Friday, October 26, 2007

Αναπηρία V


(Φτου μου, είμαι πολύ ωραίο άντρα...)
Ναι ρε εγώ είμαι απο πάνω!!
Καλώς τα δέχτηκα...
Πάω σήμερα στο διαγνωστικό κέντρο να πάρω τα αποτελέσματα.
Μπαίνω στο γραφείο, ήταν μια γιατρίνα,ε πάνω κάτω στην ηλικία μου, ωραία κοπέλα δε μπορώ να πω. Γεια σας λέω, ήρθα. Βγάζει τον εγκέφαλο και τον αυχένα μου, τα κοιτάει,δε λέει τίποτα. Βγάζει μια μπουκάλα Τζακ, και ένα πούρο. Πιές μου λέει. Μετά γδύνεται, μου σκάει ένα τρελλό φιλί, και τα υπόλοιπα είναι προφανή.
"Γιατρέ μου", λέω "καλά όλα αυτά, αλλά μήπως πρέπει να ανησυχήσω;"
"Κοίτα να δείς, έχω να σου δώσω μια συμβουλή : Πούλα ό,τι έχεις και δεν έχεις, κράτα μια βαλίτσα ρούχα μόνο. Αποχαιρέτισε τους γνωστούς, και ξεκίνα να γυρνάς τον κόσμο. Πιές, πάρε κόκα, κάνε σεξ και πέρνα καλά. Και σε κανα χρόνο γύρνα πίσω να χαιρετίσεις τους γνωστούς"
Βασικά οκ, δεν έγινε ακριβώς έτσι, αλλά είδα ένα παρόμοιο όνειρο.
Δισκοπάθεια έχω τελικά. Μεταξύ Α5-Α6 και Α6-Α7 δίσκων;σπονδύλων; είναι το πρόβλημα.Ακόμα δε χρειάζονται εγχειρήσεις κλπ κλπ αλλά θα αρχίσω θεραπείες στο νευρολόγο και βλέπουμε.
Με ψιλοκαθησύχασε ο γιατρός οτι δεν είναι μεγάλο το πρόβλημα, αλλά ξέρετε τώρα. Δεν είναι μεγάλο τώρα. Με βλέπω εγώ, στα 50 με τούρμπο καροτσάκι, γυαλί πατομπούκαλο και νοσοκόμα ξανθιά Χέλγκα ή Οξάνα να είναι στο "Κύριου Εσταρινάκη τέλει μασάζ;" .. Τουλάχιστον τη γλύτωσε ο εγκέφαλος. Θα τον δημοσιεύσω κιόλας, είναι ωραιότατος. Πήρα και σε cd τα αποτελέσματα, γιατι έτσι και αλλιώς χρειαζόμαστε εικόνες απο MRI..
Χίλια ευχαριστώ για τις ευχές και τα σχόλιά σας παίδες, και ακόμα περισσότερο για τα τηλέφωνα που βαράγατε 2 φορές τη μέρα μερικοί μερικοί... ήταν μεγάλη μου χαρά αυτό το πράμα, να το ξέρετε.Και το εκτιμώ αφάνταστα..
Πάω να οργανώσω το κυριακάτικο μπάρμπεκιου τώρα. Γεράσιμε άντε ψήσου. Θα σκάσει και το ζεύγος και ο Τρέμ...
Update : Ιδού και η απόδειξη ότι στο κεφάλι μου δεν έχω ούτε σκ.. ούτε αέρα κοπανιστό ούτε οτιδήποτε άλλο μειωτικό και υποτιμητικό :
(και άμα καμιά μου λέει οτι της αρέσουν οι άντρες με μυαλό, θα της δείχνω αυτά για να με κρίνει.. :P )


Wednesday, October 24, 2007

Παπαδαριό

Έχω αράξει που λέτε χτές βράδυ, ψιλοπονάω κιόλας, βαριέμαι ασύστολα, οποτε επιδίδομαι σε ακίνδυνο και προσφιλές σπόρ.Ζάπινγκ, μπύρινγκ και πίτσινγκ.(Και εχέσθην για τις θερμίδες, έχω γίνει σαν το Αη Γιάννη τον Καλυβίτη..).
Είχε παπαδοβραδιά χτες βράδυ. Παντού πετύχαινες και από έναν παπά. Μια καταιγίδα από μούσια, ράσα και χαζομάρα εξελίχθηκε μέσα στο σπίτι της αδερφής μου. Ευτυχώς έλειπε και δεν άκουσε τα καντήλια που μουρμούραγα.
Περίπτωση πρώτη : Γνωστός μάλλον παπάς, έλεγε για τη συντέλεια. Σε 11 χρόνια. Και επιστημονικότατα αράδιαζε αριθμούς. Να ο Ναβουχοδονώσορας (τώρα αν το έγραψα σωστά.. ε..) με τα μαρτύριά του, τοσα χρόνια απο τότε, τόσα χρόνια απο τη συντέλεια του 1948.. Ε.. ΟΡΙΣΤΕ? Ποια συντέλεια το 1948; Έσκασε το 1948 μύτη ο Οξαποδώς με τους Δαίμονες, ανοίξαν οι τάφοι και βγήκαν οι νεκροί, έβρεξε θειάφι και μαραθήκαν τα σπαρτά και μεις δεν πήραμε χαμπάρι; Εκτός αν εννοεί τον εμφύλιο συντέλεια (;!;!). Αλλά ρε μεγάλε, τοπικού χαρακτήρα συντέλεια δε γίνεται. Δε μετράει. Πρέπει να έχει καθολικό χαρακτήρα. Και έβγαλε πόρισμα ο παπάς οτι έχουμε 11 χρόνια ακόμα, οπότε προλαβαίνουμε δεν προλαβαίνουμε να μετανοήσουμε, να γίνουμε καλοί χριστιανοί και να παμε να ακουμπήσουμε και κανα ευρώπουλο στα παγκάρια μπας και σωθούν οι μαύρες και καταδικασμένες ψυχές μας. Ήταν απόσπασμα σε σατιρική εκπομπή οπότε δεν είδα αν τον κράξανε μετά. Αλλά ήθελε πολύ σάπιο λαχανικό το αλάνι. Καλά ρε ΑΥΤΟΥΣ βγάζουμε στην τηλεόραση να μιλάνε; ΑΥΤΟΥΣ βγάζουμε να επηρρεάζουν τον κόσμο; Ε ρε Dawkins που σας χρειάζεται.. Εδώ και 2000 χρόνια, έχουμε συντέλεια κάθε τρείς και λίγο. Αλλά πάντα αναβάλλεται γιατί προφανώς ο Big Boss έχει έλλειψη από στρατεύματα να στείλει, ή ο J.C παίζει τάβλι με τον Τζές (το μικρό αδερφό του) και δεν προλαβαίνει. Μου θύμησε Λιακόπουλο ο παπάς. Άλλος απο κει. Νεφελίμ, Ελοχίμ κλπ. Οι Έλληνες λέει είμαστε Ελοχίμ(σύμφωνα με το νετ, Elohim : acts as a singular noun in Hebrew grammar and is then generally understood to denote the single God of Israel). Θα έπρεπε να ντρέπεσαι και συ κύριε Λιακόπουλε, αλλά ποιος στον κόσμο έχασε ντροπή για να τη βρούμε στην Ελλάδα; Δε θέλουμε να είμαστε Θεοί του Ισραήλ. Θα προτιμούσα να είμαστε όχι Θεοί, αλλα απλοί αφέντες και κύριοι του εαυτού μας και της χώρας μας, αλλά ούτε αυτό δεν καταφέρνουμε τελευταία. Όσο για Νεφελίμ και ρυπαρά γένη.. ε... άσε, άλλη φορά.
Περίπτωση δεύτερη και τραγικότερη : Στην εκπομπή του Χαλιαμπάλια, είχε θέμα αυτή την απατεώνισσα την Σία από το Αιγάλεω. Ξέρετε τώρα, Αγία Σία, Αθανασία κ' Σία Ο.Ε κλπ. Και πέτυχα για 5 δευτερολεπτα παπά, μάλλον όμως που άνηκε στη σέκτα, να λέει το εξής απίστευτο : "Η Εκκλησία είναι η πρώτη Δημοκρατία στον κόσμο"!!!!!!!!!. Και δε σηκώθηκε ΚΑΝΕΝΑΣ άχρηστος να του ρίξει δυό χαστούκια, να του τραβήξει τα γένια ή έστω να του ρίξει ένα γιαουρτι βιολογικό μαζί με την πέτσα! Τι λε ρε μάγκα; Αν είναι για κάτι γνωστή η Εκκλησία, και οποιαδήποτε Εκκλησία, είναι γνωστό ότι αυτό ΔΕΝ είναι η Δημοκρατία. Εκ φύσεως δηλαδή. Είναι δυνατόν να είσαι δογματικός φύσει και θέσει και να θεωρείσαι δημοκρατικός;Που τα είδατε αυτά ρε; Πως δε σηκώθηκαν ο Κλεισθένης και ο Περικλής να σκάσουν μύτη με τις χλαμύδες να σε πλακώσουν στις γρήγορες. Αλλά τα λέτε αυτά επειδή οι υπόλοιποι είμαστε δημοκρατικοί και όσες παπαριές και αν λέτε, δε γίνεται να σας αρπάξουμε από τα γένια και να σας πετάξουμε έξαποδώ :). Το "κακό" με τη Δημοκρατία είναι ότι πρέπει να αφήνεις ακόμα και τον υπέρβλακα, τον κακεντρεχή, τον απατεώνα, τον μισσαλόδοξο να λέει τη βλακεία του ελεύθερα. Αλλά το καλό είναι οτι μετά μπορείς να τον κοροϊδέψεις και να τον εξευτελίσεις ώστε να μην παρασύρει κόσμο.
Περίπτωση τρίτη, πάλι Αγία Σία και Σία : Η επίσημη Εκκλησία λέει την είχε καταδικάσει για αγυρτεία αλλά παρ όλα αυτά στέλνανε λέει παπάδες να λειτουργούν, γιατί, με λίγα λόγια, έτερον εκάτερον. Ναι ξέρω. Όχι εκάτερον όμως. Ευράτερον. Μπικικίνια. Ο λόγος του Θεού ερμηνεύεται κατά το δοκούν άμα πέφτουν 500ευρα. Άμα είσαι μπατίρης, πρεζάκι, μόνος και αναζητάς μια ελπίδα, κάπου να πιαστείς, κάπου να ακουμπήσεις και το μόνο σου αποκούμπι είναι (και δε διαφωνώ επί της αρχής - μόνο επί της ουσίας- ο καθένας μπορεί να δώσει στην ελπιδα του ό,τι όνομα θέλει, και να πιαστεί από όπου μπορεί) η Εκκλησία και ο Χριστός, σε διώχνουν επειδή "πόρνευσες" (ήγουν είχες προγαμιαίες σχέσεις).Αληθινό περιστατικό που περιγράφανε χτες το απόγευμα.
Τι να πείς για αυτούς που κάνουν έξωση σε άπορες οικογένειες επειδή δεν πληρώνουν το νοίκι; Τι να πεις για αυτούς που διώχνουν μια κακομοίρα ναρκομανή που ζητάει μια επιπλαστη έστω ελπίδα σωτηρίας; Τι να πείς για αυτούς που μαλλιοτραβιούνται για τα παγκάρια; Τι να πείς για αυτούς που σαν τα όρνια (ή μάλλον χειρότερα, τα όρνια τσιμπολογάνε το ήδη νεκρό σώμα) βυθίζουν νύχια σε έναν ετοιμοθάνατο άνθρωπο και ρίχνουν χολή παρασάγγας απέχουσα από τα "πιστεύω" τους; Και ο ετοιμοθάνατος, ό,τι και αν είναι, είτε ο Χίτλερ είτε ο Χριστόδουλος, πρέπει να είναι σεβαστός από όποιον θέλει να ονομάζεται άνθρωπος. Τι να πείς για αυτούς που έχουν και το μαχαίρι και το καρπούζι, αλλά αντί να μοιράσουν καμιά φετούλα καρπουζάκι σε εκείνους που την έχουν ανάγκη, ζητάνε και το δικό σου καρπούζι για να μεσολαβήσουν για τη σωτηρία της ψυχής σου, την οποία διαχειρίζονται, αποφασίζουν και καταδικάζουν μόνοι τους;
Τι να πείς πέρα από
ΝΤΡΟΠΗ ΡΕ ΛΑΜΟΓΙΑ, ΝΤΡΟΠΗ

Tuesday, October 23, 2007

Αναπηρία IV

Αυτή η αναμονή είναι πολύ κακή.. Σε καμιά ώρα πάω να κλείσω το ραντεβού για τη μαγνητική. Εγκεφάλου και αυχένα. Σε καθαρίζει αυτό το περίμενε. Και μπορεί να μην είναι τίποτα, αλλά όσο ΔΕΝ ξέρεις σίγουρα, δυστυχώς ο βρωμοεγκέφαλός σου τείνει να σκέφτεται τα χειρότερα. Να σε προετοιμάζει για να ακούσεις μεγάλη καμπάνα. Έχω φάει τα λυσσακά μου. Το βράδυ ήταν γεμάτο εφιάλτες. Το πρωί καλύτερο αλλά και πάλι δε μπορείς εμποδίσεις τη σκέψη, όσο χαρούμενα πράγματα και αν ζορίζεσαι να σκεφτείς. Με έχει πιάσει μεγάλη χαζομάρα, το ξέρω. Τίποτα δε θα ναι. Αλλά ΑΝ είναι; Αντε ρε γιατρέεεεε....
Ευχαριστώ παίδες για τις ευχές. Να στε καλά.
Τα αναπηρικά καροτσάκια τι μέγιστη ταχύτητα πιάνουν; γιατί άμα γίνω άναπηρ, θέλω να γίνω μέγας καμικάζι των πεζοδρομίων :P
Αυτό το κόλλημα που έφαγε το μυαλό μου το βράδυ οτι θα ψοφήσει ολο το αριστερό μέρος και έβλεπα οτι δε θα ξαναλειτουργήσει το εργαλείο και ότι θα μπορώ μόνο πλέον να βλέπω, δημιούργησε πολλούς τραγικούς κατά τη διάρκεια της νύχτας εφιάλτες και πολύ γέλιο το πρωί που σηκώθηκα πλήρως λειτουργικός και ακμαίος :P Ρε τι γράφω....

Monday, October 22, 2007

Αναπηρία ΙΙΙ

Live from Ilisia. Πήγα ΓΝΑ σήμερα. Σε νευρολόγο. Ένα έχω να πω : Όταν βλέπεις γιατρό να συνοφρυώνεται, το λιγότερο που μπορείς να κάνεις είναι να ανησυχήσεις, για να μην πω να κλάσεις μέντες. Το κακό δεν είναι οτι στραβομουτσούνιασε για το νεύρο στο χέρι, αλλά όταν εξέτασε και το αριστερό πόδι, στο οποίο δεν έχω καμία ενόχληση. Αύριο πάω για μαγνητική. Εύχομαι να μην είναι τίποτα σοβαρό γαμώτο. Ή τουλάχιστον άμα είναι να παραλύσω μονο απο τη μιά μεριά. Και καθόλου στο κέντρο. Γιατί χωρίς περπάτημα τη βγάζω. Χωρίς κοκό;;; :P . Δε μασάω ρε. Και σοβαρό να είναι, η ιατρική κάνει θαύματα. Θα το προλάβουμε.
Δύο βδομάδες τα αντιφλεγμονώδη με σκίσανε. Ακόμα και με τις κάψουλες για το στομάχι. Το καλό είναι οτι έχω γίνει στυλάκι. 83 κιλά απολύθηκα, 76 είμαι τώρα. Και έπεται συνέχεια.
Ευτυχώς δεν πονάω ιδιαίτερα, αν και κυκλοφορώ με το χέρι στην κούνια. Το μούδιασμα όμως, μούδιασμα.
Ήταν ανάγκη να είναι νευρολογικό ρε γαμώτο;.. τεσπα, θα επιβιώσουμε στην τελική. Στανταράκι όμως.
Και μην τολμήσει κανείς να προευχηθεί για μένα! Είδαμε και τα καλά του Κρις :P
υ.γ : Υπάρχουν και χειρότερα. Έμαθα σήμερα για έναν γνωστό κύριο οτι βάρεσε κανόνι, φόρεσε πουκάμισο με μακρύ μανικάκι και μετακόμισε προς Δαφνί μεριά...

Αγαπημένο καλοκαιρινό τραγουδάκι. Ταίριαζε ιδιαιτέρως με blog action day...αλλα παντα επίκαιρο :



Διάβασα μολις οτι πέθανε και ο Robert Jordan..Ένας από τους καλύτερους συγγραφείς φαντασίας.. Πάει το Wheel of time ρε γμτ.. 11 βιβλία και μας άφησε λιγο πριν το τέλος.

