ξέρετε. Που θα πάτε πάλι να ψωνίσετε σώβρακα,ποτήρια σαμπάνιας και μυξομάντηλα μεταξωτά.

Γκρίνια όβερ εντ άουτ γιατί έχει τόση πολλή ζέστη αυτή τη στιγμή που σε λίγο θα αρχίσω να φωνάζω "Μπι ντο μπι ντο μπι ντο μπι ντο" μεχρι να έρθει κάποιο μίνιον να με λούσει με εναν κουβά νερο.(και όχι τίποτα άλλο,αλλά δε θα βγαινα ούτε στην πρώτη δεκάδα σε διαγωνισμό wet t-shirt) (με 5διαγωνιζόμενους)







Friday, June 14, 2013

Κραξιματικό:Απεχθάνομαι το Big Bang Theory


Είναι γνωστό πόσο κομπλεξικός,ζηλιάρης,μίζερος,μισάνθρωπος,εγωϊστής και αβυσσαλέος μαλάκας είμαι.
Είναι γνωστό ότι είμαι επίσης ιδεολογικά και σωματικά μικροτσούτσουνος, πνευματικά ανίκανος και σωματικά άπλυτος.

Ο πρόλογος αυτός γίνεται για να μη μου πρήξετε τα παπάρια επαναλαμβάνοντας τα άνωθεν σε σχόλια επειδή για άλλη μια φορά θα θίξω κάτι δημοφιλές που εμένα δε μου αρέσει.
(Χιντ: Δεν κράζω ο,τιδήποτε δημοφιλές επειδή θέλω να το παίζω ανωτερότητα κλπ, κράζω πράγματα που δε μου αρέσουν, ΜΕΡΙΚΑ από τα οποία τυγχάνει να ναι δημοφιλή. Τέλος χιντ)

Το θέμα μας σήμερα είναι το εξέμεσμα που ονομάζεται Big Bang Theory και όχι μη χαίρεσαι θεούσε φίλε μου δεν εννοώ την επιστημονική θεωρία, εννοώ την τηλεοπτική σειρά που κάνει θραύση.

Παραδόξως, δε θα κράξω αυτούς που τη βλέπουν, που πολύ καλά κάνετε, να στε καλά, ο Σουβλακέας να σας κόβει δευτερόλεπτα και να μου δίνει αιώνες. Μαγκιά σας, περί ορέξεως κολοκυθόπιτα και τα σκυλιά δεμένα.
Επίσης να ξεκαθαρίσω οτι ναι, την έχω δει, όχι δεν έχω δει τρία επεισόδια και έβγαλα συμπέρασμα, είδα 4 κύκλους.
(Εδώ είναι που σκάει ο γνωστός σχολαστικός κλάμπανος με επιχείρημα του στυλ "μπα μπα μπα,είδες 4 κύκλους για να αποφασίσεις οτι δε σου άρεσε και τώρα κράζεις,άρα σου άρεσε μπλα μπλα μπλα", ο ίδιος που αν είχα δει λιγότερα θα άρχιζε τα "μα δεν έχεις δει τη σειρά,πώς κρίνεις,δεν έχουν προλάβει να αναπτυχθούν οι χαρακτήρες μπλαμπλαμπλαμπλαμπλα *ινσερτ ήχο κατακερματισμου γεννητικών οργάνων εδώ*).
Δυστυχώς έπεσα στην παγίδα του "κάτσε μπορεί να στρώσει" και είδα μέχρι 4ο κύκλο. (Κάτι που δεν ξαναέγινε, π.χ με το breaking bad και το arrested development που κόπηκαν από το τρίτο επεισόδιο)
Πάμε στα σημεία διαφωνίας μου πριν αρχίσετε να μου πετάτε πέτρες. Κρατήστε τις για το τέλος.


1. Ο πρωταγωνιστής είναι για τον πουλοκλέοντα

Ναι ένας είναι ο πρωταγωνιστής, ο Σέλντον. Οι άλλοι ως storylines απλά γεννιούνται και πεθαίνουν τριγύρω του βασικά. Και αν δε με πιστεύεις εσύ αγαπητέ φαν της σειράς, σκέψουν αν θα συνεχιζες να την βλέπεις αν έφευγε αυτός. Ε; όχι; τεσπα.
Ο Σέλντον λοιπόν είναι ένα από τα μεγαλύτερα καθήκια που χει εμφανιστεί ποτέ στην οθόνη της τηλεόρασής μου:
Είναι υπερόπτης (αυτό οκ,δεν είναι και ακριβώς ελάττωμα,είναι για σας όμως),είναι παρτάκιας,είναι ρουφιάνος,είναι ναρκισσιστής σε σημείο να χρειάζεται φάρμακα, δεν υποστηρίζει ποτέ τους φίλους του, δε θα σήκωνε το δαχτυλάκι του να κανει μια καλή πράξη αν αυτό δεν είχε άμεσο θετικό αντίκτυπο σε αυτόν,πάσχει από παντελή έλλειψη χιούμορ (και διορθώστε με αλλά δεν υπάρχει άνθρωπος έξυπνος χωρίς χιούμορ) και μιλάει συνέχεια για τον εαυτό του. (είναι ακόμα χειρότερος γλίτσας από τον Alan του 2 1/2 men). Θα μπορούσε να ναι εριστικός και προσβλητικός και ειρωνικός σαν τον House και τον Blackadder,αλλά όχι. Είναι εριστικός και προσβλητικός επειδή δεν έχει καμία συναίσθηση του τι συμβαίνει γύρω του και δεν καταλαβαίνει καν οτι είναι εριστικός και προσβλητικός επειδή είναι ζαβός -γιατί είναι έξυπνος-. ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΣΤΕΙΟ -για μένα-. (btw,στο ολο θέμα του στήνω την υπόθεση, για τόσο γαμάτος έξυπνος κλπ,δεν έχουμε δει στη σειρά να καταφέρνει απολύτως τίποτα όσο καιρό κοκορεύεται για το πόσο υπεργαμάτος είναι,αντιθέτως ασχολείται με το να μειώνει τους "κολλητούς" του όταν καταφέρνουν κάτι. Συγχαρητήρια.Αξιαγάπητος.Πρότυπο)
Η "κωμική" αξία του ως χαρακτήρα σειράς,δεν είναι ο χαρακτήρας αυτός καθεαυτός, είναι ότι ο θεατής κοροϊδεύει με το γέλιο του αυτό το απροσάρμοστο ελεεινό καθήκι. (αλλά τον "συμπαθεί")


2. Η σειρά και καλά είναι για nerds,αλλά βασικά τα προσβάλλει.

Είναι σα να γράφει το σενάριο κάποιος ο οποίος στο σχολείο πέταγε πέτρες στους συμμαθητές του που φοράγαν γυαλιά. Και είναι η δική του οπτική γωνία για το πως είναι ολοι οι επιστήμονες: Απροσάρμοστοι,παρίες,κοινωνικά αταίριαστοι,αγάμητοι και ψιλοπερίγελος όλων των "κανονικών" ανθρώπων που δεν κατάφεραν να τελειώσουν το Λύκειο επειδή ήταν απασχολημένοι με τα παπιά και τις κόντρες.
Και θα μου πεις, η κωμωδία είναι υπερβολή και έτσι πρέπει να ναι, τραβάει το χαρακτήρα από τα μαλλιά για να βγάλει γέλιο. Ωραία να το δεχτώ.
Πείτε μου έναν από τους "νορμαλ" χαρακτήρες στη σειρά που είναι τόσο ρεντίκολο και ξεφτίλας όσο οι 4 αούγκανοι. Η ξανθιά; μια χαρά είναι. Ντουβάρι με ωραία βυζιά που ναι μεν του κάθεται του άλλου αλλά για όνομα, μην αναφερθεί ο άνθρωπος στη δουλειά του, να τον κοροϊδέψουμε γιατί είναι ζαβό. Η σειρά δε μας κάνει να γελάμε π.χ με το χιούμορ των πρωταγωνιστών κ τις ατάκες τους, μας κάνει να γελάμε επειδή κοροϊδεύουμε τα απροσάρμοστα φυτά. Και αυτό με χαλάει. (αν θες να με πεις κομπλεξικό, βλέπε 2 πρώτες σειρές, τελειώσαμε με αυτά). 
Κοινωνικά απροσάρμοστοι κλπ ήταν και στο IT Crowd το οποίο βγάζει απίστευτο γέλιο χωρίς να αισθανεσαι ότι στήνει στον τοίχο τους πρωταγωνιστές και τους ξεφτιλίζει. Θα μου πεις αμερικάνικο vs αγγλικό χιούμορ και θα χεις και δίκιο. Και η διαφωνία μου με κάποιον που μου χε πει ότι είναι γαμάτη σειρά για nerds "σαν εμάς" είναι ότι η σειρά δεν είναι για nerds "σαν εμάς", είναι για αυτούς που κοροϊδεύουν τα nerds "σαν εμάς". Και δικαίωμά τους και καλά κάνουν να σου πω -είπαμε, δεν κράζω το κοινό της σειράς, τη σειρά κράζω-


