Tuesday, July 22, 2014

Διώχτε την πλέμπα από τη Μύκονο

Σάλο προκάλεσε στο ελληνικό ιντερνέτς το εξής αρθρίδιο που εδημοσιεύθη και ακολούθως καρατομήθη από το γνωστό σάιτ του πρώτου αγκώνα.
Σε αυτό το άρθρο που εμένα μου κάνει για τεράστια τρολλιά, αλλά το αντιπαρέρχομαι προς το παρόν, μια πωλήτρια από το νησί των ανέμωνε, γκρινιάζει που έχει σκάσει όλη η μπασκλασαρία και δεν ψωνίζει διαμαντένιες κυλότες Ζιβανσί από το μαγαζί που δουλεύει, όπως κάνουν οι κλασσικοί σελέμπριτι θαμώνες του νησιού.
Λάβρη είναι επίσης εναντίον του κόσμου με παιδάκια που μπαίνουν στο μαγαζί που εργάζεται 15ωρα, με χέρια λερωμένα από σουβλάκια και πιτόγυρα και λαδώνουν τους καθρέφτες, τα αυγά φαμπερζέ και τις λάμπες λαλίκ οι καρμπόγυφτες και είναι και αγενείς.
Άσε που έχουν σκάσει από ταξιτζήδες μέχρι κομμώτριες και χαλάνε τη ζαχαρένια των μαστροπών και των βιζιτούδων που σκάνε στο νησί για να βγάλουν τις χειμωνιάτικες κόκες τους από τους γκλαμουροσκαφάτους λεβεντοζλαμπλουτους που μετά θα ποστάρουν τα βίντεο "πίπα-κώλο-εμπλοκή" με τη γνωστή μοντέλα στο γιουπορν και θα γελάνε με τα φιλαράκια τους.

Αγαπητή πωλήτρια,
Όχι λάθος.
Απευθύνομαι ευθέως στην Αυτής Μυζηθρότητά (το "αυτού" διορθώθηκε από τον grammar nazi που γράφει το εξαιρετικό bluedot.gr) σας και συγχωρείστε μου το θάρρος δηλαδή, μια και δεν είμαι ούτε ο Πετράν ούτε καν ο Sakis, για να μπορώ να σηκώνω τους μπιρμπιλωτούς οφθαλμούς μου και να κοιτώ την απαστράπτουσα απεραντοσύνη της μνημειώδους εγκεφαλικής κενότητάς σας.
Καταννοώ το άλγος το οποίο με ηρωική αυταπάρνηση κουβαλάτε σα σταυρό μαρμάρινο με σβαρόφσκι και πλατίνα, στον προσωπικό σας Γολγοθά. Δεν είναι δυνατόν στο πεφιλημένο μας νησί των ανέμων, που κάποτε έρρεε ποτάμια η Μοε και κάπνιζαν σα φουγάρα τα Μοντεκρίστο, τώρα να τρώει βρωμερά κωλοσούβλακα ο Μπάμπης ο Κάγκουρας ο γκαραζιέρης από το Περιστέρι με αυτή την τελευταία τη γκόμενά του, την τραγουδιάρα από το καφεμπαρμεζεδοπωλείο "Τα ντερβισόπαιδα" στην Πέτρου Ράλλη. Δεν είναι δυνατόν -πραγματικά αυτή τη φορά- να είναι έξω στις 2 το βράδυ γονείς με καροτσάκια παιδικά, ενώ κοιμούνται από τις 12 στα ξενοδοχεία τους, όπως πολύ σωστά αναφέρετε.
Φρικωδώς διαπιστώνω και εγώ ότι εκεί που φύτρωνε φλισκούνι και άγρια μέντα και έβγαζε η γης το πρώτο της κυκλάμινο, oh wait..αυτό είναι για αλλού..
Εκεί λοιπόν που κάποτε μεθυσμένες τουρίστριες και εγχώριες "μοντέλες" χόρευαν ημίγυμνες και έβαζαν στον κώλο τους μπουκάλια για να χειροκροτάνε οι πειναλέοι από κάτω και να τραβάνε βίντιου με τα αϊφον τους, τώρα σκάνε οικογένειες που έχουν το θράσος να μην βάζουν ούτε μια σαμπάνια στο κωλί τους και χαλάει η πιάτσα μανδαμ. Καταλαβαίνω και είμαι έτοιμος να διαρρήξω τα ιμάτιά μου, μόνο που δεν τα διαρρηγνύω γιατί δεν είναι καιρός για ψώνια, έχουμε και άλλα έξοδα.
Φευ! Άλλαξαν οι εποχές. "Χρεωκόπησε" ο Πετράν -τουλάχιστον όσον αφορά τους μισθούς των υπαλλήλων του-, ο Λαζό με το Sakis (ναι είναι ΤΟ Sakis) δεν κάνουν πάρτυ με λουκουμόσκονη σε κότερα και τη θέση τους την πήραν γερμανοί φασίστες με σανδάλι και κάλτσα μέχρι το μήλο του Αδάμ που πίνουν βρωμομπύρες και έρχονται και σου τσιρίζουν οτι τους χρωστάς.
Και όχι τίποτα άλλο, μέχρι και Ινδοί έρχονται αν είναι ποτέ δυναμόν. Βέβαια για να έρθει ο Ινδός 15 μέρες στη Μύκονο, αγαπητή μου πωρδήτρια, είναι φραγκάτος και όχι πωλήτρια από το Μπύθουλα, αλλά μέχρι εκεί φτάνεις, τι να σου κάνω και εγώ, δε γίνεται να στα κάνουμε όλα ταλληράκια.
Καταλαβαίνω το μαγαζί βαράει μύγες γιατί πάνε οι περίοδοι των παχιών αγελάδων και μια και οι Ινδοί δεν τρώνε και αγελάδα, δεν είναι ούτε καν περίοδος ισχνών αγελάδων. Μας κλέψαν και τις αγελάδες αλλά μας αφήσαν μπόλικο χρυσοπασπαλισμένο σανό να συνεχίσουμε να μυρηκάζουμε και να αναπολούμε τις εποχές που περιμέναμε να πέσει λίγη γκλαμουρόσκονη από τα μεταξωτά σώβρακα των ζάμπλουτων, να αισθανθούμε και μεις λίγο αρχοντιλίκι, οι πωλήτριες που την είδαμε Γαλαξιάρχες επειδή πουλούσαμε λουμπουτέν σε μαγαζί με ακριβούς καθρέφτες στη Χώρα.
Και το βράδυ; αχ το βράδυ, που κάποτε ξενυχτούσαμε μαζί με τους συναδέλφους στο Cavo Αποτέτοιο και δίπλα μας, να εκεί σε απόσταση αναπνοής, έχυνε (σκάσε πρόστυχη) σαμπάνιες στα βυζγιά της γκόμενάς του ο Φίφτι ο Σεντ, τώρα σκάνε βλαχομπαρόκ φτηνοτουρίστες που ψάχνουν φιφτι σεντς για να συμπληρώσουν να πιουν μια πράσινη δια του πέντε. Για αυτό και πλέον αρνούνται να έρθουν και οι μεγάλοι ντιτζέι να παίξουν και έρχεται μόνο -αλί και τρισαλί- ο Dj Thanasakis από τις Κουκουβάουνες.
Αίσχος αγαπητή μου πωλήτρια, συγγώνημ(= το "συγγνώμην" ανακούρκουδα,λόγω λυγμού αισχύνης) αίσχος Αυτής(κοίτα να δεις πόσο άσχημο ακούγεται, αλλά είναι σωστό) Κομπλεξικότης μας, αίσχος. Δεν δουλεύετε στη Μύκονο ως πωλήτρια για να βλέπετε και το καλοκαίρι τους γείτονές σας από την Ανάκασα να σουλατσάρουν έκθαμβοι στη βλαχικότητά τους μέσα στα πλακόστρωτα της Μυκόνου. Θα πρεπε να τους κόβετε στο λιμάνι. Να υπάρχει ένα φεις κοντρολ στα πλοία που έρχονται.
ΌΧΙ! Λάθος! Για να έρχεται ο άλλος με πλοίο σημαίνει ότι είναι καγκουροφτήνιουλας πειναλέων. Να απαγορευτούν τα πλοία της γραμμής. Να δέχεστε μόνο λήαρ τζετ. Και κότερα. Άνω των 30 μέτρων. Γιατί ένα ρημαδοϊστιοπλοϊκό δεκάμετρο το χει πλέον μέχρι και ο Νάσος ο περιπτεράς που μένει απέναντι από τη μάνα σου και ε, έλεος πχια.
Να ανακηρυχτεί το αγαπημένο μας νησί, "Pleb free zone" και να απαγορεύεται η είσοδος σε οποιονδήποτε έχει εισόδημα κάτω από 100 χήνες το χρόνο. Τι 100; 500. Γιατι οι 100ρηδες είναι στανταράκι και νεόπλουτοι και όλοι ξέρουμε τι κάγκουρες είναι αυτοί που βγάλαν λεφτά πρόσφατα.

FREE MYKONOS .
Ένα όραμα, μια ιδέα, μια πονεμένη ιαχή να βγει από τα ταλαιπωρημένα πλαστικά στήθια όλων των ξανθών σαντρέ ν15 που πέρασαν από τα χεράκια του Τρύφωνα του Σαμαρά πριν έρθουν, όλοι ενωμένοι για να φύγει η μάστιγα της φτήνιας από το πλατινένιο νησί του Αιγαίου μας. Μια κραυγή δυνατή, παλλόμενη, στεντόρεια, να ξεπλύνει τους σταύλους του Αυγεία της κομμώτριας Μάρτζορυ που τόλμησε να πατήσει τις πλατφόρμες τις στα καθαγιασμένα χώματα της Μυκόνου.
Όλοι μαζί λοιπόν, τουιτεροδιαμαρτυρία διαρκείας με χάσταγκ #freemykonos και #mymykonos, πάντα "sent from my iphone 43124132s" με geotag Ματογιάννια.

Λευτεριά στις λερωμένες από πληβείους κώλους ξαπλώστρες.
Ποτέ πια Πλέμπα στη Μύκονο.

Πέτρο γύρνα ξανά. Μας λείπεις. Αγόραζες και φανταιζί κυλότες για τη γυναίκα σου.
Τώρα δεν αγοράζουν ούτε τη σκόνη από τα ράφια οι μπαστουνόβλαχοι.

Αλλά μην σκύβεις το κεφάλι αγαπημένη μου πωλήτρια.
Πάλι με χρόνους με καιρούς, πάλι Μοέ θα πίνεις.

Y.Γ: Αγαπητή πωλήτρια, θέλω να σου επισημάνω επίσης πως πρέπει να είσαι πιο δεκτική στους ταπεινούς μεροκαματιάρηδες κακοπληρωμένους του 15ωρου που μαζεύουν λεφτάκια 1 χρόνο για να πάνε Μύκονο μπας και κολλήσει πάνω τους λίγη από την περισσευάμενη γκλαμουρόσκονη των διάσημων, γιατί θα πρεπε να σου θυμίζουν πολύ τον εαυτό σου.

Υ.Γ2: Αγαπητή πωλήτρια, μπορεί να μην είσαι καν πωλήτρια, αλλά εγώ έτσι θα σε λέω. Μέχρι εκεί φτάνει η εντύπωση που μου δίνεις.

Υ.Γ3: Αγαπητές πωλήτριες, δεν έχω κανένα πρόβλημα με τον κλάδο σας. Έχω πρόβλημα με τα μέλη του κλάδου σας που νομίζουν ότι επειδή δουλεύουν στον Αρμάνι, ο οίκος είναι δικός τους.

Tuesday, July 15, 2014

Αμετροέλληνας Robustus

Τώρα που σφίξαν οι ζέστες (άσχετο αν αυτή τη συγκεκριμένη στιγμή βρέχει σα να είναι Οκτώβρης στη Σκωτία) το ελληνικό ιντερνέτς έχει πήξει στις πολεμικές ιαχές, πασών των ιδεολογιών, αποχρώσεων, αιτιολογιών και αφορμών. Κάθομαι και διαβάζω πράγματα στο ιντερνέτς και μου φεύγει το τσιγάρο από το στόμα, ο καφές από τα ρουθούνια και η μαγκιά. Ακόμα και αν δεχτώ ότι το 50% από τις παπαριές που διαβάζω ως σχόλια σε διάφορα θέματα είναι τρολλιές, αυτό σημαίνει ότι το υπόλοιπο 50% είναι "ειλικρινή" σχόλια ανθρώπων που αντιδρούν με συγκεκριμένο τρόπο σε διαφόρων ειδών ερεθίσματα και οι οποίοι πραγματικά δε γίνεται να μην πάσχουν από κάτι που μπορεί να αποβεί επικίνδυνο για αυτούς και για τους οικείους τους.
Ψυχίατρος δεν είμαι και οι γνώσεις μου στην ψυχιατρική περιορίζονται σε συγκεκριμένα πράγματα που άπτονται των ερευνητικών μου ενδιαφερόντων, αλλά ψιλιάζομαι πως το Σύνδρομο Οριακής Προσωπικότητας σπέρνει τελευταία, όχι μόνο εδώ αλλά και παγκοσμίως. Απλά εγώ κυρίως δείγμα έχω από εδώ. Από το γνωστό και μη εξαιρεταίο "ταϊμλάϊν".
Αμετροέπεια. Στα πάντα. Οριακά συναισθήματα, οριακές αντιδράσεις. Οριακοί άνθρωποι.
Που μπορεί στη γενικότερη καθημερινότητά τους να βρίσκονται στο κλασσικό "λειτουργικό" σημείο μιας καμπύλης κατανομής, αλλά όταν χαλαρώνουν και αφήνονται ελεύθεροι, πιάνουν με απόγνωση και αυταπάρνηση αγκαλιά τα άκρα της και δε λένε να τα αφήσουν. Τα παραδείγματα άπειρα.
- Το σκηνικό με τη Σοφία Βεργκάρα, (για όσους δεν ξέρουν, κολομβιανή ηθοποιός, ευειδής και καλλίπυγος) που τόλμησε να πει "Vamos Colombia" πριν τον αγώνα της εθνικής της ομάδας με εμάς, οπότε πέσαν από κάτω οι υπερασπιστές της εθνικής μας τιμής και την πέρασαν γενεές 14. Καρκίνοι, κατάρες, απειλές, σεξιστικά σχόλια για το με πόσους κολομβιανούς παίχτες επιδόθηκε σε ακατονόμαστες πράξεις ακολασίας (ζουλεύετε παλικάριαμ;), τα κέρατά τους τα τράγια. Γιατί ως γνωστόν ακόμα και ξένος αν είσαι, απαγορεύεται να υποστηρίζεις την εθνική σου ομάδα σε ένα διεθνές τουρνουά, αν κατεβαίνουμε και εμείς σε αυτό. Καρκίνος! Ψόφος! Θάνατος! Ανωτερότητα. Πολιτισμός. Κουλτούρα. Μετά ως φυσικόν, έσκασε και η αναμενόμενη τρολλιά με το "Σύλλογο Φίλων Κόστα Ρίκα" και εκεί πραγματικά χλώμιαζες ενίοτε απο το τί έγραφαν οι Ιππότες του Παραλληλόγραμου Πληκτρολογίου. Πραγματικά συγκινητική τόση άδολη αγάπη και αγανάκτηση για την Ιερή Εθνική μας ομάδα από τεράστια μερίδα φιλάθλων του ιντερνετ, που πριν μερικά χρόνια οι μισοί μυξόκλαιγαν ότι έχουν βαβά στη μέση για να γλυτώσουν μια σκοπιά και χώναν άλλους κρυφογελώντας οτι τα κατάφεραν. (Όχι, έχω πραγματικό παράδειγμα από αυτό, δεν το λέω τυχαία).
- Μετά έχουμε τις αντιδράσεις σε ψεύτικες ειδήσεις. Η κανονική εξέλιξη ενός τέτοιου φαινομένου θα έπρεπε να είναι η εξής : Ποστάρεται μια είδηση. ΟΚ. Μας αρέσει το "μήνυμα". ΟΚ. Αλλά ανακαλύπτουμε ότι είναι ψεύτικη. ΟΚ. Σταματάμε να ασχολούμαστε, γιατί κάποιος μας ξεγέλασε ποστάρωντας ένα ψέμμα. Οπότε είναι αναξιόπιστος καραγκιόζης και δε βοηθάει τον όποιο "σκοπό" μας. 
ΟΟΟΟΟΟΧΙ. Η πραγματικότητα είναι πιο ηλίθια και από ταινία με αστραφτερούς βρυκόλακες. 
Ποστάρεται μια είδηση. Αυτοί που τους αρέσει αυτό που λέει, την ξεκωλιάζουν στην αναδημοσίευση. Αποκαλύπτεται ότι είναι μούφα. Αντί οι αναδημοσιεύσαντες (πωπω πως τον έχω το γραπτό λόγο ο ερίφης) να πάνε συλλήβδην (σε έσκισα τώρα) να κατακράξουν το συντάκτη, ξεκινάει μια απίστευτη και ασύμμετρη με το γεγονός ιντερνετική επίθεση σε όσους επισημαίνουν ότι η είδηση είναι μούφα, διαστρεβλώνοντας ο,τι ψήγμα λογικής έχει μείνει όρθιο. (Ναι. εμένα μου λες; κολυμπηθρόξυλο δεν έχει μείνει). Κάθονται και υπερασπίζονται με φανατισμό ουαχαμπίτη ιμάμη την προπαγάνδα που τους βολεύει. Γιατί ναι κύριοι και κυρίες, μια ψευδής είδηση που αποσκοπεί σε συναισθηματική και όχι λογική αντίδραση, που βασίζεται σε ψέμματα (εδώ παίζει ο κανόνας "9 μικρές αλήθειες-1 μεγάλο ψέμμα που πρέπει να καταπιείς") είναι ο ορισμός της προπαγάνδας. Και ναι, η προπαγάνδα που σε βολεύει, που ταιριάζει με την κοσμοθεωρία σου, είναι εξίσου κακή με την προπαγάνδα των απέναντι. Και αν μερικοί νομίζετε ότι έστω και "λευκά" ψέμματα ασούμε, που βοηθούν την προπαγάνδα σας, έστω και αν είναι προφανή ψέμματα, κάνουν καλό στο "σκοπό" σας, είστε βαθιά γελασμένοι. Ίσα ίσα, για αυτούς που το παίζετε πιο ψαγμένοι, πιο ιντελλεκτυέλ, πιο μορφωμένοι, πιο πολιτικά πολιτισμένοι/ανώτεροι και πιο ευαισθητοποιημένοι, το να μας κράζετε με καντήλια και ψόφους όταν ανακαλύπτουμε κατασκευασμένες ψευδείς ειδήσεις, δε μας φέρνει πιο κοντά, ίσα ίσα μας αποδεικνύει ότι είστε τα ίδια καθεστωτικά χάλια με τους "άλλους" και μας δημιουργεί αλλεργία σε εσάς. 
Επίσης μια κλασσική παρένθεση: Όταν δημοσιεύεις ρε βλαμμένε κάποια στοιχεία στο ιντερνέτς, πρέπει να καταλάβεις επιτέλους ότι ΔΕΝ είναι η ΔΙΚΗ μου δουλειά να κάτσω να βγάλω τα μάτια μου να τα ανταποδείξω. Είναι η ΔΙΚΗ σου δουλειά να μου παραθέσεις αποδείξεις και στοιχεία/νούμερα. Το βάρος της απόδειξης πέφτει σε αυτόν που καταθέτει έναν ισχυρισμό. Κατάλαβέ το. Α και τσέκαρε καλά τι γράφεις γιατί π.χ 377 γεγονότα χ σε ένα χρόνο, δεν είναι 2 γεγονότα χ τη μέρα. Κλείνει η παρένθεση.
Δημοσιεύει ένας χ παπάρας για παράδειγμα μια ωραία συγκινητική "ειδησάρα" που τσιγκλάει με την τρυφερότητα μαινόμενου σμήνους σφηκών τις ευαισθησίες χ μερίδας πολιτών.  Η είδηση αποδεικνύεται φωτοσοπιά ξερωγώ. Αντί να πάνε να του πετάξουν ιντερνετικά γιαούρτια ξεπέτσωτα, κάθονται και βρίζουν αυτούς που το αναφέρουν γιατί "το μήνυμα έχει σημασία" (όχι η αλήθεια). Όχι ρε φιλαράκι. Η αλήθεια έχει περισσότερη σημασία. Γιατί αυτός που σου λέει συνειδητά ψέμματα τώρα, άσχετα αν σου χαϊδεύει τις αυτουλάρες σου, όταν χρειαστεί και έχει συμφέρον, θα σου πει άλλα ψέμματα που θα χάψεις και δε θα ναι καθόλου προς συμφέρον σου. Αλλά τι λέω, άμα ο άλλος προτιμά να ακούει βολικά ψέμματα παρά οποιαδήποτε είδος αλήθειας.. Και όταν λέω βολικό, δεν εννοώ ψέμμα που μας κάνει "καλό". Εννοώ κάτι που επιβεβαιώνει προϋπάρχουσες θεωρίες, ιδεολογίες, ιδεοληψίες κλπ. Και αντί να κοπανήσεις αυτόν, κοπανάς εμένα που στο επισημαίνω, ως προδότη των ιδανικών και της ιδεολογίας σου γιατί "ε ναι αλλά ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΗΤΑΝ ΑΛΗΘΕΙΑ, ΑΡΑ ΕΙΝΑΙ". Περίπου.