Saturday, October 20, 2007

Μαύρα κοράκια

Εδώ και μέρες θέλω να κράξω. Και να κρώξω -αλλά για άλλους λόγους- . Με έτρωγε ο απαυτός μου να γράψω για το ΠΑΣΟΚ, αλλά βροντοφώναξα ΟΧΙ! Μπορεί να έχω πέσει χαμηλά στη ζωή μου, αλλά μέχρι εκεί δε φτάνω ακόμα και εν μέσω της συμπαντικής γκαντεμοκαταιγίδας που με ακολουθεί παντού τελευταία. Οπότε τι έμεινε; Το παπαδαριό. Και οι δημοσιογράφοι. Είδα κάτι περίεργα όνειρα σήμερα (όλο μαλακίες βλέπω. Ούτε κανά "καλό" όνειρο δεν παίζει τελευταία.) και σηκώθηκα με έντονα αντι-παπαδίστικη διάθεση. Ρε τι είναι αυτοί ωρέ; Έχετε ξαναδεί τέτοια μανία; τέτοια λύσσα; Δεν θυμάμαι τι γινόταν όταν ψοφολόγαγε ο Σεραφείμ -φαντάζομαι τα αντίστοιχα- αλλά αυτοί εδώ έχουν φοβερή πλάκα! Είναι ο άλλος στο Αμέρικα και ετοιμάζεται για το meeting με το αφεντικό, και αυτοί εδώ πέρα όχι μόνο του το χουν ράψει το ξύλινο το κοστούμι, αλλά του έχουν πάρει και αξεσουάρ, χρυσό ρολόι, καδένα, του έχουν ετοιμάσει τα λουλούδια, τα θυμιατά είναι γεμάτα, οι ψάλτες ρουφάνε ωμό αυγό, οι μοιρολογίστρες μυξοκλαίνε για προθέρμανση κλπ. Ρεεε ζαγάρια, ρε κοράκια χαλαρώστε ρε. Είπαμε. Και τα όρνια ακόμα περιμένουν να πεθάνει ρε το ζώωο πριν το φάνε. Εσείς είστε σε φάση "ρε έλα τι τώρα τι μεθαύριο, τσίμπα κανα κοψιδάκι, δε θα καταλάβει". Ρε τι παπαδαριό είστε εσείς ρεεεεεεεε. Και είστε και οι επίσημοι Θεόσταλτοι, μην ξεχνιόμαστε. Είστε σύμφωνα με τα δικά σας λεγόμενα οι επίλεκτοι του ίδιου του Αποστόλου Παύλου. Μάλλον το χει χάσει λίγο το τάτς τώρα τελευταία ο Παυλάκης. Είναι κορυφαία στιγμή πάντως να ακούς κληρικό, και μάλιστα επίσκοπο, να δηλώνει "Όλα εδώ πληρώνονται" . Ρε αλάνι, άμα όλα εδώ πληρώνονται, εσάς τι σας χρειάζεται ο κόσμος; Αφού αυτή είναι η απειλή που κραδαίνετε πάνω από τα κεφάλια τους εδώ και δύο χιλιετίες : "Πίστεψε, γιατί άμα δεν πιστέψεις, ΜΕΤΑ έχει πηρούνα στον πρωκτούλι,φωτιά, θειάφι, και αιώνιο μπάρμπεκιου" . Άκου όλα εδώ πληρώνονται. Φιλαράκι βέβαια και μερικοί από μας, αυτό λέμε, το όλα εδώ πληρώνονται και δεν υπάρχει τίποτα παραπέρα, αλλά δε μας πιστεύουν. Τώρα που το είπες εσύ όμως, που είσαι μια από τις σεβαστότατες κεφαλές της Εκκλησίας στην Ελλάδα, και που σίγουρα έχεις ένα στρατό γραϊδίων από πίσω σου να σούρνονται με τα γόνατα ακολουθώντας σε, μάλλον έχει μια κάποια βαρύτητα η γνώμη σου. Βέβαια, με την συνηθισμένη ευφράδεια και ετοιμολογία των κληρικών, άμα στην πουν, κάποια παπ...εεε κάποιο τέχνασμα θα βρείς να πείς για να ξεφύγεις. Το συνηθέστερο είναι ότι "δεν το εννοούσα έτσι", "είναι αλληγορική έκφραση" (αυτό με τα αλληγορικά έχει τεράστια πλάκα, ειδικά όταν τσακώνεσαι με καναν φανατικό για παλαιές διαθήκες, καινές και κενές) (Ανοίγω μεγάλη παρένθεση τώρα : Μιλάς με τον άλλο, και τον φτάνεις στο σημείο να παραδεχτεί ότι η όλη φάση με τον Αδάμ, την Εύα και τα φιρίκια είναι "αλληγορική" και φυσικά κανείς δεν πιστεύει ότι έγιναν αυτά. Μετά απο κανα τέταρτο, στο ανυποψίαστο τον φέρνεις στο σημείο να έχει πει οτι : α. Όλοι κουβαλάμε πάνω μας το προπατορικό αμάρτημα, και β.ο Χριστός θυσιάστηκε και σταυρώθηκε για να πάρει από πάνω μας όχι μόνο την αμαρτία του προπατορικού αμαρτήματος αλλά και τις μελλούμενες αμαρτίες μας. Οπότε κάνεις μια ωραία κατακλείδα, σύμφωνα με τα δικά του λόγια, ότι εμείς κουβαλάμε πάνω μας ένα φανταστικό προπατορικό αμάρτημα που έκανε ένας προπάτορας που δεν υπήρχε, και ο Θεός που πιστεύουμε έστειλε το γιό του να θυσιαστεί για να πάρει πάνω του το κρίμα αυτού του προπατορικού αμαρτήματος που δεν το έκανε ποτέ ένα φανταστικό πρόσωπο. Ε και εκεί γίνεται πανηγύρι!! ) Με έχουν εντυπωσιάσει πάντως οι ισαπόστολοι φέτος. Προφανώς παίζει τρελλό παγκάρι και βιάζονται να μασήσουν με την ψυχάρα τους. Φαίνεται ο DJ Christo μάζευε όλες τις εισπράξεις του κλάμπ για πάρτη του και για καναδυό τσιράκια, και οι άλλοι φεύγανε χωρίς να λιγδώσουν τη γενειάδα τους. Οπότε τώρα σου λέει "ιεεεελα εδώ. Τόσα χρόνια καλά μάσησες. Μάσησες τόσο που σάπισαν τα μέσα σου απο τη μάσα. Στοοοοπ. Δίαιτα. Κάτσε σε μια γωνιά και περίμενε το ασανσέρ για τα πάνω, και εμείς εδώ θα σου κάνουμε μια λειτουργία, που θα δακρύσουν και τα κουρτινόξυλα. Αλλά όλα και όλα, πρώτα το φαϊ." Εντωμεταξύ χτές ηττήθην σε λογική αντιπαράθεση με τον πατέρα μου. Για να δώσω ένα στίγμα, ο πατήρ είναι απόστρατος στρατιωτικός.Ναι της αεροπορίας. Οπως καταλαβαίνετε, έχει μια εγγενή αντιπάθεια προς αξυρισιά, μαλλούρα κλπ. Μπαίνω σπίτι, ερχόμενος απο Πάτρα, αξύριστος καναδυο βδομάδες. Γουρλώνει μάτι, "άντε και να ξυριστείς". Εγώ ανθίσταμαι "γιατίιιι;". Παίρνει το ύφος "σε έχω τώρα" και δηλώνει "το ξύρισμα είναι καθαριότητα" και μου τη φύλαγε έξυπνα, γιατί με έχει γεννήσει και ξέρει τις απόψεις μου. Πριν προλάβω να ελιχθώ, να πω καμιά μεγάλη φιλοσοφία ότι αξύριστοι ήταν οι ήρωες της επαναστάσεως κλπ κλπ, μου σκάει το μεγάλο καρφί στο φέρετρο "υπάρχουν μεγαλύτεροι βρωμιάρηδες από τους παπάδες;". Ε το βούλωσα και πήγα και έριξα μια κόντρα, που γινε το πρόσωπό μου σαν κώλος μωρού. (Μερικοί κακεντρεχείς θα έλεγαν ότι είναι μικρή η βελτίωση μια και το πρόσωπό μου είναι σαν κώλος γενικότερα)

Wednesday, October 17, 2007

Αναπηρία ΙΙ

Το σύμπαν εξακολουθεί να ξεσπάει πάνω μου την εκδικητική του μανία για κάποια εγκλήματα που προφανώς έχω κάνει αλλά αγνοώ παντελώς. Εξακολουθώ να πονάω ασύστολα, ευτυχώς όχι ολημερίς. Τουλάχιστον ήρθε ο Zaphod, με μάζεψε και με έφερε σπίτι του για να αλλάξω παραστάσεις, γιατί μια εβδομάδα σπίτι μόνος και αναγκαστικά ξάπλα, παραπήγαινε. Σε λίγο θα άρχιζα να μουγκρίζω και να δαγκώνω. Το κακό είναι οτι εδώ έχει αρκετή έως πολλή υγρασία και το πρωί που ξύπνησα δάκρυσα όχι απο συγκίνηση αλλά από το παλιοχέρι που μου έχει αλλάξει τα Πατριαρχεία. Σκέφτομαι σοβαρά να το κόψω. Το αριστερό είναι, δε χρησιμεύει και πολύ, εκτός αν ..χμμ.. ναι άσε καλύτερα δεν το κόβω.. Πονάω και έχω μια απίστευτη όρεξη να γκρινιάξω, να παραπονεθώ και να γίνω φορτικός, εριστικός, ανατριχιαστικός και ενδεχομένως ποταπά απαράδεκτος. Θα πάω και μια βόλτα Αθήνα αύριο-μεθαύριο γιατί πρέπει να με δεί και κανάς σοβαρός γιατρός. (Βασικά πολλοί γιατροί πρέπει να με δούν αλλά οκ.. ένας ένας..) Όταν περάσει όλη αυτή η συμπαντική καταιγίδα γκαντεμιάς και κακής υγείας θα αισθανθώ σαν τον τύπο που λέει στην τύπισα "πάρε με τηλέφωνο αν είσαι ελεύθερη σήμερα", αυτή του απαντάει "προτιμώ να τα βγώ με ουρακοτάγκο" και μετά από μερικές ώρες βρίσκει στον τηλεφωνητή του μήνυμα που λέει "καλησπέρα,εγώ είμαι. Είμαι τραγικά ελεύθερη και ο κοντινότερος ουρακοτάγκος είναι πολύ μακριά". Ίσως να έχω αρχίσει να αισιοδοξώ τελικά. Αλλά μην παίρνω και πολύ τ'απάνω μου. Γιατί όπως είπε και ο γνωστός συγγραφεύς, όταν θες κάτι πάρα πολύ, το σύμπαν δε χέστηκε κιόλας και το πιο πιθανό είναι να σου χώσει καμιά ξανάστροφη για παραδειγματισμό. Πάρτε και ποιότητα :)

Monday, October 15, 2007

Blog action day


Είναι πραγματικά σπάνιο αυτό που συμβαίνει αυτές τις μέρες με την παγκόσμια έκκληση των bloggers για ένα ενιαίο θέμα σήμερα, 15 Οκτώβρη του 2007. Αν και δεν είμαι από αυτούς που θεωρούν ότι συμμετέχουν σε κανένα «κίνημα», ούτε ότι με πέντε παραγράφους θα αλλάξω τον κόσμο, δε μπορώ παρά να συμμετάσχω σε αυτή την κίνηση. Γιατί πρόκειται για ένα θέμα που πρέπει και οφείλει να καίει όλους μας. Η γενιά μου από ό,τι φαίνεται, πάει ήδη να αποτύχει. Οι προηγούμενες 5-6 γενιές απέτυχαν οικτρά. Είναι πασιφανές. Κληρονομούμε έναν κόσμο σακατεμένο από τους γονείς μας. Εκείνοι κληρονόμησαν ένα κόσμο άρρωστο από τους δικούς τους. Και δεν κάνουμε τίποτα για αυτό. Εξακολουθούμε να πληγώνουμε, να λοιδωρούμε, να ασελγούμε σε ένα σώμα που ίσως πνέει τα λοίσθια. Σκυλεύουμε το πτώμα πριν καν ο οργανισμός αφήσει την τελευταία του πνοή. Δε συμμετέχουμε κύριοι. Όχι, δε συμμετέχουμε. Δε φτάνει μια απλή ανακύκλωση όποτε το θυμηθούμε ή να κρατάμε μούτρα σε διαδηλώσεις οικολόγων. Η Γή ψυχορραγεί. Και εμείς ζητωκραυγάζουμε την άφατη ηδονή μας χορεύοντας πάνω σε ένα ετοιμοθάνατο σαρκίο. Σκουλήκια που τρέφονται από ψοφίμια, απομυζούμε τα τελευταία απομεινάρια ζωής από τη μητέρα που μας θρέφει. Και εγώ μαζί. Όλοι μας. Απο ό,τι φαίνεται η παραμικρή μας κίνηση προκαλεί και άλλη μια πληγή σε αυτό το βασανισμένο σώμα. Είμαστε κομμάτια ενός φαύλου κύκλου που οι ίδοι τρέφουμε με τις παραμικρές καθημερινές μας συνήθειες. Μπορούμε να βγούμε από αυτόν; Δυστυχώς είμαι σε περίοδο που με έχει παρατήσει και η παραμικρή σταγόνα αισιοδοξίας. Πιστεύω ακράδαντα πλέον πως δεν υπάρχει επιστροφή. Θα τα καταστρέψουμε όλα, θα τα αφανίσουμε όλα. Θα πεθάνουμε κολυμπώντας στα δηλητήρια που εκκρίνουμε και μάλιστα θα χαμογελάμε αυτάρεσκα την ώρα του επιθανάτιου ρόγχου. Δεν πιστεύω οτι θα γίνει το παραμικρό. Θα κραυγάσουμε την αγωνία μας, ναι. Θα διαδηλώσουμε τις καλές μας τις προθέσεις, ναι. Θα διαρρήξουμε ιμάτια. Δικά μας και ξένα. Θα κλάψουμε δάκρυα πικρά αλλά προσωρινά. Γιατί μετά θα πάρουμε τα αυτοκίνητά μας να πάμε τη βόλτα μας. Θα καταναλώσουμε ρεύμα που για να παραχθεί θα αφανίσει δάση. Θα εκπνεύσουμε τη γεμάτη δηλητήριο εκδικητική ανάσα μας πάνω στο σαρκίο της μάνας Γής, θα γεμίσουμε το σπαράζον κορμί με τα φανταχτερά σκουπίδια μας, και θα κοιμηθούμε τον ύπνο του δικαίου σε σπίτια που χτίσαμε πάνω από τα κουφάρια δέντρων, καίγοντας κάρβουνα και πετρέλαια για να ζεσταθούμε, να δούμε τηλεόραση και να μαγειρέψουμε τα χουνκιάρ μας. Και εγώ, και εσείς, και όλοι μας. Η κεκτημένη μας ταχύτητα δε θα μας αφήσει να περισώσουμε τίποτα. Ίσως δε μας αξίζει να σωθούμε. Όχι με τη θρησκευτική έννοια. Με την κυριολεκτική. Ίσως μας αξίζει να πνιγούμε μέσα στα βρωμερά απόβλητα της ματαιοδοξίας μας. Της ελεεινής μας πίστης ότι τίποτα δε μας αγγίζει. Η ίδια η Γή θα μας τιμωρήσει. Αυτή θα γίνει Θεός, Δικαστής, Τιμωρός και Εκτελεστής. Πεθαίνοντας θα μας πάρει μαζί της. Με την τελευταία σπαραχτική κραυγή της θα μας καταδικάσει στη λήθη, εμάς και τα υπερφίαλα δημιουργήματά μας. Η Γή μας, είναι μια απίστευτα υπομονετική ερωμένη που εδώ και χρόνια μας δείχνει ότι η συμπεριφορά μας την καταπιέζει, την καταστρέφει, την μειώνει, την πνίγει. Και όλοι ξέρετε ότι οι ερωμένες που καταπιέζουμε, μια μέρα μας αφήνουν. Και όσο και αν κλαίμε γοερά, όσο και αν ουρλιάζουμε ότι τις αγαπάμε παραπάνω και από τη ζωή μας, αυτές δεν ξαναγυρνούν. Και χωρίς αυτή τη συγκεκριμένη ερωμένη, όντως, η ζωή μας δεν έχει νόημα, σκοπό και συνέχεια. Θα αφανιστούμε μοιρολογώντας μια ζωή που θα μπορούσαμε να έχουμε, αλλά επιλέξαμε να πετάξουμε στα πλαστικά μας σκουπίδια. Μακάρι να καταφέρουμε να λυπηθούμε τα παιδιά που θα φέρουμε στον κόσμο. Μακάρι να αγαπήσουμε πραγματικά ξανά αυτή την ερωμένη. Μακάρι να λάμψει μέσα μας η σπίθα της πραγματικής αγάπης για αυτήν. Να την πλησιάσουμε, να την πάρουμε από το χέρι και να της εκφράσουμε πόσο πραγματικά την αγαπάμε και τη χρειαζόμαστε. Πόσο μετανοιώνουμε για τον πόνο που της προκαλέσαμε. Πόσο ανάγκη έχουμε να τη γιατρέψουμε. Να χωθούμε στην ζεστή αγκαλιά της και να ονειρευτούμε ξανά μαζί της τα όνειρα που μας κάνουν ανθρώπους. Να ονειρευτούμε ξανά αυτά που τραγικά ξεχάσαμε ότι πάντα χρειαζόμασταν. Να αγαλλιάσουμε με το ζεστό χαμόγελό της. Να φιλήσουμε κλαυσιγελώντας τα χέρια της και να της ζητήσουμε γονυπετείς συγγνώμη. Σε αυτή την ασθμαίνουσα αιώνια ερωμένη μας. Στη μητέρα μας, την αδερφή μας, τη γυναίκα μας. Στη Γαία, που ψυχορραγεί σε μιαρή κλίνη, γιατί εμείς πνιγόμαστε στη ματαιοδοξία μας. Εύχομαι να αδράξουμε την τελευταία μας ευκαιρία. Γιατί η τελευταία μας ευκαιρία είναι εδώ και τώρα. Ο χωρισμός έρχεται σύντομα. Και η συγχώρεση απλά δεν θα υπάρξει. Γιατί ποιός αξίζει συγχώρεση λιγότερο από εμάς;
Υ.Γ : Το κερασάκι στην τούρτα, όταν θα σφίξουν πραγματικά τα πράγματα θα είναι τα παραληρήματα περί Δευτέρας Παρουσίας και οι 5-6 πόλεμοι που θα γίνουν ως φυσικό επακόλουθο της πίστης μερικών ότι έτσι θα σώσουν τον κόσμο.

Sunday, October 14, 2007

Δεν την παλεύω







Και κάτι για να μην κοψουμε τα λαρύγγια μας..