3. Ο τρόπος που αντιμετωπίζει τις γυναίκες

Σε σχέση με το Big bang theory, το 2 1/2 men τις αποθέωνε.
Έχεις μια χαζή ξανθιά ωραία γκόμενα που κοροϊδεύει τους νερντς αλλά δεν είναι ικανή να θυμηθεί ούτε μια παραγγελία με 2 μπιφτέκια και μια σαλάτα, τη βγάζει τσάμπα όμως επειδή εχει ωραία βυζιά και την κερνάνε οι μαλάκες που την καψουρεύονται. Επίσης δυσκολεύεται να καταλάβει λέξεις με παραπάνω απο 3 συλλαβές. Είναι σα να μιλάς σε μαϊμού. (Η μοναδική ατάκα του Σέλντον που αγάπησα).
Έχεις μια άλλη ξανθιά κοντή ψιλοζαβή φυσικά (γιατί έχει πτυχίο προφανώς) που μιλάει σα γάτος που τον ευνουχίζουν με τανάλια
και έχεις και μια μουρλοκακομοίρα και αυτή φυσικά με πτυχίο η οποία μοιάζει ανησυχητικά με το πως θα έπρεπε να είναι ο απόγονος της Ελένης Λουκά με μια χωματερή και έχει και διάφορα ψυχολογικά σύνδρομα που θα την οδηγήσουν κατά πάσα πιθανότητα στην αυτοκτονία με κάποιο σκουριασμένο και αμβλύ μαχαίρι που θα καρφώσει κάποια μέρα στο μάτι της την ώρα που θα τραγουδά τη Μασσαλιώτιδα ντυμένη σταχτομπούτα πάνω σε ένα κάρο με βιολογικά απόβλητα. Κοίτα να δεις που έγραψα ΕΓΩ ψιλοφεμινιστικό πράμα.. Νταξ,θα πέσει κανα ντουβάρι.


4. Δεν υπάρχει πλοκή

Κάθε φορά γίνονται σχεδόν τα ίδια. Μαζεύονται, ο ένας δε μιλάει σε γκόμενες άμα δεν πιει, ο άλλος προσπαθεί να πηδήξει φορώντας γελοία στενά παντελόνια και ζιβάγκα και πετάγοντας ατάκες επιπέδου "ψιτ μανιτσα,εισαι να σου τραβήξω ενα μανίκι στα γρήγορα;",ο άλλος ασχολείται με τον εαυτό του και τα διάφορα υποχόνδριά του (το αστείο με το "κάθεσαι στη θέση μου" , "έχει το τσαι θερμοκρασία χ βαθμων,με 12,32 γραμμαρια ζαχαρη λευκη κρυσταλλικη με κοκκίδωση χ mm^3 και φτιαγμενο σε βραστήρα κόκκινο με στρογγυλή βάση διαμέτρου χ εκατοστών" σταμάτησε να είναι αστείο τη δεύτερη φορά. Κανονικά δε θα πρεπε να γελάει ούτε το Mp3 με το γέλιο που πατάνε κάθε φορα ) και ο τέταρτος προσπαθεί να φέρει ισορροπίες και να πηδήξει την ξανθιά. Αυτά με μικρές παραλλαγές. Και αυτό είναι το χειρότερο από όλα. Βασικά, δε συμβαίνει τίποτα. Ποτέ. Είναι η μέρα της Μαρμότας σε δενξερωκαιεγωποσους κύκλους.

Ουφ και να φανταστείς χτες βράδυ έλεγα να μην το γράψω γιατί βαριόμουν το κράξιμο. 
Το δικό σου εννοώ αγαπητέ αναγνώσθα.









Sunday, March 31, 2013

Μετεγχειρητικά

Καλημέρες. Όσοι με έχετε στο φατσοβιβλίο και στο twitter, θα χετε φάει ήδη στη μάπα τη χαριτωμένη -σκάσε,χαριτωμένη είναι- γκρίνια μου για την εγχείρισή μου. Νταξ δεν ήταν τίποτα σπουδαίο,μην αγχώνεσαι,μια απλή κήλη.Με λίγα λόγια όλα πήγαν καλά, είμαι κομπλέ αν κ πονάω προφανώς.
Το καλό από όλα αυτά ήταν ότι απεδείχθη πλέον πέραν πάσης αμφιβολίας ότι οκ,είμαι φύσει μια χαρά παιδί και δε μασάω από πολλά πράγματα -νταξει,εκτός άμα με στέλνει καμια γυναίκα που γουστάρω,σκάσε-

Το γέλιο ξεκίνησε την Πέμπτη με τον τύπο που ρθε να με ξυρίσει (ξύρισμα "μποξεράκι", καταλαβαίνεις. Αστείο μεχρι εκει που δεν πάει,σα σημαία του ΠΑΟΚ είμαι εκει κάτω τώρα) και να με "υποκλύσει".  Μετά τον "υποκλυσμό", μου λέει "μην ανησυχείς, δε θα με ξαναδείς αδερφέ", οπότε αν κ πόναγα και είχαν ήδη πάρει μπρος τα gag reflexes μου (όχι κακοπροαίρετε αναγνώστη,δε μου φτασε μεχρι τις αμυγδαλές), του την είπα "κάτσε ρε φίλε, δε μου πες καν το ονομά σου,μας γάμησες κ τώρα ούτε ένα τηλέφωνο,ένα μήνυμα,κάτι;". Ο νοσοκόμος δεν ήταν πολύ χιουμορίστας αλλα εγώ να πα να χεστείτε,γέλασα.
Μου κάνει καρδιογράφημα μια ειδικευόμενη στη χειρουργική, μου λέει "ουαου,ακομα κ για την ηλικία σου το καρδιογράφημα είναι άψογο.Σαν 20χρονος". Κατ αρχήν αν έχω και χαμηλές τρανσαμινάσες, θα πάω για οντισιόν στο two and a half men. Πίνω,καπνίζω σαν ατμομηχανή σε τραίνο του φαρ ουέστ και τελευταία φορά που είδα γυμναστήριο ήταν σε ταινία.Πορνό.
Τα καλύτερα έγιναν εντός χειρουργείου.Η αναισθησιολόγος και ο αναισθησιολόγος β, δικά μας παιδιά.Στην αρχή δε με έπιανε η επισκληρίδιος γρήγορα,οπότε μου την είπε "καλά ρε,σου χουμε δώσει τα πάντα,δε σε πιάνει τίποτα" . Ε τους λέω θα ναι η υγιεινή διατροφή με τσίπουρα,τσιγάρα,μπύρες και ξενύχτια σε τελειωμενα ροκάδικα. Όταν είπε η τύπισα "ωπ δικός μας είσαι εσύ"  κατάλαβα ότι θα περάσουμε καλά εκεί μέσα.Και έγινε πάρτυ.
Ο αλλος γκρινιαξε που δεν με πιάναν τα pads του καρδιογραφήματος λόγω τρίχας, του λέω "ρε ντοκ, εξελικτικό κατάλοιπο,δε φταίω γω, τα παράπονά σου στο Δαρβινο". Μιλαμε φουλ μένταλ καπάσιτι, συνέχεια.
Μέχρι που την τρόλλαρα. Της λέω κάποια φάση "ρε συ,δεν αισθάνομαι το δεξί μου χέρι". Ε κόντεψε να μου μείνει στα χέρια η μικρή."ρε δεν κάνουν τέτοιες πλάκες στην αναισθησιολόγο τους,θες να βάλω εγώ μάσκα με οξυγόνο τώρα;". Ε και εκεί είδα ευκαιρία (να υπενθυμισω ότι ταυτόχρονα είχα μΙ τομή 20 εκατοστά στη βουβωνική μου χώρα και 2 τύποι μου σκάλιζαν τα έντερα προσπαθώντας να αποφύγουν το σπερματικό μου πόρο). Οπότε τι να της πω να την καθησυχάσω "μη στεναχωριέσαι θα σε παω για τσίπουρα να σε αποζημιώσω για το τρολλάρισμα.Και μη γκρινιλαζσις πολύ μη σταματήσω να αναπνπεω 20 δεύτερα,μου πέσει κανας κορεσμός στο 70 και μου μείνεις στα χέρια". Ε έπιασε.

Γενικά είπαμε πολλά και πέσαν μεγάλα γέλια και την ξανατρολαρα μετεγχειρητικα που ρθε να με εξετάσει "ρε συ,πονάω στη μέση μου :-p" κλπ.Ο χειρουργός βγαίνει εξω,λέει στον πατέρα μου "ρε συ αυτός το χει.Σε όλη την εγχείρηση γέλαγε και έκανε πλάκα με τους αναισθησιολόγους".
Έρχεται η νοσοκόμα να μου χώσει τους ορούς και τις αντιβιώσεις μετά μου λεει "ρε συ τι τους έλεγες,έχεις αποκτησει φαν κλαμπ εκεί έξω". Νταξ,απο κει που πέρναγα μια περίοδο χαμηλής ας πούμε αυτοεκτίμησης,ανέβηκα 10 σκαλιά.
Το καλό με το να κάνεις τέτοια με μια γυναίκα που επι μιαμιση ώρα ήταν από πάνω σου και έβλεπε να σε ανοίγουν στην περιοχή ενδιαφέροντος ενω είσαι πιο ναρκωμένος και από σκυλά πριν βγει για το δεύτερο πρόγραμμα στο 3ο χλμ εθνικής Κατω Παναγιας-Σκορδοπούτσανης,είναι ότι δεν παίρνει γουρούνι στο σακί.Ο,τι είναι να δει,το χει ήδη δει, και μάλιστα στα χειρότερά του.Οπότε νάις.Ξέρει.