- Τι άλλο, τι άλλο..Α ναι με τα ιατρικά. Εκεί να δεις αμετροέπεια και Σ.Ο.Π. Η μαριχουάνα λέει για παράδειγμα θεραπεύει τον καρκίνο. Θάνατος στη Big Pharma, κάντε 3 ενέσεις με μαριχουάνα να σωθείτε. Η Big Pharma είναι κλασσικά καθήκια και ένοχοι για πολλές μαλακίες. Αλλά αυτό δε σημαίνει πως άμα πάρεις 3 ενέσεις με χασισέλαιο και τις βαρέσεις θα σου φύγει ο καρκίνος. Άλλα πράγματα θα σου φύγουν μια και καλή. Κατά πάσα πιθανότητα η ικανότητα να αναπνέεις. Και όπως ξέρουμε, η αγάπη είναι το παν στη ζωή μας, αλλά το οξυγόνο είναι ακόμα σημαντικότερο. -αλλά δεν είμαι γιατρός, οπότε το λέω με πάσα επιφύλαξη-. Εκει περνάς στο πεδίο του "Ξέρετε αυτό που δημοσιεύετε είναι επικίνδυνο και μπορεί να κάνετε κακό σε απελπισμένο κόσμο που προσπαθεί να αντιμετωπίσει μια πολύ άσχημη ασθένεια και δε βοηθάτε". Όχι. ΣΚΑΣΕ. ΨΟΦΟ. ΚΑΡΚΙΝΟ ΣΕ ΣΕΝΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΣΟΥ ΠΡΑΚΤΟΡΑ ΤΩΝ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΩΝ. (Μακάρι, θα παιρνα και καλά λεφτά σε αντίθεση με τώρα που μου λείπουν 99 ευρώ για να βάλω στην άκρη κατοστάρικο). Και εκεί σκάει ο ametrohellenas robustus, που με γνώσεις χημείας επιπέδου "δε μπορώ να καταλάβω γιατί διαλύεται η ζάχαρη στο νερό", τρομοκρατείται μπρος σε οποιοδήποτε "χημικό" όνομα και ορολογία (α ναι θυμήθηκα άλλο τώρα ΥΔΡΟΛΥΣΗΗΗΗ ΜΠΟΥΥΥΥΥ) και είναι αναντάμ παπαντάμ εναντίον σε ο,τιδήποτε του θυμίζει ότι δεν έχει σχέση με θετικές επιστήμες. Και προσπαθεί να σε πείσει ότι 10 λεπτά στο γκουκλ σερτς σε κάνουν ειδήμονα σε θέματα επιδημιολογίας, ανοσολογίας, παθολογικής ανατομίας και χειρουργικής, έστω και αν δεν έχει ακούσει ποτέ του ούτε καν τι είναι η ομοιόσταση. Αφού το γραψε το έμπιστο site "ηαπόλυτηαλήθειαεδώ.com" που το διαχειρίζεται ένας ταμίας σε σουπερμάρκετ που έχει και ECDL, κάτι θα ξέρει παραπάνω. (Καταλαβαίνεις πόσο διπλό φέισπαλμ είναι η επίκληση στην αυθεντία ανθρώπου που δεν είναι αυθεντία. Κάτι που αποτελεί λογικό σφάλμα ακόμα και για πραγματικές αυθεντίες, όταν πρόκειται για το χασάπη της γειτονιάς, αποτελεί παράσημο αξιοπιστίας. Αν και αν μου πει ο χασάπης της γειτονιάς ότι η προβατίνα στα κάρβουνα προλαμβάνει τον καρκίνο του προστάτη, θα τον πιστέψω * :p ). Μπαϊ δε γουέϊ, ένα εξαιρετικό βιβλίο για τέτοια θέματα είναι το "Κακή επιστήμη" του Ben Goldacre, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος και λύνει πολλές απορίες. Και χώνει σε όλους. Και στους τσαρλατάνους και στη Big Pharma. Γιατί αυτό σημαίνει αμεροληψία. Να χώνεις γκάζια και να προγκάς τον οποιονδήποτε λέει παπάτζες. Τον οποιονδήποτε. Ακούς οπαδέ των βολικών ψεμμάτων; Κράζουμε ΚΑΙ τους δικούς μας.

Και κλείνω με το εξής, αμετροεπή φίλε μου: 
Το ξέρω, οι καιροί είναι δύσκολοι. Και εγώ δυσκολεύομαι. Το ξέρω, κυριαρχεί η απελπισία και όταν συμβαίνει αυτό, είναι πολύ πιο εύκολο και ανώδυνο να παλινδρομήσεις σε πιο ενστικτώδεις τρόπους αντίδρασης, παρά να μαζέψεις τα συναισθήματά σου και να στηριχτείς στη λογική σου. Άσε που το ξέσπασμα που και που χρειάζεται. Αλλά να ξέρεις, αυτοί που σε κοροϊδεύουν "βολικά" σήμερα, αύριο που θα τους θεωρείς αξιόπιστους, θα σε κοροϊδέψουν κατά πάσα πιθανότητα πολύ άβολα. Και τότε πάλι θα μου εύχεσαι καρκίνους σε περίεργα σημεία και ψόφους, αλλά ο μάγκας που σε κορόϊδεψε, τη δουλίτσα του θα την έχει κάνει. Και ίσως πάρει τη σειρά του ο επόμενος βολικός ψεύτης.

* Επ ουδενί δεν κατηγορώ τους ανθρώπους που δε σπούδασαν κάτι. Το να μην έχεις γνώσεις σε έναν επιστημονικό τομέα δεν είναι ούτε ντροπή, ούτε κοινωνικό στίγμα. Ντροπή είναι μη έχοντας γνώσεις να πιστεύεις ότι η άγνοιά σου έχει ίση βαρύτητα με αυτή ενός που έχει φάει τα παντελόνια του να μαθαίνει αυτό που εσύ "έμαθες" σε 10 λεπτά. Επίσης, μαλακίες πιστεύουν δυστυχώς και άνθρωποι με διδακτορικά και 432 πτυχία. Επειδή ποτέ δεν κατάφεραν να καταλάβουν ότι αυτό που σπούδασαν δεν είναι απλά σχεδιάκια πάνω σε ένα χαρτί. Επειδή αντιμετωπίζουν μια θετική επιστήμη σαν ξέχωρη από την "πραγματική ζωή". Τεσπα, μεγάλη κουβέντα αυτό.

Tuesday, June 17, 2014

Το πικρό τσάϊ της ξενιτιάς

Ακολουθεί πληρωμένη διαφήμιση (οκ δεν έχω πάρει φράγκο, αλλά ελπίζω κέρασμα στη Brewdog Pub την επόμενη φορά που θα πάω Λονδίνο).

Η Ασημίδα Κουτσάβλου, εε..χμμ. εε. όχι. (πώς την είπαμε ρε; Α!)..

Η Ασημίδα Κουτσηίδου είναι μια φέρελπις και αψίκορη (μαλάκες σας γάμησα τώρα με το "αψίκορος" ε; τελείως θουκυδιδικό.) νέα συγγραφέας, που έσκασε στο προσκήνιο της παγκόσμιας πολιτιστικής κονίστρας σα στερημένος κόκορας μέσα σε κοτέτσι. Είναι η πρώτη συγγραφέας κάτω των 30, με 40χρονη συγγραφική καριέρα. Είναι ένα φαινόμενο, ένα πραγματικό ρολλεκοστερ που κάνει τους δακρυικούς αδένες των φανατικών αναγνωστριών της να έχουν πολλαπλούς g-spot οργασμούς. Με αξέχαστα αριστουργήματα όπως το "Μάρτης Γδάρτης και κακός κοριτσοκάφτης" και το αλησμόνητο, ανυπέρβλητο και επικό "Μονοπάτι Μονόφθαλμου Μπακάλη" έβαλε ανεξίτηλο στίγμα στη νέα ελληνική - και παγκόσμια, γιατί όχι- λογοτεχνία με την αμίμητη δύναμη της Mont Blanc πένας της (αν και γράφει σε OpenOffice γιατί είναι και εναλλακτικιά).
Το τελευταίο πόνημα της Ασημίδας είναι το περίφημο και στα σπάργανα ακόμα "Το πικρό τσάϊ της ξενιτιάς" το οποίο είναι ένα φιούζιον βιβλίου, τηλεοπτικής σειράς, μεσημεριανάδικου και ονείρωξης του Παπακαλιάτη με Μανούσο Μανουσάκη. Το βροχερό Λονδίνο, το φωτεινό Da Capo, μια ξεφτισμένη τσάντα, μια πιο ξεφτισμένη οικογένεια, ένας αθηναίος ζεν πρεμιέ που από τα σαλώνια καταλήγει στα pubόνια, αναγκασμένος να δουλέψει σαν κανονικός άνθρωπος. Μια μέρα, μια αιωνιότητα, ένας ποταμός και ένας ποταμός από δάκρυα, στιγμές κοφτερές σα μαχαίρι και ματιές αμβλείς σα γυαλισμένο πόμολο. Λόγια, σκέψεις και επιθυμίες, μπλέκονται σε ένα σατανικό γαϊτανάκι το οποίο κανείς δεν ξέρει αν θα δέσει πάνω του τα ανθρώπινα θύματά του ή αν θα τα τινάξει φυγοκεντρικά στους 5 ανέμους των στενών του Λονδίνου.
Πραγματικά ανυπομονούμε Ασημίδα.

Για την Ασημίδα είπαν:

"Ναι την έχω διαβάσει. Είναι εξαιρετική. Μου γάμησε το μυαλό. Αν δεν ήμουν νεκρός, θα γυρνούσα το Μάρτης Γδάρτης, καπάκι μετά το Eyes Wide Shut" - Στάνλεϊ Κιούμπρικ.

"Η Ασημίδα πήρε την παγκόσμια λογοτεχνία, τη γύρισε ανάποδα, την κάθισε σε ένα ντίλντο και κατέγραψε το αποτέλεσμα των οργασμών της με αίμα και δάκρυα σε χαρτί. Συγκλονιστική" - Χαρούκι Μουρακάμι

"Δεν έχω λόγια. Τα παρατάω. Αποσύρω τα βιβλία μου από την κυκλοφορία" - Αλέξανδρος Δουμάς

"Αχ τα έχω διαβάσει ολα κυρία Μίδα μουυυ.Θέλω και εγώ να παίξω στο σήριαλλλ" - Ματινάκι, Νυχού

"Μπράβον Ασημίδαν, τα λλες πολλάν καλλάν" - Ψιλικατζούν

"Η Κουτσηίδου παίρνει από το χέρι τον αναγνώστη και τον οδηγεί σε μια ζεν τρικυμία αισθήσεων που δεν πρόκειται να ξαναζήσει. Είναι τόσο συγκλονιστική, που πρέπει να εφεύρουμε καινούρια λέξη για να το περιγράψουμε. Ίσως "Ασημιδική"." -  Ε.Παπανούτσος

"Ο μόνος τρόπος για να διατηρηθεί υψηλό το φρόνημα των συντρόφων και να πειστούν για τα εκτρώματα της δυτικής αλλοτρίωσης, είναι να διαβάζουν υποχρεωτικά Ασημίδα. Από αύριο θα διδάσκεται υποχρεωτικά σε όλα τα σχολεία και τις ανώτατες σχολές" - Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς Τζουγκασβίλι.

Περισσότερες πληροφορίες στο λινκ εντός κειμένου ή στο Banner δεξά. 

Wednesday, June 11, 2014

Κατάρα και μήνυση στα αντβερτόριαλ

Αντβερτόριαλ: Άρθρο-διαφήμιση, γραμμένο ως άρθρο και ουχί ως διαφήμιση ώστε να πιστέψεις ότι είναι η ειλικρινής προσωπική άποψη του συντάκτη για κάτι. Ξέρεις, το δοκίμασε ο άνθρωπος, το καταφχαριστήθηκε και είπε να μας ενημερώσει πασιχαρής ότι ανακάλυψε ένα νέο γαμάτο πράγμα που το πήρε και του άλλαξε τη ζωή. 
Computer says NO.

Οι δημοσιογράφοι στις κακές μέρες ισχνών αγελάδων που ζούμε, ειδικά οι των ιντερνετικών μέσων ενημέρωσης που είναι και πιο χοτ και τους εμπιστευόσαστε περισσότερο γιατί είναι "εναλλακτικοί", είναι ακόμα περισσότερο κράχτες από τους παλιούς. Ναι, δουλειά τους δεν είναι να δημοσιογραφούν, αλλά να πουλάνε πελάτες στους διαφημιστές. Στεγνά. Χωρίς διαφήμιση, καρβέλι στο τραπέζι δεν παίζει, οπότε κάνουμε ό,τι γουστάρει το αφεντικό. Δηλαδή αυτοί που μας πληρώνουν για να βάζουμε διαφημίσεις. Απλοϊκή ανάλυση αλλά όποιος τη νομίζει ανακριβή ή κακόπιστη, ας κοιτάξει καλύτερα τα περισσότερα άρθρα στα αγαπημένα του site.
Αγαπητοί μου, το ξαναλέω. Δεν είστε δημοσιογράφοι. Είστε πελατοβοσκοί.
Κράχτες.
Ιντερνετογράφος την ώρα του καθήκοντος

Και θα μου πεις τώρα τις γνωστές παπατζοκλαψομουνιές, "και τι σε νοιάζει εσένα, τη δουλειά μου κάνω αξιοπρεπώς, το ψωμάκι μου βγάζω, αμάν πια, κλαψ κλαψ κλαψ κλαψ" κλπ.
Και τώρα κράξιμο σε 2 κατηγορίες "οπίνιον λίντερζ" μην πω τίποτα βαρύ τώρα.

Round 1 : Οι επίσημοι, επαγγελματίες του αντβερτόριαλ.