Αν είχα επισκεφτεί τον τάφο του, θα έλεγα ότι έχει πέσει πάνω μου η κατάρα του Τουταγχαμών. Ελλείψει επισκέψεων σε καταραμένους τάφους, τείνω προς το συμπέρασμα ότι διανύω περίοδο τραγικότατης γκαντεμιάς. Ελπίζω να τελειώσει σύντομα γιατί δεν θα τα πάμε καλά.. (Άκου εκεί "ανώδυνα ημερολόγια".. που πα ρε Καραμήτρο.. Τα κατάντησες "Μίστερ Γκρίνια 2007")

Thursday, October 11, 2007

Αναπηρία

Από τη Δευτέρα είμαι ημιανάπηρος. Ξύπνησα Δευτέρα πρωί με τρομερό πόνο στην αριστερή ωμοπλάτη και μουδιασμένα δάχτυλα στο αριστερό χέρι. Το πρώτο που σκέφτηκα ήταν ότι παθαίνω έμφραγμα στα 30, πράγμα λιγο περίεργο μια και το κάπνισμα έχω κόψει και χοληστερίνη εχω κάτω απο 180. Παρ όλα αυτά ίσως να ήταν η ώρα μου. Ευτυχώς δεν ήταν και επιβίωσα. Αλλά απο τη Δευτέρα και μέχρι σήμερα το αριστερό μου χέρι είναι άχρηστο και πονάω αφόρητα. Παίρνω 37 χαπάκια τη μέρα αλλά παρ'όλα αυτά μόλις κάνω πως σηκώνομαι από το κρεβάτι τσακίζομαι στον πόνο. Και τώρα που γράφω αυτά, γράφω με ενα χέρι γιατί ΠΟΝΑΩ ρεεε.. Επίσης είμαι μόνος στην Πάτρα και έχω φρικάρει τοσες μέρες ξάπλα. Εχω γράψει και τη συνέχεια του Ρωμαίου αλλά δεν την παλεύω να την πληκτρολογήσω. Χρειάζομαι νοσοκόμα επειγόντως. Αν είσαι καλλίγραμμη, ευγενική, χαμηλοβλεπούσα, χιουμορίστα, με ωραίο πρόσωπο και στητό στήθος, προσλαμβάνεσαι. Στην ανάγκη κάνω μια υποχώρηση και λέω "Ρε Μλκ Γεράσιμε πέρνα καμιά βολτα γιατί ούτε να την τινάξω πλέον δε μπορώ" . Σιχτίρια γαμώ τα γηρατειά μου.

Saturday, September 29, 2007

Ρωμαίος και Ιουλιέτα των Ταμπουρίων, πράξη πρώτη

Προ αμνημονεύτων, η Κωνσταντίνα είχε διατυπώσει μια πρόταση για διασκευές γνωστών αριστουργημάτων από σύγχρονους καλλιτέχνες. Μεταξύ αυτών ήθελε και μια διασκευή του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας. Επειδή είναι γυναίκα φίνα και ντερμπεντέρισα και τον Κάλτσο σαν τα ζάρια τον μπεγλέρισε, είπα να της κάνω το χατήρι και να κάτσω να πονήσω ένα άνευ προηγουμένου πόνημα προς τέρψην κάθε απογοητευμένου ερωτευμένου πιτσουνακίου σε αυτό το μάταιο κόσμο, και για να δουν οι χωρισμένοι που δε γιορτάζουνε ποτές και ειδικά τα παρασκευόβραδα, ότι υπάρχουν και χειρότερα.
Πάσα ομοιότητα με πρόσωπα ή καταστάσεις μπορεί και να είναι τυχαία και δε φέρω ευθύνη για οτιδήποτε συμβεί, ειδικά αν πτύσσετε καφέ, μπύρα, ή άλλο υγρό στην οθόνη σας, άμα σας αρέσουν οι μπαρτζολέτες μου.
Καλή διασκέδαση ελπίζω.

Ρωμαίος και Ιουλιέτα - διασκευή σε λα ματζόρε εβδόμης, εκλαϊκευμένη και μετηφερμένη περίπου εις τη σύγχρονη εποχή.

Πράξη Πρώτη : Μάνα με γέννησες πατίρη

Σκηνικό : Αθήνα, περί τα 1950. Ταμπούρια. Βρώμα και δυσωδία. Δυστυχία, καημός και «μάνα δε μου κολλάν τα ένσημα». Η κάμερα κάνει ζουμ σε ένα –ο Δίας να το κάνει- σπίτι. Στην αυλή, μια χαροκαμένη μάνα πλένει βρώμικα σώβρακα. Στο μπαγκράου ακούγεται παραπονιάρικο ταξίμι από ξεχαρβαλωμένο μπαγλάμι. Η κυρά Μοντέγενα, χήρα του Αβραάμ Μοντέγου, πάλαι ποτέ μεγαλοσουβλατζή των Ταμπουρίων και νυν μεγαλοπτώματος του νεκροταφείου Κερατσινίου, αγκομαχά πάνω από την ξεχαρβαλωμένη σκάφη και μελετά τη μοίρα της.
Μοντέγενα : Το φελέκι μου και σήμερα. Ο άχρηστος. Ο ακαμάτης, ο αχαϊρευτος. Ο τεντυμπόης! Που 10 πήγε και ακόμα δεν άνοιξε το μάτι του να πάει για κανα μεροκάματο μπας και φάμε καμιά φακή. Που έχουμε κλάσει στους τζοχούς απο τα πεζοδρόμια. Που έχω βελάξει απο το πολύ χόρτο. Αλλά αυτός τη βόλεψή του. Όλο γκόμενες, μηχανές, κλαπς και ξύδια. Αλλά δε φταίει αυτός, ο αληταράς ο πατέρας του φταίει που έτρωγε 25 σουβλάκια στην καθησιά του. Μη Αβραμάκη μου, η χοληστερίνη σου, του λεγα. Τίποτα ο Αβραμ. Ε του πήγε η χοληστερίνη 760, η πίεση 28, το ζάχαρο 32, και μου πήρε τ’ανάσκελα ο Αβραμάκης. Και δεν άφησε και τσεντέσιμο κληρονομιά. Που να αφήσει. Καλό κουμάσι ήταν και του λόου του. Εκλεινε το μαγαζί και έτρεχε στην Τρούμπα να μπαλαμουτιάσει τις κοκότες. Που απορώ πως τα βγαζε πέρα με τέτοια περιφέρεια. Ειχε να δει το τσουτσούνι του 18 χρόνια ο Μάκης. Αλλα δε φτ..μπα μπα μπα.. ξύπνησες τζιγέρι μου, ξύπνησες σταυραϊτέ μου;
Από το αυλιδάκι ξεπροβάλλει λαμπρός νέος. Ένα σαμιαμίδι σκάρτο 1.68, αδύνατο, μισερό, μαυροτσούκαλο, περί τα 20 έτη, με ένα ίχνος μάγκικου μύστακος στο αχείλι και μια στραβοκουρεμένη φαβορίτα. Ο σύγχρονος αυτός Άδωνις, είναι ο κεντρικός μας ήρωας, Ρωμαίος Μονδέγος και μέγας καρδιοκατακτητής Ταμπουριών, Κερατσινίου και Περάματος. Ρ.Μ : Γεια σου Μάνα τσίφτισα και καραμπουζουκλού και νταρντανογυναίκα των Ταμπουρίωνε!
(Ο φούσκος του ρχεται στη μάπα τόσο γρήγορα που δεν προλαβαίνει ούτε βοήθεια να πει.)
Μ : Τον κακό σου το φλάρο μαλακισμένο! Αει σιχτίρια πάαινε δούλεψε μπας και φέρεις κανα φράγκο να φάμε καμιά φακή! Κοπρίτη! Τεμπελόσκυλο!
Ρ.Μ : Μάνα είναι η τυχερή σου μέρα. Μου προσέφεραν μια ιδιαιτέρως επικερδής θέσις στο εργοστάσιο Κατεψυγμένων Κρεάτων και Εδωδίμων Προϊοντων του Ισαάκ Καπουλέτου και θα πάω! Αφού τα χρειαζούμεθα τα μπικικίνια!
(Λυπητερή μουσική, κατά προτίμηση Mahler ή το κλασσικό Adagio του Albinoni)
Το χεσμένο σώβρακο πέφτει από τα χέρια της Μοντέγενας. Το τριχωτό πηγούνι της τρεμοπαίζει και ένα δάκρυ προσπαθεί να κυλήσει από το goose-foot στην άκρη του ματιού της, αλλα η ρυτίδα δεν το αφήνει.
Μ : Στον Καπουλέτο είπες; ΣΤΟΝ ΚΑΠΟΥΛΕΤΟ!;!;! Σε αυτό τον αλήτη τον παλιοεβραίο τον παλιολωποδύτη, τον τοκογλύφο, που έγινε η αιτία να χάσουμε τον πατέρα σου!!!
Ρ.Μ : Μα τι λε ρε μανα, εγώ νομιζα οτι έφταιγε η Χοληστερίνη και όχι αυτός! Μ : Ναι αλλά αυτός μας είχε δανείσει κάποτε κάτι λεφτά, για να ανοίξουμε το μαγαζί. Και με 800% τόκο που μας έβαλε, καταλήξαμε να του χρωστάμε μεχρι και τα προϊοντα της πέψης μας. Ο πατέρας σου μασαμπούκωνε τα σουβλάκια και έτρωγε τα λεφτά του στις αρτίστες για να μην τα δώσει σε αυτό τον αλήτη. ΜπουχουΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ
Ρ.Μ : Μάνα σοκάρομαι, μάνα τι λες, ώστε έτσι;
Μ: Ναι παλλικάρι μου, ναι γιοκα μου, έτσι
ΡΜ : Καλά δε γαμείς, τα λεφτά λεφτά είναι. Έχεις να μου δώσεις τρία εξακό το μήνα + ΙΚΑ;
Μ : Οχι
Ρ.Μ : Έχεις να μου δίνεις λεφτά για ποτά, δίσκους του Αττίκ, μπάφο Προυσαλιό και καπότες "Μπεμπέκα" για να μη γκαστρώνω τις γειτόνισσες; (αυτάρεσκο μύρισμα μασχάλης) Μ: Ποιες γειτόνισσες;
Ρ.Μ : Το Μαράκι του φούρναρη που κάθε Κυριακή πάει εκκλησία το έχεις υπόψη; Μ: Αυτή τη σουρλουλού; ε ,τι ;
Ρ.Μ : Ε μετάνοιες κάνει κάθε Κυριακή, αλλά τον κώλο τον πάει πολύ ψηλά!
Μ: Αυτό το τσουλάκι! Μα αυτή είναι αριστερή!
Ρ.Μ: Δεν πειράζει, έτσι και αλλιώς ούτε οι δεξιές το ξυρίζουν ακόμα. 1950 έχουμε! Τεσπα, που λες , γκαφρά έχεις να μου δώσεις; Ή θα πάω στον κυρ Θανάση που είναι και λίγο τορναδόρος, και μου έχει πει οτι θέλει να με κεράσει τσικουλάτα καμια μέρα;
Μ: ΟΧΙ σε αυτόν! Αυτός είναι ντιγκιντάγκας, τοιούτος!!! οχι αγόρι μου δεν έχω λεφτά. Μπουχααααααααααααααααααααααααααααααααααααα
Ρ.Μ : Ε τότε σκάσε, πλένε σώβρακα και εγώ πάω για δουλειά. Σιγά, στο κυλικείο θα μαι, μαζί μάλιστα με το ξαδερφάκι τον Μερκούτσο, δε θα μας πέσουν και τα νεφρά κιόλας.
Μ. : Με σκοτώνει αυτή η ατιμία, αλλά με σώζουν τα λεφτά. Ποιος το χέζει το κούτελο άν δεν έχεις φράγκα σήμερα. Να πας ρε, και οσο για τον πατέρα σου, σκατά στα κόκκαλά του και αυτούνου! Μη συχιστώ και δε του ξαναβάλω βαρβολίνη στο καντήλι του!
Ρ.Μ : Εφυγα μάνα!

Wednesday, September 26, 2007

Παρα τρίχα!!

Αν δεν ήμουν -σχετικά- ψύχραιμος και αν δεν είχα αντιδράσει -σχετικά- γρήγορα, αυτή τη στιγμή κατά πάσα πιθανότητα θα ήμουν σε σακουλίτσα, σε ασθενοφόρο, και καθ οδόν για κάποιο ψυγείο.
Βλέπετε, μαλακισμένο με φτιαγμένο Punto αποφάσισε να με προσπεράσει μαρσάροντας τρελλά, τη στιγμή που έκανα προσπέραση και ενώ είχε χώρο μεταξύ εμού και του διαζώματος, περίπου 50 εκατοστά. Έκοψα πανικόβλητος δεξιά για να αποφύγω τον εμβολισμό, και φρέναρα λίγο για να μην πέσω πάνω στον απο δεξιά που ήταν περίπου 1 1/2 χιλιοστό μπροστά μου, ξανάκανα αριστερά στο παρατσάκ (πρέπει να πέρασα τόσο κοντά απο τον παππού με το Jimny, που να είδε τη σκόνη στα γυαλιά μου.). Δυστυχώς ερχόταν και άλλος απο πίσω απο το μαλακισμένο με το Punto, και ευτυχώς πρόκαμα και να τον δω -ισα ίσα- οπότε ξανάκανα δεξιά, και ξαναπέρασα ξυστά από το μπρός μέρος του παππού. Αλλά τι να πρωτοκάνω ο μαύρος, δεν είμαι και ο Σουμάχερ. Ο απο πίσω αριστερά με έξυσε με τον καθρέφτη του. Φρικάραμε και οι δύο. Ευτυχώς κανείς δεν έπαθε τίποτα, και το κωλόπαιδο με το Punto εγινε άφαντο. Φοβήθηκα γαμώτο. Φοβήθηκα πολύ. Ακομα φοβάμαι.

Saturday, September 08, 2007

:-(

Κρατάω μούτρα στο σύμπαν.....

Θέλω να γράψω τόσα, μα τόσα πολλά.. αλλά γιατί; γιατί να τα διαβάσετε και γιατί να τα διαβάσεις και συ; Ξύπνησα με τη μυρωδιά σου στα χείλη μου αλλά έλειπες. Αποκοιμήθηκα με την εικόνα σου στα μάτια μου αλλά έλειπες. Από δω και πέρα θα λείπεις συνέχεια. Δε γουστάρω να γράφω τέτοια εδώ μέσα...
δε γράφω τίποτα άλλο
το πολυ πολυ να στα πω