"Πως γνωριστήκατε;"
"Της έλεγα να βγούμε για ξύδια την ώρα που είχα μέσα μου 2 νυστέρια, 5 εκατοστά από τα τσιμπιρδόνια
παίρνω εύσημα μόνο και μόνο για το οτι το κανα :-)
Τώρα ας απολαύσω το πρωινό μου με καφέ,τσιγάρο,φρουτοσαλάτα,κεφαλοσπορίνες και μερέντα με κομματάκια.

Wednesday, March 20, 2013

Του Κοέλιου τα εννιάμερα

ΟΚ έμαθα χτες βράδυ ότι ήρθε ο Κοέλιο (ή Κοέλο ή όπως θέτε πείτε τον) στην Ελλάδα και είπα δε μπορεί, πρέπει να γράψω κάτι.
Ώρες τώρα φαντασιώνομαι τις ορδές διαβαζμένων ατομακίων που θα κραδαίνουν τα βιβλία του και θα κλαίνε κροκοδείλια δάκρυα συγκίνησης βρέχοντας βρακάκια την ώρα που θα τους υπογράφει με μια επίχρυση πένα το όνομά του, σκουπίζοντας την άμμο από το βιβλίο. 
Γιατί συνήθως τα βιβλία του είναι όπως τα φύκια, τα κοχύλια και τα χρησιμοποιημένα προφυλακτικά : Ενδημούν κυρίως σε παραλίες. 
Επίσης τα βιβλία του έχουν και τεράστια ομοιότητα με τα βερνίκια νυχιών. Χρησιμοποιούνται κυρίως από γυναίκες. 
(Μισό, να βάλω ντισκλέϊμερ: Όχι δεν είναι υποτιμητικό για τις γυναίκες το ότι τα βιβλία του χρησιμοποιούνται από γυναίκες. Είναι απλά μια διαπίστωση. Και τα ταμπόν χρησιμοποιούνται αποκλειστικά από γυναίκες, αυτό δεν αποτελεί κανενός είδους ψόγο για τα ταμπόν, τις γυναίκες ή αυτούς που τα φτιάχνουν. Το να έχει το μπραντ σου συγκεκριμένο τάργκετ γκρουπ δε λέει τίποτα για το τάργκετ γκρουπ, ακόμα και αν φτιάχνεις χνουδωτές παντόφλες καμουφλάζ προβάτου για κτηνοβάτες.Το ότι μια μερίδα κόσμου επιλέγει να διαβάζει βιβλία που εγώ θεωρώ μαλακίες, δεν υποτιμά την ομάδα. Υποτιμά όμως την ομάδα το να τσαντίζεται με το παραμικρό. Ντισκλέϊμερ τέλος)

Παμ παρακάτω.

Ο τύπος δε μπορώ να μην το παραδεχτώ. Είναι μάστορας. Είναι καλλιτέχνης. Είναι ο βιρτουόζος του άδειου τσιτάτου. Είναι περίπου όπως εγώ, μόνο που εγώ δεν έχω καταφέρει να βγάλω λεφτά ακόμα γράφοντας μαλακίες, καθότι εγώ τις μαλακίες μου δεν τις στουμπώνω σε περιτύλιγμα σοβαρού. Και η μαλακία σε περιτύλιγμα σοβαρού, είναι ένα από τα πιο ακριβοπληρωμένα και επικερδή είδη τα τελευταία χρόνια με κοντινά δεύτερα ίσως την κόκα, το κέρατο ρινόκερου σε σκόνη (αφροδισιακό λένε στην Ασία- δεν έχω ιδία γνώμη, εμένα ευτυχώς μου λειτουργεί ακόμα μια χαρά - αν και σπάνια χρειάζεται να λειτουργήσει ΜΕ ΤΟΣΕΣ ΜΑΛΑΚΙΕΣ ΠΟΥ ΛΕΩ ενάντια στα ποπ κάλτσουρ είδωλα των θηλυκών.)
Είναι ο ερίφης μαέστρος. Σου παίρνει 5 ωραίες λέξεις, σου πετάει μια παπάτζα ολκής χωρίς ιδιαίτερο νόημα, σου τη σερβίρει με πολλές τσιριτσάντζουλες και σάλτσες, σαν φιλέτο μεγέθους φακής σε τεράστιο πιάτο με πολλά μαρούλια σε γκουρμέ εστιατόριο και σε αφήνει και καλά "να ψάχνεσαι μόνος σου" για να "βρεις τη σωστή ερμηνεία".
Σου χω ένα μυστικό αδερφέ : Συνήθως προτάσεις που δε βγάζουν νόημα, δεν έχουν κανένα νόημα, ούτε βαθύτερο , ούτε ρηχότερο ούτε τίποτα. Και ειδικά μερικές ποιητικές εκφράσεις (ρώτα και καναν ποιητή) πολλές φορές είναι ΑΠΛΑ ΤΥΧΑΙΕΣ ΛΕΞΕΙΣ ΒΑΛΜΕΝΕΣ Η ΜΙΑ ΔΙΠΛΑ ΣΤΗΝ ΑΛΛΗ, με τη μέθοδο "ό,τι μου καβλώσει".

Επειδή η μοναδική του ατάκα που ξέρω είναι αυτή με το σύμπαν (ναι, για να έχω άποψη είχα διαβάσει τον αλχημιστή. Σε μια χαρτοπετσέτα χώραγε κανονικά. Τέτοια φλόμπα..), είπα να ψάξω quotes του και να κανιβαλίσω λίγο, έτσι για το χαβαλέ. Πάμε;

"Σε αγαπούν επειδή σε αγαπούν. Δεν υπάρχει λόγος για την αγάπη"
-ΟΚ, είσαι άσχημη σα μεσαιωνική γκραβούρα της βουβωνικής πανώλους, είσαι πιο χαζή από αλουστράριστο κομοδίνο και πιο άπλυτη από χωματερή. Μην ανησυχείς όμως, ο Παυλάκης είναι εδώ να σε φτιάξει, να σου δώσει ελπίδα. Υπάρχει και για σένα ο λευκός πρίγκηπς στο άλογο (γιατί μόνο τέτοιοι αξίζει να σε αγαπούν ε; όχι τίποτα πλέμπες, μην τρελλαθούμε τώρα!)που θα ρθει να σε αγαπήσει χωρίς κανένα λόγο, έτσι επειδή ο Παυλάκης δε μπορεί να βρει κανένα καλό λόγο να αγαπάς κάποιον. Και μη μου πεις για τους γονείς και το αίμα. ΔΕΝ εννοεί αυτό και μην κρυβόμαστε πίσω από δάχτυλα ολόκληροι ελέφαντες.

-"Λοιπόν σε αγαπώ γιατί όλο το σύμπαν συνωμότησε να με βοηθήσει να σε βρω"
-Έχω βλενόρροια Παυλάκη, πες του σύμπαντος να συνωμοτήσει να μου δώσεις καμιά πενικιλίνη γιατί άμα με πηδήξεις θα σου ξεκολλήσει και θα σου πέσει στο πάτωμα. 
Αυτό με το σύμπαν είναι τόσο απύθμενη μοιρολατρική παπάτζα που απορώ πως υπάρχει κόσμος που εν έτει 2013 το θεωρεί μεγάλη φιλοσοφία. Αλλά βέβαια, δε μπορούμε να καταφέρουμε τίποτα μόνοι μας. Δε μπορούμε να αντισταθούμε σε καμιά δυσκολία μόνοι μας. Ψάχνουμε πάντα να βρούμε μια φούστα να κρυφτούμε από κάτω, κάτι να μην έχουμε ευθύνη για τίποτα. Ε τώρα βρήκαμε το σύμπαν. (Που μεταξύ μας, μη σοκαριστείτε όμως, δε δίνει δεκάρα για σένα, αλλά φυσικά υπερφίαλο πλάσμα θεωρείς ότι είσαι τόσο σημαντικό που θα ασχολείται ολόκληρη συμπαντάρα με το πως θα μουτζώνεις το ταβάνι με τα πόδια το σαββατοκύριακο). 