Μετά τον ημιεπίσημο θάνατο της βλαχομπαροκιάς και την αποκαθήλωση του ποντίφικά της, του Πέτρου ντε, είχαμε δει μια ισχνή ελπίδα ανάνηψης από το παρελθόν στα δικτυακά μέσα. Ελπίζαμε πως οι πρώην κακοπληρωμένοι (ή και απλήρωτοι) υπηρέτες-παλαμακιστές (όχι,κανονικά, στις βραδυνές εκπομπές του μαζευόταν όλοι οι υπάλληλοι για να τον χειροκροτούν) των γκλαμουροπεριοδικών, θα την έβλεπαν και λίγο αλτέρνατιβ και "αντε γαμήσου και συ και ο γρύλλος σου". Φευ! Φρούδες ελπίδες. Σε πείσμα των καιρών συνεχίζουν ακριβώς την ίδια στάση, με ακριβώς την ίδια ψωνίλα και  απεριόριστη λατρεία στη χαζομάρα, την "αφέλεια", τη μούρη, το ίματζ, τα φρουφρου και τα αρώματα. Αμετανόητα προσηλωμένοι στο ίδιο όνειρο που πουλούσαν προ 10ετίας και που τώρα όσο και αν συγκρούεται με την πραγματικότητα, παραμένει η δική τους Χαμένη Magrathea. Γιατί ας πάει και το παλιάμπελο, τι σημασία έχει να μην έχεις να φας, να χρωστάς παντού, αρκεί το ψυγείο σου να είναι Smeg. Τεσπα
Αυτοί που λες, τι να κάνουν τα παιδιά, μέρα μπαίνει μέρα βγαίνει πρέπει να βγει το μεροκάματο. Οπότε γράφουν ας πούμε "προσωπικά" άρθρα με τις "αντικειμενικές" τους απόψεις για ένα προιόν ή για μια πρακτική -που απαιτεί να αγοράσεις προϊόν, μην είστε και μαλάκες- . Η ύπουλη κατάσταση πίσω από ένα αντβερτόριαλ, είναι ότι παρουσιάζεται ως αυθεντική γνώμη ή τουλάχιστον δεν αναφέρεται ρητά ως "και τώρα μια διαφήμιση του Υπέροχου Αποσμητικού Κόλπου που θα κάνει τον Κόλπο σας να μυρίζει Ωκεανό, Κοχύλια και θα βελτιώσει τις ικανότητές σας στη μαγειρική και το τέννις".
Ουόοοχι. Είναι στην πιο ύπουλη φάση. Ως άρθρο-αποψάρα του συντακταρά. Η οποία μερικές φορές είναι και κάπως πως να το πω, υπέρμετρα προτρεπτική προς τον αναγνώστη για να αγοράσει το διαφημιζόμενο προϊόν. ΟΚ, βασικά υποννοεί ότι είσαι και λίγο μαλάκας αν δεν το πάρεις. Όπως εδώ:
Αγόρασσσσεεε, μην είσαι οπισθοδρομικός μπουρτζόβλαχοοςςς
Άκουσε να δεις αγαπητέ συντάξαντα το άρθρο τούτο. Δε θα σε έκραζα αν έγραφες το απλό και λιτό "ντάξει ρε παιδιά, μη ντρεπόμαστε και μεις οι άντρες, δεν είναι κακό μετά τα 35 να βάζουμε και τίποτα στο δέρμα μας, για να μη γίνουμε στα 40 σα σταφίδες Κορίνθου. Να ορίστε και μερικά προϊόντα, δοκιμάστε". Ή κάτι τέτοιο. Ουδέτερο. Που δε προσπαθεί να με προσβάλλει, να με μειώσει και να με κάνει να αγοράσω ενοχικά, είτε για να μη με πουν μπαστουνόβλαχο οι φωστήρες που το έγραψαν, είτε για να μην είμαι ο παρίας μέσα στο  zeitgeist της ιντερνετόσφαιρας. Αλλά φιλαράκι, τα παίρνω άσχημα όταν λες φάτσα φόρα κομπλεξικούς όσους δεν αγοράζουν τα προϊόντα της εταιρείας που σε πληρώνει. Αλλά φυσικά δεν ποντάρεις να σε ακούσω εγώ, ποντάρεις να μαζέψεις κάμποσα θύματα από αυτά που διαβάζουν τις άτεχνες "παρουσιάσεις" σου επειδή σε νομίζουν opinion leader ή κάτι τέτοιο. 
Και ενώ θα μου κλαψομουνιάσεις πάλι οτι "το ψωμάκι να βγαίνει", "δε σκοτώνω και γατάκια", "το κακό αφεντικό μου φταίει" κλπ θα σου απαντήσω ότι αφού είσαι τόσο ταπεινό σκουλήκι και σφουγγοκωλάριος και φοβάσαι μη χάσεις τη δουλειά σου γιατί έχεις να ταϊσεις τα 156 παιδάκια σου (και ΚΑΛΑ κάνεις), τότε ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙΣ ΤΑ ΑΡΘΡΑΚΙΑ ΣΟΥ ΜΕ ΥΦΑΚΙ ΣΦΟΥΓΓΟΚΩΛΑΡΙΟΥ ΚΑΙ ΤΣΑΝΑΚΟΓΛΕΙΦΤΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟΥ ΥΠΕΡΤΑΤΟΥ ΓΑΛΑΞΙΑΚΟΥ ΑΡΧΟΝΤΑ ΠΟΥ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΣΤΟΥΣ ΗΜΙΝΕΑΝΤΕΡΤΑΛ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΔΙΝΕΙ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΖΩΗΣ ΓΙΑ ΜΗ ΚΟΜΠΛΕΞΙΚΟΥΣ ΜΟΔΑΤΟΥΣ WEST-ENDERS ΤΩΝ ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΩΝ.
*επίσης το "γιατί ασχολείστε μαζί μου" δεν πιάνει εδώ. Είδαμε τι υφάκι αποκτήσατε απο το 90 και μετά που ξεμυτίσατε και "δεν ασχολούνταν" μαζί σας κανένας. Γαμήσατε μια γενιά ολόκληρη. Ε τώρα ασχολούμαστε και σας κράζουμε που και που για να μη συνεχίσετε να νομίζετε ότι είστε η αφρόκρεμα.
Α και μην ξεχάσω, οκ παρένθεση, δεν ήταν από αντβερτόριαλ ήταν απο κανονική διαφήμιση (παλι με προσωπικές παραινέσεις βέβαια του στυλ "έλα,τόλμα,μην είσαι φλώρος"), αλλά ήθελα να ήξερα πραγματικά ποιος θα δώσει 100+ έουρος για να ντυθεί μπουκαμβίλια:
Γίνε τολμηρός, Γίνε προχώ, Ντύσου ζαρντινιέρα

Round 2 : Οι πιο ύπουλοι, οι "ερασιτέχνες"

Ποτέ δεν ήμουν κατά του να ξεκινήσει κάποιος ένα blog και μετά από κάποιο διάστημα να αρχίσει να κερδίζει κάποια χρήματα από αυτό. Μάλιστα, δε θα ήμουν κατά στο να βγάζω εγώ πολλά χρήματα από το blog αυτό, γράφοντας την άποψή μου για πράγματα και προσκαλώ όποιον ενδιαφέρεται να γράψω την κριτική μου για τα προϊόντα του (ειδικά αν πρόκειται για μπύρες, πίτες για σουβλάκια, έτοιμα κρεατοσκευάσματα, είδη εστίασης κλπ) να επικοινωνήσει μαζί μου. Αλλά να ξέρει ότι αν αυτό που πουλάει δε μου αρέσει, είτε θα το κράξω, είτε no deal. Το οποίο βέβαια και με αποκλείει από το να με πλησιάσει ποτέ κανείς για να παρουσιάσω το ο,τιδήποτέ του. Γιατί μπορεί να μαι πολλά κιλά μαλάκας ενίοτε, αλλά δε θα φιλήσω αυτά που φτύνω για 5 φράγκα. Εκτός αν είναι πολλά τα φράγκα οπότε το συζητάμε.
Έτσι λοιπόν καταννοώ το γεγονός πως ορισμένοι βλογερς εκμεταλλεύτηκαν το πενετρέισιο που είχαν στο μάρκετ και έκαναν -εκτός από την πλάκα τους- και καμια ωραία συμφωνία για να βγάλουν -ενδεχομένως- κανένα φράγκο. Όπως π.χ η Σοφία τότε που έκανε τα βιντεάκια με γνωστή εταιρεία με μαγιονέζες. Δε μας τα παρουσίασε σαν προσωπική της δουλειά, δε μας πούλησε φίδια ότι αυτό κάνει στο σπίτι της, δε μας είπε μαλάκες αν δε χρησιμοποιούμε μαγιονέζα Σπερμανς και προπαντώς δεν το παιξε διαιτολόγος να μας πουλήσει γνώση για τις διατροφικές συνήθειες των νικητών που τρώνε πάντα Σπέρμανς. Απλά είπε "μια μέρα με καλέσαν απο κει να πάω να γυρίσω βιντεάκι και γουάου δέχτηκα γιατί ήταν ωραία εμπειρία κλπ". Και χίλια μπράβο της. Ξαναλέω, μακάρι να με καλέσουν και μένα από εταιρεία με σάλτσες, να κάνουμε βιντεάκι με μπάρμπεκιου γουρούνια και τέτοια, να τους φτιάξω σάλτσα μπάρμπεκιου με ουίσκι και αρωματικα να αυξηθούν οι πωλήσεις τους 1000% εντός της οικίας μου, σε άντρες 37 ετών.
Τα παίρνω όμως ασύστολα όταν τέτοια άτομα, γνωστά στο ιντερνετ όπως το Σοφάκι, εκμεταλλεύονται την ιντερνετική τους αναγνωρισιμότητα και όχι μόνο γράφουν πληρωμένα αντβερτόριαλ (με τα κλασσικά ψιλα γράμματα στο τέλος "για αυτή τη δημοσίευση έκανα συμβόλαιο με γνωστή εταιρεία που εντελώς τυχαία παράγει αυτό που λέω οτι είναι γαμάτο"  ) αλλά ΤΟΛΜΟΥΝ να δίνουν π.χ διατροφικές συμβουλές στο κοινό τους.
Εκεί εξοργίζομαι.
Το ότι είσαι μάνα δε σε κάνει ειδήμονα σε τίποτα. Αλήθεια. Ειδικότερα, το ότι είσαι μάνα, γνωστή στο ίντερνετ, καλό παιδί -δεν αμφιβάλλω καθόλου-, εξαιρετική σύζυγος -πάλι δεν αμφιβάλλω-, εξαιρετική επαγγελματίας -εδώ και αν δεν αμφιβάλλω, κρίνοντας από την επιτυχία σου στο ιντερνέτς-, ΔΕ ΣΟΥ ΔΙΝΕΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΜΕ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΚΑΙ ΘΑ ΠΡΕΠΕ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΝΑ ΚΡΑΧΤΕΙΣ.
Ξέρω ότι γράφοντας αυτές τις γραμμές και επειδή το εν λόγω βλόγιο είναι πασίγνωστο, διάσημο κλπ, κινδυνεύω να μπλέξω σε μια κοκορομαχία άνευ προηγουμένου, αλλά δε με νοιάζει. Γιατί; Γιατί πάρε:
Μπορεί να μην ξέρω, αλλά θα σου κάνω ανάλυση μετά
Εδώ έχουμε μια αρχική δήλωση ενός γεγονότος, η οποία ακολουθείτα από δήλωση αποποίησης ευθύνης (εγώ δεν είμαι ειδική, δεν ξέρω από αυτά), από χάϊδεμα αυτιών κοινού -το αντίθετο από τον επαγγελματία με τις κρέμες παραπάνω- (ΕΣΥ είσαι ο ειδικός και ο μάστερ), μαζί με φωτογραφία από χαρούμενα παιδάκια. Εμ βέβαια, διαφημίζεις πρωινό για παιδιά, τι θα βάλεις; Τα παιδιά της Μπιάφρα; Είναι δυνατόν τα παιδάκια να τρώνε το υπερουάου προϊόν σου και να μην είναι έξυπνα,καθαρά,χαρούμενα και η ζήλεια όλης της γειτονιάς επειδή φτιάχνουν υγιεινό κέικ την Κυριακή το πρωί, είναι άριστες μαθήτριες και σηκώνουν 250 κιλά πάγκο με το ένα χέρι;
Και αφού έχεις αποποιηθεί ευθύνες και έχεις κάνει τα προκαταρκτικά χάδια στα πελατάκια, τσουυπ, πετάς και την ανάλυση που σου έδωσαν από την εταιρεία δημητριακών που διαφημίζεις: 
Κορφολόγηση και απόκρυψη δεδομένων

Α ναι και στο τέλος είπαμε, προς τιμήν σου, γράφεις ότι το ποστ ειναι διαφημιστικό-αλλά όχι ακριβώς έτσι. Αν και θα έπρεπε να το χες γράψει στην αρχή, γιατί στο τέλος, το μήνυμα έχει περάσει ότι εσύ, η καλή μανούλα με τα ευτυχισμένα παιδάκια σου χρησιμοποιείς Δημητριακά Τάδε γιατί είναι υπερουάου, να και η απίστευτη απόδειξη με ΑΡΙΘΜΟΥΣ και ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ.
Και εγώ διαιτολόγος δεν είμαι (προσοχή, διαιτολόγος είναι προστατευόμενος όρος και μπορείς να τον χρησιμοποιήσεις μόνο αν έχεις σπουδάσει την επιστήμη, ενώ "διατροφολόγος" δεν είναι προστατευόμενος όρος και μπορεί να τον χρησιμοποιήσει ο οποιοσδήποτε, ακόμα και εγώ. Και αν δεν το κατάλαβες, σκέψου τη διαφορά μεταξύ "οδοντίατρου" και "οδοντολόγου" :p) .
H ανάλυση που δίνεται εδώ πακέτο σε μορφή πίνακα προφανώς από την εταιρεία που τα παράγει τα "δημητριακά" αυτά -θα εξηγήσω αργότερα γιατί τα έβαλα σε παρένθεση- είναι κλασσικό, αρχετυπικό παράδειγμα της τεχνικής της "κορφολόγησης" ή στο ελληνικότερο "cherry picking". Τι εννοούμε; Ότι η εταιρία πήρε να συγκρίνει με το προϊόν της 5 άλλες εναλλακτικές -γενικότερα συνηθισμένες, για να μην υποψιάσουμε το κοινό- οι οποίες όμως εντελώς τυχαία είναι όλες σαφώς χειρότερες σε πρώτη όψη διατροφικά, αν και "παρόμοιες". Εντελώς τυχαία δε, έχουμε πλήρη έλλειψη σύγκρισης με ίδια ή παρόμοια προϊόντα άλλων εταιρειών (π.χ η πιθανότητα 30 γρ ΑΠΛΗ βρώμη με ίδια ποσότητα γάλακτος λείπει εντελώς τυχαία). Το άλλο που θα έπρεπε να μας υποψιάσει είναι η  πλήρης απουσία "υγιεινών' τροφών μαζί με το γάλα, μια και δεν πιστεύω να κατατάσσει κανείς στις υγιεινές τροφές το "άλειμμα φουντουκιού", τις μαρμελάδες, τα ζαμπον/τυριά για τοστ και τις τυρόπιτες (τουλάχιστον του εμπορίου), ή τα έτοιμα μπισκότα. Η σύγκριση εδώ του προϊόντος γίνεται με κλασσικά παραδείγματα βιομηχανικών αποβλήτων (μη με παρεξηγείτε, τρελλαίνομαι και για πραλίνα φουντουκιού και για μαρμελάδες και για τυρόπιτες , αλλά δεν τα περνάω και για το απαύγασμα της υγιεινής διατροφής). Περιέργως δε, αυτά που ονομάζεις "δημητριακά", δεν είναι "δημητριακά" απλά σε κάποιο στάδιο της παραγωγής τους περιέχουν δημητριακά.
UPDATE: Mια και η περιεκτικότητα σε φυτικές ίνες που αναφέρεται στο εν λόγω πινακάκι είναι αρκετά ύποπτη (στα 30 γρ προιόντος , 22.2 γρ ίνες; του ματς) κάθισα και έκανα ένα γουγλ σερτς απλό με το όνομα του προιόντος. Για να είμαι σίγουρος δε, έψαξα όλη τη σειρά αυτών των προιόντων. Η περιεκτικότητα σε φυτικές ίνες των συγκεκριμένων, κυμαίνεται από 2 έως 3 γρ, ανα 30 γρ προιόντος.
Πάρτε και τον πίνακα όπως τον δίνει η εταιρία. 22 γρ είναι οι υδατάνθρακες στα 30. Όχι οι φυτικές ίνες (ή η "ολική άλεση" που λέτε στο πινακάκι.)
22,2 gr "Ολική άλεση"; Computer says NO