Thursday, September 06, 2007

Ψηφίστε με

Άσε ρε!.. ΆΑΑσε ρε σου λέω.. Ο Έλληνας δεν είναι απλά μυστήριο τραίνο, είναι κάτι πολύ παραπάνω από μυστήριο τραίνο ρε παιδί μου. Είναι η σουρρεαλιστική υπέρθεση του μυστήριου τραίνου, η μυσταγωγική του συνουσία με γκρινιάρα πεθερά και φλεγματικό άγγλο στρατηγό στον πόλεμο της Κριμαίας. Βγαίνει νόημα από αυτό;; όχι ε; θα βγεί ίσως. Έχεις τον χ Έλληνα. Οι αντιδράσεις του στο ο,τιδήποτε συμβαίνει στη χώρα είναι αποκλειστικά και μόνο ανάλογες με το τι σκατά ψηφίζει. Π.χ έχουμε το εξής φαινόμενο : Μια μέρα μετά τις πυρκαγιές, δίνονται αμέσως και χωρίς γραφειοκρατία αποζημιώσεις. Φάτε αντιδράσεις : Κυρ Μήτσος (ΝΔ) : Μπράβο τα παιδιά, είδες; κάναν μεν τη μαλακία, αλλά τουλάχιστον έδωσαν αμέσως λεφτά στον κόσμο να πάρει έστω και λίγο μπρός. Κυρ Κώστας (Πασοκάρα) : ΝΤΡΟΠΗ ρε, αίσχος, με τον χοντρό σας, πάει να εξαγοράσει την ψήφο του λαού, αμ δεν τον καταλάβαμε τον ευρωλιγούρη; Άρης (ΚουΚουΕ) : Η παγίδα αυτή της πλουτοκρατίας δε θα περάσει, πρέπει να αντισταθούμε στον δικομματισμό και στα τερτίπια που κάνει ως άλλη σειρήνα για να ευνουχίσει την εργατική τάξη από τα οράματά της Μανίνα (ΣΥΡΙΖΑ) : Πρέπει να γίνει και κάτι με τις αποζημιώσεις των γκέι κοκκινολαίμηδων της Φαρκαδώνας των οποίων η κοινότητα πλήττεται βάναυσα. Ηράκλειτος (ΛΑΟΣ) : Η κυβέρνηση καλά κάνει, αλλά ταυτόχρονα κάνει και άσχημα (;;;) Άνάποδα τώρα, έστω ότι δεν είχαν ξεκινήσει να δίνουν ακόμα τις αποζημιώσεις : Κυρ Μήτσος (ΝΔ) : Ε υπάρχουν βασικά πράγματα που πρέπει να γίνουν πρώτα. Κάτσε ρε, έτσι πάρτε λεφτά όποιος να ναι; Κυρ Κώστας (Πασοκάρα) : ΝΤΡΟΠΗ ρε, αίσχος με το χοντρό σας, ακόμα να δώσει τα λεφτά στο λαουτζίκο ο ευρωλιγούρης; 'Αρης (ΚουΚουΕ): Η άτεγκτη πλουτοκρατία για άλλη μια φορά απομυζά την τελευταία ρανίδα ελπίδας του λαού, και αντιτίθεται στην κολχόζνικη ιδιοκτησία δημιουργώντας σεχταρισμό που λειτουργεί ως τροχοπέδη στο ιστορικό προτσές της ανέλιξης της λαϊκής βάσης. Μανίνα (ΣΥΡΙΖΑ) : ΕΜΕΙΣ πρώτοι όμως κρούσαμε τον κώδωνα του κινδύνου για τον πληθυσμό της καπνιστής πέστροφας που απειλείται τώρα απο καρκίνο των πνευμόνων. Ηράκλειτος (ΛΑΟΣ) : Τι είχαμε, τι χάσαμε , ΨΟΛΕΩ σε ξεχάσαμε, εγώ και η καρδιά μου στο λέμε καθαρά-ααααααααααααα Έτσι που λέτε, παρωπιδισμός και χαζομάρα. Σχεδόν παντού. Και αυτό ισχύει και για μένα. Μερικές φορές πάω να δικαιλογήσω κάτι παπάτζες που κάνουν αυτοί που ψηφίζω εγώ τεσπα, αλλά τι να κάνω, αφού ακούω αντίστοιχες παπάτζες από γύρω. Αντί όλοι μαζί να κάτσουμε να μιλήσουμε με γεγονότα αδιάψευστα, παγιδευόμαστε στο τι ψοφάμε. Ρε ναι, δε σου λέω, να είσαι πολιτικοποιημένος αλλά όχι να βρίζεις τον άλλο ακόμα και όταν λέει "καλημέρα". Βγήκε ο κολλημένος ΠΑΣΟΚΟΣ πχ και προσπαθεί να δικαιολογήσει αυτό που έγινε με τη Φώφη. Άστο ρε φίλε δε μαζεύεται.. αφού έκαναν μαλακία και φάνηκε. Άκου εκεί "παλιά δεξιά". Σιγά ρε, μη της κάνανε και φάλαγγα της Φώφης. Ή βγήκε ο κολλημένος Δεξιός να πει γιατί κάηκε το σύμπαν. Ρε ναι οκ, σε 150 χιλιόμετρα μέτωπο δε γίνεται να κάνεις και πολλά πολλά, αλλά μη μου πείς ότι όλα πήγαν και ρολόι γιατί ε δεν πήγαν όλα ρολόι. Λένε όλοι για επανίδρυση του κράτους και λοιπές αρλούμπες. Εμείς πρέπει να επανιδρυθούμε ρεεεεεε.. να βάλουμε μυαλό και να σταματήσουμε να είμαστε μικροαπατεώνες και ψωλιόγκοι της καθημερινότητας. Γιατί κύριέ μου, δε φταίει ο Καραμανλής ας πούμε που ο τάδε κοινοτάρχης και ο τάδε πάρεδρος και ο τάδες δήμαρχος δήλωσαν ότι τα λεφτά που πήραν για πυροσβεστικά τα πήραν όντως πυροσβεστικά αλλά στην πραγματικότητα τα πήραν χαρτάκια για να στρίβουν τους μπάφους. Φταίει όμως που δεν τους έλεγξε καλύτερα και που δεν τους έχωσε στην ψειρού χωρίς αναστολή. Γιατί μάγκα μου φταίω και εγώ που πηγαίνω με το αυτοκινητάκι μου και κάνω την τσιγαρούμπα μου και το πετάω έξω και φταίω και εγώ ακόμα που κάνω περιπολία πυρασφάλειας και καπνίζω και το πετάω ο μαλάκας μεσα στο δάσος (δεν είναι υπερβολή, έγινε). Γιατί φταίω ακόμα και εγώ και εσύ και ο άλλος που τώρα ε με τη δικαιλογια "οι βουλευτές τα κάνουν όλα", πάνε και γεμίζουν αυθαίρετα παντού τον κόσμο. Και μη μου πείτε καμια χαζομάρα, δε γίνεται 300 βουλευτές να έχουν ΤΟΣΑ σπίτια. ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ. Το κωλοαυθαίρετό σου μπαρμπα-Μυτούση, είναι για γκρέμισμα είτε το χτισες με κόπους μιας ζωής είτε όχι, και επίσης το κωλοαυθαίρετό σου μέσα στο ρέμα κυρα Μαρία, ναι με την πρώτη πλυμμήρα θα γίνει καϊκι, και δε θα φταίει ούτε ο Παπανδρέου, ούτε ο Καραμανλής ούτε ο Τρικούπης, αλλά η χωριάτικη κουτοπονηριά σου που τώρα που κάηκε το σύμπαν θα πας να χτίσεις αλλού για να έχεις θέα. Για τα περισσότερα εμείς φταίμε και να γίνουμε εμείς πρώτα καλύτεροι αν θέλουμε να γίνουν αυτοί. Δε μπορεί ο γείτονάς μου, που κλέβει την εφορία, κλέβει τους πελάτες του, απατάει τη γυναίκα του και παίζει παράνομο τζόγο, να απαιτεί από τους άλλους να είναι τίμιοι!! Είπε και μια μαλακία το μεσημέρι ένας του ΣΥΡΙΖΑ μιλώντας για την παιδεία... "Κοιτάχτε τη Φινλανδία, με το θαύμα της ΝΟΚΙΑ, εκεί έχουν μονο δημόσια πανεπιστήμια". Ναι ρε μαλακάκο, αλλά είναι μια από τις ακριβότερες χώρες της Ευρώπης και έχουν περιπου 30% φορολογία.. ΌΣΑ και να παίρνεις, εσύ είσαι διατεθειμένος να δώσεις 30% στο κράτος ή θα αρχίσεις τις ματσακωνιές; Άσε τις παπαριές λοιπόν και μη λες για Φινλανδίες. Γιατί και εδώ άμα ΟΛΟΙ πληρώναμε 30% φόρο να δεις τι καλύτερα που θα ήταν. Για αυτό λέω, ΌΛΟΙ ΦΤΑΙΜΕ για το μπουρδέλο. Γιατί κυρίως ΕΜΕΙΣ είμαστε και ο λαός, και το κράτος. Και ειδικότερα ΕΜΕΙΣ είμαστε η κρατική μηχανή. Αλλά επίσης ΕΜΕΙΣ είμαστε αυτοί που θα κάνουν επανάσταση αν αρθεί η μονιμότητα στο δημόσιο.. ναι ναι εμείς, που απαιτούμε από αυτούς που κυβερνάνε να ειναι εντάξει ενώ εμείς είμαστε κλέφτες και απατεώνες. Φεύγω τώρα, πάω στη Ζαχάρω να πάρω μερικές αποζημιώσεις, γιατί πήρε φωτιά μια γλάστρα με βασιλικό και καταστραφήκαμε τώρα. Δεν έχουμε να φτιάξουμε πέστο..

Friday, August 31, 2007

Απολελέ!!

Από χτές πουρνό πουρνό είμαι και πάλι πολίτης και μάλιστα απίστευτα αξύριστος. Μαμά πατρίδα, με περηφάνεια σου ανακοινώνω ότι την έβγαλα και αυτή την υποχρέωση απέναντί σου, και να μην έχεις και παράπονο γιατί στον Άραξο ξεκωλιάστηκα στην υπηρεσία και οι άλλοι το ξύνανε. Προσέχτε απολογισμό στην πτέρυγα μάχης : 13/11-30/3 , ΔΥΟ Σαββατοκύριακα έξω, το ένα με χρέωση κανονικής άδειας. 520 ώρες σκοπέτου, 1000+ ώρες μετεωρολογίας. (Ήταν 18ωρες ή 24ωρες οι υπηρεσίες για αυτό βγήκαν πολλές οι ώρες.). Μετά από 24ωρες υπηρεσίες σκάγανε σκοπέτα αβέρτα. Έτυχε 2 φορές το εξής : Σάββατο να έχω μετεωρολογία (24ωρο φυσικά), να έχει και άσχημο καιρό, πράγμα που σημαινε ότι δεν κοιμόσουν ούτε λεπτό, και την Κυριακή να πηγαίνω στο φυλάκιο της 33, όπου και είχα 3 4ωρα σκοπέτο μέχρι το μεσημέρι της Δευτέρας. Φυσικά αυτό ήταν ψιλοχοντροπαράνομο σύμφωνα με μια πάγια διαταγή, αλλά ο προσωπάρχης της πτέρυγας στα παπάρια του , γιατί έπρεπε να καλύψει το καθήκι τον 19χρονο ΕΠΟΠ που ΠΟΤΕ δεν έκανε υπηρεσίες. (Γενικά η πτέρυγα είχε αβέρτα κόσμο και ΕΠΟΠ αλλά σκοπιά κάνανε καμιά 40ρια μαλάκες, μεταξύ των οποίων και εγώ φυσικά). Φιλιππακόπουλε παλιοπαπάρα ποιος θα στραβώσει μαζί σου και θα σου κάνει τη μούρη μπλε μαρέν, δεν ξέρω, αλλά το αξίζεις σπυριάρικε μούλε. Αυτά ήταν τα άσχημα, να πω και τα καλά για να μην είμαι απάλευτος και τσάμπα γκρινιάρης : Δε συνάντησα πολλούς στρατόκαβλους με την ευρεία ή τη στενή ένοια. Οι περισσότεροι ήταν συνεργάσιμοι και ευγενικοί, εκτός άμα ήσουν κωλοπαίδι, πράγμα πολύ λογικό. (Βέβαια και εγώ άμα ήμουν 22 χρονών αξιωματικός, θα ψιλοντρεπόμουν να την "πω" στον φαντάρο Εσταρινάκη που είναι 30 και μπορεί να του μίλαγα στον πληθυντικό έξω.) Γενικά πολλοί ήταν μια χαρά άνθρωποι. Οι προφανείς μαλάκες υπάρχουν παντού και θα υπάρχουν πάντα, και δεν τους συνάντησα σε μεγαλύτερο ποσοστό από ό,τι στην έξω ζωή για να πώ την αλήθεια. Κορυφαίες στιγμές : ήταν η αλλαγή χρόνου στη Σ29 στον Άραξο, με ψοφόκρυο, τζάκετ,χλαίνη,κασκόλ,φουλ φέις, γάντια κλπ.. κονιακάκι και κουραμπιέ από το περίπολο. Η άλλη φορά που εκ παραδρομής πήρα σωστή πίεση στο βαρόμετρο αλλά αντί να δώσω στο δελτίο 764.5, έδωσα 765.4, και ευτυχώς δεν είχαμε πτήσεις γιατί ε πόσα χρόνια θα έκανα να ξεπληρώσω ένα αεροσκάφος; Η φάση που γυναίκα στην έφοδο έπιασε συμφαντάρο να ικανοποιεί τις σεξουαλικές του ανάγκες στη σκοπιά μέρα μεσημέρι και με την παραλλαγή κατεβασμένη μέχρι τους αστραγάλους (η αττάκα "Μήτσο, πρόσεχε οχι μαλακίες στη σκοπιά" έγινε σλόγκαν), το σκηνικό που με το που λένε στον Άραξο οτι κόβονται οι άδειες πάσχα (α ναι δεν το είχα πει αυτό ε; ε "Δεν ειχαμε κόσμο" και τις κόψανε), μετά από 5 λεπτά μου ήρθε η μετάθεση. Το σκοπέτο στην ΕΜΥ που πήραμε πούρα και μπύρες με το Βαγγέλη και αράξαμε στη σκοπιά από τις 5 το απόγευμα μέχρι τις 03:30 το βράδυ και δε λέγαμε να φύγουμε, οι ιπτάμενες κατσαρίδες-καμικάζι σε μέγεθος μεγάλου δαχτύλου που κυκλοφορούσαν κατά σμήνη στην ΕΜΥ στην υπόγα (οπότε που να κοιμηθείς στο κρεβάτι το βράδυ, θα έκανες παρτούζα με τη Μικρή Τερέζα και το σόι της), κλπ κλπ κλπ.. Καλά περάσαμε δε λέω αν και προφανώς οι στιγμές απαλεψιάς και μεγάλης γκρίνιας υπήρξαν και είναι λογικό. Ειδικά όταν βλέπεις μερικούς να φεύγουν στάνταρ απο Παρασκευή πρωί στις 9 και να γυρνάνε Δευτέρα, ενώ εσύ έχει βγει ΜΙΣΟ Σάββατο και στο κοπανάνε οτι σου κάνανε και μεγάλη χάρη...τεσπα Στην ΕΜΥ που ήμουν από τις 30/3 πέρασα ζωή χαρισάμενη. Ήμασταν όλοι σχεδόν από τη σειρά μου μετεωρολόγοι και γνωριζόμασταν ήδη οπότε δε χρειάστηκε καμιά "περίοδος γνωριμίας". Μπήκα γραφείο προσωπικού αν και δεν είχα τα ωφέλη κανενός άλλου "προσωπάρχη" γιατί όταν μείναμε για ένα μήνα 7 άτομα για σκοπιές, ε τι να κλέψεις τη σειρά σου; είναι μεγάλη καθηκιά.. οπότε κάναμε και μερικά σκοπετάκια στην ΕΜΥ αλλά καμία σχέση με το σκηνικό Αράξου "-2 βαθμούς, 100% υγρασία, άϋπνος 36 ώρες και άλλο ένα νούμερο πύλη". Μία παρασπονδία μόνο έγινε στην ΕΜΥ, όταν ήρθε αρχές Ιουλίου καινούριος μοίραρχος ο οποίος, ε τι να πω.. αν σας πω οτι στον εναρκτήριο λόγο του είπε σε 40 ανθρώπους (με 3 πτυχία ο καθένας) να μη βάζουν ζελέ στα μαλλιά και να μην ακούνε δυνατά μουσική, καταλαβαίνετε ότι ε...η επικοινωνία μαζί του ήτο ελαφρώς προβληματική. Βέβαια αν εξαιρέσω τη φορά που με έβαλε να γράψω 12 φορές ένα σήμα (και κάθε φορά διόρθωνε αυτά που είχε διορθώσει την προηγούμενη), δεν μας πολυενόχλησε, αν και μου έφαγε 5 μέρες κανονική άδεια ενώ μου είχεπ ει να φύγω με άγραφη. Πάλι καλα, θα μπορούσε να το είχε ξεχάσει και να στείλει την αστυνομία να με ψάχνει για να με μπουζουριάσει ως λιποτάκτη. Πάχυνα πάντως πολύ στο στρατό. Έφτασα 83 κιλά και αυτό είναι το απόλυτο μεγιστο όλων των εποχών για μένα. Βέβαια εδώ και 2 εβδομάδες έκοψα και το τσιγάρο οπότε με βλέπω να γίνομαι 283 μαζί με τα παπούτσια, αλλά θα το παλέψω. Λέω να αρχίσω λίγο τρέξιμο. Να ευχηθώ καλοί πολίτες σε όλα τα παιδιά της Γ 2006 , απάλευτους και μη, και επίσης τις ευχές μου σε μερικούς γαμάτους αξιωματικούς που γνώρισα και που κάναν τη θητεία μου λιγότερο βαρετή. (Γιατί όπως και να το κάνουμε, κάποια στιγμή σκυλοβαριέσαι που ζεις. Και νυστάζεις πολύ. Αυτά είναι τα χειρότερα όλων.). Όσο για τους νέους... ε τα γνωστά .. ποντικαρά ποντικαρά, μάζεψέ τη την ουρά, σκόνη πολύ σηκώνει και τον παλιό λερώνει :) :) :) υ.γ : Για τις φωτιές θα γράψω οσονούπω. Απλά ήθελα να εκφράσω τα συγχαρητήριά μου σε αυτούς που πήγανε την Τετάρτη στο Σύνταγμα αν και διαφωνώ με την όλη κίνηση...

Wednesday, August 15, 2007

Διακοπές...