-"Όταν αγαπάμε, πάντα προσπαθούμε να είμαστε καλύτεροι από ο,τι είμαστε. Όταν προσπαθούμε να είμαστε καλύτεροι, όλα γύρω μας γίνονται καλύτερα και αυτά."
- Θα μπορούσες απλά να πεις μαλακία του στυλ "Κάνε λάϊκ για να θεραπευτεί ο καρκίνος" αλλά είσαι πολύ πιο ύπουλος για αυτό. Αυτή η λογική του οτι άμα κάνεις χαρούμενες σκέψεις ο σόσιοπαθ με το τσεκούρι που σε περιμένει σπίτι ντυμένος με τα βαμβακερά εσώρουχα της προγιαγιάς του δε θα στο χώσει στον υποθάλαμο για να σου ξαναρυθμίσει τη θερμοκρασία, είναι που φταίει για πολλά. Σου χω νέα. Η αγάπη δε νικάει πάντα. Πάρτο απόφαση και σακ ιτ απ. Άλλες φορές θα φας καλά, άλλες φορές θα τον πιείς τόσο άσχημα που θα χρειαστεί αντικαταθλιπτικά και ο ψυχίατρος του ψυχιάτρου που θα πας.

-"Το μυστικό της ζωής είναι να πέσεις 7 φορές και να σηκωθείς 8"
- Έπρεπε να βάλει νούμερα το νούμερο στην κλασσικότερη έκφραση όλων για να την πλασάρει ως δικιά του. Τί "ποιά έκφραση" βρε απαστράπτων μνημείο εγκεφαλικής ανεπάρκειας; Στην έκφραση που λέει το μυστικό δεν είναι να πέφτεις, το μυστικό είναι να ξανασηκώνεσαι. Αυτό αν το έγραφα εγώ θα με κατηγορούσαν για λογοκλόπο γελοίο, το γραψε αυτός και ξεροχύναν ποτάμια. Κάτσε να σου πω και εγώ μερικά σοφά δικά μου : "Όσα δε φτάνει η αλεπού, λέει ότι είναι πολύ ψηλά", "στου κουφού την πόρτα,δεν πα να χτυπάς 19 φορές το κουδούνι", "της στραβής ψωλής της φταίνε οι 9 κοντές τρίχες", "τι του λείπει του ψειριάρη; σκούφια με εννιά μαργαριτάρια". Το πιασες;

-"Όταν κάποιος φεύγει είναι επειδή κάποιος άλλος είναι να έρθει"
- Όχι Παυλάκη, κάνεις το κλασσικό λογικό σφάλμα του συσχετισμού λόγω χρονικής αλληλουχίας.Όταν μας παρατάνε Παυλάκη δεν είναι για να κάνουν χώρο. Είναι γιατί δεν τους κάνουμε. Γιατί μας βαρέθηκαν και θέλουν να ρθει άλλος σε αυτές/αυτούς, γιατί δε γουστάρουν άλλο τα μούτρα μας, γιατί γιατί γιατί . Και χέστηκαν αν ξανάρθει άλλος ποτέ προς τη μεριά μας. Όχι πως δε θα ρθει ποτέ. (Σουρπράϊζ, μερικές φορές συμβαίνει και αυτό, αλλά που να πεις τέτοιο πράγμα στους τρισευτυχισμένους αναγνώστες σου που περιμένουν να αρχίσει το σύμπαν να βρέχει καλά πράγματα πάνω τους επειδή σε διάβασαν και τους άνοιξες τα μάτια) Μπορεί να μην έχω βυζιά να τραβήξω ρε Παύλε, αλλά σκέφτομαι πολύ σοβαρά να τραβήξω τη βουβωνοκήλη μου που χει γίνει ΝΑ -ψιλιάζομαι από τόσες μαλακίες που ακούω-

-"Το περίμενε είναι οδυνηρό, το να ξεχνάς είναι οδυνηρό. Αλλά το να μην ξέρεις τι να κάνεις είναι το πιο οδυνηρό από όλα"
-Ναι οκ όταν έχεις τόσα ψυχολογικά προβλήματα που να σε πονάει ακόμα και η έλλειψη αναμνήσεων,άντε να ξέρεις τι θα κάνεις οπότε σε έχει τσακίσει η απαλεψιά. Αλλά Παυλάκη, δεν ξέρω στον κόσμο σας πως λειτουργείτε, από δω πέρα πάντως το να θυμάσαι και επειδή θυμάσαι να περιμένεις κάτι, χωρίς να μπορείς να κάνεις τίποτα για αυτό, ΓΑΜΑΕΙ μυαλά.

-"Θυμήσου ότι όπου είναι η καρδιά σου εκεί θα βρεις θησαυρό"
- Παίρνοντάς το κυριολεκτικά θα πω ότι ψάχνω μετά μανίας στο στέρνο μου να βρω κανα θησαυρό και προς το παρόν βρίσκω μόνο αρτηρίες, φλέβες,μύες, κόκκαλα και τα συναφή. Παίρνοντάς το μεταφορικά επειδή είμαι και ψαγμένος και μπορώ να αναλύσω βαθιά νοήματα και τέτοια, θα πω ότι πολλές φορές στη ζωή μας (πω ρε σουρπράϊζ σου λέω, κρατάτε αναπνοή, θα σκάσω βόμβα πραγματικότητας) η "καρδιά" μας (το μυαλό μας δηλαδή, γιατί η καρδιά μας είναι μια μεγάλη αντλία που τρομπάρει αίμα αν δεν το ξέρετε), ασχολείται όχι με θησαυρούς, αλλά με το συναισθηματικό αντίστοιχο του περιεχομένου δεξαμενής βιολογικού καθαρισμού, πριν τον καθαρισμό. Βέβαια το να λες στον άλλο ότι "άκου πάντα τα συναισθήματά σου αποκλείεται να κάνεις λάθος" δε λέω, είναι τόσο επική παπαριά που λογικά και θα έπιανε ως πάνσοφη ατάκα.Σε πιάνει από παντού. Συναίσθημα (της μόδας) σε συνδυασμό με έλλειψη ευθύνης και αποκλεισμο πιθανότητας λάθους; μαλάκα μου τζακ ποτ. Μη σου πω και Πολ Ποτ.

Λοιπόν έχει ενα μύριο ατάκες, βαριέμαι απίστευτα να εξετάζω και άλλες, μου ρχεται αναγούλα, είμαι και άρρωστος άνθρωπος.


Θα γράψω και εγώ βιβλίο ρε. Θα λέγεται μάλλον "Ο μονομάχος"  (πιασάρικο ε;) και όλο το νόημά του θα είναι η επική ατάκα (και πρωτότυπη που δεν έχει πει κανείς άλλος)
"Sometimes shit happens. Suck it up and go on"


Υ.Γ: Προς διευκρίνηση πιθανών αποριών:
α.Ναι την έχω μικρή,μαύρη και ζαρωμένη σα θρούμπα και με κοροϊδεύαν από μικρό
β.Ναι,είμαι άσχημος,γελοίος,άπλυτος και έχω να πηδήξω από την εξημέρωση της κότας.
γ. Ναι με κακομεταχειριζόταν ο πατέρας μου βάζοντάς με να ξύνω υπονόμους με το δάχτυλο,για αυτό φθονώ τους πετυχημένους όλων των ειδών και έχω ψυχολογικά προβλήματα.

Tuesday, March 12, 2013

Ηλίθιες ερωτήσεις,πληρωμένες απαντήσεις

Πριν λίγη ώρα είδα ότι σε "σοβαρή" φαντάζομαι συνέντευξη, έγινε η εξής -γελοία- ερώτηση:
"Τι πιστεύεις ότι σκέφτεται κάποιος όταν σε βλέπει για πρώτη φορά;".

Μα τους χίλιους διαόλους, αν ποτέ κερδίσω κανα τζόκερ και δεν έχω ανάγκη από λεφτά, θα το κάνω πέρσοναλ χόμπι να πηγαίνω σε τέτοιες συνεντεύξεις (ντυμένος Μπάτμαν, όπως έχω πει πολλές φορές) και να τους απαντάω σε τέτοιες γελοίες πιαρατζίδικες ψευτοψυχολογικές ερωτήσεις.
Μια και το είδα αυτό λοιπόν είπα να γράψω έναν μικρό αλλά περιεκτικό οδηγό απαντήσεων σε τέτοιες ερωτήσεις, που δυστυχώς δε θα ακολουθηθεί ποτέ από κανέναν, μια και για να πας για συνέντευξη για δουλειά και ειδικά σε τέτοιους ναμηνπωτι, έχεις ανάγκη τα λεφτά και δεν πρόκειται να τους "πουλήσεις μούρη", γιατί ουαί και αλλοίμονο αν κανας "μάνατζερ" ή "HR executive" κάτσει να καταπιεί ποτέ ότι κάποιος είναι πιο έξυπνος (αν και εξ ορισμού, ο περισσότερος κόσμος είναι πιο έξυπνος από αυτούς)

Πάμε λοιπόν ξεκινώντας με την πρώτη τιμητική θέση στην ερώτηση που το ξεκίνησε όλο αυτό:

1. Τι πιστεύεις ότι σκέφτεται κάποιος όταν σε βλέπει για πρώτη φορά;
Αχ από που να ξεκινήσω και που να τελειώσω...
-Ω θεέ μου έρχεται προς το μέρος μου!
-Αυτό το πράγμα δηλαδή στο πρόσωπό του είναι Η ΜΥΤΗ ΤΟΥ;
-Άραγε πηδάει όσο καλά όσο νομίζω;
-Να χαμε ένα γαλακτομπούρεκο τώρα...
-Μου θυμίζει το μαλάκα τον πρώην μου. Τον αγαπώ τον παλιομπάσταρδο ακόμα.
-Είναι ΦΤΥΣΤΟΣ ο Μπραντ Πιτ μετά από επίθεση 3000 ζόμπι και 6 ατυχήματα με αλυσοπρίονο.