Έτσι, εκτός της εμετικότητας του αποσπάσματος λόγω ύφους και είδους, προστίθεται και η ψευδής αναφορά διατροφικών στοιχείων, πράγμα που το κάνει ακόμα πιο άθλιο κυρία μου. Και δε δέχομαι ότι είναι λάθος εκ παραδρομής γιατί εκτός του οτι το άρθρο είναι εκεί πάνω κανα χρόνο, τα υπολοιπα διατροφικά στοιχεία είναι φαινομενικά χωρίς λάθη. Ναι άντε εγώ να πιστέψω τώρα ότι το μοναδικό λάθος που έγινε στον πίνακα για να βελτιώσει την εικόνα του προιόντος που διαφημίζεις σχετικά με το πόσο υγιεινό είναι, ήταν τυχαίο. Οπότε, ΝΤΡΟΠΗ και ΑΠΑΤΗ εις το τετράγωνο κυρία μου.
Τέλος Update.
Γιατί αν νομίζει κάποιος ότι κάτι σε τέτοια μορφή έχει καμία σχέση με δημητριακά, ε τι να πω..:
"Δημητριακά", κατευθείαν από το στάχυ.
Αν δεν κάνω λάθος, η γενικότερη οδηγία κανονικών ανθρώπων που ασχολούνται με τη διαιτολογία είναι ότι το καλύτερο είναι κάτι τέτοιο να είναι όσο το δυνατόν λιγότερο επεξεργασμένο. Έτσι, για τα συγκεκριμένα "δημητριακά", computer says NO. (Θα σας τα πεί καλύτερα αυτά ο Zουρδός του metavolismos.com, που είναι διαιτολόγος ο άνθρωπος)
Πρόσεχε, δε σου λέω μη τα φας, ότι δεν είναι νόστιμα, ότι ότι ότι ότι (αν και εγώ τα συγκεκριμένα τα θεωρώ κάτι σαν γλυκά γαριδάκια) (ε την έχουν τη ζαχαράρα, το αμυλοσιρόπι ή κάτι αντίστοιχο  μέσα, δεν είναι και -το ξαναλέω- νιφάδες σκέτης βρώμης). Σου λέω ότι η συγκεκριμένη "αθώα" διαφήμιση από μια "απλή μανούλα" είναι τραγικό παράδειγμα ψευδοεπιστημονικής, ψευδοπροσωπικής διαφήμισης, αποκλειστικά βασιζόμενη στην κορφολόγηση δεδομένων και που απλά ενεργοποιεί τα μανουλίστικα αντανακλαστικά του αναγνώστη ώστε να πειστεί να αγοράσει ένα προϊόν που ε, όπως και να το κάνουμε, δεν είναι αυτό που λέει ακριβώς η εν λόγω μανούλα, γιατί της προτάθηκε συνεργασία από την εταιρεία παραγωγής, όταν είδαν ότι έχει απήχηση το βλογ της στο τάργκετ γκρουπ "μανούλες με παιδάκια που ψάχνουν υγιεινό πρωϊνό".
(Update: Το ποστ εννοείται έχει "κατέβει" από τότε μια και κάποιος ανάλγητος γκρινιάρης έκανε σχετικό σχόλιο..αλλά το webarchive να ναι καλά..Το χω λινκάρει παραπάνω)
Και ο λόγος που αντιτίθεμαι σε όλο αυτό είναι ο εξής, πολύ συγκεκριμένος:
Είστε "opinion leaders" ή "trend setters" ή ό,τιδήποτε άλλο αντίστοιχο μαρκετίστικο τιτλόνι. ΟΚ. Ψάχνετε πελάτες για τις εταιρίες που σας πληρώνουν. Δεκτό. Η δουλειά δεν είναι ντροπή. Εντάξει, σχεδόν καμία δουλειά δεν είναι ντροπή.
Ο τρόπος που το κάνετε όμως είναι στην πρώτη περίπτωση, υπεροπτικά σιχαμερός και αναδίδει την κλασσική μποχίλα της βλαχογκλαμουριάς των χρυσών περιόδων του κλίκεος και του νίτρεος και στη δεύτερη περίπτωση το γλυκερό χάϊδεμα αυτιών της ευαίσθητης ομάδας των απανταχού "μανούλων" με ανεπαρκή δεδομένα που παρέχονται από μια εταιρία, που πλασάρεται ως "προσωπική επιλογή' και το χειρότερο ως υπόδειγμα υγιεινής διατροφής.
Για αυτό κύριοι σας αξίζει και κράξιμο και χλεύη και τρολλάρισμα.



Wednesday, June 04, 2014

Rockχαχαχαwave 2014

Εκεί που έπαιζε ο Ozzy και οι Mastodon
τώρα θα παίζει η Μποφίλιου και ο Αντώνης Καλογιάννης

Έλα παλλικάρια, μετονομάστε το τουλάχιστον, μη ξεφτιλιζόμαστε.
Άκου εκεί Rockwave.
Προτείνω εναλλακτικό τίτλο

Όποιοςκατσειναμαςέρθειτονδεχόμαστεwave

Πάρτε και πρόμο αφισάκι εκ του προφήτου

Απ δη Άϊρονζ

Friday, May 23, 2014

Εκλογές και άλλες ιστορίες τρόμου

Πριν μπω στο κυρίως θέμα, όπως μας έλεγαν και οι εκθεσάδες στο φροντιστήριο, τότε στις μακρινές πανελλήνιες (btw, πρωτοδεσμίτης και 17.5 έκθεση, γάμησα στο να καταφέρω να τους πω αυτά που ήθελαν να ακούσουν), πρέπει να ξεκινήσω με ένα σχετικό πρόλογο. Ε επειδή δε γράφω πανελλήνιες πάλι, θα κάνω άσχετο πρόλογο με το κυρίως θέμα, έτσι για την αλητείουα.
Όπως θα παρατηρήσατε οι πιο παρατηρητικοί από εσάς αναγνωστάρες μου, άλλαξε το banner και προστέθηκε η στάμπα "Salonika edition". Γιατί ΝΑΙ, μετά από 14 χρόνια απουσίας από τη μικρή προσωπική μου Magrathea (να το στείλω στο Στόκα και τον Πλιάτσικα αυτό, να γίνει πιασάρικη φα-σολ-άδα), ΕΠΕΣΤΡΕΨΑ Ο Π.. Ξαναπατώ στα άγια χώματα της Σαλονικάρας μου, τα ποτισμένα με τσίπουρο, φραπεδιά, ρετσίνα και είμαι φουλ συγκεκινημένος και συγκεκαμμένος από τη χαρά μου.
Τέλος προλόγου, κουφάλες επέστρεψα, θα αναστενάξουν τα τσιπουράδικα, τα γυράδικα και τα φαρμακεία (θα χρειαστούμε συντόμως χάπια για το συκώτι και τη χοληστερίνη). 

Το ποστ όμως δεν έχει να κάνει με αυτό, έχει να κάνει με τις δημοτικές εκλογές και μόνο και την εντύπωση που απεκόμισον ο τρισυπόστατος.
Κατ'αρχήν να πω πως αν και είμεθα στο 2014, στις μικρές, ασήμαντες, αδιάφορες πόλεις από τις οποίες προερχόμεθα ημείς οι μπαστουνόβλαχοι που τώρα θέλουν μεγαλεία στη μεγαλούπολη, μύριζε κάργα 80λα. Μάλλον ως μια χαζοχαρούμενη παράκρουση περί επιστροφής στις ρίζες και την πολιτική που προσπάθησαν να προωθήσουν κάποιοι υποψήφιοι δημαρχίτες και δημαρχέσσες. Έτσι, αν και ομολογουμένως, δεν πήξαμε στην αφίσα και το πλαστικό σημαιάκι, παρ'όλα αυτά πήξαμε στο φυλλάδιο, στις πεταμένες καρτούλες και προφανώς, τη χαζομάρα. Για να μην πω για την προφανή ρετρό-80'ς αισθητική των "επιχειρημάτων", των κοκορομαχιών υποψηφίων και της αντιπαλότητας μεταξύ κατοίκων. Α ναι και πάμπολλων παρασκηνιακών "μηχανορραφιών" επιπέδου β' δημοτικού. Γιατί ο ΑΙΛΛΗΝ, τη λαμογιά και την κουτοπονηριά, δεν την ξεχνά φίλε αναγνώσθα. Να βλέπεις φίλο σου π.χ που δε μπορεί να ξεπεράσει το ότι είσαι υποψήφιος στον "απέναντι" συνδυασμό και να προσπαθεί να βρει τρόπο να σου κάνει πουστιά τη μέρα των εκλογών. (τρου στόρι) 80λα σου λέω. Μόνο η Ρίτα Σακελλαρίου και τα ζιβάγκο έλειπαν.

Παμ'παρακάτω; Παμ. Κάθισα και διάβασα τα βιογραφικά όλων των υποψηφίων, όλων των συνδυασμών και για αυτά θα ήθελα να μιλήσω κυρίως. Τώρα που τελείωσαν και οι αγωνίες με τους υποψήφιους, δε μπορείτε να μου πείτε και οτι επηρρεάζω την κοινή γνώμη και να με κατηγορήσετε.
Ξεχώρισαν οι παρακάτω περιπτώσεις

1. Η (ή Ο)"κατάφερα να κάνω σεξ"
Πραγματικό βιογραφικό τώρα λέμε. "Γεννήθηκα εκεί, μένω εκεί, είμαι παντρεμένος/η και έχω 2 παιδιά".
Τέλος. Ναι. ΟΚ. Ζητάς να στο ρίξω το ψηφαλάκι. Και θεωρητικά στο κουκουρίκουλουμ βίταε που καταθέτεις, πρέπει να με εντυπωσιάσεις και λίγο, να πω "χμμ..αυτός ο άνθρωπος παίζει να ναι χρήσιμος για το δήμο". Ε ωραία ρε αδερφέ, θες να με εντυπωσιάσεις με το γεγονός ότι κατάφερες να ζευγαρώσεις επιτυχώς; Τα ίδια ακριβώς προσόντα έχει και ο σκύλος του διπλανού μου. Γεννήθηκε στην περιοχή, ζει στην περιοχή, έκανε σεξ και μάλιστα έχει 5 υγιέστατα σκυλάκια. Να τον κατεβάσουμε και αυτόν. Ψιλιάζομαι δε ότι τα γαβγίσματά του παίζει να έχουν και μεγαλύτερο αντίκτυπο στο δημοτικό συμβούλιο από τη σιωπή σου. Κατάφερε ο άλλος να κάνει σεξ και το βάζει και στο βιογραφικό του. Και τι να σε κάνουμε στο δήμο ρε φίλε; να ερχόμαστε να μας πηδήξεις;

2. Ο φέρελπις νεανίας του κομματικού σωλήνα
Βλέπεις τον άλλο που είναι δεν είναι 30, και στο βιογραφικό του έχει ότι πήρε πτυχίο και μετά κατευθείαν δούλεψε ως σύμβουλος κάποιου υπουργού/βουλευτή κλπ. Ναι φίλε, καταλάβαμε, είσαι ο πυλώνας της αξιοκρατίας. Πήρες πτυχίο και κατευθείαν χωρίς προϋπηρεσία, πήγες καρφωτός σε υπουργείο. Και θες να σε βάλουμε να διοικήσεις το δήμο κιόλας. Και όχι τίποτα άλλο, αλλά έχεις και την κλασσική φωτογραφία του κλαρινογάμπρεμαν, με γυαλιστερό στενό κοστουμάκι, ξυρισμένο μαλλί και πουκάμισο με μεγάλο γιακά. Άσε καταλάβαμε. Σκυλάδικο, γαρύφαλλο, παραγοντιλίκι και δημόσιες σχέσεις. Ξέρω ξέρω, δε θα χαθείς ρε άνθρωπε. Θα σε βολεύουν πάντα κάπου. Και αν δε βγεις, ε θα μπεις "διοικητής" σε καναν οργανισμό που χρωστάει, θα προσλάβεις και 5-10 να ξεπληρώσεις χάρες (θα τους δηλώσεις βέβαια ως υπάλληλους καθαριότητας, αλλά ως δια μαγείας θα δουλεύουν σε κάποιο γραφείο του οργανισμού ρίχνοντας πασιέντζες). Όξω, γλίτσα.

3. Το μέντιουμ
Δεν κάνω πλάκα. Κατέβηκε ο άλλος με βιογραφικό "μέντιουμ-παραψυχολόγος-αστρολόγος-μελλοντολόγος-παπατζολόγος". Α, και ιδιοκτήτης αυθαιρέτου. ΔΕΝ κάνω πλάκα. Δεν έγραψε βέβαια "ιδιοκτήτης αυθαιρέτου", αλλά όταν δηλώνεις "οικιστής" σε συνοικισμό αυθαιρέτων, ε.. Ομολογώ ότι ο συγκεκριμένος έχει προσόντα. Καταφέρνει να βγάζει λεφτά κοροϊδεύοντας κόσμο, άρα κάνει για πολιτικός ο άνθρωπος. Παρασιτεί στην κοινωνία εκμεταλλευόμενος τους αφελείς και τους απεγνωσμένους, άρα στην πράξη θα έλεγα είναι ιδανικός. Ζω για τη στιγμή που αν βγει θα βγάλει λόγο στο δημοτικό συμβούλιο, λέγοντας ότι τα οικονομικά του δήμου πάνε σκατά και γίνεται της κλεψιάς, επειδή είναι ο Δίας ορθοκωλομπρούμητος με τον Ωρίωνα.

4. Ο "ενεργός πολίτης"
Nαι το είδαμε και αυτό. Όνομα, επώνυμο και δίπλα "ενεργός πολίτης". Αυτό. Τέλος. Ναι φιλαράκι οκ, ενεργός πολίτης, αλλά μεταξύ μας, όλοι ξέρουμε τις ενέργειες που έκανες για τον εαυτό σου και την οικογένειά σου 30 χρόνια "ενεργός πολίτης" στα του δήμου. Και επειδή ήσουν συνδικαλάρας (διορισμένος με τους γνωστούς διαφανείς τρόπους των 80's) και δήλωνες εργαζόμενος στο χ μέρος που δούλευαν και άλλοι, όλοι ξέρουν πως πατούσες μόνο τη μέρα της μισθοδοσίας. Και οι ομοϊδεάτες σου, γιατί αυτοί σε καντηλιάζουν κυρίως. Επειδή και δε σε έβλεπαν ποτέ, αλλά και τους έχωνες και δούλευαν διπλά γιατί εσύ "αγωνιζόσανε". Όταν σε βρίζουν μέχρι και οι δικοί σου, αστα να παν.

5. Ο "τίμιος" γυρολόγος
Πως είναι ο Μπίστης ένα πράμα; Μόνο στο πιο επιτυχημένο. Σε ξέρουμε. Κάθε φορά που πάει να αλλάξει ο δήμος χέρια, εσύ ξαφνικά αποκτάς ιδεολογικές διαφορές, κρίση συνειδήσεως, βγάζεις μια δακρύβρεχτη ανακοίνωση στα μήντια και πας εντελώς τυχαία στο συνδυασμό που χει τις μεγαλύτερες προοπτικές να νικήσει. Έτσι, σε έχουμε δει υποψήφιο σύμβουλο με το ΚΚΕ, το ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ και τώρα πάλι ΠΑΣΟΚ. Και η μαλακία είναι ότι βγαίνεις κάθε φορά. Γιατί "νοιάζεσαι τον τόπο". Βιογραφικό του στυλ "Τάδε Ταδόπουλος, 40 χρόνια δημοτικός σύμβουλος, έχω εμπειρία και άποψη, μπορεί να έκανα λάθη στο παρελθόν, αλλά τώρα ανένηψα και είμαι έτοιμος να υπηρετήσω τον τόπο, από διαφορετικό πόστο, αλλά με την ίδια δυναμικότητα" (έχεις και ισχυρό ένστικτο επιβίωσης και ιδιαίτερη ικανότητα να πείθεις γιαγιάδες ότι θα δώσεις δουλειά στα παιδιά τους). Το "τώρα ανένηψα" μεταφράζεται σε "θα χάσουν οι προηγούμενοι, οπότε κάτσε να πάω με τον άλλο που χει ρεύμα γιατί που να ξανατρέχω να δουλεύω τώρα". 

6. Ο "ψηφίστε με γιατί είμαι νέος"
Κάποια στιγμή διαχύθηκε στην ελληνική κοινωνία το μιμήδιο του ότι επειδή είσαι νέος, έχεις πάντα δίκιο και έχεις πάντα καλές ιδέες. Ναι. Όχι. Το ότι είσαι νέος, εγγυάται αποκλειστικά και μόνο το ότι είσαι νέος. Για τα άλλα, θέλουμε αποδείξεις. Και στο τμήμα αποδείξεων έχεις λιγότερο υλικό από ο,τι έχω εγώ στο τμήμα κοιλιακών, τρικεφάλων και επικίνδυνων σπορ. Βασικά, είσαι ένας μαντράχαλος 30 χρονών που αρνήθηκες να δουλέψεις ακόμα και στη δουλειά του πατέρα σου, επειδή δεν ήθελες αφεντικό πάνω από το κεφάλι σου και μάλλον η φρέσκια ιδέα που έχεις στο μυαλό σου είναι ότι περιμένεις να πάρει σύνταξη για να γίνεις διευθυνταράς. (Να σου πω ένα μυστικό; Ο διευθυνταράς ο καλός, ο σωστός -και υπάρχουν τέτοιοι, έχω δει- τις ικανότητές του τις αποκτά δουλεύοντας και σε χαμηλότερες θέσεις πριν γίνει διευθυντής, και άμα είναι σωστός και τζαμάτος, εκεί μαθαίνει τη δουλειά και το πως να σέβεται τον υφιστάμενό του αργότερα. -Επαναλαμβάνω, υπάρχουν τέτοιοι, έχω δουλέψει με τέτοιον στον ιδιωτικό τομέα και ο άνθρωπος δούλευε σαν το σκυλί, μας σεβόταν, μας βοηθούσε και πραγματικά ήταν παράδειγμα και τιμιότητας και σεβασμού στο συνάδελφο-. Εσύ, θα γίνεις ο κλασσικός αρχοντομαλάκας που θα πηγαίνει στη δουλειά για να δει τι έχει το ταμείο και να χριστοπαναγιάσει τους "τεμπέληδες" που δεν του βγαλαν σήμερα αρκετά για να πάει το βράδυ να τα πιεί στα μπουζούκια. Θες να γίνεις και δημοτικός σύμβουλος. Άχρηστε. Που την είδες και παράγοντας. Γλίτση

7. Ο "ανεξάρτητος"
Ψηφίστε μια ανεξάρτητη, ακομμάτιστη φωνή που ειλικρινά νοιάζεται για τον τόπο και τα προβλήματά του. Βέβαια η ανεξάρτητη και ακομμάτιστη φωνή ήταν επιλεγμένος σύμβουλος υπουργού γνωστού κόμματος, έβγαινε πρώτος πρώτος φωτογραφίες με βουλευτές και πολιτικούς γνωστού κόμματος, ήταν παραλίγο υποψήφιος βουλευτής γνωστού κόμματος, αλλά τώρα που σφίξαν τα ζωνάρια, το παίζει ανεξάρτητος, άσχετα αν εξακολουθεί να υποστηρίζεται με νύχια και με δόντια από γνωστό κόμμα. Η ταμπέλα γράφει ανεξάρτητος, άρα ας τον πιστέψεις, εσύ η αθώα θείτσα. Γιατί νοιάζεται το παιδί για τον τόπο. Οκ και γιατί χρωστάς ένα διορισμό που σου βόλεψε, μέσω του γνωστού κόμματος. Δε βαριέσαι ρε θείτσα, όλοι ανεξάρτητοι είναι. Τι σου λέω τώρα ε;

Έχει και άλλα φυντάνια αλλά βαριέμαι να γράφω. Στείλτε μας τη δική σας ιστορία άκυρων ή λαμογουποψήφιων στα σχόλια και κερδίστε την αμέριστη εκτίμηση του άτιμου του συντάξαντος την ανάρτηση ταύτη.
Και μεθαύριο, να πάτε να το ρίξετε. Γιατί είδατε ποιοι πάνε και ψηφίζουν όταν δεν πάτε εσείς ε; 
Ναι ξέρω,ξέρω, αν οι εκλογές άλλαζαν κάτι θα ήταν παράνομες. Ναι οκ, και αν η αποχή άλλαζε κάτι, παρομοίως.
Τα λέμε
Πάω να στήσω κανα έπιπλο τώρα γιατί πολύ κωλοβάρεσα.