Η Βαρκελώνη είναι πολύ όμορφη αυτή την περίοδο. Κόσμος παντού, ωραία μπαράκια, καλό φαϊ, εκπληκτικά κτίρια κλπ κλπ. Εγώ βέβαια πήγα διακοπές στην Αμοργό, οπότε και δε μπορώ να πω περισσότερα για την πόλη του Γκαουντί (θεός σχωρέστον, καλός άνθρωπος ο μακαρίτης.). Κατ αρχήν να ξεκαθαρίσουμε ότι προτείνω την Αμοργό ανεπιφύλακτα σε όλους. Είναι ελαφρώς ζευγαρονήσι βέβαια (ειδικά στη Χώρα) αλλά φαντάζομαι πως στην Αιγιάλη δεν ήταν τόσο. Και παίζαν και ΠΟΛΛΕΣ γυναικοπαρέες -λίγο της κουλτούρας βέβαια αλλα οκ- το οποίον σημαίνει ότι οι φρί φίλοι μου θα έβρισκαν γήπεδο για να αθληθούν. Ακούς Τζέρι; Βέβαια για να πω την αλήθεια, οι γυναικοπαρέες ούτες από όσο ψιλιάστηκα αποτελούνταν από τις 30φεύγα "απογοητευμένες" κιουρίες, στο στυλάκι όλοι-οι-άντρες-μαλάκες-είναι-και-δεν-τους-χρειαζόμαστε-αλλά-άμα-τον-φυσάει-τον-παρά- και-μοιάζει-του-Ρουβά-το-σκεφτόμαστε. Είναι λίγο σιχαμένο βέβαια το στυλάκι αυτό αλλά άμα τους πλακώσει ο Τζέρι το γνωστό "Κάτσε 5 λεπτά και θα σου εξηγήσω γιατί με γουστάρεις" δε θα έχουν και μεγάλο πρόβλημα. Γενικά καλό κόσμο είχε και ήταν ήρεμα. Επαναλαμβάνω, στη Χώρα. Είχε και τα φολκλορικά του θεάματα, μια τετράδα που νόμιζαν πως ήταν στη Μύκονο και έβγαιναν να πιουν ρακόμελα οι γυναίκες με μαλλί κομμωτηρίου και οι άντρες με ζούπερ τρέντι ρούχα και μαλλί καλύτερο από τις γυναίκες τους. Πάμε στην ταμπακέρα τώρα: Το νησί είναι πανέμορφο, κλασσικό κυκλαδονήσι. Ξεραϊλα και γκρεμίλα. Ευτυχώς δε που δεν πήρα αυτοκίνητο γιατί στη νότια πλευρά του δε θα μπορούσα να οδηγήσω. Έχω μια ελαφρά ακροφοβία και με τη μισή ρόδα στο γκρεμό θα είχα πάθει ένα κατιτίς . Παραλίες : Πήγαμε σε 3, στην Αγία Άννα που είναι κάτω από τη χώρα και το μοναστήρι της Χοζοβιώτισσας, στο Μούρο, καμια 15αρια χλμ νότια από τη Χώρα και στην Αιγιάλη. Με διαφορά καλύτερη παραλία είναι του Μούρου, αλλά στο ανέβασμα σου βγαίνει λίγο η Παναγία.
Η παραλία του Μούρου
Η παραλία της Αιγιάλης
Γκρεμίλα και κατσάβραχο αλλά οι παραλίες λένε. Έστω και αν μερικές φορές μου πέσαν τα αυτιά από το κρύο. Αυτή η Αγία Άννα ειδικά.. άστα να παν.. Και πάμε στα πιο ενδιαφέροντα : ΦΑΪ. Δεν πληρώσαμε πουθενά παραπάνω απο 27 ευρώ για δύο άτομα με τουλάχιστον 4 πιάτα + μπύρες. Κοινώς, ψιλοτζαμπέ. Και όσο για ποιότητα, άψογοι. Επίσης οι αμοργιανοί είναι και εξυπηρετικότατοι και ευγενέστατοι. Στη Χώρα λοιπόν πουλάκια μου θα πάτε οπωσδήποτε να φάτε στο Λιοτρίβι και στο Χύμα. Το Λιοτρίβι είναι μια κλασσική ταβέρνα με απίστευτα μαγειρευτά -και μεριδάρες- Οπωσδήποτε εκεί θα φάτε "καλόγερο", εξοχικό και στιφάδα, λεμονάτα κλπ κλπ... Ο Χύμας είναι ένας τύπος που μοιάζει με το Χριστό και βαριέται που ζει, αλλά έχει φοβερά μεζέδια, και μια ρακή που σκοτώνει γάϊδαρο.. (Αττάκα : -Θοδωρή φέρε ένα πιρούνι -Τι το θες..στην Αραβία τρώνε με τα χέρια) Θα πάτε επίσης στην πλατεία της Λόζας στο ομώνυμο μαγαζί για γλυκά-όνειρο, και καθίστε και για ψημένη ρακή στο Καθ'οδόν ή στο Ζυγό. (Για όσους δεν ξέρουν, η ψημένη ρακή είναι ρακή βρασμένη με ζάχαρη και κανελα-γαρύφαλλο και πίνεται κρύα -σε αντίθεση με το ρακόμελο που είναι ζεστό). Στο Καθ'οδον μάλλιστα συχνά πυκνά εμφανίζονται δύο παλλικάρια και παίζουν ρεμπέτικα. Πολύ καλό σκηνικό. Αυτά είναι στον κεντρικό δρόμο όλα οπότε δεν τα χάνεις με τίποτα. Έχει και μια κλασσική πιτσαρία , το Πέτρινο αλλά δεν το προτείνω. Πρώτον γιατί την πρώτη φορά που πήγαμε έκανε 1:10 λεπτά για να φέρει μια πίτσα. Δεύτερον γιατί τη δεύτερη φορά τα φαγητά ήταν εντελώς άνοστα. Η πίτσα βέβαια για να μην τον θάψω τελείως τον άνθρωπο ήταν νοστιμότατη -αλλα πολύ λαδερή- και επίσης με 13 ευρώ στην Αθήνα δε βρίσκεις τέτοιο τέρας.. Έχει και άλλα βέβαια στη Χώρα, αλλά κατά τη γνώμη μου αυτά ήταν τα καλύτερα. Πέσαμε και σε εκπληκτικό πανηγύρι του Σωτήρος, που μαζεύτηκε όλο το χωριό στην πλατεία και χορεύανε μέχρι τις 4. Τρελλό γλέντι μιλάμε. Το κορυφαίο για μένα όμως σκηνικό ήταν στο χωριό Θολάρια, πάνω από την Αιγιάλη. Μου είχαν πει να πάω οπωσδήποτε στον "Χορευτή" και στο "Πανόραμα". Πήγα στο Χορευτή. Ένα καφενείο-μπακάλικο-έχω-και-φαϊ. Ήταν μια βάβω εκεί πέρα, της λέμε "τι έχεις για φαϊ;" "ε να, κανα τασ κεμπαπ έκανα για τα παιδιά, έχω λίγη κοτόπιτα, κοτόπουλο στο φούρνο, γίγαντες".. "α καλά πιάσε μια ποικιλία και βλεπουμε." Στο μαγαζί ήταν ένας Αμερικάνος με την κόρη του (η οποία ήταν και εξαιρετικό κομμάτι) και παίζανε νησιώτικα. Είχε έρθει λέει ο τύπος πριν 20 χρονια, του άρεσαν και κάθισε να μάθει λαούτο. Έπαιζε και η μικρή βιολί. Είχαν μάθει λέει ακούγοντας cd. .. Ορίστε τα παιδιά : Το κλού όμως ήταν η οικογένεια εκεί πέρα. Η γιαγιά, ο μπαρμπα-Στέφανος, ο αδερφός του κλπ. Ο κυρ Στέφανος ήταν ένα εκπληκτικό αλάνι, αττακαδόρος και χιουμορίστας. Και το παιζε και αυτός το λαούτο του. Λιώσαμε στο γέλιο. Να πάτε οπωσδήποτε εκεί όποιος πάει και να μου χαιρετίσει τον κυρ-Στέφανο γιατί είναι μεγάλη μορφή. Αμα του πείτε χαιρετίσματα απο το Ναξιώτη με την Ηπειρώτισσα, θα καταλάβει (για αλτσχάϊμερ δεν τον έκοψα..) Α ναι ξέχασα και το βασικό : 3 ρακές, 1 μπύρα, 2 αναψυκτικά, μια ποικιλία και ένα νερό, ευρώπουλα εννέα παρακαλώ. Γενικά οι διακοπές στην Αμοργό είναι για αραλίκι, φαϊ και ηλιοθεραπεία. Αν θέτε νταβαντούρι, μπορεί να έχει στην Αιγιάλη, αλλά δε σε προδιαθέτει το νησί για φασαρία ρε παιδί μου. Για σιέστα με μεξικάνικο καπέλο είναι.. αυτά.. πάω για φαϊ τώρα.

Monday, August 13, 2007

Επέστρεψα..

Πήγα διακοπές. Ηρθα κιόλας. Τώρα όμως βιάζομαι και δε μπορώ να γράψω. Θα αναρτηθεί αναλυτικό ποστ με τα ξεφτιλίκια μου στις διακοπές.. Περπατώ εις τας νήσους και βλέπω φωτιές 16 και σήμερα είναι πολλές;

Wednesday, July 18, 2007

Στάχτη και μπούρμπερη

Έχω πάθει πλάκα με τις φωτιές. Έχω στεναχωρεθεί πολύ. Βέβαια για να πω την μεγάλη, τραγική και εγωιστική αλήθεια μου, σήμερα κόντεψα να χεστώ από τη χαρά μου γιατί ήρθε η ασπρουλιάρα (αντί της παλιάς ροζαλίας) και όταν την είδα κέρασα τον εαυτό μου διπλό φραπέ και ένα τόστ. (Όρκο βαρύ παίρνω πως αφού απολυθώ δεν θα ξαναφάω τοστ και γενικότερα κανένα προϊόν Στεργίου εκτός αν είμαι αποκλεισμένος σε ξερονήσι του Ειρηνικού). Στεναχωρήθηκα πολύ με τις φωτιές που λέτε. Δε μπορώ να το δεχτώ αυτό που συμβαίνει ρε διάολε, πως να το κάνουμε. Έχουνε κάψει το σύμπαν τα καθήκια. Αλλά καλά να πάθουμε και εμείς, ναι και εμείς. Γιατί απο "εμάς" δεν ήταν οι εθελοντές πυροσβέστες και δασονόμοι που το έξυναν με τη φωτιά τον Υμηττό; Να τον χέσω ρε τον εθελοντισμό σας άμα πάτε και κοιμάστε στα φυλάκια; Από "εμάς" δεν ήταν οι φαντάροι που βάραγαν σκοπέτο εκείνες τις ώρες στον Καρέα; Α ναι καλά σώθηκα, ξέρω. Ούτε πυρηνικό ολοκαύτωμα δεν τους ξύπναγε. Αλλά άμα κάποιος 15 χλμ μακρια ψιθύριζε "αύριο δεν έχει έξοδο", θα το ακούγανε και θα παίρνανε τηλέφωνο τη μαμά να πάρει τηλέφωνο το βύσμα να τους βγάλει έξω. Ή άμα τους λέγανε "έλα εδώ καμάρι μου, 12-3 δεν είχες σκοπιά; ναι, ωραία. Η φωτιά στο μέρος σου έκαιγε από τις 12:30. Γιατί δεν ειπες τίποτα μπας και προλάβουμε;πάρε μια 30ρού τώρα και πες και ευχαριστώ". Τότε θα σκάγαν οι μανάδες και στη μονάδα να δειρουν τον καθήκη τον στρατιωτικό που τους χώνει το βλαστάρι τους. Οι δασονόμοι και οι πυροσβέστες που επίσης την ώρα της φωτιάς έπαιζαν πρέφα και έβλεπαν τα βυζιά της Μενεγάκη, το χειμώνα θα κάνουν απεργίες και πορείες γιατί λέει δε τους μονιμοποιεί το κωλοκράτος, αυτούς που όλο το καλοκαίρι είναι άγρυπνοι φρουροί των δασών.Ώπα ρε γεράκια των δρυμών. Που άμα δεν τσουρουφλιστούν οι π...τριχές σας δεν παίρνετε χαμπάρι... Και τώρα στα καθήκια που βάζουν φωτιές. Είναι οι ίδιοι μαλάκες που 5 χρόνια μετά, όταν τα σπίτια τους στην Πάρνηθα, την Πεντέλη και τον Υμηττό πλημμυρίσουν από τις βροχές θα βγουν και θα κλαψουρίζουν στα κανάλια για να πάρουν αποζημίωση για τα κωλόσπιτα που έχτισαν πάνω στα καμμένα, μέσα στα ρέμματα και τα λαγκάδια. Οι μεγαλοοικοπεδοφάγοι ελπίζω να το βρούν χειρότερα, ίσως με μια ανίατη νόσο, ίσως με μια ολική οικονομική καταστροφή, ίσως με ένα ωραίο ανεύρυσμα, ίσως με το να τους βιάσει μια ταξιαρχία καυλωμένων μπαμπουϊνων κλπ κλπ. Και όχι τίποτα άλλο, αλλά και όταν χτίσουν τα παλιοαυθαίρετά τους, και σκάσει καμιά μπουλντόζα, θα κλαίνε και θα οδύρονται μπροστά της και θα ξαπλώνουν και θα κάνουν θεατρινιλίκια. Και τα καθήκια οι δημοσιογράφοι θα τους υποστηρίζουν (γιατί οι μισοί θα έχουν βίλες παραδίπλα). Και "Κώστα κανε ζουμ στο πρόσωπο του τίμιου βιοπαλαιστή", και "Κυριες και κύριοι βλέπετε την αγωνία ενός απλού ανθρώπου που κινδυνεύουν οι κόποι μιας ζωής" κλπ κλπ.. Στάχτη και μπούρμπερη την κάνατε την Ελλαδα ρε καθήκια. Αφήστε ρε τίποτα, αλήθεια. Που αν πίστευα στις κατάρες θα σας έριχνα τόσες, που αν ίσχυε και η μετεμψύχωση, με έβλεπα να γυρνάω ως πιγκάλ (για τους αμαθείς αυτό είναι το βουρτσάκι που καθαρίζουν τσι χέστρες). Μέχρι να ψοφήσει η γενιά μου, προβλέπω πως η Αττική τουλάχιστον θα είναι πλήρως επικαλυμμένη με τσιμέντο. Πάχους τουλάχιστον 10 πόντων(αυτό στις παραλίες). Το καλό είναι βέβαια πως κανείς δεν πρόκειται να είναι τόσο γκαντέμης ώστε να στουκάρει το αυτοκίνητό του σε δέντρο. Πάνε αυτές οι καλές εποχές. Μόνο σε κολώνες απο δώ και πέρα. Επίσης πάνε τα πικνικ στη σκιά των δέντρων και τα χαμουρέματα σε θάμνους. Σιγά σιγά θα κάνουμε ρομαντικά πικνίκ κάτω απο πυλώνες και θα χαμουρευόμαστε κάτω από τα ΚΑΦΑΟ. Οι πιο οικολογοι ίσως πηγαίνουν σε κανα αιολικό πάρκο κάτω από τις ανεμογεννήτριες. Να μου το θυμηθείτε, κάποτε η Ομόνοια όπως είναι σήμερα θα θεωρείται πνεύμονας πρασίνου για το λεκανοπέδιο. Όαση. Παράδεισος. Αφού θα μιλάνε και για τα γραφικά ζάκια και τους γραφικούς πορτοφολάδες. Θα γίνει φολκλορικό θέαμα.Μπορεί να προσελκύει και τουρίστες. Και δεν έχουμε και κτηματολόγιο. Κάτι είπα τώρα. Τι του λείπει του ψειριάρη, σκούφια με μαργαριτάρι.. Θλίβομαι. Ρε, οι περισσότεροι γκούγκλη έρθ έχουμε. Ας βγάλουμε όλοι φωτογραφίες Πάρνηθας και Πεντέλης και Υμηττού, και δρυμού Σουνίου σε όσο μεγαλύτερη ανάλυση μπορούμε. ΤΩΡΑ. Και ας δούμε αν μπορούμε να τις στείλουμε σε καμιά αρχή. Ψήνεστε; Έτσι να υπάρχουν; Μπορούν τέτοια δεδομένα να επικυρωθούν επίσημα; Και μετά από 6 μήνες ξαναβγάζουμε. Και μετά από ένα χρόνο ξαναβγάζουμε. Και ό,τι έχει χτιστεί, φωτιά και τσεκούρι. Έστω και κοτέτσι. Αυτό βασικά θα ήταν μια καλή αποστολή για τους επαναστάτες που καίνε κάδους σε κάθε διαδήλωση, αλλά που να τρέχουν τώρα στα βουνά..

Tuesday, July 17, 2007

Απολυτήριο τώρα!

Έχουν μείνει δυό βδομάδες σκάρτες μέχρι να πάρω την άδεια απολύσεως. Αυτό σημαίνει ότι μου χουν γίνει τσουρέκια. Δεν πάει άλλο ρε. Ο μοίραρχος είναι εντελώς σουρρεαλιστής. Ο Νταλί θα τρόμαζε. Την Παρασκευή μου είπε την αμίμητη αττάκα "Άντε αγόρι μου πήγε 13:10, άντε φύγε τώρα, πήγαινε σπίτι σου και καλό Σαββατοκύριακο. Μόνο δύο παρά τέταρτο να είσαι εδώ γιατί περιμένω ένα τηλέφωνο". Απολύστε με σύντομα γιατί θα ανέβω σε μια καρέκλα στο κυλικείο και θα αρχίσω να κακαρίζω.
υ.γ : Σήμερα κυκλοφορούσε για λίγο με το χέρι σε στάση "Ναπολέων". Αρχίζω και ανησυχώ σοβαρά..
Το ποστ επιθυμούσα σφόδρα να είναι τουλάχιστον 4 σελίδες αλλά δε μπορώ τώρα. Τον θυμήθηκα και μου διάλυσε το κέφι.

Thursday, July 12, 2007

Απαλεψιά

Η ποσότητα απαλεψιάς στον οργανισμό του φαντάρου είναι αντιστρόφως ανάλογη με τις μέρες που του μένουν μέχρι να απολυθεί. Για αυτό και εγώ δεν την παλεύω καθόλου πλέον. Αφήστε που ο καινούριος μοίραρχος μας τα μασάει αμάσητα και παίζει να μην πάρουμε και καμιά μερούλα παραπάνω να πάμε για κανα μπάνιο. Ψιλιάζομαι εντόνως πως 4-5 μέρες πρίν απολυθώ θα φυλάω σκοπέτο και για αυτό το λόγο, προκαταβολικά έχω αποφασίσει να μην την παλέψω καθολου. Με έχει πιάσει μια γκρίνια, ένα κλάμα, ένα ωχρεμαλάκατιμουζηταςνακανωτωρα, ενα πουναπηγαινωτωραδιπλαναβγαλωμιαφωτοτυπία. Γενικά από τις 6 που ξυπνάω μέχρι τις 2 το μεσημέρι γκρινιάζω ασύστολα και αδιαλλείπτως. Λεπτομέρειες για τον καινούριο μοίραρχο θα πω αφού πάρω την ταυτότητα γιατί φυλάμε τον κώλο μας για να έχουμε την άδεια μας. Πάντως υπόσχομαι επικές αττάκες απείρου κάλους. Διακοπές θα πάω όμως. Δε λέω που για να μην πλακώσει συρφετός και φουρφούκι και για να μη με βρίσκει η αερονομία αφού θα έχω το κινητό κλειστό. Μια βδομάδα θα λιαστώ σα λιαστή ντομάτα, θα πιώ σα νεροχύτης και θα κολυμπήσω σαν παπαγάλος, δηλαδή σχεδόν καθόλου. Γιατί όπως έχω πει άπειρες φορές, εγώ δεν είμαι σπορτίφ τύπος. Μπαίνω στη θάλασσα περπατώντας, συνήθως με τα χέρια στις τσέπες του μαγιό. Περπατάω μέχρι να φτάσει το νερό στο λαιμό. Εκεί βουτάω και το κεφάλι, κάνω μεταβολή και βγαίνω παραλία. Οπότε άμα δείτε έναν τύπο να τα κάνει αυτά, με το μπόνους ότι ψάχνει λόγω γκαβομάρας που είναι η παρέα του, ε κατά πάσα πιθανότητα είμαι εγώ, οπότε ελάτε να με κεράσετε και καμιά μπύρα γιατί με τα 8.70 του στρατού πως να βγάλεις τα έξοδά σου; Ο άλλος ο κλάμπανος ο Ζαφοντ είναι στην Ίο και κάνει καμάκι στα Ιρλανδά. Με πήρε και με κορόιδευε προψές που ήμουν μέσα και έπηζα στη χαρτούρα με τα κωλοσήματα, τις κωλοαναφορές και τα κωλοφύλλα πορείας. Πάει να το παίξει τζόβενο ο παππούκας στην Ίο. Πάει να ξανανιώσει. Καλά θα περάσει αλλά το βλέπω εγώ πως θα μου γκρινιάζει όλο το χειμώνα για το συκώτι του, τη μέση του, τα νεφρά του και του κώλου του τα εννιάμερα. Και για άλλη μια φορά το ξαναλέω : Δεν την παλέω δεν την παλέω. Αλλά παρόλα αυτά, απολύομαι ρεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε!!!

Tuesday, July 03, 2007

Σαν σήμερα..