Πάμε παρακάτω, μην το κουράσουμε με μια ερώτηση μόνο..

2. Που βλέπεις τον εαυτό σου ας πούμε 5 χρόνια αφού θα δουλεύεις για εμάς;
- Αν δε με έχει αποτελειώσει το αλκοόλ,πιθανότατα κατατονικό σε κάποιο ψυχιατρείο.Θα προτιμούσα τη Λέρο που ναι και νησί.
- Χχαχαχαχα,νομίζετε ότι θα στε ανοιχτοί σε 5 χρόνια;Σε 5 χρόνια θα χετε βαρέσει 18 λουκέτα ρε μαλάκες με τις παπάτζες που πουλάτε στον κόσμο.
- Καβάλα στη γραμματέα σας, πάνω στο φωτοτυπικό
- Σε κάποια άλλη, πιο σοβαρή δουλειά.
- Στα δικαστήρια με εσάς για σεξουαλική παρενόχληση και χρωστούμενους μισθούς 5 ετών
- Η αλήθεια είναι ότι δε βλέπω τόσο μακριά.Πιστεύω ότι 5 μήνες με εσάς θα ναι αρκετοί για να πάρω ένα τσεκούρι και να σας κάνω όλους πολτό.

3.Ποιοι είναι οι στόχοι σου στη ζωή πλην των επαγγελματικών;
- Να με φοβούνται όλοι αρκετά ώστε να μου μιλάνε με παγωμένο χαμόγελο και με γρήγορες,μικρές προτάσεις
-Να σταματήσει ο Χιου Τζάκμαν να κάνει ταινίες αν δε φοράει φαβορίτες και μεγάλα νύχια
-E τα κλασσικά, ειρήνη στη γη, να έχουν φαϊ τα παιδάκια στην Αφρική, να χαμογελάει ο κόσμος,τέτοια.
- Να με παντρευτεί κουνελάκι του Πλειμπόι για το ευμεγέθες πέος μου και να με χαρτζηλικώνει αγρίως.
- Να βρω το κουράγιο να οργανώσω τη δολοφονία μερικών πρώην μου χωρίς να με πιάσουν.Για αυτό βλέπω συνέχεια CSI, για να αποφύγω όλα τα πιθανά λάθη. Το ακλόνητο άλλοθι είναι μεγάλο ζόρι αδερφέ.
- Να κατέβω στις εκλογές με το κόμμα "Πανελλήνια Οργάνωση Υποστήριξης Της Σεξουαλικής Αποχαύνωσης" και να κερδίσω 289 έδρες. Τις υπόλοιπες 11, ο Λεβέντης.

4. Ποια θα έλεγες ότι είναι τα δυνατά στοιχεία του χαρακτήρα σου;
- Δε μασάω να σου σπάσω το κεφάλι άμα μου παραπρήξεις τα παπάρια.
- Η ζωώδης τάση μου στην πελματολαγνεία, το σαδισμό και το πλέξιμο φλις καλτσών την ώρα του σεξ.
- Η ακλόνητη προσήλωσή μου στο στόχο μου. Ειδικά αν το τουφέκι είναι καλά ζυγισμένο και το στόχαστο λέιζερ, πετυχαίνω φρύδι βγαλμένο στα 1000 μέτρα με 8 μποφώρ.
- Η αφοσίωση και ο σεβασμός στους συνεργάτες μου. (παγίδα, wait for it). Πιστεύω ότι οι νεκροί ή συντόμως μελλοθάνατοι αξίζουν μιας κάποιας αξιοπρεπούς αντιμετώπισης. Αν και δεν είμαι υπεράνω μεθόδων τύπου Αχιλλέα-Έκτορα.

5. Ποιά είναι η μεγαλύτερή σου αδυναμία; (πωπω μας έσκισες μεγάλε)
- Το προφιτερόλ από τον Κωνσταντινίδη
- Οι παρτ.. Όχι συγγνώμη. Τα όργια.
- Η τεκίλα σε αφαλό 20χρονης ασιάτισσας.
- Δεν έχω αδυναμίες ρε, γιατί είμαι ο Χούλκ. (βοηθά αν έχεις πράσινα μπράτσα)
- (με λάγνο βλέμμα προς την hrατζού) Ήταν η πρώην μου,αλλά από ό,τι ψιλιάζομαι θα είσαι εσύ από δω και πέρα..μανίτσα

6. Γιατί να σας προσλάβουμε;Γιατί νομίζετε ότι είστε ο ιδανικός υποψήφιος;
-Αν δεν ξέρεις ρε μαλάκα, έλα κάτσε δω που είμαι εγώ να σου πάρω εγώ συνέντευξη.
-Γιατί έτσι και αλλιώς είστε για τα μπάζα, ένας άχρηστος παρά πάνω δε θα κάνει και πολλή ζημιά.
- Να σας πω, δεν ξέρετε να παίρνετε συνέντευξη από κόσμο ε;
- (μισοψυθιριστά) Στα καλλιστεία ήρθα γαμώ την καταδίκη μου;
- Εχμ.. γιατί είστε τόσο απελπισμένοι και ηλίθιοι που κάνετε τέτοιες ερωτήσεις, που ψάχνετε απεγνωσμένα έναν άνθρωπο με 3ψηφιο IQ μπας και πάρει μπρος το μαγαζί.
- Γιατί στην πραγματικότητα δε σας νοιάζει ποσώς ποιον θα πάρετε, απλά θέλετε να το παίζετε μούρη στις συνεντεύξεις.
- Γιατί μπορώ να καταλάβω ότι τις ερωτήσεις για αυτή τη συνέντευξη τις βρήκατε στο πρώτο google αποτέλεσμα με query "GOOD INTERVIEW QUESTIONS"

Αυτά προς το παρόν, δε μου ρχονται άλλες.

Φίλε υποψήφιε υπάλληλε.
Μη μασάς.
Αν έχεις ακούσει άλλες ηλίθιες ερωτήσεις, στείλτες μου και εγώ θα σου βρω απάντηση.
Κουράγιο


Updates

H Μαρίνα ξεκίνησε το χορό των απντέητιων με 3 ωραίες ερωτήσεις.

- Ποια είναι τα ομαδικά σας χόμπι;
Οκ οι απαντήσεις είναι τόσο προφανείς που θεωρώ ότι θα προσβάλλω την -ομολογουμένως ισχνή- νοημοσύνη του αναγνωστικού κοινού του βλογ μου. Εδώ αναγκαστικά αρχίζεις τις ανωμαλίες
Όργια με ναύτες (ντόπιους και ξένους), μπουκάκε, σαδομαζοχιστικά σαββατοκύριακα κλπ. Και αν έχει απορίες ο "εξεταστής" του δίνεις το dvd που γυρίσατε εσύ και οι 238 φιλοξενούμενοί σου το προηγούμενο ΣΚ. (Έλα παραδέξου το, μπορεί να μην είναι 238,αλλά το βίντεο υπάρχει)

-Πόσο εύκολα μπορείτε να ενσωματωθείτε στο πνεύμα της οικογενειακής μας επιχείρησης;
- Δεδομένου του ότι οι χειρότεροι συνεταίροι είναι οι συγγενείς, ψιλιάζομαι ότι η οικογενειακή σας επιχείρηση είναι ένα τριμπούρδελο και μισό και σας διαβεβαιώ ότι αν έχω σε κάτι πείρα, είναι να μπαίνω σε ένα τριμπούρδελο και να το ανεβάζω τρεις τάξεις μεγέθους.
-Α, έτσι εξηγούνται τόσοι κρετίνοι μαζεμένοι. Είναι στην οικογένεια. Αιμομιξία εδώ και 15 γενιές να φανταστώ ε;
-Κοιτάχτε, η οικογενειακή σας επιχείρηση είναι ένα ημιυπόγειο στα Πετράλωνα που τυπώνετε κάρτες για μαστρωπούς και μπουρδέλα. Και ο Στιβ Τζομπς να ήμουν, και να ενσωματωνόμουν καλύτερα και απο λοκατζή σε τούνδρα, πιο πάνω να πάτε αποκλείεται.
-Αχ είχαμε και εμείς οικογενειακή επιχείρηση κύριε αποτέτοιε μου. Τώρα ο μπαμπάς είναι στη φυλακή γιατί σκότωσε το θείο που κανε παιδί με τη μάνα μου την ώρα που αυτός πήδαγε τη θεία, ο ξάδερφός μου το ριξε στα ναρκωτικά και τον παθητικό σοδομισμό επειδή με είδε τι χημικά έριχνα στο μείγμα για τα μπισκότα και εγώ είμαι ο μόνος που είμαι στα καλά μου αν και μερικές φορές τσαντίζομαι επειδή δεν πιάνω καλό σήμα με το Βούδα που του μιλάω αλλά μου απαντάει μαλακίες.
- Εξαρτάται το πνεύμα. Κυρίως με το οινό-πνευμα τα πάω καλά, αλλά έχω εξαιρετικές διπλωματικές σχέσεις και με το πνεύμα του Κακού, το πνεύμα των Χριστουγέννων και το πνεύμα του Μιχαλάκη του περιπτερά μας που πέθανε από ανακοπή μια μέρα που μου δινε καπότες και σοκολάτες φράουλα.