Υγιαίνετε.
Ευοί Ευάν.
Αριβεντέρτσι

Wednesday, April 16, 2014

Τσουρέκια

Μια και είναι η περίοδός τους, το σημερινό ποστ είναι αφιερωμένο σε αυτά.
Αλλά όχι, δε θα βγάλω συνταγές.
Θα αναφερθώ σε μερικές περιπτώσεις ανθρώπων, που φτιάχνουν δε φτιάχνουν τσουρέκια, εμένα -και πολλών άλλων- μας τα κάνουν, κάθε φορά που μας ανοίγουν κουβέντα. Και για τα επόμενα 5 λεπτά, μέχρι να τους καταλάβουμε και να αρχίσουμε να μιλάμε με καναν άλλον στην παρέα- μας αραδιάζουν αμπελοφιλοσοφίες, αποκομμένα από την πραγματικότητα τσιτάτα και "προσωπικές" εμπειρίες που θα έπρεπε να φωτίζουν το σωστό το δρόμο και για μας τους πληβείους που είμαστε αναίσθητοι, ρεμάλια, άχρηστοι, κακοί άνθρωπες και άλλα τέτοια συναφή.

1. Αυτοί που "ζουν στο δικό τους κόσμο" 

Όταν ήταν μικρά, κρύβονταν πίσω από τη φούστα της μαμάς, σάλιωναν μετά μανίας τον αντίχειρα που τους προσέφερε τη θαλπωρή της πιπίλας την οποία τους έκοψαν, μια και είχαν φτάσει πλέον 14 χρονών και ήταν "προστατευμένοι" από τα πάντα, μην πάθουν τίποτα. Όταν λέμε από τα πάντα, δεν εννοούμε τις ασπρόμαυρες υπέροχες αρκούδες-σύμβολο της τεμπελιάς και της μάσας, εννοούμε από ο,τιδήποτε μπορούσε να "επηρρεάσει αρνητικά" το μικρό Τανασάκη. (Ή τη μικρή Κερασούλα, μην είμαστε σεξιστές). Έτσι το παιδί "προστατεύτηκε" απο ο,τιδήποτε "αρνητικό", όπως οι κακοί βαθμοί στο σχολείο (καθάριζε ο πατέρας που απειλούσε τη δασκάλα και μετά τους καθηγητές) και το παιχνίδι στο χώμα, που μπορούσε να κολλήσει τέτανο, μαλαφράντζα και να το τσιμπήσει κανα τζιτζίκι. Αργότερα, όταν ψόφησε το χρυσόψαρο, αντί να του πουν οτι ψόφησε και να μάθουν στο παιδί ότι αυτό είναι φυσικό και αναμενόμενο και συμβαίνει, το αντάλλαξαν με άλλο καινούριο για να μη στεναχωρεθεί. Βέβαια δε μπορούσαν να αντικαταστήσουν τη γιαγιά με καινούρια όταν πέθανε, οπότε ο Τανασάκης ήρθε για πρώτη φορά στη ζωή του σε επαφή με τη δύσκολη κατάσταση του πένθους και έμεινε στο δωμάτιό του 6 μήνες ψάχνοντας να βρει τρόπο να την αναστήσει. Ώπα ρε Herbert West (<= λιτεραρι ρεφερενς εδώ).
Όταν μεγαλώνουν λοιπόν αυτοί, αφού έχουν δημιουργήσει μια τεράστια φούσκα τριγύρω τους, δηλώνουν ανερυθρίαστα ότι "εγώ ζω στο δικό μου κόσμο και είμαστε καλά εδώ μέσα" ή κάποια τέτοια παραλλαγή. Αυτό που βασικά εννοούν είναι ότι στην ουσία σε ο,τιδήποτε αρνητικό μπορεί να συμβεί, από το τελείωμα του κωλόχαρτου εν ώρα επίπονης κένωσης μέχρι το θάνατο αγαπητού προσώπου, τρώνε την ίδια ψυχολογική καρασφαλιάρα-κλωτσά στα τσιμπιρδόνια και χάνουν τη γη κάτω από τα πόδια τους. Παρ'ολα αυτά συνεχίζουν απτόητοι την εξαιρετική πρακτική του ψυχολογικού αντίστοιχου του "κλείνω τα αυτιά μου και κάνω αλαλαλαλαλαλαλαλα όποτε κάποιος πει κάτι αρνητικό" για να μην κάνουν ψυχολογικό βαβά και το ξαναρίξουν στις πιπίλες και τις φούστες. Έτσι, σύμφωνα με το "δικό τους τον κόσμο", οι καλοί άνθρωποι επιβραβεύονται από το σύμπαν (κλαίω ρε μαλάκα,κλαίω), δεν υπάρχουν καθήκια και αληταριά, οι άνθρωποι "παίρνουν αυτό που τους αξίζει", όλοι είναι καλοπροαίρετοι άμα τους φερθείς καλά και το χρυσόψαρό τους δεν ψόφησε, αλλά το πήγαν σε φάρμα εκπαίδευσης χρυσόψαρων για τσίρκο, κάπου έξω από τα Τρίκαλα. Φυσικά η τακτική του "κάνω ότι δεν υπάρχει τίποτα από ο,τι δε με βολεύει /με φοβίζει" στέφεται με παταγώδη αποτυχία σε καθημερινή βάση, μια και όταν ο "δικός τους κόσμος" συγκρούεται με την πραγματικότητα, χάνουν με χαρακτηριστική ευκολία και κλαψομουνιάζουν μέχρι να τους προσφέρεις γρανίτα φράουλα και να χαρίσεις πάλι το χαμόγελο στα παιδικά προσωπάκια τους. Φυσικά, το ότι όποτε σκάει στραβή αυτοί αυτοκαταστρέφονται πιο γρήγορα και από μήνυμα στην αρχή του Mission Impossible, δεν τους αποτρέπει από το να σου ξερνάνε λουλουδιασμένα κηρύγματα κάθε φορά που θα σε ακούσουν να αναφέρεις τίποτα "κακό". Κυρίως ότι "μαυρίζεις την ψυχή" σου με "αρνητικές" σκέψεις και ότι αν σκεφτόμασταν όλοι όπως αυτοί, ο κόσμος θα ήταν καλύτερος.  Μπερδεύουν συνεχώς την αντιμετώπιση κατάφατσα της πραγματικότητας, με το τι θέλει ο συνομιλητής τους να συμβαίνει. Όχι ρε κνώδαλο, φυσικά και δε θέλω να υπάρχουν καθήκια, ρουφιάνοι, γυναίκες που σε κερατώνουν την ώρα που είσαι στο χειρουργείο, άντρες που σε παρατάνε για μια με μεγαλύτερα βυζιά και νεογέννητα με νευροεκφυλιστικές ασθένειες, αλλά το ότι δεν το θέλω, ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΣΗΜΑΣΙΑ. Πέτα επιτέλους την ψυχολογική σου πιπίλα και σακ ιτ απ μπιτς. Η μπουνιά στο στομάχι πονάει κάπως λιγότερο άμα σφιχτείς πρώτα, παρά αν πεις στο δίμετρο νταγκλαρά που στη δίνει "ααα δεν πιστεύω να το κάνεις, είσαι καλό παιδί, θα μπορούσες να χτυπήσεις ένα τέτοιο όμορφο κοιλουμπινάκι;" και του δείξεις επιδεικτικά το "κοιλουμπινάκι" σου. Και όχι, δε θα ρθει η Τίνκερμπελ να σε σώσει. Και να ρχοταν θα τρωγε σκόνη και χώμα από τον Κόναν το Βάρβαρο. Και διάβασε ρίξε και μια ματιά στη γνωστική ασυμφωνία να δεις τι τραβάς.
Οι άνθρωποι δεν "παίρνουν αυτό που τους αξίζει". Παίρνουν ο,τι πάρουν. Και αυτό δεν έχει ΚΑΜΙΑ σχέση με τι τους αξίζει. Ούτε αν φαίνεται έτσι. ΟΚ εκτός αν γίνεις μασκοφόρος εκδικητής και αρχίσεις να φοράς μπέρτα και κολλάν και κοπανάς κόσμο. 

2. Οι "ψάχνω τον πρίγκηπα" - "ψάχνω την πριγκήπισσα"

Εντάξει το παραδέχομαι. Είναι ουσιαστικά υποκατηγορία του παραπάνω. Και έχουν πλάκα. Γιατί λένε π.χ εμάς που διαβάζουμε μεσαιωνική φαντασία γκίκουλες, αλλά αυτοί πάνε να εφαρμόσουν μεσαιωνικό ρομαντισμό στη σημερινή πραγματικότητα. Ιπποσύνες, πριγκήπισσες, πρίγκηπες, άσπρα άλογα, Σέξπηρ και Byrnes στο σεληνόφως, τροβαδούροι και ρόδα, έχουν καταστρέψει κόσμο και κοσμάκη. Και κάθεσαι και ακούς τώρα από άτομα 30+ ότι περιμένουν τον πρίγκηπα. Ναι περίμενε, ταϊζει σανό το αραβικό του άλογο, την Καταιγίδα και έρχεται να σε πάρει να σε κλέψει μια βραδιά και να πάτε να εγκατασταθείτε στο Neuschwanstein. Αντί να κάνεις αποδόμηση όλων αυτών και να καταλήξεις σε ένα συμπέρασμα όπως π.χ 
"πρίγκηπας/πριγκήπισσα= ένας άνθρωπος που με σέβεται και με εκτιμάει και με προσέχει και με ακούει και είναι στήριγμα"               καταλήγεις στο
 "πρίγκηπας/πριγκήπισσα= ένας επηρμένος μαλάκας με κόμπλεξ ανωτερότητας που έχει λεφτά και αυτοκίνητα (άλογο) και ακριβό σπίτι (κάστρο) και παρ'όλο που είναι ένα καθήκι και μισό, για μένα γίνεται χαλί να το πατήσω γιατί με αγαπάει με μεσαιωνικό τρόπο" (τα λεφτά και το σπίτι είναι παράδειγμα, έχω και φάση "πρίγκηπα" που ήταν μπάρμαν, αλλά διάβαζε ποίηση και ήταν ρομαντικός και ευαίσθητος καλλιτέχνης. Απλά ως γνήσιος πρίγκηπας, πηδούσε ο,τι παρέγγελνε ποτό στο μπαρ.)
(έχω πολλαπλά παραδείγματα αυτής ακριβώς της κατάστασης) (οκ δεν είμαι το μέτρο της πραγματικότητας, ούτε μπλέκω τις προσωπικές εμπειρίες με καθολικά ή έστω στατιστικά σημαντικά γεγονότα. Αλλά έλα τώρα που δεν το χεις ξαναδεί.). Ναι. Όχι. Οι ιππότες, ειδικά οι περιπλανώμενοι ήταν καρακαταάπλυτοι νταγκλαράδες, που έζεχναν από χιλιόμετρα, ήταν άξεστοι και βίαιοι και όπου πέρναγαν, τράβαγαν και τίποτα μανίκια σε ο,τι κόρη ταβερνιάρη κυκλοφορούσε τριγύρω. Οι εξευγενισμένοι αρθουριανοί τύποι που ξεπήδησαν από το Κάμελοτ, γιοκ. Οπότε ξέχνα το Λάνσελοτ και σκέψου ότι κατά βάση ένας ιππότης τότε ήταν πιο κοντά στο Gregor Clegane. Και οι πρίγκηπες, περισσότερο σαν το Joffery παρά σαν τον καλοχτενισμένο φλώρο της Disney. (για να είμαστε και κέντρο μέσα στο χάϊπ της εποχής, μη μας πουν και παλιομοδίτες).
Πάλι βέβαια, στη σύγκρουση με την πραγματικότητα αυτοί οι πριγκηποαλαφροϊσκιωτοι χάνουν τη γη κάτω από τα πόδια τους μια και δε μπορούν να κατανοήσουν πως π.χ ο προαναφερθείς μπάρμαν, την έπεφτε και βόλευε τα υδραυλικά σε όποια έμπαινε στο μαγαζί. Αφού διάβαζε ποίηση το βράδυ και έπαιζε πιάνο. Να ξέρεις, όταν ζεις σε ταινία του Παπακαλιάτη, το πιθανότερο είναι ο πρωταγωνιστής να πηδήξει εσένα, τη θεία σου, την αδερφή σου και άμα του κάτσει καλά και τον πατέρα σου. Αλλά θα είναι ρομαντικός και ευαίσθητος και θα ακούει και -μισό να πάρω δραμαμίνη και πριμπεράν- Coldplay. 
Mισό έχω μια δουλειά. Που σκατά έβαλα το σκαμνάκι...
Κάνε δουλειά σου, έρχομαι
3. Οι επαγγελματίες ευαίσθητοι

Από αυτούς τώρα έχει ξεχειλίσει ο τόπος. Τους κλωτσάς για να περάσεις. Κροκοδείλια δάκρυα, κραυγές αγωνίας, ευαισθησία να φαν και οι κότες. Μα για τα κακόμοιρα τα κοτοπουλάκια που γίνονται νοστιμότατα καυτερά τσίκεν γουινγκς (είχες και στο χωριό σου, μπαστουνόβλαχε. Πλατάρια τα λέγατε, μυζηθρότατε.). Για τα γατάκια. Ω Σουβλακέα μου τα γατάκια. Τόνοι γατάκια. Εκατομμύρια γατάκια. Δισεκατομμύρια γατάκια. Δεκάκις εκατομμύρια γκούγκολ γατάκια. Και παιδάκια. Και πατουσάκια. Και ακρογιαλιές με συνθήματα-μπακαλιάρους. Και δρόμοι σε δάση που προσπαθούν να σου δώσουν κίνητρα να καλυτερεύσεις τη ζωή σου. Χιντ: Αν η ζωή σου είναι τόσο εύκολη που αρκεί μια ατάκα του στυλ "πόσοι δρόμοι πρέπει να ανοιχτούν μπροστά σου για να ξεκινήσεις το ταξίδι της ζωής" για να σε κάνει καλύτερα, εύγε και μπράβο. Αλλά μη μου τα κολλάς στη μούρη και μου κουνάς και το δάχτυλο ότι άμα δε δακρύζω σα να μου γρατζούνισες το blu ray με την σούπερ έκδοση του άρχοντα όταν τα βλέπω, είμαι αναίσθητος. Δηλαδή όχι, το χω μεγάλη απορία. Πώς μπορείς να λειτουργείς σε καθημερινή βάση όταν είσαι τόσο ευαίσθητος/η για τα πάντα; Πώς την παλεύεις και "σε πονάνε" τόσα τόσα πολλά πράγματα και δεν παθαίνεις την καρακαταθλιψάρα του αιώνα; Πνίγεσαι με το ένα, ασφυκτιάς με το άλλο, κλαις με το παράλλο... ε όλη τη μέρα πνίγεσαι και ασφυκτιάς, σιγά ρε Πέπε.
Ο Πέπε κρατά την αναπνοή του εις ένδειξη διαμαρτυρίας


Εννοείται πως σε όποια κουβέντα έχω πει "ώπα ρε παιδιά, σιγά , πολλή ευαισθησία, πώς την παλεύετε;" το συμπέρασμα ήταν πως αν δεν είσαι έτσι είσαι ένα εμετικό κυνικό κάθαρμα που δεν το νοιάζει τίποτα. Το γνωστό σφάλμα της διχοτόμησης. Και μετά κήρυγμα. Για το Έξον Βαλντέζ. Τα παιδιά της Μπιάφρα. Τη μεγάλη σφαγή της Noche Triste που χύθηκε τόσο αίμα το 1520, τους χίψτερ που δεν έχουν λεφτά να πάρουν τα ΣΩΣΤΑ κοκκάλινα γυαλιά, τα δάση του Αμαζονίου, τις γλάστρες με τα χρυσάνθεμα της απέναντι, το τελευταίο φόρεμα-αποτυχία της τάδε που την κράξαν όλοι,το ένα το άλλο το παράλλο, πόνος, λυγμός και οδυρμός. Και που να τολμήσεις να κάνεις και κανα χωρατό. Η ευθυμία απαγορεύεται όταν ο κόσμος πάει τόσο κατά διαόλου. Σουτ. Δεν ξέρεις εσύ. Είσαι κάφρος κυνικός. ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ οποιαδήποτε ένδειξη καλοπέρασης. Γιατί για να σαι πραγματικός ευαίσθητος, πρέπει να σαι πολιτικαλι κορρέκτ κλαψομούνης που θεωρείς τα πάντα σοβαρά και τα πάντα σε προσβάλλουν και πρέπει να κλαίμε ολημερίς και ολονυχτίς το άνοιξε πέτρα για να μπω σε μίξη με πειραματικό αφρικανορωσοεσκιμόϊκο χιπχοπ με επιρροές ιντιανάπολις γκόα γκράϊντκορ και στεναγμούς αμανέ. 