Σαν σήμερα, πρίν 13 χρόνια έφυγε ο Γιώργος ο Τρικαλιώτης. Στο Γιώργο ξεκίνησα κιθάρα το 1985. Ήταν ένας γλυκύτατος άνθρωπος και εκπληκτικός κιθαρίστας. Το πρόβλημα στις βαλβίδες της καρδιάς του είχε πρωτοδιαγνωστεί όταν ήταν 7 χρονών. Έτρεχε μονίμως στα νοσοκομεία για εγχειρήσεις. Είχε αλλάξει τις βαλβίδες της καρδιάς του 2-3 φορές. Το 1994, τέλη Μαϊου λίγο πρίν τις εξετάσεις μας, άρχισαν τα προβλήματα. Κράτησε μέχρι να δώσουμε εξετάσεις. Αν θυμάμαι καλά είχα παίξει το πρελούδιο από τη σουϊτα για τσέλλο σε Λα Μινόρε του Μπαχ, το πρώτο και το τρίτο πρελούδιο του Βίλλα Λόμπος, την σπουδή 13 του Σορ και μια σπουδή του Μπρόουερ.Ο Γιώργος ήταν μέσα στην καλή χαρά. Οι "παλιοί" μαθητές του είχαμε πάει πολύ καλά.. Ήταν η τελευταία φορά που τον είδα. Είχαμε ήδη ξεκινήσει εξάσκηση για τις τελικές εξετάσεις του πτυχίου. Θα έπαιζα Recuerdos de l'Alhambra και Capricho Arabe σίγουρα. Αλλά δεν πρόλαβα ποτέ. Ο Γιώργος μπήκε για νέα εγχείρηση. Ο οργανισμός του όμως δεν άντεξε. Είχε κάνει πάρα πολλές εγχειρήσεις ήδη.. Έφυγε.. Από τότε παράτησα την κιθάρα. Ψευτογρατζουνάω που και που αλλά ακόμα δεν το σηκώνω και πολύ. Ειδικά άμα πάω να παίξω ένα από αυτά τα τελευταία κομμάτια. Ειδικά το Recuerdos... Α ρε Γιώργο... Recuerdos de l'Alhambra - Francisco Tarrega


Capricho Arabe - Francisco Tarrega


Monday, July 02, 2007

Μεταταβέρνες και μπινελίκια

Η μέρα σήμερα ήταν εντελώς απάλευτη. -Όλη η "απάλευτη" ορολογία είναι καθαρά στρατιωτική. Αλλά μας έχει κολλήσει αυτή η απαλεψιά να λέμε σε κάθε πρόταση παράγωγα του "απάλευτος". Συγγνώμη, μόλις απολυθώ, σε ΠΟΛΥ λίγο, θα μου περάσει- . Ο μοίραρχος ήταν ιδιαίτερα απαιτητικός και δεν έβαλα κώλο κάτω όλη μέρα. Τον είχε πιάσει η προκοπή. Λεπτομέρειες μόλις πάρω την ταυτότητα στο χέρι πάλι. :) Που λέτε έφυγα από τη μονάδα μέσα στη γκρίνια. Και έσκασε η πρόταση να πάμε Μοναστηράκι να φάμε. Σκέφτηκα να πάω Ούζου Μέλαθρο, αλλά λόγω εντατικών παρακολουθήσεων επί σειρά ετών στο αυθεντικό της Θεσσαλονίκης -που τελευταία έχει χαλάσει τολμώ να πω- είπα να μην πάμε εκεί πέρα καθότι φοβάμαι πως θα είναι καμία σχέση. Και καταλήξαμε στο "Κουζίνα" , λίγο πιο κάτω από τους κάτω Διόσκουρους. Η κριτική μου θα είναι πλήρης και ανηλεής : Πρώτη εντύπωση : Κάτασπρος χώρος. Γεμάτο μέχρι το ταβάνι με βάζα με διατηρημένα ζαρζαβατικά. Ενδιαφέρον αλλά δεν πετάμε και τη σκούφια μας φωνάζοντας ζήτω. Επίσης η πολλή ασπρίλα παραπέμπει έντονα σε νοσοκομείο και μάλιστα ψυχιατρική κλινική. Πράγμα που εμένα με απωθεί εντόνως. Επίσης με την πρώτη εντύπωση με ζώσαν τα φίδια.. "ωχ, νεοταβέρνα, μεταταβέρνα κλπ. Θα φάμε τα παπάρια μας και θα πληρώσουμε τα σώβρακά μας". Φαϊ : Ένα ταμπουλέ, ένα μοσχαράκι ραγού με χυλοπίτες και μια φλογέρες με αρνάκι και μελιτζάνα και κατσικίσιο τυρί. Το ταμπουλέ ήταν μετριότατο, τίποτα σπουδαίο. Το ίδιο και καλύτερο το φτιάχνουμε για πλάκα. Βασικά είναι η αγαπημένη σαλάτα για το καλοκαίρι. Ήρθε βέβαια ωραία φορμαρισμένο σε σχήμα κυλίνδρου σε ένα τεράστιο κάτασπρο πιάτο. Για την ποσότητα δε μιλάω καθόλου. Δεν ήταν τραγική μεν, δεν ήταν ικανοποιητική δε. Με μια λέξη, μετριότης. Οι φλογέρες : Έφαγα μια μπουκιά και τις παράτησα. Η μελιτζάνα και το κατσικίσιο τυρί στη συνταγή υπήρχαν. Αλλά στην παρασκευή μάλλον απλά πέρασαν από δίπλα. Σε 5 φλογέρες μάλλον η συνολική ποσότητα μελιτζάνας και κατσικίσιου τύρου δεν ξεπερνούσε τα 7 μικρογραμμάρια. Χάπι θα πάρω ρε ή μεζέ; Η γεύση ήταν αν όχι άδιάφορη, τουλάχιστον μέτρια. Επίσης είχαν μια διακοσμητική σάλτσα από πάνω που είχε έντονη μυρωδιά κέτσαπ. Ή έτοιμης σάλτσας γενικότερα. Από ποσότητα ήταν καλές σχετικά αλλά τι να το κάνεις που φάγαμε 2 από τις 5. Και εγώ πεθαίνω για αρνί. Το μοσχαράκι τώρα : Επίσης τίποτα που δε μπορεί να φτιάξει σπίτι του κάποιος με στοιχειώδεις γνώσεις μαγειρικής. Απλά ένα νορμάλ φαγητό. Πάλι "ωραία" παρουσιασμένο, φορμαρισμένο και με φλύδες μυζήθρας -ομάζ στην παρμεζάνα ίσως-. Ποσότητα, ε... μην παραφάμε κιόλας και πάθουμε τίποτα. Τιμή/απόδοση : Τραγική. 31 ευρώ για αυτά τα 3. Ά ναι και ένα μπουκάλι νερό. Μέτρια ποιότητα, ψιλοαδιάφορες γεύσεις. Κοινώς μόνο μούρη. Η αποθέωση της νεοταβέρνας. Που δεν πας για να φας, αλλά για να κυκλοφορείς στα πιο χοτ μέρη της πόλης -μη χέσω. Έμεινα νηστικός. Κυριολεκτικά. Δεν έφαγα παραπάνω από 5 μπουκιές. Χαλάστηκα ασύστολα. Η κορυφαία γυφτιά έπαιξε με το λογαριασμό, όπου εξ ορισμού και χωρίς να το πω, δεν έφερε τα ρέστα. Κύριοι, μπορεί να ήταν 80 λεπτά μόνο, αλλά δεν είναι το θέμα αυτό. Το θέμα είναι πως έπρεπε να μου τα φέρεις ρε γύφτο. Δεν κατάλαβα δηλαδή.Υποθέτεις πως είναι λίγα και δεν αξίζει; γιατί, στα χρωστάω; ειδικά με τις πίπες που μου σέρβιρες; Η "Κουζίνα" είναι ΑΚΡΙΒΩΣ το είδος του μαγαζιού που απεχθάνομαι. Στύλ, εμφάνιση, ζεμπεκιές στη διακόσμηση, μελιστάλαχτοι σερβιτόροι, Βίσση για μουσική. Αυτά. Χουβαρντάς στο φαίνεσθαι, τσιγκούνης στο φαϊ. Αν δεν κλείσουν όλοι αυτοί κάποια στιγμή θα απογοητευτώ σφόδρα. Αν και ελπιδοφόρο ήταν το ότι όλα τα υπόλοιπα ήταν σχεδόν φίσκα και σε αυτό ήμασταν οι μόνοι πελάτες. Το ψιλιάστηκα αλλά είπα ας το δοκιμάσω. Αλλά δεν το ξανακάνω. Σε μεταταβέρνα δεν ξαναπάω που να με κερνάνε. -"Πως βρήκατε το ραγού;" -"Εντελώς τυχαία πίσω από μια χυλοπίτα" Όπως καταλάβατε, δεν το προτείνω. Υ.Γ : Αντίθετα τρέχτε στο Αλταμίρα. Σκάς στο φαϊ, εκρηκτικές γεύσεις, τρομερό σέρβις, πληρώνεις λογικότατα. Υ.Γ2: Μου έχουν λείψει απίστευτα το παλιό Μέλαθρο, ο κήπος του Κουφού, το Ρέμα, το Δυό πόρτες έχει η ζωή, ο Οινοχόος, η Άμπελος και ο Αδαλάκης. Πρέπει να ανέβω Θεσσαλονίκη επειγόντως.

Friday, June 29, 2007

Πάει και η Πάρνηθα

Με μεγάλη λύπη έβλεπα χτές στις ειδήσεις την Πάρνηθα να καίγεται. Σε λίγο θα θεωρούμε δάσος το πεδίο του Άρεως όπως πάμε. Ή τις ζαρντινιέρες στην Ερμού. Ή την εκάστοτε γλάστρα στο μπαλκόνι. Ρε αφήστε τίποτα όρθιο ρε. Αφήστε κανά δεντράκι! Τι θα αναπνέουμε ρε αλήτες; Τα παιδιά σας ρε τι θα αναπνεύσουν; Που καλά να πάθετε και να σκάτε στη ζέστη κάθε καλοκαίρι. Που δεν αφήσατε φύλλο χλωρό να σταθεί πουθενά παλιοκαθήκια. Είμαι εξοργισμένος αυτή τη στιγμή. Εύχομαι στα καθήκια που βάλαν τη φωτιά, στα καθήκια που τους έδωσαν εντολή και στα καθήκια που θα χτίσουν τα κωλόσπιτά τους πάνω από τα καμμένα να μη σώσουν ποτέ να χαρούν τίποτα από δω και πέρα στη ζωή τους. Χρυσάφι να πιάνουν, σκατά να γίνεται. Το φαϊ τους να έχει γεύση στάχτης και το νερό τους να μυρίζει σαπίλα. Να τα φάνε όλα στους γιατρούς και στους δικηγόρους. Να τους γκρεμίζονται οι βρωμοβίλλες τους με την πρώτη βροχή. Να πέφτουν τα παλιοαυθαίρετά τους σαν τραπουλόχαρτα, είτε είναι βίλλες είτε παράγκες. Να πάθουν ανίατες ασθένειες και να πονάνε αλλά να μην ψοφάνε. Να παρακαλάνε για ευθανασία τα καθίκια και να μην τους λυπάται ούτε Θεός ούτε Δαίμονας να τους πάρει. Και αν γίνομαι κακός τώρα, δε δίνω δεκάρα. Να πα να κόψουν τα λαρύγγια τους. Γιατί εγώ κάθε δυό χρόνια περνάω τουλάχιστον 2-3 μέρες στο καρανόμιμο εξοχικό μου -που σα μαλάκες τίμιοι πληρώσαμε κανονικά άδεια, φόρους κλπ- περιμένοντας με τα λάστιχα να έρθει η φωτιά που βάζουν τα μουνιά στο απέναντι βουνό για να χτίσουν καινούρια αυθαίρετα. Να ψοφήσουν φτωχοί, πονεμένοι, ψειριάρηδες και με μαραμένα τσουτσούνια τα παλιολαμόγια!

Monday, June 25, 2007

Τα μπάνια του λαού

Ένα από τα πιό εκνευριστικά πράγματα στον κόσμο είναι και οι παραλίες. Οι παραλίες με ΠΟΛΥ κόσμο δηλαδή.
Έχουμε εδώ στην περιοχή μια παραλία, που κάποτε ήταν ωραιότατη. Ήταν πεντακάθαρη, ήμασταν εμείς και εμείς (ως επί το πλείστον ντόπιοι) και γενικότερα επικρατούσε μια ειδυλλιακή ατμόσφαιρα.
Τώρα εγώ προσωπικά δεν πατάω εκεί πέρα. Έχουν χτιστεί γύρω ένα κάρο συγκροτήματα. Καλό αυτό θα μου πείτε για την ανάπτυξη της περιοχής. ΟΚ πάσο. Αλλά έχω μια ισχυρή υποψία πως τα λύμματα των συκροτημάτων δεν τα συλλέγουν ειδικά βυτία. Μάλλον πέφτουν κατευθείαν μέσα στον κόλπο της παραλίας. Και συγγνώμη κιόλας αλλά το βρίσκω φοβερά διαστροφικό να κάνουν μπάνιο μέσα στα απόβλητά τους. Και άντε να πεις οτι ειναι δικά σου, δικά σου είναι ρε αδερφέ, δεν τα σιχαίνεσαι. ΕΓΩ δεν πάω να κάνω μπάνιο στα προϊόντα της πέψης της κυρίας Κουτσομπούρδογλου που χτες τσάκισε κάτι κεμπάπ και την έπιασε κωλοπετούρα.
Και επίσης έχει γίνει το αδιαχώρητο εκεί στην πλάζ.
Έχεις τους αθλητές με τις ρακέτες. Που νομίζουν ότι αύριο θα παίξουν στο Ρολάν Γκαρός. Που έρχονται ακριβώς πάνω απο το κεφάλι σου με αυτό το ενοχλητικό τακα τακα τακα της ρακέτας. Που κάνουν "καρφιά" με μανία και πάθος. Και μετά αρχίζουν τα "πάρτα", "ναααα, τσίμπα ένα @" κλπ κλπ. Σου έρχεται μια φορά το μπαλάκι στα μούτρα, νταξ.. σου έρχεται δεύτερη, σου έρχεται τρίτη.. Ε οχι ρε αλάνια δε θα περιμένω εγώ να μου τα κόψετε τα μουσούδια με τις μπάλες σας.. Αναπτήρας+μπαλάκι=ησυχία..
Έχεις τους κλασσικούς σφίχτες που λαδώνονται. Όλο το χειμώνα λιώνουν στο γυμναστήριο και κουμπώνονται κάργα για να βγουν το καλοκαίρι στην παραλία. Ο άλλος έχει να περηφανεύεται ακόμα και για τα αναβολικά που παίρνει ρε. Έχει λέει και πρόβλημα στην καρδιά πλέον, αλλά το κόρδωμα κόρδωμα. Άσε φίλε, εγώ μπορεί να μην έχω κοιλιακούς, αλλά δεν έχω και πρόβλημα στην καρδιά. Και αν το αποκτήσω θα το αποκτήσω σαβουρώνοντας παϊδια και μπέϊκον. Όχι τρώγοντας ρύζι και τόνο και περνώντας ώρες στο γυμναστήριο. Όχι ρε και να κουραστώ για να γίνω καρδιακός! Και κορδώωωνονται σαν τα παγώνια. Δεν κλεινουν τα χέρια από τα φτερά. Δεν κλείνουν ούτε τα πόδια. Για να μπουν μέσα στη θάλασσα κάνουν κανα μισάωρο. Να καταβρέξουν αργά αργά τον αριστερό δικέφαλο, να ρίξουν ηδονικά σταγόνες στο φουσκωμένο βυζί, να τεντωθούν καλά καλά να δούμε όοολοι τους κοιλιακούς.. Ευτυχώς που έχουν και την κορμάρα αλλιώς.. Παιδιά έχω πετύχει τέτοιον τύπο να κάνει καμάκι δίπλα μου. Πέθανα στο γέλιο. Προσέχτε διάλογο:
Σφίχτης (βλέμμα λάγνο με τίγκα υποννοούμενο): Γεια..
Γκομενάκι (βλέμμα χαράς-υποβόσκουσας κάβλας) : Γειά σου..
Σφίχτης : εεεε...
Γκομενάκι : βλέμμα απορίας
Σφίχτης : κοκκίνισμα...
Γκομενάκι : αρχίζει να ξενερώνει
Σφίχτης : εεε.. πως σε λένε;
Γκομενάκι : (αρχίζει να ξενερώνει άσχημα) Μίνα
Σφίχτης : Εεεε..χμ.. εεεεμένα Δημή- Δημήτρη
Γκομενάκι : Χάρηκα Δημήτρη, γεια σου τώρα.
Σφίχτης : Χαζεμα-κοιτάω τα ταβάνια.
Μετά μάζεψε τους κοιλιακούς του και πήγε να την πει στους φίλους του οτι χτες σήκωσε 4.5 τόνους πάγκο..
Μετά έχουμε και μπόνους τον παπά με τον γκόμενο. Και ΔΕΝ κάνω πλάκα. Βλέπαμε συχνά πυκνά τον παπά μιας εκκλησίας εδώ, στην παραλία, με μαγιουδάκι, και πάντα παρέα με έναν άγνωστο γυμνασμένο, λαδωμένο νεαρό με χαβανέζικο άσπρο-κόκκινο μαγιό. Ο παπάς μάλιστα είχε και το σωστό τόνο ομιλίας για να παρεξηγηθεί κάργα. Μάλιστα τον είχαμε ακούσει στο τηλέφωνο μια μέρα που τον πήρε κάποιος φίλος του και τον απεκάλεσε "έλα μωρή Τάνα τι κάνεις;". Και μετά λέει θα πρέπει εγώ να πάω να κοινωνήσω σε αυτόν; Και που ξέρω γω που είχε το δισκοπότηρο και το κουτάλι πριν; (όχι πως πρόκειται να κοινωνήσω γενικότερα, λέμε τώρα)
Μετά έχεις τις οικογένειες. Με τα γνωστά πιτσιρίκια, τα γνωστά ροδακινάκια, καρπουζάκια, νεκταρινάκια, μπανανούλες κλπ. Τα γνωστά ταπεράκια με τα κεφτεδάκια, τις σπανακόπιτες, τις τυρόπιτες, τα γεμιστά. Τον πατέρα που βαριέται που ζει, έχει μια εφημερίδα και λιώνει σα μεξικάνος στον ήλιο. Και τη μάνα που ενίοτε είναι της κατηγορίας "τι σου κάνω μάνα μου" και κυνηγάει απο δω και απο κεί τα κουτσούβελα που πρίν μερικά χρόνια τόσο πολύ ποθούσε με βλέμμα απόγνωσης και αυτολύπησης. Γιωργάκη μη βγάζεις το μάτι του κυρίου, δεν κάνει. Ελενίτσα μη δείχνεις το κωλαράκι σου στον κόσμο (κάτσε να πας 15 πρώτα). Και σου ρχεται ο Γιωργάκης, ένας μπούλης περί τα 5, και σου δείχνει το Τζι Αι Τζο του, το καραβάκι του, το φτυαράκι του κλπ κλπ κλπ. Εσύ όμως μερικές φορές επιθυμείς κυρίως να σου δείξει λίγο τη μάνα του γιατι ειναι και πολύ μωρό αμά λάχει ναούμ.
Πας και στην καντίνα της παραλίας που την έχουν κάτι καραμπιχλέοι του κιαρατά, που ξαφνικά την έχουν δει λες και είναι οι υπεύθυνοι μεγάλου ξενοδοχείου στην Κοπα Καμπάνα και χρεώνουν 2.5 ευρώ το κουτάκι το αναψυκτικό και στο σερβίρουν και με μια έκφραση "ίσα ρε τελευταίε που κάθομαι και εγώ και σε σερβίρω, που εγώ ήμουν για τα μεγάλα σαλόνια, ήμουν εγώ για σερβιτόρος μόνο στην Κότ'ντ Αζύρ, στο Γουαϊκίκι, στην Βένις Πίτς, στις Μαλδίβες κλπ και τώρα σερβίρω κάτι καρμπογυφταίους σαν εσένα στην παραλία της πλωτής κουράδας. ΣΚΑ-ΤΑ"
Και κει που έχεις βρεί ίσα μια ακρούλα που δεν γίνεται της ποπέας, σκάει για μπάνιο και η κατασκήνωση και γίνεται το χάνει η μάνα το παιδί. Σκάει το φουρφούκι με τα πιτσιρίκια και δεν ξέρεις απο που να φύγεις. Τσιροκοπάνε όλα μαζί, ουρλιάζουνε όλα μαζί, αχός βαρύς ακούγεται κλάνει μέντες ο Ιμπραήμ κλπ. Κατουράνε όλα μαζί κιόλας έτσι για να αποκτήσει κουλέρ λοκάλ η θάλασσα, την ανεβάζουν και 4-5 βαθμούς σε θερμοκρασία και τα νεύρα σου τσατάλια.
Οπότε και τα παρατάς, σιχτιριάζεις όλη την παραλία, τους σφίχτες, τις χαζογκόμενες, τους ρακετάδες, τον καντινιέρη, τον παπά με τον πούστη, τους Αθηναίους που έρχονται και στη βρωμίζουνε, τη ζέστη, το καλοκαίρι και το σύμπαν, τα μαζεύεις και πας να αράξεις στην άλλη την καλή παραλία που το πολύ να έχει 5 άτομα και κανείς δε θα σε στοχεύει με τα μπαλάκια του.
Δεν έχει κωλαράκια εκεί βέβαια αλλά τι να κάνουμε, μην τα θέλουμε και όλα δικά μας..