-Ποιες οι απαιτήσεις σας;
- Να στις πω αλφαβητικά ή με τυχαία σειρά;
- Κοιτάχτε είμαι απλός και λογικός άνθρωπος. Θέλω οι άλλοι να δουλεύουν για μένα και να μου δίνουν τα λεφτά τους, θέλω να έχω έντονες αλλά ανούσιες σεξουαλικές σχέσεις με πανέμορφες αλλά ψυχικά τραυματισμένες ανασφαλείς γυναίκες και επίσης θέλω κάθε 2 μήνες 3 μήνες άδεια.
- Θέλω τη μπύρα μου κρύα και τη γυναίκα μου καυτή. 
- Θέλω 3000 πρώτο μισθό, πλήρη ιδιωτική ασφάλεια, έξοδα κίνησης, σπιτιού, χαρτζηλίκι για έκτακτα έξοδα (ξύδια,πουτάνες,ναρκωτικά), καθώς και πίπες στο λαντς μπρέϊκ από συνάδελφο της επιλογής μου.
-Θέλω να κάνετε όλοι μαζί προσευχή ακριβώς την ώρα που θα μπαίνω στο γραφείο, καίγοντας ακριβώς 23 γραμμάρια λιβανιού πρώτης ποιότητας και έχοντας αναμμένα 109 κεριά τα οποία θα ισαπέχουν μεταξύ τους.
-Βασικά να απαγορευτούν οι μπότες ούγκ, το υποχρεωτικό στρινγκ με χαμηλοκάβαλο στις συναδέλφους της επιλογής μου, καθώς και η κήρυξη μιας Παρασκευής του μήνα σε ροκ φράϊντει όπου θα μαζευόμαστε θα παίρνουμε ναρκωτικά, θα ακούμε Χέντριξ και θα κάνω σεξ πάλι με τις συναδέλφους της επιλογής μου. Μία μία ή μαζί, ανάλογα τα κέφια.

Monday, March 04, 2013

O Κhal ο Drogo ως σεξουαλικό πρότυπο και η ιστορική σημασία του σάπωνος

Κυρίες μου.
Ξέρετε πόσο σας αγαπώ.
Πόσο σας σέβομαι.
Πόσο σας εκτιμώ.
Και πόσο παίρνω ακέραιο αριθμό μεταξύ 2 και 4 για αυτά μου τα προσόντα. Από σας.
Ναι.
Παρ'όλα αυτά δεν το βάνω κάτω και συνεχίζω να είμαι αυτός που είμαι. 
Σήμερα θα ασχοληθώ λοιπόν με μια από τις κλασσικές ομαδικές σας φαντασιώσεις που τροφοδοτούνται από τις τέλειες εικόνες που προβάλλονται ως πρότυπα σε γυαλιστερά περιοδικά,ταινίες, σειρές και τα λοιπά.
Αφορμή για το παραλήρημα που θα ακολουθήσει και την κυνική αποδόμηση που θα επιχειρηθεί, είναι μια συζήτηση που είχα στο twitter με την συμπαθεστάτη τουιτερού Κατερίνα Μετοφελό, περί του αντρικού ογκόλιθου που ονομάζεται (λάθος, ονομαζόταν, να ναι λαφριά η στάχτη του) Khal Drogo.
Για να μην πολυλογώ και για όσους και όσες πιθανώς δεν έχετε ιδέα, σε μια σειρά λοιπόν ο Khal ειν τούτος : 
O Khal o Drogo ο ίδιος
Φυσικά δε θα το παίξω "σιγά τον άντρα", "και τι έγινε" κλπ κλπ κλπ. Ο τύπος είναι άντρακλας, ωραίος,γυμνασμένος, σέξι και από όλα. 
Θα μου πει κάποια κακεντρεχής ενδεχομένως "καλά, δεν αισθάνεσαι ανασφάλεια με αυτόν τον τύπο;"
Κατ'αρχήν όχι γιατί δεν υπάρχει. Κατά δεύτερον, πάλι όχι γιατί αυτό που "πουλάω" αν θες εγώ, δεν είναι μούσκλα,τατουάζ και σφαγή,οπότε χέστηκα αν τα χει οποιοσδήποτε δίπλα μου καλύτερα από μένα. (Και για να μην πείτε καμιά μαλακία, φυσικά και έχω και εγώ τις ανασφάλειές μου.)
Και καταλαβαίνω απόλυτα τους ρομαντικούς υγρούς μηκυθμούς που βγάζουν όσες τον βλέπουν στο Game of Thrones. Εννοείται. Είναι το πρότυπο του άγριου,πρωτόγονου,βαρβάτου άντρα που θα σε πιάσει από το μαλλί, θα σε βιάσει, θα σε υποτάξει και θα σε πετάξει στα βράχια, αφού σε έχει ικανοποιήσει με ν διαστροφικούς τρόπους. Πάσο. Καταλαβαίνω.
Εγώ όμως είμαι μάστερ της αποδόμησης και της προσγείωσης, όσο και αν διαβάζω φάντασι/χορορ/σαιφαι κλπ από 10 χρονών.

Να πούμε λοιπόν μερικά πράγματα για ΑΥΤΟΝ τον άντρα και το πώς θα τον αντιμετωπίζατε αν σας έσκαγε μύτη. Δε μιλώ για τον ηθοποιό, μιλώ για το χαρακτήρα, να ξηγιόμεθα.
Αυτά που θα πω φυσικά πιάνουν και το ρομαντικό πρότυπο του μεσαιωνικού ιππότη με το άλογο και την πανοπλία, πράγματα που ακούς και τώρα δηλαδή μερικές φορές. Αυτός εδώ δεν είναι τίποτα άλλο από την παραλλαγή του προτύπου αυτού, για αυτές που "γουστάρουν τα κωλόπαιδα" (θα μπορούσα να ξεκινήσω τώρα διάφορα αλλά όχι, ψυχραιμία).
Βασικά στοιχεία της κουλτούρας του τύπου είναι η νομαδική ζωή σε τουνδροειδές/ερημικό τοπίο, πάνω σε ένα άλογο, ο βιασμός και η σφαγή και τέλος, ο φόβος για το νερό.
Το οποίο σημαίνει (αν δε σε τρομάζει ήδη ο βιασμός δηλαδή) οτι δεν πλένονται. Ποτέ. Δηλαδή ο τύπος πες είναι 25 χρονών, τελευταία φορά που έκανε μπάνιο ήταν μια φορά που γλύστρησε και έπεσε σε μια νερολακούβα,όταν ήταν 6.
Αυτός ο άντρακλας λοιπόν, έχει να πλυθεί 25 χρόνια. Έξτρα μπόνους, τόσα χρόνια έχει να πλύνει και τα δόντια του, όχι μόνο τα μαλλιά του, τις μασχάλες του και τα τσιμπιρδόνια του.
Μια πρώτη λύση για το πως θα έπρεπε να τον πλησιάσετε είναι αυτή


αλλά όλοι μας καταλαβαίνουμε ότι αυτό δεν αρκεί, μια και η πλούσια κόμη του θα βρίθει φθειρών, σκόνης,γλίτσας και ενδεχομένως μικρών τρωκτικών, οπότε ένα πιο ολοκληρωμένο ανσαμπλ για μια βραδινή έξοδο με το αλάνι θα ήταν κάτι τέτοιο:

Ξέρω. Τα λέω γιατί ζηλεύω, γιατί αισθάνομαι ανεπαρκής, γιατί δε μπορώ να φτάσω αυτό το ιδανικό πρότυπο του άντρα του πολλά βαρύ, του πρόστυχου,του σατράπη, του "έλα να σε βάλω κάτω μωρή και μη λες πολλά". ΟΚ, τι να σου πω, μπορεί και να χεις δίκιο.
Τον κατανοώ ως υλικό φαντασίωσης βέβαια και μάλιστα ασφαλέστατης φαντασίωσης. Γιατί στην πραγματικότητα, ένα τέτοιο βρωμερό κτήνος θα σας έκανε να κάνετε τσισάκια και να αρχίσετε να ουρλιάζετε σε συχνότητες που θα κούφαιναν νυχτερίδες όταν θα σας έπιανε στα -25 χρόνια άπλυτα- χέρια του - αν δεν είχατε πάθει οβερντοουζ στα gag reflexes σας από τη σάπια μπόχα του.