Τώρα θα μου πεις, οκ ρε πάπαρε, τι δουλειά έχεις με όοολους αυτούς;
Και θα πάρω κανα φτυάρι να σε κοπανήσω. Εσύ ρε δε γνωρίζεις ποτέ κόσμο; Μιλάς μόνο με 5 φίλους και τέρμα; Δε βγαίνεις έξω; Δεν πας σε κανα πάρτι, σε κανα μπαράκι, σε κανα παμπόνι (Γεια σου ρε ΑΘΑΝΑΤΗ Local ). Μούγκα τη βγάζεις; Ε μια και αυτοί είναι αρκετά μεγάλη μερίδα, ε τυχαίνει και γνωρίζεις. Για λίγο βέβαια γιατί μετά τους πετάς 2-3 καφρίλες, σου πετάνε το κήρυγμα, ξενερώνουν και σε αφήνουν ήσυχο να πιεις καμιά μπύρα της προκοπής. Έχουν κάνει και το ιεραποστολικό τους έργο και πάνε να κλάψουν τη μοίρα τους παραπέρα. 
Σε κανα ηλιόλουστο λιβάδι που από πάνω γράφει με helvetica "Ο ήλιος εδώ είναι πιο ζεστός και από αυτόν της καρδιάς σου" παρέα με νεράϊδες, ξωτικά, τον Ludwig το μουρλό του Neuschwanstein, το Hasufel και τον Shadowfax και 2 λατέρνες να παίζουν μπαλλάντες του Σεξπηρ.




Wednesday, April 09, 2014

Η δουλειά του να γίνεται..

Το προηγούμενο Σάββατο ήμανε με μια φιλική παρέα σε μια ωραία μπυραρία σε επαρχιακή πόλη τση βορείου Ελλάδος και μεταξύ λουκάνικου, σνίτσελ και κιλά septem, χαζολογούσαμε.
Μέχρι που έσκασε ο Ελληνάρας και το κλίμα βάρυνε.
Ξέρεις, είναι πάντα ένα ελαφρό σοκ να βλέπεις ατομάκια νεαρά, εκεί στην αρχή των 30, με κοσμοθεωρία λαμόγιου των μέσων του 80. Όχι πως δεν ξέρεις ότι υπάρχουν. Ξέρεις. Αλλά σπανίως -εμένα τουλάχιστον- σου δίνεται η δυνατότητα να τους ακούς να "επιχειρηματολογούν".
Λέγαν τα παιδιά εκεί πέρα για τις δημοτικές εκλογές και προβληματιζόντουσαν ποιον να ψηφίσουν, γιατί οι 5 από τους 6 είχαν βαρεθεί τους ίδιους και τους ίδιους μεγαλοπαράγοντες κλπ και θέλαν να δώσουν την ψήφο τους σε καναν σοβαρό άνθρωπο με όρεξη και κέφι να γίνει και τίποτα σοβαρό, οπότε έψαχναν. Αλλά τους έδωσε τη λύση ο κλασσικός, ο αρχετυπικός, ο ελληνάρας ο ίδιος : "αυτός που θα μου κάνει τη δουλειά μου - αυτός που θα με βολέψει".
 Και ενώ ευτυχώς οι άλλοι 5 του την είπαν φυσικά για αυτό, ότι κάτσε ρε φίλε, εδώ έχει γαμηθεί ο Δίας, εδώ μας έχουν σκίσει τον απόπατο, εσύ ακόμα εκεί στο βόλεμα, ο αρχοντοναμηνπωτι, εκεί . 
"Καλά καλά,ξεκινήστε να νικήσετε εσείς το σύστημα, εγώ θα πάω με τα νερά του. Ας με βολέψουν εμένα και την οικογένειά μου και να κόψετε το λαιμό σας εσείς". Ιδεολογία απείρου κάλλους, με ψυχολογική απεμπλοκή από την ατομική ευθύνη - δε φταίω εγώ, εγώ γρανάζι είμαι, έτσι δουλεύει το πράμα, έτσι δουλεύω αναγκαστικά και εγώ-, με ειρωνία προς τους υπόλοιπους -καλά καλά, αν σας βυσματώσουν κάπου πείτε όχι εσεις-, με πλήρη αδιαφορία για την προσωπική του αξιοπρέπεια. Δεν τον ενδιέφερε να φιλήσει κατουρημένες ποδιές -που έλεγε και ο θείος μου και ο πατέρας μου- για να πετύχει κάτι, δεν τον ενδιέφερε που θα μπορεί σε όλη του τη ζωή ο οποιοσδήποτε απατεώνας να τον κρατά από τα παπάρια και να του ζητάει "χάρες" επειδή κάποια στιγμή "τον βόλεψε". Όχι. Διεκδικήσεις,στόχοι και επιθυμίες αμοιβάδας: Εγώ να φάω. Τέλος.
Φυσικά όταν άκουσε πολύ λιβάνισμα από τους γύρω άρχισε να το γυρνάει στην κλασσική πλάκα. "Νταξει ρε πως κάνετε έτσι, πλάκα κάνουμε". Ναι ναι, ξέρω. Και εσύ για πλάκα θα τρέξεις μεθαύριο το πρωί στο γραφείο του χ κομματάρχη να ζητήσεις καμιά χάρη. Να του δώσεις άλλο ένα στήριγμα, να συναλλαγείς υγιώς ρε παιδί μου, ως γνήσια πιστός στις πατροπαράδοτες αρχές που τόσο σε καλό μας βγήκαν. "Δε φταίω εγώ για το πελατειακό σύστημα" έλεγε ο τυπάς. Ναι φυσικά και δε φταις ΕΣΥ συγκεκριμένα. Μόνο που είσαι πελάτης αμετανόητος. Και κανένα μαγαζί δεν κλείνει όταν έχει πελάτες. Άσε που η απενοχοποίηση της ατομικής ευθύνης, επειδή είσαι μέρος μιας μάζας που κάνει τα ίδια είναι γαμώ τα ψυχολογιά μαξιλάρια.
Φυσικά, δεν ξέρω κανέναν απολύτως άξιο και σοβαρό άνθρωπο ο οποίος ακόμα να πιστεύει ότι θα σωθεί από τα απολειφάδια του πολιτικού συρφετού παλαιάς κοπής τόσο σε επίπεδο βουλευτικών, όσο σε δημοτικών εκλογών.Όμοιος ομοίω κλπ μαδερφάκερς. Και αν στις βουλευτικές είναι δυσκολότερο να κρίνεις προσωπικά τους υποψήφιους του συνδυασμού που σε ενδιαφέρει, μια και η προσωπική επαφή είναι δυσκολότερη, σε επίπεδο δημοτικών είναι πιο εύκολο να ξέρεις ποιος από το χωριό σου ΔΕΝ είναι απατεώνας και καρεκλοφάγο λαμόγιο.
Για παράδειγμα ο συγκεκριμένος τύπος θα ήταν εξαιρετικός γαμπρός για μια άλλη περιπτωσάρα που ξέρω, που στις προηγούμενες εκλογές κατέβηκε με το σύνθημα "Κατεβαίνω μόνο και μόνο για να βάλω φυλακή επιτέλους τον αλήτη τον απατεώνα το Μαέβιους Αρπαχτίδη" και στις τωρινές κατεβαίνει μαζί με τον Αρπαχτίδη γιατί μυρίστηκε μεγαλεία, μέλλον στις περιφέρειες και βουλές και τέτοια.
Και θα μου πεις καχύποπτε Αναγνώστη των ανώδυνων -και θα χεις και δίκιο- "καλά ρε φιλαράκι, εσύ δηλαδή είσαι αθώος; άμα σου δινε θεσούλα ο Αρπαχτίδης θα λεγες όχι; Έλα τώρααα". Και θα σου απαντήσω με όλη την ειλικρίνεια που συνήθως δε με διακατέχει: Ναι. Όταν πριν χρόνια είχα την ευκαιρία για καρεκλίτσα δημοσίου σε κυριλέ θέση και τα λοιπά, είπα όχι γιατί δεν ήθελα να χρωστάω τον κώλο μου σε κανέναν παπάρα που να με κρατάει από τα παπάρια μέχρι να ψοφήσω να ησυχάσετε. Τώρα θα με πεις μαλάκα, αλλά τι να κάνουμε. Πες με. Μπορεί η αξιοπρέπεια να μην τρώγεται και να μη χορταίνεις με αυτή, αλλά εγώ πουτανάκι του κάθε Αρπαχτίδη δε γίνομαι. Α σιχτίρ δηλαδή.
Τελικά με τον αρχοντοπελάτη των βουλευτοδημαρχαίων δε βγάλαμε άκρη, μια και αρνούνταν να καταλάβει ότι ό,τι του "δώσουν" θα του το ζητήσουν πίσω με τόκο και παλούκι εκεί που δεν πιάνει ήλιος οπότε τον αφήσαμε. Τον αφήσαμε να τρέχει στα γραφεία και να φιλάει χέρια, πόδια και κώλους για να "κάνει τη δουλειά του". Και κάποια στιγμή θα τον δούμε στανταράκι να "συμμετέχει στα κοινά" ως νέος και με όρεξη και με οράματα, για να συνεχιστεί η παράδοση, μη χάσει η βενετιά βελόνι.
Γιατί από πίσω του θα χει σπείρει και αυτός νέα φουρνιά βολεψάκηδων που θα κάνουν κωλοδάχτυλα με το κιλό σε εμάς τους υπόλοιπους και θα φωνάζουν πιο δυνατά από εμάς για τα "κεκτημένα" τους όταν πάνε να τους πάρουν πίσω τα βολεψοξεροκόμματα που τους πέταξαν και "έκανα την τη δουλειά τους".
Να τελειώσω λέγοντας ότι παραδόξως για μένα και μάλλον λόγω κατάποσης ποσοτήτων Honey ale και καταβρόχθισης καυτερών λουκανικοειδών, εγώ σε όλη αυτή την κουβέντα δεν έβγαλα λέξη.
Ίσως γιατί το να μιλάς με τέτοιο βόδι είναι σα να παίζεις σκάκι με περιστέρι. (κλεμμένο, δε θυμάμαι απο που)
Εσύ παίζεις κανονικά, με τους κανόνες, αυτό τσιμπολογάει και ρίχνει τα πιονια κάτω και στο τέλος κάνει παρέλαση και χέζει πάνω στη σκακιέρα με το βρωμοκέφαλό του να πηγαίνει μπρος πίσω και το στήθος φοyσκωμένο, σα να σου κανε ματ σε 2 nsec.

Thursday, February 27, 2014

Καλοί άνθρωποι

Οι άνθρωποι είναι κατά μέσο όρο καθήκια με επικάλυψη καθηκιού και σκληρή γέμιση από καθήκι (ελεύθερη απόδοση από τον υπεραττακαδόρο Dr. Cox των Scrubs). Γενικά αυτή την εντύπωση έχω και επιβεβαιώνεται συχνά πυκνά και πολλές φορές θεαματικά θα έλεγα.
Αλλά σήμερα δε θα γράψω για αυτούς. Με αυτούς ασχολούμαι συχνά όπως θα χεις πάρει χαμπάρι αν διαβάζεις τα Ανώδυνα.
Χτες βράδυ είδα το παρακάτω βιντεάκι.



Για αυτό σήμερα θα γράψω για τα καλά τα παιδιά. Όχι δεν "αποκαταστάθηκε η πίστη μου στην ανθρωπότητα", ούτε έγινα ξαφνικά ρομαντικός υπερευαίσθητος κλαψομούνης μετα-emo και κολοκύθια τούμπανα.
Απλά γαμώ το κέρατό μου το πέτσινο, πρέπει μερικές φορές να λέμε και ένα γαμημένο "γεια σου ρε μάγκα, μπράβο" σε ατομάκια που ασχολούνται να απλώσουν το ρημάδι το κουλάδι τους έστω για να πιάσουν μια γαμημένη τσάντα που έπεσε από τα χέρια ενός περαστικού δίπλα τους.
Γιατί εντάξει, ωραίος ο κυνισμός και ο σαρκασμός μας. Μου αρέσει. Το ξέρεις φίλε Αναγνώσθα.
Αλλά ρε αδέλφια, άλλο ο κυνισμός και το κράξιμο στα απανταχού σούργελα που κυκλοφορούν τριγύρω μας και μας το παίζουν νεοαριστοκράτες και μετακωστόπουλοι ενώ πουλάνε φύκια για μεταξωτές -ροζ- κορδέλες και πανάκριβους ιπτάμενους μονόκερους. Είναι καθήκον μας και υποχρέωσή μας να ασχολούμαστε μαζί τους έτσι, γιατί αυτό το "τι σε ενοχλώ εγώ, αφήστε με να κάνω τη βρωμοδουλειά μου" είναι το δάχτυλο πίσω από το οποίο κρυβόντουσαν τόσα χρόνια και κατέληξαν να νομίζουν ότι πρέπει να καθορίζουν το γούστο μας, την εμφάνισή μας, το πως διασκεδάζουμε, το πως ζούμε κλπ.
ΑΛΛΑ τα κραξίματα, το δούλεμα και τα μπινελίκια δεν επάγουν καθηκοποίηση, ωχαδερφισμό και καθαρματοσύνη. 
Όποτε μπορείς, να απλώνεις το χεράκι σου να βοηθάς κάποιον. Και δεν εννοώ χρηματικά, ούτε να προσφέρεις συναισθηματική στήριξη, ούτε να γράφεις δακρύβρεχτες αρχιδιές στο ιντερνέτς για το πόσο πολύ πονάς και σπαράζεις για τα κακόμοιρα τα παιδάκια που κάπου αλλού υποφέρουν. Μακριά από εμένα υπερσυναισθηματικές ευαισθησίες και κροκοδείλια ψευτοδάκρυα ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΝΤΑ και ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΑΝΤΕΣ. Δεν πιστεύω κανέναν από αυτούς που τους πνίγουν και τους στεναχωρούν ΤΑ ΠΑΝΤΑ τριγύρω τους και νοιάζονται και σπαράζει το φυλλοκάρδι τους εξίσου για όλα και για όλους. Θεωρώ ότι κανείς δεν έχει τη συναισθηματική "χωρητικότητα" για να αντέξει τόσο πόνο και θεωρώ ότι οι μισοί από αυτούς λένε συνειδητά μούφες για να κουνάνε δάχτυλα ανθρωπισμού σε εμάς τους πληβείους αναίσθητους, οι άλλοι μισοί απλά νομίζουν ότι έτσι εξιλεώνουν τις "αμαρτίες" τους. Τεσπα.
Αυτό που λέω είναι να απλώσεις το χεράκι σου στο δρόμο να βοηθήσεις κάποιον σε κάτι μικρό. Καθημερινό. Δε χρειάζεται να γίνεις ήρωας και να σώσεις ζωές. Μπορεί και να σου τύχει και άμα σου τύχει και κάτσει και η στιγμή και τα καταφέρεις μπράβο σου, κερνάω και ρακούλα ευεργετική και σου βγάζω ανύπαρκτα και υπαρκτά καπέλα.
Δε χρειάζεται να κάνεις μια μεγαλειώδη κίνηση ρε. Λίγα, μικρά πράγματα. Βοήθησε κάποιον ξένο που έχει χαθεί και ψάχνει το σιδηροδρομικό σταθμό, σε πόλη που σαι και συ τουρίστας.  Ναι, πέρνα καμιά γιαγιά τρεμάμενη από το δρόμο, αντί να κάθεσαι μέσα στο αυτοκίνητό σου και να τη βρίζεις που δε μπορεί να πάρει τα πόδια της. Λες στη γιαγιά να αρέσει που περπατάει 1m/αιώνα ή θα προτιμούσες να μείνει σπίτι και να πεθάνει ήσυχα, χωρίς να σου διακόπτει την κυκλοφορία την ώρα που πας σε τόσο σημαντικό ραντεβού που δεν έχεις 2 λεπτά να τη βοηθήσεις; (οι βαμμένες με καραμπογιά λεβεντογιαγιάδες κωλονακιώτικου στυλ με τη γούνα και τα 17 κιλα χρυσαφικό στα αυτιά που μπαίνουν αναιδέστατα στη μέση του δρόμου και σου απλώνουν επιδεικτικά χέρι για να σταματήσεις, ασχέτως φαναριού κλπ, είναι στην κατηγορία κράξιμο, όχι στην "βοηθάω να περάσουν απέναντι").
Μην είσαι εγωιστικό, σταρχιδίστικο γαιδούρι. Και μη σε νοιάζει ποιον θα βοηθήσεις, θα γίνουμε από 2 χωριά χωριάτες και στο δικό μου το χωριό είμαστε ζόρικοι μαδαφάκας και θα χάσεις. Γίνε και ανιδιοτελής καμιά φορά. Ναι ξέρω, "μα είμαι". Τα παπάρια μου κουνιούνται το ένα δίπλα στο άλλο. Γιατί; Γιατί σε βλέπω πόσο ανιδιοτελής είσαι, κάθε φορά που ποστάρεις στο φατσοβιβλίο ή στο τουίτα την "καλή πράξη" που έκανες σήμερα και πόσο γαμάτος είσαι και γιατί εμείς οι άλλοι είμαστε μαλάκες. Κοινώς, δε θέλω να το μάθω, τουλάχιστον όχι απο εσένα. Ή όχι συνέχεια από εσένα και με δασκαλίστικο ύφος. Θέλω να το μαθαίνω από τους άλλους. Και όχι σε φάση "Το Θανασάκι είναι γαμώ τα παιδιά, σήμερα έκανε το και το". Αλλά σε φάση "ένα παλικάρι σήμερα με βοήθησε να σηκωθώ, γιατί τσακίστηκα στο δρόμο και δε μπορούσα να κουνηθώ". Κατάλαβες; δε σε θέλω επώνυμο ρε. Σε θέλω ένα ανώνυμο καλό παιδί. Έστω που και που.
Γιατί κάποτε θα είσαι εσύ ο γέρος που θα τσακιστεί και θα θέλεις τα παιδιά της εποχής να σε βοηθήσουν να μαζέψεις τα κουτσάδια σου από το δρόμο, αλλά αν δεν έχεις δώσει ποτέ και πουθενά και σε κανέναν τέτοιο παράδειγμα, θα σε γράψουν και αυτοί στις παπαράντζες τους, γιατί θα βιάζονται να πάνε στη ραντεβουδιά τους. Ναι δε θα αλλάξεις τον κόσμο, πίστεψέ με. Και άσε τα τσαμπουκαλίκια. Δε θα αλλάξεις τον κόσμο. Το να επηρρεάσεις θετικά όμως έστω μερικά από τα άτομα που θα δουν το καλό που έκανες σε έναν συνάνθρωπο, είναι αρκετός άθλος.
Δε χρειάζεται να στοχεύεις πιο ψηλά σώνει και ντε.
Πέρνα τη γριά απέναντι και ας μη σε δει κανείς. Και ας μην το πεις πουθενά.
Δε σου φτάνει το βλέμμα της για ανταμοιβή ρε αδερφέ; μην είσαι πλεονέκτης..