Sunday, June 24, 2007

Μή τούριστ!

Νομίζω πως πρέπει να μιλήσουμε σοβαρά μια φορά εδώ μέσα. Το χω παρακάνει δηλαδή με αυτή την ατελείωτη έκθεση χαζομάρας που επικρατεί στο ιστολόγιό μου. Πρέπει επιτέλους να πω και κάτι αν μη τι άλλο, όχι "ελαφρύ". Αλλά βρε δεν πάτε να απαυτωθείτε με καλλικάντζαρους; Σιγά και μη δέ. Έχει τόση ζέστη που βαριέμαι να γράψω σοβαρά. Βαριέμαι τόσο πολύ που αν και είμαι λιγότερο απο 2 χλμ από τη θάλασσα δε σούρνω να βάλω το σέξυ και κολλητό μαγιό μου και να πάω να βουτήξω. Παρ' όλα αυτά ονειρεύομαι παραλίες, ξαπλώστρες, παγωμένες μπύρες, θάλασσα και γυμνές λαδωμένες τουρίστριες.
Κάθε χρονιά τα ίδια. Τα ίδια Παντελάκη μου τα ίδια Παντελή μου. Γύρω στα τέλη Ιουνίου σταματάνε τα άγχη για τη δουλειά και μας πιάνει το άγχος για τις διακοπές. Είμαστε λίγο ζώα είναι η αλήθεια. Αγχωνόμαστε όλο το χειμώνα για χαζομάρες, αγχωνόμαστε και το καλοκαίρι για τις διακοπές. Που θα πάμε, πότε θα πάμε, πότε να οργανωθούμε η παρέα, που θα μείνουμε, πόσο κάνει το δωμάτιο, ρε μαλάκα όχι και 100 ευρά το μονόκλινο βρες κατι φτηνότερο, ρε μαλάκα 40 ευρώ το τρίκλινο ακριβό είναι (αυτός είναι ο Zaphod. Έχει μια περίεργη εμμονή ότι οτιδήποτε ακριβότερο από 1.5 ευρώ τη βδομάδα είναι ληστρικά ακριβό.).
Και κάθεσαι να ψάχνεις. Κατ'αρχήν τον προορισμό. Φέτος έχω διάφορες προτάσεις να κάνω στην παρέα αλλά ο Zaphod στάνταρ θα μου τσινήσει. Κυρίως απλά γιατί θα θέλει να εκφέρει μια αντίρρηση, δεν ανέχεται να έχει άλλος καλύτερη ιδέα από αυτόν. Για την ακρίβεια αν υπάρχει κάτι σημαντικότερο από το εγώ του σε μια ιδέα, απαιτεί αυτό να εκτελεστεί πάραυτα. Τέσπα. Εγώ θα τους τα πω.. Έχω στο μυαλό μου Αμοργό, Φολέγανδρο, Σίφνο, Σαντορίνη (δε τη χορταίνω με τίποτα), Κρήτη και κανά δυό άγονα-έρημα στυλ Σέριφο, Κίμωλο. Η Ίος παίζει επίσης σοβαρά ως περίπτωση αλλά δεν το χω πολύ σίγουρο. Ψήνομαι πάρα πολύ, αλλά οι παντρεμένοι μάλλον θα αντιδράσουν. Ευτυχώς για αυτό θα έχω μαζί μου το Zaphod, θερμό υποστηρικτή. Και άντε να αποφασίσουμε μέρος. Αντε κλείσε και άντε οργανώσου με τόσα άτομα παρέα. Ο αγώνας για να βρείς στο ιντερνετ ένα φτηνό και πολυτελές ξενοδοχείο (στις φωτογραφίες), που όταν φτάσεις αποδεικνύεται ότι πρόκειται για έναν κακώς συντηρημένο σταύλο, με στρώματα που μυρίζουν σβουνιές και "σουϊτες" που έχουν ονόματα "Ψαρρής", "Ντορής" , "Κυρ-Μέντιος", "Μπαρμπα Γιάννης Κανατάς", είναι μάταιος. Ασε που για να πας σε κανά νησί της προκοπής πρέπει να υποστείς καμιά Ρομίλντα, καμιά Νταλιάνα και καμιά Δημητρούλα. Και όχι δεν πρόκειται για μπαλλέτο απο κοκότες αρτίστες, πρόκειται για τα σούπερ σλόου πλοία των ελληνικών ακτοπλοϊκών εταιρειών. Πειραιάς-Σούνιο σε 38 1/2 αιώνες μόνο. Και πάνε μόνο άμα η θάλασσα είναι λάδι. Άμα ρίξει κανείς κανα βότσαλο στη θάλασσα την ώρα που περνάει η Ρομίλντα, μπορεί και να τουμπάρει το σαπιοκάραβο. Η παλιοσκούνα. Η παλιομαούνα του κερατά. Ρε με πιρόγες να μας πήγαιναν πιο ασφαλής θα ένοιωθα. Που ούτε να τα βάψουνε δεν αξιώνονται οι παλιοεβραίοι οι πλοιοκτήτες. Αλλά βέβαια κύριε Αγούδημέ μου, άμα ήσασταν χουβαρντάς δεν θα είχατε φράγκα. Αλλά έλεος. Δώστε μερικά ευρουλίνια, έστω να τους ανακαινίσετε λίγο τους σκυλοπνίχτες σας. Τι λέω. Εχέσθη πατίκορφα ο Αγούδημος και ο κάθε εφοπλιστής για το αν εμείς στοιβαζόμαστε σα γελάδια σε εντελώς ακατάλληλα και στερούμενα ασφάλειας πλοία για να πάμε στα νησάκια μας. Αφου σου λέει, αυτοί είναι καμμένοι για διακοπές. Και απο πίσω από τα πλοία να τους σέρναμε, πάλι θα ερχόντουσαν τα βόδια.Και άντε, έστω ότι καταφέρνουμε να επιβιώσουμε της διαδικασίας του ταξιδιού. (Ο καλυτερος ταξιδιώτης της παρέας είναι ο Γιώργος. Τον πειράζει τόσο πολύ η θάλασσα, που η μόνη λύση να μην αρρωστήσει είναι με το που μπεί στο καράβι να ξεραθεί στον ύπνο. Δεν κάνω πλάκα, ο άνθρωπος ζαλίζεται ακόμα και με το καράβι δεμένο στο λιμάνι..Οπότε, μπαίνουμε στο καράβι, βρίσκει μέρος, και λιώνει.) Άντε λοιπόν έστω και φτάσαμε στο νησάκι. Αντε να κουβαλήσετε ζώα τον ενάμιση τόνο βαλίτσες που έχετε.. (βασικά οι βαλίτσες των αντρών ζυγίζουν όλες μαζί περίπου 20 κιλά. Τα υπόλοιπα 1480 κιλά είναι οι βαλίτσες των γυναικών. 3 γυναικών - γιατί έχουν πάρει ρούχα ακόμα και για ρεβεγιόν χριστουγέννων. Ρε καλή μου, δε θα κάτσουμε μεχρι τα χριστούγεννα στην παραλία. Σκάσε δεν ξέρεις, μπορεί να χρειαστεί το φόρεμα...). Και πας στο υπερλούξ ξενοδοχείο που σου υποσχέθηκαν ταλαίπωρε ταξιδιώτη παύλα τουρίστα και παθαίνεις πατατράκ. Ρε που είναι η παραδοσιακή νησιώτικη αρχιτεκτονική, που είναι οι άνετες και δροσερές σουϊτες, πού είναι η μεγάλη πισίνα, που είναι η ρεσεψιονίστ που μοιάζει στη Τζέννα Τζέιμσον; Αααακριβώς.. Ατύχησες φίλτατε τουριστάκο. Πάρε τώρα το χωριατόσπιτο του μπαρμπα Μυτούση, με το ημιυπόγειο δωμάτιο δίπλα στην κατουρήθρα, με τη στέρνα που πίνουν νερό οι κότες και για ρεσεψιονίστ την κόρη του τη Σουβλίτσα που μοιάζει με διασταύρωση κουτσομούρας με αυστραλοπίθηκο. Δηλαδή γαμώ την τύχη σου τουριστάκο.. Αντε να πάμε να φάμε ρε παιδιά σε καμιά ταβέρνα. Και πας στο εξοχικό κένδρον "Η ωραία Μύκονος". Όπου παραγγέλνεις μια χωριάτικη, ένα τζατζίκι, τρείς χοιρινές, δυό φιλέτα κοτόπουλα, μια μελιτζανοσαλάτα και 4 μπύρες. Και έρχεται το φαγητό. Από μερίδες; άστο.. όλα αυτά χώραγαν άνετα σε ένα πιατάκι του γλυκού. Από ποιότητα; το γουρούνι πρέπει να το παίρνουν στάνταρ από στρατόπεδο, το φιλέτο κοτόπουλο δεν τέιστ λάικ τσίκεν με τιποτα, και η μελιτζανοσαλάτα μυρίζει ύποπτα ψαρίλα. Το ίδιο και οι μασχάλες του ιδιοκτήτη. Και στο τέλος σκάει και ο γκαρσόνης και σου πετάει καμιά καφρίλα του στύλ "για σας παιδιά μόνο 99 ευρώ". Εκεί συνήθως ο Ζaphod παθαίνει το εγκεφαλικό. Αλλά μετά τον κερνάμε καμια τεκίλα και στρώνει. Για τα βραδινα ξεφτιλίκια δε μπορώ να πω τίποτα, κωλύομαι. Αφήστε που δε τα θυμάμαι κιόλας τις περισσότερες φορές ρε διάολε. Γενικότερα τα ποτά στα νησιά μάλλον παρασκευάζονται με την παραδοσιακή κυκλαδίτικη συνταγή : Πλένουμε τις μασχάλες μας με οινόπνευμα και μετά το βαφτίζουμε "τεκίλα". Κα-φροίιιιιιιιι Όσο και να γκρινιάζω πάντως, όση απαλεψιά και αν φαίνεται πως με έχει πιάσει, μη μασάτε. Εγώ και διακοπές θα πάω, και τα μισά από αυτά θα μου συμβούν, και θα περάσω και απίστευτα. Οποτε... Νομίζω όμως ότι τώρα είναι η κατάλληλη ώρα για να πάω να ρίξω καμιά βούτα στο "Αιγαίο".. ή να πάω στου Λέγγερη; ..χμμμμ... πωπω θέλω και μπυρίτσα τώρα.. έφυγααα

Friday, June 22, 2007

Η ιδανική γυναίκα

Η Αουρίτα με κάλεσε και εγώ δε μπορώ παρά να απαντήσω.. Όσον αφορά την ιδανική γυναίκα θα είμαι σύντομος και περιεκτικός : Μουγκή, κουφή, νυμφομανής, κορμάρα και ιδιοκτήτρια κάβας.

Απορίες

α. Εμένα που δε με ενδιαφέρει τι περιέχει το έντερο κανενός, μπορείτε να με ενημερώσετε για τα πλήρη περιουσιακά στοιχεία της Εκκλησίας (έστω μόνο στην Αττική), και για τα περιουσιακά στοιχεία των ιερωμένων της Ιεράς Συνόδου; (επιθυμώ κινητά και ακίνητα καθώς και γενική σούμα σε ευρώ παρακαλώ)
β. Κοντά σε ποιό ακριβώς αστυνομικό τμήμα με συμφέρει να συλληφθώ; Γιατί αν με πιάσουν στο κέντρο και πάω στην Ομόνοια, ή σφαλιάρες στον απέναντι θα βαράω ή θα με βάλουν να κάνω στριπτίζ. Προτιμώ το δεύτερο βέβαια, αλλά η αλήθεια είναι πως από χορό δεν τα πάω καλά και το διχτυωτό δε δένει καλά με την τρίχα.
γ. Ποια είναι η Μαριλένα Κάτι-δε-θυμάμαι-ακριβώς και για ποιό λόγο πρέπει να ξέρω πόσο κόστισε ο γάμος της;
δ. Η Λιάνα Κανέλλη πήρε αμοιβή για την εμφάνισή της στο Παρά Πέντε; Και αν πήρε, αυτό δεν αντιβαίνει στο ασυμβίβαστο των βουλευτών; Ο Καπουτζίδης είναι Κνίτης; Η Καρύδη έχει ταγάρι και αξύριστα πόδια; Η Θεοπούλα κόρταρε το Στάλιν;
ε. Γιατί είμαι τόσο κωλόφαρδος που βρίσκω στάνταρ θέση για πάρκινγκ στην Κυψέλη;
στ. Τελικά η Λάϊτ με τη Ζίροου γιατί διάολο έχουν εντελώς διαφορετική γεύση ενώ ουσιαστικά πρόκειται για σχεδόν το ίδιο πράμα;
ζ. Πού θα πάω διακοπές;
η. Την άδεια απολύσεως θα την πάρω ολόκληρη ή σπαστά;
θ. Δεν έχει θ
ι. Έχει όμως ια
ια. Τι σκατά προεκλογική περίοδο θα κάνουμε με 43 βαθμούς; Θα πηγαίνουμε στις συγκεντρώσεις με μαγιώ και σανδαλάκι; Θα τις κάνουμε φέτος στα νησιά; Ή στις παραλίες της Αττικής;
ιβ. Ρε ο Πάγκαλος τι ακριβώς είπε για το Ριζοσπάστη; Και ο Τσακνής όταν είπε ότι "πρέπει να πλένουμε το στόμα μας όταν μιλάμε για το Ριζοσπάστη" εννοούσε πρίν ή μετά;

Thursday, June 14, 2007

Πάλι ειδήσεις είδα..

Αναγκαστικά όταν κάνεις υπηρεσία, ανάμεσα στα σκοπέτα βλέπεις τηλεόραση. Εκτός αν είσαι από τους κλασσικούς απάλευτους-καμμένους-μαναδεμπορώ οπότε πας και κοιτάς τον ουρανό με βλέμμα απορίας ή μιλάς με τις λεύκες στο στρατόπεδο. Στην τηλεόραση που λετε παιζουν κατι πράγματα που τα λένε ειδήσεις αλλά δεν είναι. Εγώ που κάτι ψιλοθυμάμαι ακόμα από τα έϊτις, θυμάμαι λίγο διαφορετικές τις ειδήσεις πρό ιδιωτικής χαζοκουτίασης. Πάρτε π.χ ένα κλασσικό παράδειγμα δελτίου περί το 1986, με Εύη Δεμίρη : Εξωτερικές ειδήσεις
  • Ο πρόεδρος Ρεϊγκαν επισκέφτηκε την ανατολική Μαδαγκασκάρη όπου και έτυχε λαπρής υποδοχής από σκλάβους ιθαγενείς που σκάβουν στα αδαμαντορυχεία και πληρώνονται με κόκα.
  • Η σιδηρά κυρίας της Αγγλίας, Μάργκαρετ Θάτσερ τσάκισε στη φυλακή τους χουλιγκάνους και τώρα στα γήπεδα της Αγγλίας η πιό βίαιαη εκδήλωση οπαδισμού είναι το αγανακτισμένο πέταγμα ποπ-κορν στο μπροστινό μας, ή το επιδεικτικό κλάσιμο στη γενικότερη κατεύθυνσή του.