Τουλάχιστον εμάς οι φαντασιώσεις μας συμπεριλαμβάνουν καλοπλυμένες και περιποιημένες γυναίκες. Ναι και όταν είναι επικίνδυνες κλπ. (Η Felurian π.χ ή Η Μπελούτσι στην Αδελφότητα των Λύκων)
Πλυμένη ρε. Από την κορφή μέχρι τα νύχια. Μοσχομυριστή


Ο κίνδυνος είναι βασικό στοιχείο φαντασιώσεων. Το ξέρω. Αλλά είπαμε. Αυτός δεν είναι ο τύπος που απλά θα σε υποτάξει στο σεξ και θα σε κάνει να βελάξεις την πέμπτη συμφωνία. Είναι ο τύπος που θα σε βιάσει 16 φορές παρα φύσει και μετά αν δεν αντέχεις να κάνεις 400 χιλιόμετρα καβάλα στο άλογο, θα σε πετάξει σε κανα γκρεμό. Και βρωμάει σαν κολιός που έμεινε Αύγουστο μια βδομάδα έξω.
Εσείς με τα36 σαπουνάκια σας στο μπάνιο, τις ωραίες κρέμες σας, τα αρωματικά άλατα κλπ, πως θα τον κάνατε ζάφτι ρε; ε;

Τελειώνοντας, το ζουμερό ιστορικό ινφορμέϊσιο της ημέρας, μια και οι Dothraki έχουν αρκετά στοιχεία από  τους Τατάρους.
Ναι απο κει βγήκε η γνωστή μπριζόλα Ταρταρ (το έξτρα "ρ" δεν ξέρω πως μπήκε παιδιά,συγγνώμη.Μπορεί να κάνω λάθος και στο όνομα της φυλής).
Update: Όχι δε βγήκε από κει όπως με πληροφορούν, έκανα λάθος.
Αυτοί λοιπόν ήταν σαν τους Dothraki, άπλυτοι βάρβαροι ντουβάρια νομάδες που περνούσαν τη ζωή τους πάνω στα άλογα. Επειδή δεν είχαν αναπτύξει πολιτισμό επιπέδου "να μαγειρέψουμε και τίποτα", βάζαν τη μπριζόλα ανάμεσα στα πόδια και τη σέλα στο άλογο και όποτε θέλαν μασαμπούκωναν. Η μπριζόλα "ψηνόταν" λοιπόν ανάμεσα στα πόδια τους. Δε λέω λεπτομέρειες γιατί θέλω να ξαναφάω, αλλά καταλαβαίνετε. Να, τέτοιον γουστάρετε. Συγχαρητήρια. 

Την καλησπέρα μου ε.
Και τώρα, χώστε μου 





Wednesday, February 27, 2013

Άνγκερ Μανατζμεντ

Οι καιροί είναι χαλεποί και δύσκολοι για πρίγκηπες. Ακόμα πιο δύσκολοι για μας που δεν είμαστε  πρίγκηπες, ούτε καν nobility μη γαμήσω τίποτα.
Είναι φάσεις που σκάνε όλα μαζεμένα και πρέπει να κάτσεις κάτω να κάνεις μια εκτίμηση της κατάστασης. Όχι για να γλυτώσεις τις σφαλιάρες που έρχονται με άγριες διαθέσεις προς τη γενικότερη κατεύθυνση της αφεντομουτσουνάρας σου. Οι άντροι δεν δειλιάζουν μπροστά στις αναπόφευκτες σφαλιάρες. (τι είπα πάλι ο Κόναν).
Απλά για να τις βάλεις σε σειρά. Να τις τρως μεν, αλλά οργανωμένα ώστε να μην αισθάνεσαι ότι σε δέρνουν ταυτόχρονα 10 άτομα.
Τώρα θα μου πεις, "σιγά ρε φιλαράκι τι ανάγκη έχεις, μια χαρά είσαι". (για αυτούς που με ξέρουν λέω τώρα, εσύ ο χ,ψ,ζ τυχάρπαστος αναγνώσθας που να ξέρεις μαναμ,και γιατί να ξέρεις και τι σε ενδιαφέρει στο κάτω κάτω)
Να αυτά δε μπορώ, κατάλαβες; Ναι ρε έχουμε και μεις "ανάγκη" καμιά φορά.
Ναι μην ανησυχείτε, δεν έβγαλα όγκο σα μπάλα του μπέιζμπολ στον εγκέφαλο, ούτε έγινε κάτι τρομερό και φοβερό και αξεπέραστο, ούτε με απέλυσαν, ούτε τίποτα απολύτως φρικαλέο.
Απλά με έχει πιάσει μια τεράστια αίσθηση "μπούχτισα", τρέχουν παράλληλα διάφορα πράγματα και θέλω λίγο αέρα.


Φυσικά ακόμα και όταν τρώμε τις χαστουκάρες μας, μικρές ή μεγάλες, ποτέ δε χάνουμε το χιούμορ μας (έστω,μπορεί να κάνουμε μια μικρή παύση στην οποία το χιούμορ μας γίνεται κάπως πιο αιχμηρό και προσβλητικό, στρέφεται κυρίως προς τα μούτρα μας και σε κόσμο που μας σπάει τα νεύρα).
Το τελευταίο δίμηνο έχω εκτοξεύσει μερικές πολύ ωραίες ατάκες που βρήκαν μπουλζαϊ σε μούτρα απάλευτων διαφόρων ποιοτήτων. Δε θυμάμαι τώρα πολλά αλλά θυμάμαι πάντα με χαρά και νοσταλγία τις φάτσες των ανθρώπων που κάνουν μαλακία, τους "κοπανάς" και μετά σε κοιτάνε σα χαζοί για να καταλάβουν αν έκανες πλάκα ή όχι (και μερικές φορές την ίδια την ατάκα) και αν εννοείς το υποννοούμενο ότι είναι ηλίθιοι ( μιλάμε για τεράστιο Q.E.D εδώ πέρα).

Nαι δε σε βοηθάνε να ηρεμήσεις, βάλλεσαι από παντού. Τι να πεις στην ερώτηση "τί είναι αυτό;", όταν το "αυτό" είναι μια σοκολάτα υγείας Παυλίδη; ΤΙ ΝΑ ΝΑΙ ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ, ΚΡΕΜΑ ΓΙΑ ΑΙΜΟΡΡΟΙΔΕΣ.
Άσε έχω πολλά τέτοια, άμα τα πω όλα ξανά, θα αρχίσω να κοπανάω το γραφείο. Με το κεφάλι μου.

Επίσης το ίδιο αλύπητα χτυπάει και ο δηλητηριώδης κυνισμός σε σημείο αγένειας όταν το απαιτούν οι περιστάσεις. Αλλά ήμουν πάντα της άποψης ότι αν είναι να είσαι κτήνος,καλύτερα να είσαι κτήνος που βρυχάται και σου δείχνει δόντια,νύχια και διαθέσεις παρά φίδι κολοβό,σερνάμενο στις λάσπες.
Έτσι την πάτησε κορασίς πριν λίγο καιρό που δεν άκουσε το "φύγε". Ήθελε να νταντέψει το πληγωμένο το ζώο. Και ξανάπα "φύγε" - μαζί με άλλες λιγότερο δημοσιοποιήσιμες λεπτομέρειες όπου ανέλυα το γιατί και πως έπρεπε να φύγει. Ε το φαγε το κεφάλι της. Έφυγα εγώ.



Δυστυχώς ή ευτυχώς- όλη αυτή η συμπεριφορά  κρύβει θυμό και διάθεση για ξέσπασμα κάπου. Και όταν βράζεις ενίοτε χύνεται και καίγεται και κόσμος που δε φταίει καθόλου, οπότε προσπαθείς να αποφύγεις όσο περισσότερο γίνεται τις παράπλευρες απώλειες. Ευτυχώς, τεράστια άσκηση ζεν σε φάσεις που θες να καρυδώσεις κόσμο είναι όταν σε τσαντίζουν οι γονείς, οπότε πιάνεις τον εγκέφαλό σου από το λαιμό και του ουρλιάζεις "ΜΗΝ ΠΕΙΣ ΤΙΠΟΤΑ ΡΕ ΣΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ, ΜΗ ΤΗΣ ΘΥΜΩΣΕΙΣ,ΔΕΝ ΕΚΑΝΕ ΜΑΛΑΚΙΑ", ανακατευθύνοντας έτσι το θυμό σε κάποιον που μπορεί να τον αντέξει.
Για να σου πω παράδειγμα εφαρμογής της διαδικασίας:
Προχτές είχα βγάλει από το πρωί να ξεπαγώσουν δύο τρυφερότατες χοιρινές και όλη τη μέρα στο γραφείο λιγουρευόμουν ότι γυρνάω, τις πετάω στην ψηστιέρα με διάφορα καλούδια, φτιάχνω και ένα ρυζάκι με λαχανικά και τις τσακάω. Ναι αλλά το μεσημέρι πέρασε η μάνα μου από το σπίτι. Θεώρησε καλή ιδέα να μου τις ψήσει τις μπριζόλες να είναι έτοιμες, μη γυρίσει ο κανακάρης της και περιμένει 20 ολόκληρα λεπτά να γίνουν (να βλέπεις,ήδη αρχίζω και τα παίρνω). Οπότε γύρισα εγώ κατά τις 6 σπίτι και βρήκα δύο μπριζόλες που είχαν ψηθεί από τις 3, με έξτρα μπόνους παγωμένες παπαριασμένες τηγανιτές πατάτες. Το πόσα εγκεφαλικά έπαθα, δε μπορώ να σου πω. (Είδες ο θυμός που περιμένει να βγει με το παραμικρό;). Ευτυχώς έκανα τη μικρή άσκηση ζεν παραπάνω και απλά την πήρα τηλέφωνο και της είπα μελιστάλαχτα (όχι,όντως μελιστάλαχτα) άλλη φορά να αφήνει τις μπριζολίτσες μου ήσυχες και ευχαριστώ που μου τις έκανε αλλά όχι. Μετά έκλεισα το τηλέφωνο, έδωσα τις μπριζόλες στο σκύλο, έμεινα νηστικός από την τσαντίλα μου και σκότωσα κάτι δαίμονες στο Skyrim για να χαλαρώσω. Δεν χαλάρωσα.