Monday, February 17, 2014

ΟΣΓΖ

Θα σοκάρω κόσμο τώρα μια και θα γράψω επικό πόνημα, άσχετης θεματολογίας με το γενικότερο συνοθύλευμα χαζομάρας των Ανώδυνων. Θα πέσω στο χαμηλό υποεπίπεδο γκομενοσελίδας με συμβουλές και "δέκα πράγματα που" και τέτοιες παπάτζες.
Αλλά υπόσχομαι ότι δε θα γράφω μισά ελληνικά μισά αγγλικά όπως κάνουν οι χιψτερογράφοι των νεοκωστοπουλάδικων, λες και μεγάλωσαν στο κέντρο του Soho (που πας ρε μουρλοκακόμοιρο, Θανασάκη και Νικολέτα σε λέγαν και μεγάλωσες στις Κουκουβάουνες και στα Πετράλωνα)και μας σπάνε τα τσιμπιρδόνια, ούτε θα ενδώσω στη φτήνια της αιώνιας διαμάχης η οποία παρουσιάζει όλες τις γυναίκες ανικανοποίητες ψωνάρες καραπουτανάρες και όλους τους άντρες άχρηστους, αμόρφωτους, βρωμιάρηδες, φλώρους. (Το οποίο δεύτερο είναι και η νόρμα βέβαια σε πλείστα όσα δημοφιλέστατα σάιτια, αλλά αυτό δε θεωρείται σεξιστικό από κανέναν, ούτε από μας, γιατί στα παπάρια μας εδώ που τα λέμε. )
Οπότε, καιρός είναι να προχωρήσουμε στον ΟΣΓΖ.
Ή σε απλά ελλήνικος λάικ μα γκράντμαδα γιουζντ του σεϊ (σεϊ σεϊ, σέϊ δε μάτζικ γουοοορντ)
(όχι πες μου, δε φαίνονται γελοία;)

ΟΔΗΓΟΣ ΣΥΓΚΑΤΟΙΚΗΣΗΣ ΓΙΑ ΖΕΥΓΑΡΙΑ

Εισαγωγή - Πρελούδιο (για τους φίλους της κλασσικής)

Έχετε βρει το έτερον, έχετε περάσει το στάδιο της γλυκερής ζαχαροσύνης και χαζομάρας, αυτό που σας βρίζουν και σας πετάνε ποτήρια οι φίλοι σε κάθε τραπέζι που χουφτώνεστε και κάνετε σα 15χρονα στο διάλειμμα του φροντιστηρίου και φυσικά επέρχεται η κάμψις. Αυτό που αρχίζετε και βαριέστε τα πάντα και μεταμορφώνεστε σιγά σιγά σε αυτό το άθλιο τερατούργημα που φοράει συνέχεια πιτζάμες και καλτσάκια-λαγουδάκια, βλέπει σειρές, τρώει πατατάκια και ζολίτα με το δίκιλο, φτιάχνει περίεργες γκουρμεδιές στο σπίτι και πίνει σαν το Μπουκόφσκι σε κάθε επεισόδιο του Boardwalk empire (η σειρά επιμένω, είναι σατανικό δημιούργημα για να σε κάνει να πίνεις και να καπνίζεις μανιωδώς. Έχω πιεί περισσότερο σε 4 σαιζόν Boarwalk από ό,τι σε 15 μέρες στην Κρήτη). Οι έξοδοι περιορίζονται γιατί είστε και μεγάλοι άνθρωποι και έχετε και δουλειά το πρωί -όσοι έχετε- οπότε καταλήγετε στο προφανές συμπέρασμα: Ρε,γιατί να πηγαινοερχόμεθα σαν τους Ρομά (sic) απο σπίτι σε σπίτι, -και αν είναι και 520 χιλιόμετρα αυτό το "σπίτι σε σπίτι", ζορίζει- δεν τα μαζεύουμε όλα σε ένα σπίτι, να γίνουμε και εμείς σαν εμετική διαφήμιση μαργαρίνης για πρωινό ή κριθαρακίου Μίσκο;
Αυτό βέβαια προϋποθέτει το πολύ σημαντικό βήμα του να χουμε επιβεβαιώσει ότι το έτερον δεν είναι ψυχάκι (ναι γέλα, αλλά κυκλοφορούν ΠΟΛΛΑ εκεί έξω. Όταν λέω πολλά, εννοώ όπως έλεγα σε μια φίλη τις προάλλες, ένα 60% με προβλήματα που χρήζουν παρακολούθησης από ψυχολόγο, από το οποίο 60%, ενα 20-25% θέλει φάρμακα και παρακολούθηση εντατική μην φάει το κεφάλι του ή κόσμο), να έχουμε δει τον άλλονε ναουμ πώς είναι στις μαύρες του και να έχουμε συμφωνία σε ΒΑΣΙΚΑ πράγματα της ζωής μας. Όχι σε όλες τις λεπτομέρειες. Αν δεν ταιριάζεις στα χοντρά, το οτι συμφωνείς πως δε σου αρέσει το καμαμπέρ επειδή βρωμάει σα μασχάλη φαντάρου που σκοτώθηκε στον πρώτο παγκόσμιο και έμεινε στον ήλιο, δεν είναι αρκετό για να σε σώσει. Επίσης καλό είναι να έχουμε ξεπεράσει τις παιδικές ασθένειες των απωθημένων, ήγουν αυτή του πρίγκηπα στο λευκό άλογο οι γυναίκες και της πορνοστάρ με τα βυζιά-καρπούζια οι άντρες. 
Οπότε, είσαι έτοιμος και έτοιμη για το μεγάλο βήμα. Πάρε βαθιά ανάσα, πήδα και κολύμπα μαλάκα.

Τα απαραίτητα- τα sine qua non (πωωω μόρφωση ο γόης)

1. Ο τρόμος: 
ΝΑΙ υπάρχει. Παραδέξου το. Νοιώσε το. Κατάπιε το. Θα χεστείς πάνω σου την πρώτη φορά που θα σου περάσει από το μυαλό, την πρώτη φορά που θα το ξεστομίσεις, την πρώτη φορά που θα καταλάβεις οτι θέλει και το έτερον και την πρώτη φορά που θα πεις "πρέπει να αρχίσω να κανονίζω τις λεπτομέρειες της μετακόμισης,γιατί σε ένα μήνα πρέπει να μαι εκεί". Ο τρόμος είναι φίλος μας, είναι σύντροφος και αδερφός και δάσκαλος. Είναι το σημάδι πως δεν είσαι παιδαρέλι που πετάει στο 8ο ροζ συννεφάκι δεξιά από τη δεξαμενή με τα ζαχαρωτά μπαστουνάκια και τη λίμνη με τη βυσσινάδα, την ώρα που παιδάκια με φτερά και άρπες παίζουν λατρευτικούς ύμνους του Μπαχ (ή και την Τσικουλάτα τσικιντάϊ άμα είσαι του σπορ). Ο τρόμος σημαίνει ότι έχεις επίγνωση του τι κάνεις, των κινδύνων και των συνεπειών, καθώς και των ευθυνών. Σε κάνει να σκέφτεσαι τα πάντα, να ανιχνεύεις κακοτοπιές και να προετοιμάζεσαι. Α, αν ο τρόμος σου είναι "αχ θα χάσω την ελευθερία μου", κλάιν μάϊν φιλαράκι και κοπελιά. Αυτό περιέχει υποβόσκουσα καταπίεση και αν πιστεύεις κάπου βαθιά οτι θα σε δέσουν σε κανα στύλο και θα σου περάσουν περιλαίμιο ή αν δείχνει το έτερον τέτοιες διαθέσεις, από δω παν και οι άλλοι. Ζευγάρι δε σημαίνει κεφαλοκλείδωμα και μπουντρούμιασμα. Και έχω και παράδειγμα τον κουμπάρο μου, που είπε στη γυναίκα του "την άλλη εβδομάδα πάω ΣΚ με τον Estarian στο Βερολίνο για βόλτα" και η γυναίκα του του πε "καλά να περάσετε, φέρε κανα μαγνητάκι για το ψυγείο". Από την άλλη υπάρχει και ο άλλος που φοβάται μη χάσει την ελευθερία του και χάσει τα "γκομενάκια" λες και πριν ήταν το δώρο του Όντιν στο θηλυκό πληθυσμό και κάναν σειρά έξω από το σπίτι του για να πάρουν το σπέρμα του να διαιωνίσουν τα γονίδιά του. Νταξ, άμα κοπελιά έμπλεξες με αυτόν, καλα κρασά. Τι είπαμε; όχι μουρλά δεν είπαμε;

2. Η εξιδανίκευση  
Tο ανάποδο του τρόμου βασικά. Ναι θα το νοιώσεις. ΑΛΛΑ, να το σκοτώσεις με φωτιά. Να το πνίξεις στο νεροχύτη με διάλυμα από βραστό νερό και 20% υδροχλωρικό. Κατάλαβε ότι δεν είσαι ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος που το κάνει αυτό. Έχουν προϋπάρξει υμών δις ζευγάρια που το έκαναν και θα υπάρξουν και μετά από εσάς. Δε θα ζήσεις σε σπίτι μιας ρομαντικής κομεντί (ακούτε θηλυκά;), δε θα γίνεις η Μεγκ Ράϊαν και εγώ με την καμία δε θα γίνω ο Μπαντέρας, ούτε καν ο Panteras. Δε θα παίζει κάθε μέρα πρωινό με μαργαρίνες, (πουτάνες διαφημίσεις), φρέσκα κρουασάν, κέικ σπιτικό, τυροπιτάκια, φρούτα και φρεσκοστιμμένο πορτοκάλι. Και όταν θα παίζει μετά θα θέλω σεξ για πληρωμή. (ναι, ακούτε σύντροφοι; δεν παίζει ούτε αυτό. Όταν τα χλαπακιάσει όλα αυτά μετά θα θέλει 2 ώρες ύπνο για να χωνέψει. Οπότε σχεδιάστε το για το μεσημέρι μετά τα τσίπουρα που θα την έχει ακούσει και λίγο). Επίσης κοπελιά, στο σπίτι δε θα κυκλοφορεί μονίμως ένας ημίθεος με γυμνασμένους κοιλιακούς και τη φάτσα του αγαπημένου σας ηθοποιού (αυτού που φαντασιώνεστε στα κρυφά ) να τραγουδάει μπαλάντες του Σινάτρα για να σας ξυπνήσει. 
Αγόραροι, δε θα μείνετε με μια αχόρταγη νυμφομανή που θα είναι ντυμένη συνέχεια με La Perla ή Agent Provocateur τα οποία θα σκίζετε πρωί πρωί με την τσίμπλα στο μάτι (btw πας καλά ρε μαλάκα, ξέρεις πόσο κάνουν; άσε αυτά και σκίσε τίποτα από κανα πάγκο στην Αθηνάς.) και μετά θα πηδιέστε 12 ώρες σαν κουνέλια σε έξαψη. Ούτε θα χετε αυτή τη φαντασίωση να καθαρίζει τις χιλίων λογιών σβουνιές σας, την ώρα που εσείς θα πίνετε παγωμένες μπύρες βλέποντας θρίλλερ και τρώγοντας μπριζόλες. Θα είστε κανονικοί. Θα τα κάνετε ΟΛΑ τα παραπάνω, και τα πρωινά και τις ανωμαλίες με εσώρουχα, φτερά, λάδια , πυροσβεστήρες, τηγάνια και κοτόπουλα και ο,τι γουστάρει κανεις, αλλά ΔΕ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΑ η ζωή σου. Θα είσαι και με την τσίμπλα στο μάτι το πρωί, θα ξυπνήσεις και άκεφος και τσαντισμένος γιατί όλο το βράδυ έβλεπες εφιάλτες και ε, στραβοξύπνησες γαμώτο, θα αρρωστήσεις και θα τρέχει η μύξα σύννεφο, αυτή θα σκάσει μύτη με μάσκα προσώπου και μπικουτί και αλουμινόχαρτα και θα ναι σαν γκέι εκδοχή του Σρέκ, θα τσαντιστεις και θα τσαντιστεί κλπ. Ούτε βέβαια ΑΥΤΑ θα είναι η ζωή σου. Όλα μέσα στο πρόγραμμα και βγες από τις κομεντί, τις διαφημίσεις, τα βιβλία και τις τσόντες που προσπαθούν θα διαμορφώσουν την ιδέα που έχεις για το ζευγάρι, πριν χρειαστείς φαρμακάκια.