Είμαι σε φάση μην πλησιάζετε.
Προσοχή, δαγκώνω.




Thursday, February 14, 2013

Απουσία

Δεν έχω έμπνευση να γράψω τώρα τελευταία.
Το χω ρίξει στη φωτογραφία και το ίνσταγκραμ.

Το τελευταίο μου έργο.


Έχω μέλλον ως καλλιτέχνης, το βλέπω.

Thursday, January 17, 2013

Χωροχρονικοί φίλοι

Θα γίνω πολύ κλισεδιάρης σήμερα και ενδεχομένως εμετικά συναισθηματικός αλλά
 α.αν δε γουστάρς, άλλαξε κανάλι
β.βλέπε( γ) και
 γ.βλέπε (α)

Υπάρχουν καταστάσεις που σε ρίχνουν ενίοτε, ακόμα και αν είσαι από τη φύση σου ένας αισιόδοξος ψιλονάρκισσος εγωΐσταρος που συνήθως δεν τον ακουμπάνε και πολλά, όπως εγώ.
Και σε μια τέτοια καταστασούλα έχουμε πέσει από τις παραμονές των χριστουγέννων μια και έτυχε αναπάντεχη πόρτα/κεραμίδα πάνω που τα πράγματα φαινόντουσαν να πηγαίνουν υπεργαμάτα.

Σε αυτές τις καταστάσεις λοιπόν, οι φίλοι παίζουν τεράστιο ρόλο. Είτε είναι κοντά, είτε μακριά, μερικές φορές είτε είναι φίλοι από παλιά, είτε ημιάγνωστοι που μιλάς μόνο μέσα από το μηχάνημα του σατανά που λέγεται γκομπιούτερες.
Γιατί όταν σε βλέπουν ψιλοπατωματιασμένο, με το κενό βλέμμα του ροφού που χαζεύει τα φύκια να κουνιούνται, ενώ πίσω από τα μάτια σου φαίνονται να προβάλλονται εικόνες όπως τσεκούρια,σιδερένιες κρεμάλες,υπερμεγέθη περίστροφα,μπουκάλια με μπέρμπον-τουμποφλό,τσιγάρα,αντικαταθλιπτικά υπόθετα,λιποθυμίες σε πεζοδρόμια και παρακμή,τρέχουν αμέσως να σε μαζέψουν.
Εκεί λοιπόν ξεχωρίζει η ήρα από το στάρι. Βλέπεις ποιος νοιάζεται και ποιος είναι απλά ένας παραφουσκωμένος φαφλατάς. Και εκπλήσσεσαι,γιατί σκάνε από το πουθενά άνθρωποι που νοιάζονται και ασχολούνται και σου μιλάνε ΠΟΛΥ και σε ρωτάνε και σε ξαναρωτάνε και σου ξαναμιλάνε κλπ κλπ κλπ.
Όλοι μας κάποτε χρειαζόμαστε στήριξη.Λίγη βοήθεια. Μια καλή κουβέντα, έναν άνθρωπο να μας δείξει λίγη στοργή, όταν τα πράγματα δείχνουν να μαυρίζουν απότομα. Μηδενός εξαιρουμένου.Όλοι μας κάποτε αισθανόμαστε σαν πληγωμένα ζώα, κλεινόμαστε σε μια γωνιά και γρυλλίζουμε απειλητικά σε όποιον πάει να πλησιάσει. Και εκεί σκάνε τα φιλαράκια (επαναλαμβάνω, real life ή digital life, ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ) και σου φέρνουν γάζες,αντισηπτικά,αντιβιωτικά, ουϊσκι και τσιγάρα και κάθονται να σε ακούσουν, να σου μιλήσουν,να σου κατεβάσουν και δυό καντήλια για τις μαλακίες που λες και να σε πάρουν από το χέρι ή από το μαλλί να σε τραβήξουν από τη σπηλιά.
Και όταν αρχίζει σιγά σιγά να ξεκαθαρίζει η ομίχλη, βλέπεις ότι λίγα πράγματα είναι πιο σημαντικά από το να καταλαβαίνεις ότι έχεις γύρω σου άτομα τα οποία σε νοιάζονται ακόμα και όταν είσαι τυλιγμένος σε μια μαύρη καταχνιά από πίκρα, όταν δεν είσαι καλή παρέα, όταν τα μούτρα σου σκουπίζουν πατώματα και όταν μισείς το σύμπαν.
Οπότε αισθάνομαι υποχρεωμένος να ευχαριστήσω αυτά τα φωτεινά παραδείγματα ανθρώπων που άλλοι για πρώτη φορά, άλλοι για χιλιοστή γιατί με ξέρουν δεκαετία και βάλε, κάθονται και ασχολούνται μαζί μου όποτε με πιάνουν οι δαίμονές μου.Και τους ξορκίζουν.
Οι δύο κουμπάροι μου, ο ένας με τις βόλτες και τις ολονυχτίες σπίτι του, ο άλλος με τις σουρρεαλιστικές του ατάκες τηλεφωνικώς (όπως "εμπρός για νέους χωρίζοντες"), το συμμαθητή μου το Νίκο που αν και δε βρισκόμαστε συχνά, το βράδυ των Χριστουγέννων άκουγε τη μίρλα μου αντί να διασκεδάζει, τον Τζι και την Αντζού, το Λαλάκη και την Έουη,την πρώην πρώην μου που με άκουγε να μιρλιάζω και να γκρινιάζω για τη νυν πρώην και κάθεται και μου κάνει ψυχοθεραπεία (ρε πούστη μου,δεν υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι, Σουηδία γίναμε), την Κωνσταντίνα, την Έμμυ, το Ντίνο,τον πατερούλη Άδη,την Εύφη που μόνο χαστούκια που δε μου χει ρίξει,τη Στέλλα για τις κοκακόλες στο Μοναστηράκι και τις ατελείωτες κουβέντες live και ψηφιακώς...Ο Μανώλης στο Λονδίνο με τις μαντινάδες, τον Ψαραντώνη και τις τραγουδάρες κάτι βράδια.Το Ντάφυ που με φιλοξένησε και 5 μέρες και λιώσαμε μαζί λέγοντας ιστορίες (και όπου κατάλαβα τη διαφορά τάξεως μεγέθους σε ζόρια),τη Χριστινούλα για τις τεκίλες στη Λέοντος Σοφού και την τεράστια pick-me-up μεθυσμένη κουβεντάρα.
Επίσης συγγνώμη στην ξανθομαλλούσα(κούκλααααα) κοπελιά στη Θεσσαλονίκη που βγήκαμε για ένα ρημαδοκαφέ και της ζάλισα τον έρωτα :p (οκ ήμουν στην 8η μπύρα εκείνη την ώρα, είχε αρχίσει και με έπιανε) - θα επανορθώσω στον επόμενο καφέ όπου θα έχω επανακτήσει την κλασσική κεφάτη ντανταϊστική μου φάτσα.
Μερικούς είχα να τους δω χρόνια και θα ΞΑΝΑΚΑΝΩ να τους δω χρόνια ίσως. Αλλά οι άνθρωποι που σε εκτιμούν και σε σέβονται και που με τη σειρά σου τους εκτιμάς και τους σέβεσαι και τους αγαπάς, δεν απομακρύνονται ποτέ όσο μακριά και αν είναι στο χώρο και το χρόνο.
Ευχαριστώ. Νεφρό να μου ζητήσετε, θα σκοτώσω άνθρωπο για να σας το δώσω :p

Y.Γ: Αισθάνομαι πολύ καλύτερα. Είμαι στη φάση του θυμού και του εγωϊσμού. Επανέρχομαι δριμύτερος.