3. Η συνεννόηση
Eίστε μεγάλα παιδιά - ή θα έπρεπε να είστε, τουλάχιστον εγκεφαλικά- και μια και θα μείνετε στο ίδιο τσαρδίον, πρέπει να συννενοηθείτε για μερικά πράγματα, ακόμα περισσότερο αν ο ένας μετακομίζει στο σπίτι του άλλου και δεν πάτε κάπου να το στήσετε από την αρχή. Χρειάζεται προγραμματισμός, ψυχραιμία και ΑΜΟΙΒΑΙΕΣ υποχωρήσεις από την ατομάρα μας και την εγωισμάρα μας, καθώς και από τους καθημερινούς μας μέχρι τώρα ψυχαναγκασμούς. Αλλιώς ο καθένας σπιτάκι μας, να μείνουμε μόνοι μας να είναι όλα όπως ΑΚΡΙΒΩΣ τα θέλουμε και μετά να γκρινιάζουμε στους φίλους μας πως είμαστε μαγκούφια.
3α. Η καθαριότητα
Ο,τι είναι πεντακάθαρο ή συμμαζεμένο για μένα, δε θα είναι ΠΟΤΕ το ίδιο καθαρό για σένα (και οποιαδήποτε γυναίκα). Και δε μιλάω για τα "πλυμμένα" πιάτα που έπλυνα βιαστικά και έχουν πάνω ακόμα λίγδα και το βλέπω και το καταλαβαίνω όταν μου το δείχνουν. Μιλάω για αυτό το "πωωω το σπίτι είναι χάλια" ενώ το μόνο που βλέπω εγώ είναι ένα μαξιλαράκι του καναπέ στην πολυθρόνα και όχι στον καναπέ. Μιλάω για το κομματάκι τρίχας από τα γένια που μου ξέφυγε όταν ξυριζόμουν και έπεσε πίσω από την κολώνα του νεροχύτη και με κάποιο μαγικό τρόπο το πήρες χαμπάρι από την ώρα που πάρκαρες το αυτοκίνητο. Ναι πάρτο απόφαση, το σπίτι ΠΟΤΕ  δε θα είναι ΑΚΡΙΒΩΣ τόσο καθαρό σα φωτογραφία σε περιοδικό Χάουζ εντ Αρκιτέκτσουρ όπως το είχες τόσα χρόνια. Όπως εγώ πρέπει να πάρω απόφαση να μαζεύω τα ποτήρια του καφέ ( η χρήση απλυτηριού* όμως επιβάλλεται) να μην κατουράω εδώ και πέφτουν στο σοφρά στο διαμέρισμα της γιαγιάς στην απέναντι πολυκατοικία (ποτέ δεν είχα πρόβλημα,αλλά εσύ που έχεις, μάθε το), να μην πετάω τις κάλτσες μου όπου τις βγάλω (και όμως μαλάκα μου αυτό μου είναι δύσκολο ακόμα. Συνήθεια) και να μην πιστεύω οτι τα πιάτα τα πλένει η νεράιδα του πλυντηρίου μαγικά κάθε βράδυ (νταξ, 18 χρόνια μόνος μένω, το χουμε και αυτό. Εσύ το χεις; ή θα σου πέσει η αντρίλα άμα πλύνεις και κανα πιατικό πασάκαμ;)
3β. Ο προσωπικός χώρος
Κάτι με το οποίο έχουν πρόβλημα πολλά ζευγάρια και με κάνουν και απορώ. Το οτί είσαι σε σχέση δε σημαίνει ότι ο άλλος πρέπει να ναι πάνω σου 24/7, να σου μιλάει συνέχεια, να ασχολείται συνέχεια με την πάρτη σου. Είστε 2 ΞΕΧΩΡΙΣΤΕΣ προσωπικότητες και δεν είστε κτήμα ο ένας του άλλου. Υπάρχουν στιγμές που θέλεις να διαβάσεις το βιβλίο σου και για 2,5,10,24 γαμημένες ώρες να κολλήσεις και να μη βγάλεις κιχ. Και να μη σου βγάλουν κιχ. Εκτός αν τελούνται συντελειακά γεγονότα, όπως "σήκω γίνεται σεισμός", "γίνεται ζόμπι απόκαλυπς" και "περνάνε κάτι χίψτερ απο κάτω, πιάσε το δίκαννο". Το "μου πάει αυτό το τζην", "τελείωσε το κωλόχαρτο, πας να πάρεις;", "γυναίκα πεινάω, φτιάξε κάτι" κλπ, είναι αιτίες εκσφενδονισμού του βιβλίου στην κούτρα σου. Στα πλαίσια του προσωπικού χώρου περιέχονται και φάσεις όπως "Τώρα έχω ΣΟΒΑΡΗ δουλειά στον υπολογιστή, σε παρακαλώ μη με ενοχλείς, σκέφτομαι", "κανόνισα να πάω για τσιπουράκια με τους φίλους μου", "πάω με τα κορίτσια για τσιπουράκια" , "πάω 2 μέρες στη Νορβηγία να δω μια έκλειψη στο βόρειο σέλας" και "πάω ΣΚ με τις φίλες μου στο Λονδίνο να δω μια έκθεση στην Tate". Γκρίνιες "που θα πας τώρα, κάτσε να σε δω", "θέλω και εγώ να βγω" κλπ γίνονται δεκτές μόνο άμα ο ένας από τους 2 είναι συνεχεια με τα ρεμάλια ή τα "κορίτσια" και ο άλλος μένει μονίμως σαν το μαλάκα μέσα στο σπίτι. (Και "συνέχεια" δεν είναι 1 φορά το 3μηνο. Για να ξηγιόμαστε.) Μπορεί να μη συμπίπτουν όλα τα ενδιαφέροντά σας και τα χόμπι σας, αλλά το καλό που σας θέλω ρεμάλια, κανένας και καμία μην τολμήσει να προσπαθήσει να επιβάλλει στον άλλο κάτι που κάνει ή/και του κόψει κάτι που έκανε πριν. (Το "πηδιέμαι με ό,τι βρω μπροστά μου" δε θεωρείται χόμπι ή ενασχόληση. Το ίδιο και τα ναρκωτικά,ο τζόγος, το βρωμόξυλο κάθε Κυριακή στα γήπεδα και η ψήφος σε μαλάκες. Αυτά καλά θα κάνουν να σας τα κόψουν).  Και ναι, θα κάνετε τις ταξιδάρες σας μαζί κλπ αλλά και τα ταξιδάκια ξεχωριστά με φιλαράκια κλπ δεν είναι ούτε ταμπού ούτε αφορμή για να πέσουν κέρατα. Βγείτε από το 1950.
3γ. Διαχείριση Θυμού
Πάρτο απόφαση. Θα τσακωθείτε κάποια στιγμή. Θα αρπαχτείτε πως το λένε. Είτε γιατί είπες κάτι, είπε κάτι, το πήρες στραβά, το πήρε πιο στραβά, μπλα μπλα μπλα μπλα, θα αρπαχτείτε. Θα υψωθούν οι τόνοι. Ο πατέρας μου με τη μάνα μου είναι παντρεμένοι 40 χρόνια, ακόμα τσακώνονται. Αλλά όταν η μάνα μου πηγαίνει με τη θεία μου τσάρκα στο Μοναστηράκι για καφέ και αργήσει 1 ώρα γιατί χάζεψαν στα μαγαζιά, του λείπει. Το ζήτημα είναι γιατί τσακώνεστε και τι λέτε όταν θυμώνετε. Μην προσβάλλεις. Μπορείς να πεις χοντράδες. Μπορείς να πεις ότι αυτό που λες είναι μαλακία, ηλίθιο, αφελές, οτι έκανε μαλακία, ότι έδειξε γαιδουριά, ότι δε σκέφτηκε σωστά, ότι σε πλήγωσε, ότι έδειξε αγένεια κλπ. ΜΗΝ ΠΕΙΣ ΠΟΤΕ τον άλλο/την άλλη μαλάκα,πουτάνα,άχρηστο,άχρηστη,ηλίθιο, κλπ κλπ κλπ. Μην πεις πράγματα που ποτέ δε θα μπορέσεις να πάρεις πίσω. Εκτός αν τα εννοείς, οπότε τι κάνεις μαζί; Μην βρίσεις ΠΟΤΕ πατέρες/μάνες/αδελφούς/αδελφές. Ακόμα και αν το αντικείμενο του τσακωμού είναι συγγενής και θες να χώσεις ανελέητα, ΜΗ ΒΡΙΣΕΙΣ. Ναι, μπορεί η κυρα Μαγδάλω να ναι μαλάκω επικών διαστάσεων και να χώνεται στα προσωπικά σας και να σας πρήζει τα παπάρια. Ο άλλος/η άλλη ΤΟ ΞΕΡΕΙ. Και προσπαθεί να το διαχειριστεί. Διαχειρίσου το θυμό σου. Ναι είναι υγιές να θυμώνεις, είναι υγιές να θες να ξεσπάσεις, αλλά ο άλλος ζει μαζί σου, και αν αυτό το βρίσκεις ως δικαιολογία να ξεσπάς πάνω του θυμό που προέρχεται από αλλού, ε ουστ. Δεν είστε ο ένας η πινιάτα του άλλου. Διαφωνίες θα χεις. Αλλά ακόμα και όταν διαφωνείς και αρπάζεσαι ακόμα και όταν φτάσεις στο σημείο να χτυπήσεις πόρτα πίσω σου και φύγεις μισή ωρίτσα να καθαρίσει το μυαλό σου γιατί σου τρέχουν οι ορμόνες από τα αυτιά, πρόσεχε τον άνθρωπό σου. Για να είναι εκεί όταν γυρίσεις. Α και σε περίπτωση που μένεις στο σπίτι του άλλου, να θυμάσαι ιδιοκτήτη/ιδιοκτήτρια, μπορεί να είναι σπίτι ΣΟΥ, αλλά αυτό δεν είναι επιχείρημα που κολλάμε στο ξεράδι του άλλου. Χαλάρωσε.
3δ.Διαχείριση ελεύθερου χρόνου
Δεν είναι υποχρεωμένος κανείς να σέρνεται σε πράγματα που δεν του αρέσουν μόνο και μόνο για να "κάνουμε πράγματα μαζί επειδή είμαστε ζευγάρι".  Τέλος. Και αυτό πιάνει από "βόλτες στα μαγαζιά/τρέξιμο στις 8 το πρωί/μαθήματα λάτιν/μαθήματα κηροπλαστικής" μέχρι "ποδόσφαιρο/μπάσκετ/paintball/κυνήγι αρκούδας/συναυλία μπαλαλάικας την Κυριακή". Άλλες φορές γίνεται, άλλες όχι. Άσε που μερικές φορές, θέλουμε απλά να κάτσουμε σπίτι να σαπίσουμε. (βλέπε παράγραφο 3β). Εσύ κάνε ο,τι θες.

3ε. Το παρελθόν
Υπάρχει, καλά ή κακά ήταν, ο καθένας έχει την ιστορία του, με πίκρες ,με γαμωσταυρίδια, με καριόλες, με μουρλούς, με One night stand, με καλές σχέσεις που δεν τράβηξαν, με κακές που εγκλώβισαν, με γκόμενες που δε σου κατσαν, με γκόμενους που σε κορόιδεψαν κλπ. Καλά κάνουμε και το χουμε και μακάρι να το χουμε και μεγάλο γιατί χωρίς εμπειρίες, εγώ σε φοβάμαι. Αλλά απογαλακτίσου από αυτό, ξεκόλλα από τα απωθημένα και από τις μαλακίες στον εγκέφαλό σου και προχώρα μπροστά. Ναι η τσουλάρα που σου κανε τις ανωμαλίες του αιώνα αλλά στα φόραγε με 2 ομάδες μπάσκετ και 12 καναδούς έφιππους αστυνομικούς σου πλήγωσε τον εγωισμό. Στα παπάρια μας. Ο καθένας τις επιλογές του και γεια χαρά και ώρα καλή στον κώλο της και αέρα στα βυζιά της. Το ίδιο για τον επιθετικό γόη μπάρμαν που σε έκανε γυναίκα και μετά ανακάλυψες οτι είναι και αυτός εξυπηρετικό αγόρι και δε λέει ποτέ όχι κλπ κλπ κλπ.  Η τσουλάρα και ο μπάρμαν θα έπρεπε να σε κάνουν να εκτιμήσεις τους ανθρώπους που είναι σπαθί και αληθινοί. Όχι να καταραστείς άντρες γυναίκες ως βόδια.Ναι, παιδικές ασθένειες, ξεπέρνα τες. Οι ζωντανοί με τους ζωντανούς και οι πρώην με τους πρώην.Μη ντρέπεσαι για το παρελθόν σου, μοιράσου το. Κανόνισε όμως να το χεις παρελθόν. Να μη σε βασανίζει.

4. Τα κοινά σημεία
Mπορεί παλιά τα ετερώνυμα να έλκονταν, αλλά προσπάθησε όχι να συγκατοικήσεις, να συνομιλήσεις για πολλή ώρα με άνθρωπο με τον οποίο δεν έχεις ΤΙΠΟΤΑ κοινό. Π.χ βάλε με εμένα να μιλήσω με άνθρωπο που δεν καταλαβαίνει από χιούμορ (δείκτης κατανόησης π.χ: "Η ζωη του Μπράιαν" και το Black Adder δεν ήταν αστεία), που δε διαβάζει βιβλία, που ξενερώνει με τα ταξίδια γιατί δεν του λέει τίποτα το εξωτερικό, που έχει παντελή άγνοια από επιστήμες και θεωρεί τον οποιοδήποτε κατάφερε να σπουδάσει "σπασικλάκι" και που είναι σταυροφόρος (με την ευρεία ένοια). Ε τι να πω; Μούγκα. Μπορεί να ναι καλό, χρυσό και άγιο παιδί, αλλά εγώ δεν έχω να πω και να κάνω τίποτα μαζί. Ε πως π.χ θα κατάφερνα να γουστάρω τόσο πολύ ένα τέτοιο άτομο ώστε να μείνω μαζί του. Για αυτό, αν αυτά που σε χωρίζουν είναι περισσότερα από αυτά που σε ενώνουν, οκ άσε τις συγκατοικήσεις και ρίχτο στην τρελίτσα και ανώμαλο και πολύ σεξ, μέχρι να γίνετε μπλε. Γιατι οκ, για να κανεις κάτι με τόσο διαφορετικό άνθρωπο, έχεις άλλα κίνητρα. Μην κρύβεσαι. Το χω περάσει. Ένα τριμηνάκι με πορτοκαλάδες και βιταμίνες ήμουν. Αλλά δεν την άφηνα να ανοίξει το στόμα της αν δε φορούσα κράνος πρώτα. Για να μείνεις μαζί πρέπει να χεις κοινά. Πολλά. Δε γίνεται να είσαι ίδιος ποτέ, αλλά αν η τομή είναι κενή, η ένωση δεν πιάνει. (οι των θετικών θα εκτιμήσουν το λογοπαίγνιο. Ελπίζω. Μου άρεσε. Ήταν καλό).

5. Το χωροταξικό
Πρακτικά πράγματα. Έσονται 2 σπίτια εις ένα. Άθλος.  Είστε πλέον ο ένας πάνω στον άλλον (με πολλούς τρόπους, οι περισσότεροι από αυτούς ιδιαίτερα ευχάριστοι και ψυχαγωγικοί). ΠΟΥ ΘΑ ΜΠΟΥΝ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΡΕΕΕΕΕ; Εδώ φίλοι, μπαίνουν κάποιες υποχωρήσεις στο παιχνίδι γιατί αλλέως, είπαμε, μείνε μόνος σου και κάνε το μουσείο να μείνει απαράλλαχτο. Η χωράκλα σου που μέχρι πριν σου φτανε και σου περίσσευε, τώρα πλέον διαιρείται με το 2, αν και όχι ακριβώς, ειδικά στις ντουλάπες. Τα ρούχα ενός άντρα π.χ συνήθως χωράνε σε μισή ντουλάπα, καλοκαιρινά,χειμωνιάτικα και παπούτσια. Δεν έχω γνωρίσει ποτέ γυναίκα που να της έφταναν οι ντουλάπες της, ακόμα και αν της παραχωρήσεις χώρο στο υπερδιάστημα και τις τσάντες του Σπορτ Μπίλι. ΑΝ εμφανιστεί κενό, θα την πιάσει μια ακατανίκητη επιθυμία να το γεμίσει με κάτι που  ανακαλύπτει τη στιγμή ανίχνευσης του κενού, ότι το χρειάζεται απεγνωσμένα. Το οποίον σημαίνει ότι ακόμα και αν είσαι ο Ταρζάν και η γκαρνταρόμπα σου αποτελείται από ένα κολλητό μαγιό από δέρμα λεοπάρδαλης και ενα πέτρινο μαχαίρι, 
ΔΕ ΧΩΡΑΣ
Εκεί φίλε άνδρα, μια και συνήθως διαθέτεις καλύτερη εικονοχωρική αντίληψη από το έτερον, πρέπει να ανασκουμπωθείς και να δημιουργήσεις χώρο στις ντουλάπες, στο σπίτι, στο πάρκινγκ, στο γκαράζ, παντού. Και πίστεψέ με, μπορείς. Στη διαδικασία, πετάς και μερικά μερεμέτια στο σπίτι που ενοχλούν εσένα (κάτι καζανάκια που τρέχουν, κάτι σταντ για σαμπουανοκρεμοτετοια στο μπάνιο), κάτι σιφόνια, κάτι βρύσες, τέτοια. Έτσι δείχνεις και ότι το πονάς το σπίτι, και οτι νοιάζεσαι για τα απλά αλλά καθημερινά και οτι το χεις το μαστοριλίκι. (Προσοχή, ποτέ δε σκύβουμε με τζιν, δε θένε κώλο υδραυλικού στα μούτρα τους, μην πέσεις στο επίπεδο μπαρμπα Τανάση μαστοράντζα.). Το πράγμα θέλει σχεδιασμό, συντονισμό και αποφασιστικότητα, ειδικά στο να πεταχτεί επιτέλους άχρηστη σαβούρα ετών που κρύβεται παντού και που ο ιδιοκτήτης του σπιτιού ούτε καν φανταζόταν οτι υπήρχε. Επίσης ο μετακομίζων πρέπει να πάρει απόφαση πως οι γόπες των τσιγάρων από ένα φαγοπότι πριν 12 χρόνια δεν αποτελούν κατάλληλο ντεκόρ για ένα νέο σπίτι,μάλλον πρέπει να πεταχτούν μαζί με τα ραγισμένα σφηνοπότηρα που έκλεψε από όργιο στην Ίο και ότι πρέπει να αφήσει πίσω στο πατρικό σε χαρτόκουτα τους ελέγχους της β' γυμνασίου.

Επίλογος
Το αποφάσισες, τρόμαξες μέχρι ακράτειας αερίων, χάρηκες, ξανατρόμαξες, ξαναχάρηκες, σε έπιασε μια μικρή αλλά σημαντική κρίση πανικού και αμφιβολίας και παίρνεις βαθιά ανάσα και προχωράς στο μεγαλύτερο Auto da fe της ζωής σου, μετά από την αγορά εκείνου του χοτ ντογκ σε βενζιναδικο στη Γερμανία που ήταν περίπου συνομήλικό σου όταν οι Σουμέριοι έχτιζαν Ζιγκουράτ. Τώρα ήρθε η ώρα να το απομυθοποιήσεις, να το χαρείς ,να το διακωμωδήσεις, να το κάνεις μπίλιες και να το υποτάξεις, μαζί με το έτερον. 
Ξεφτίλισέ το σου λέω. Δώσε δούλεμα δια-σχεσιακό, δέξου το δούλεμα των φίλων, δέξου το δούλεμα του ετέρου, δώστου να καταλάβει.
Και μετά μια ωραία πρωϊα, πάρε τα πραγματάκια σου, πες αντίο στο εργένικο σπίτι, κοίτα μπροστά και ξεκίνα από την αρχή, αλλού. 
(Και πάρε και κράνος. Τα τσόκαρα είναι της μόδας και πονάνε)

Σημείωση:
Απλυτήρι: Το ένα ποτήρι που κρατάς και δεν πλένεις και περιφέρεται μέσα στο σπίτι για να πίνεις ολη μερα απο κει νερό. Το βρήκαμε στο Πλαθολόγιο