Εσωτερικές ειδήσεις

  • Ο πωρθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου δήλωσε για την οικονομική πολιτική : "Τσοβόλα πάρτα όλα". Μετά έκανε ένα πούρο, είπε στη Μάργκαρετ πως πάει για τσιγάρα και πετάχτηκε στο Λονδίνο με μια νέα και μορφωμένη αεροσυνοδό
  • Ο πρόεδρας της αξιωματικής αντιπολίτευσης κύριος Κώστας "Δρακουμέλ" Μητσοτάκης δήλωσε στο νεαρό ρεπόρτερ μας Γιώργο Παπαδάκη : "Θα σας θάψω όλους, γιατί να το κρύψω άλλωστε. Έχω κάνει συμφωνία με το διάολο. Το 2007 εσείς θα κοιτάτε τα ραπανάκια ανάποδα και εγώ θα κάνα λαμπαδηφορίες στους προσκόπους. Τώρα σας αφήνω, πάω διακοπές στην πανέμορφη Καλαμάτα"
  • Μεγάλος σεισμός στην Καλαμάτα. Πολλοί νεκροί, ανυπολόγιστες ζημιές, δεκάδες αγνοούμενοι.

Αθλητικά

  • Ο Ολυμπιακός κέρδισε τον ΠΑΟ 1-0

Και τώρα ο καιρός με τη μετεωρολόγο μας Ευρυδίκη Καραμανή

Αυτό ήταν. Είκοσι λεπτά, μισή ώρα; πάπαλα...

Ενώ τώρα ξεκινάμε

  • Σκάνδαλο με προκλητικό έργο τέχνης που έδειχνε ένα αιδοίο καπέλο να αυνανίζεται ακούγοντας Άννα Βίσση. Μεγάλη προσβολή για την εθνική μας στάρ. Καλεσμένοι για να μιλήσουν ο κΑριστερός ο κ.Δεξιός, ο κ.Ακροαριστερός, ο κ.Παπάς, ο κ.Ακροδεξιός και ο κ. Ξερόλας . Ολοι μιλουν ταυτοχρονα:

- Δεξιός : Ντροπή, είναι αίσχος, είναι ντροπή είναι αίσχος ειναι ντροπή είναι αίσχος

- Αριστερός : Είστε φασίστας και πουλάγατε μαλλί της γριάς στον Παπαδόπουλο. Εμποδίζετε την κολχόζνικη ιδιοκτησία και ο δηγείτε το λαό σε σεχταρισμό καο φυλορροϊκή μεταφροϋδική απαλλοττρίωση

-Ακροδεξιός : Κουμμούνια γουρούνια θα γίνετε σαπούνια

-Ακροαριστερός : Φασίστε κλάστε μας τα @@ κομμανταντε Τσε Γκουεβάρα

-Παπάς : ΟΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥ 666 ΟΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥ 666 ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΙ!!!(Περάστε από την ωραιότατη εκκλησία μας, έχουμε και φρεσκότατο άγιο και το παγκάρι μας ειναι άδειο)

-Ξερόλας : Εγώ δηλαδή νομιζω οτι πραγματικα δηλαδή ενίοτε προφανώς και εξ αδιαιρέτου

-ΟΛΟΙ : Σκάσε συ μαλακα...

  • Σφίξαν οι ζέστες, κάψωσαν οι κώλοι, όλα τα μωρά στις παραλίες

Ακολουθεί πύρκαυλο πεντάλεπτο όπου πέτσακας καμεραμάνος παίρνει μάτι τροφαντά κωλαράκια στον Αστέρα.

  • Ο γάμος της χρονιάς -Παντρεύτηκε η Παρτόλα Σαλιωνωτηνπουτσίδου το γνωστό επιχειρηματία Φισφιρίκο Παλιατονέπαιρνα. Κουμπάρος τους ο γνωστός, πασίγνωστος μποέμ, μπον βιβέρ, μπον μαμάν, ίσως και μπον φιλέ Μαρκομπαλένος Γλυφοτσουτσούνογλου. Πόσο κόστισε ο γάμος, πόσα θα πρέπει ΕΣΕΙΣ να πληρώσετε για να κάνετε γάμο στο γνωστό κτήμα "Παλιά ήταν στάνη και τώρα το χρεώνουμε 100000000 ευρώ το λεπτό" για να ταϊσετε 7.500.000 καλεσμένους που θα έρθουν με τα ιδιωτικά τους αστρόπλοια και το εντερπραϊζ. Πόσο θα σας κοστίσει να σας τραγουδήσει στο γάμο λάιβ ο Φράνκ Σινάτρα και ο Γιώργος Ζαμπέτας
  • Οι διακοπές των αστέρων στη Μύκονο. Ποιός πήγε, που πήγε, τι έφαγε, από ποιον τον έφαγε, που τον έδωσε και ποσα χάλασε για να πιεί αριστοκρατικά ξύδια και να ζηλέψεις εσύ Μαρίκα κομμώτρια από το Ίλιον.
  • Το βρακί της γνωστής αηδού Κανωκαιπίπα Τζαμπαμαλάχει. Φόραγε ή όχι το κορδόνι; Το ξυρίζει σε σχεδιάκι ή απλή φουντίτσα; Παρακωλουθήστε ζωντανά τη μεγάλη της επιτυχία "Σβήνω σαν στα καταπίνω"
  • Χαμός σε γνωστό ριάλητη. Μύωψ διαγωνιζόμενος σε στιγμή ερωτικού παροξυσμού μπέρδεψε το μουνί με την τοστιέρα και έκανε το φισφιρίκι του κοτλέ.
  • Η "μεγάλη τηλεστάρ" Μυξοπαρθένα Τακαταπίνη μας το παίζει μούρη και δε μας κάνει δηλώσεις. Ίσα μωρή που έπαιξες ενάμιση δευτερόλεπτο και το είδες Παξινού στην Επίδαυρο. Ασε που μας το παίζεις και θεούσα με μετάνοιες κλπ αλλά ξέρουμε δα τι μετάνοιες κάνεις στο Μπάμπη το μανάβη, και μάλιστα μετάνοιες με τον κώλο στη λάθος πλευρά.
  • Αγωνία για την εθνική μας στάρ. Έχει να ενεργηθεί 4 μέρες. Τι λένε οι γείτονες, ο περιπτεράς, η καθαρίστριά της και το σιφώνι της τουαλέτας. Συμμέτοχος στο δράμα ο σκύλος τς που αρνείται και αυτός να κάνει κακάκια του.
  • Αθλητικά : Θριάμβευσε ο Τσουκαλεϊκός εναντίον του Αναλγησιακού Παπαροτσάνης, χάνοντας με 8-0. Μετά το τέλος του ματς ο προπονητής δήλωσε : Τα παιδιά έχασαν με την αξία τους. Μπορεί να χάσαμε βαθμούς αλλά κερδίσαμε εμπειρία. Του χρονου θα πάρουμε το πανευρωπαϊκο και το διηπειρωτικό, ίσως και το Κοπα Αμέρικα. Μόνο όμως αν παίξουμε ενάντια σε ομάδες που αποτελούνται από τυφλούς πιγκουϊνους ή ναρκωμένους μυρμηγκοφάγους. Αλλά δεν εχει σημασία, είμαστε αισιόδοξοι.
  • Και τώρα ο καιρός με την Απελπισιτκά Μουνάρα. Απελπισιτκά, δείξε μας το νίνί σου!

Ε, μέσες άκρες αυτά. Χρόνος δελτίου 1:30 ώρα. Χρήσιμες πληροφορίες, 0. Καντήλια, μπινελίκια, μεροληψία, κώλοι, κοροϊδία, σελέμπριτις του κώλοτ, λαϊφ στάϊλ του ξεράσματος και το λουρί της μάνας.

Αλλά είπαμε, έχουμε την τιβι που μας αξιζει. Τα σκουλήκια δε θα είχαν να φαν αν δεν υπήρχαν τοσοι νεκροί εγκέφαλοι τριγύρω..

Monday, June 11, 2007

Τα θέματα ήταν για καλά προετοιμασμένους

Ειναι λίγο ετεροχρονισμένο το ποστ, αλλά είχε καταχωνιαστεί σε ένα γιου-ες-μπι και το είχα ξεχάσει.. Νταξ, νέα 2 εβδομάδων είναι σχετικά φρέσκα. Σίγουρα καλύτερα από ψάρια στον Αλφαβητίξ..
«Τα θέματα ήταν για καλά προετοιμασμένους» - Ανώνυμου του μαθητή
Είναι ίσως μία από τις πλέον ηλίθιες αττάκες στην ιστορία μετά τα
«Φέτος χτυπάμε Τσάμπιονς Λιγκ» -Σωκράτης Κόκκαλης
«Αυτό πικρίζει λίγο» - Σωκράτης σκέτο
«Μη μασάτε, το πλοίο είναι αβύθιστο» - Κυβερνήτης Τιτανικού
«Ο Γεράσιμος θέλει να με παντρευτεί στάνταρ» - Πρώην γκόμενα Zaphod
Τι σημαίνει ρε καραγκιόζη «τα θέματα ήταν για καλά προετοιμασμένους»; Βασικά εγώ ψιλιάζομαι ότι η μόνη σχέση σου με τις εξετάσεις ήταν το «ρε τι μπούγιο γίνεται εδώ, ας μπώ και εγώ μέσα». Δηλαδή εσύ θές να σου βάλουν «θέματα για παπάρια προετοιμασμένους» ; Θέματα για άσχετους; Θέματα για «είδα φως και μπήκα» ; Θέματα για «ρε πούστη μου πως γράφεται το όνομά μου»; Θέματα για «μαλάκα μου πολύ βρωμοτσίμπουκο η Λόλα, πάω να γράψω και εγώ για να κάθομαι από πίσω της» ; Μου την έχουν δεί όλοι και θέλουν να μπαίνουν τσάμπα και βερεσέ στα πανεπιστήμια. Βέβαια δεν είναι φρέσκο το φαινόμενο. Χρόνια πολλά το λένε, κάθε χρόνο. Από το ’95 που έδωσα εγώ πανελλήνιες έπαιζε αυτή η παπαριά στάνταρ. Τι λέω, και πιο πρίν. Ειδικά στα μαθηματικά έπεφτε τρελλό γέλιο
«Τα κάψανε τα παιδιά». «Καλά δε ντρέπονται; Δεν τα λυπούνται;» Κυρά μου δεν είμαστε ορφανοτροφείο να τα λυπούμαστε τα παιδιά. Σκοπός είναι αυτός ο κακομοίρης που θα μπει στο ρημαδοπανεπιστήμιο να ρημαδομάθει πέντε ρημαδογράμματα μπας και ρημαδογίνει ρημαδοχρήσιμος στη ρημαδοκοινωνία, να ξέρει και πέντε ρημαδομαλακίες πρίν μπεί. Να ξέρει κάποια στοιχειώδη. Και στοιχειώδη δεν εννοώ να ξέρει ότι το «Κώστας» είναι αρσενικό (χμ καλά όχι πάντα) και το «Τζένη» θηλυκό. Ή ότι τον λένε «Μητσο Χλεμπονιάρη της Χαρίκλειας και πιθανώς του Αναστασίου». Να κατέχει 5 βασικά ρε αδερφέ, έτσι για το γαμώτο. Να ξέρει ότι το τετράγωνο έχει τέσσερεις πλευρές και όχι δώδεκα. (Μη γελάτε μου το χει πεί μαθητής μου, πρώτη γυμνασίου. Μετά παράτησα τα ιδιαίτερα γιατί θα έκανα φόνο)
«Καλά προετοιμασμένοι» και παπαριές. Εννοούν τα χλεμπονιάρικα ότι έπρεπε να έχουν στρώσει και λίγο κώλο να διαβάσουν κάποια στιγμή στη χρονιά, να πάρουν μια μυρωδιά τι παίζει. Αλλά είναι πολύ απασχολημένα τα καημένα με το να πηγαίνουν στην Πάνια να βλέπουν τον Βας Βας Βας, να έχουν κινητό 650 ευρώ (που τα βρίσκουν τα λεφτά οι γονείς και τους τα αγοράζουν δε μπορώ να καταλάβω), να τραβάνε βίντεο με το απαυτό της Καιτούλας στο διπλανό θρανίο και να ξύνουν τη βουβωνική τους χώρα μπας και κατεβάσουν ιδέες. Αμ μάγκα, συγγνώμη που στο λέω αλλά όσο και να τα ξύσεις, ρε που να τα ξεπετσιάσεις στο ξύσιμο, ιδέα δεν κατεβάζεις άμα δεν έχεις διαβάσει. Εγώ προτιμούσα από την άλλη να ξύνω το πηγούνι μου, αλλά ιδέες κατέβαζα ρε αδερφέ. Ναι ναι ήμουν τυχερός, σωστά. Και είχαμε και λίγα μαθήματα όταν έδινα εγώ, ξέρω. Και η πουτάνα η κοινωνία, η αλλοτρίωση (συγγνώμη, δύσκολη λέξη..) , η αποξένωση, η μαλαφράντσα, οι αναταραχές στο ανατολικό Τιμόρ, τα ναρκωτικά στα σχολεία, οι μπάτσοι που σας βαράνε στις διαδηλώσεις, ο Κρόνος που πέρασε στραβά πάνω από τη διασταύρωση Γάμα Σεπτεμβρίου με Χαλκοκονδύλη, το τέτοιο του Καράμπελα και το απαυτό της Χάϊδως, ε ξέρω δε μπορείτε να διαβάσετε πολύ.
Αλλά μην ανησυχείτε, σας έχω εγώ ένα ερωτηματολόγιο, το οποίο θα κάνει θραύση και θα το καταθέσω στο υπουργείο για του χρόνου. Είναι για μαθηματικά κατεύθυνσης και δεν είναι επ ‘ουδενί για «καλά προετοιμασμένους». Ιδού :
1. Πόσα γράμματα έχει η λέξη «Αδιάβαστος» ;
Α. 43
Β. 3π/4 Γ. 10
Δ. Γαλαζοπράσινο
2. Ένα τετράγωνο πόσες πλευρές έχει;
Α. 25
Β. 12
Γ.4
Δ. Βας βας βας ο Παρασκευάς
3. Μια σαρδέλα έχει 1 ευρώ. Δύο σαρδέλες πόσα;
Α.2
Β. 6.500.000
Γ. 2κπ+π/2, κ={0, 1, 2, 3, 4, 5}
(Η ερώτηση κρίνεται ως παγίδα, οπότε δεν παίζει ‘Δ’)
4. Προχτές στο σπίτι είχατε :
Α. Ρεβύθια
Β. Παστίτσιο
Γ. Μπριζόλες
Δ. Πάλι δε μαγείρεψε η παλιοαχαϊρευτη η μάνα σας
(Προχτές ήταν Παρασκευή. Αν φάγατε κρέας στην κόλαση να καείτε αντίχριστοι που
θέλατε και πανεπιστήμιο) (Σκάσε παπά) (Συγγνώμη τέκνο μου παρεσύρθην)
Και περνάμε στα προβλήματα.
Θέμα 1.
Ο κύριος Βαγγέλης απέναντι είναι παιδεραστής. Επίσης του αρέσει το παθητικό σεξ με αιγύπτιους μούτσους πιρόγας. Αν ο κύριος Βαγγέλης έχει 10 ευρώ στην αριστερή τσέπη και 10 καραμέλες στη δεξιά, υπολογίστε πόσα ευρώ έχει στην αριστερή τσέπη. Αν του πάρουμε ένα ευρώ, πόσες καραμέλες θα του μείνουν στη δεξιά;
Θέμα 2.
Η μαμά σας σας έκανε με το γαλατά. Αν το γάλα σήμερα έχει 1.5 ευρώ το μισό λίτρο, και ο μπαμπάς σας το πληρώνει 2 στο γαλατά α.Πόσο σας κλέβει ο γαλατάς β. Πόσο κερατάς είναι ο πατέρας σας γ. Γράψτε και το τηλέφωνο της μάνας σας, μπορεί να θέλετε κανά αδερφάκι
Θέμα 3.
(Για δυνατούς λύτες) Γράφτε τη σημερινή ημερομηνία. Γράφτε την και ανάποδα. Γράφτε και την αυριανή ημερομηνία. Από σήμερα μέχρι αύριο πόσες μέρες διαφορά είναι;
Θέμα 4.
(Για όσους πραγματικά θέλουν να περάσουν στο πανεπιστήμιο) (εσύ στο δεύτερο θρανίο κόβεσαι εξ ορισμού. Φαίνεσαι τόσο ηλίθιος που κάνεις μόνο για πολιτικός ή δημοσιογράφος.)
Προσέχτε, το θέμα απαιτεί προσεκτικό διάβασμα.
Σκάει το μπρός αριστερά λάστιχο σε ένα τετράτροχο αυτοκίνητο. Πόσα λάστιχα του έμειναν; Αν ήταν μηχανή και είχε σκάσει το μπρός, πόσα λάστιχα θα είχαν μείνει; Αν σκάσουν όλα τα λάστιχα πόσα λάστιχα πρέπει να αγοράσετε; Αν δε σκάσει κανένα λάστιχο ούτε στο αυτοκίνητο ούτε στη μηχανή, πόσα καλά λάστιχα έχουμε συνολικά;
Νομίζω ότι τα παραπάνω θέματα είναι εξαιρετικά για το επίπεδο της πλειονότητος των μαθητών του χρόνου. Ελπίζω το υπουργείο να τα δεχτεί. Να μην τα κάψουνε και του χρόνου τα παιδιά... έλεος πια.
Τα σκίσαν φέτος τα κακομοιρα.

Sunday, June 10, 2007

Ψύξη

Ξύπνησα σήμερα σα στραβωμένος σουγιάς. Η αριστερή ωμοπλάτη αρνείται να συνεργαστεί και θα έχουμε άλλα. Πονώ. Αλλά τουλάχιστον βγήκα ελεύθερος υπηρεσίας. Πάω να πάρω τα χάπια μου και να βάλω έμπλαστρο. Ωραία ξεκίνησαν τα 30. Θα παραγγείλω αναπηρικό καροτσάκι. Μπορεί να χρειαστεί οσονούπω. Ξαναπονώ.

Friday, June 08, 2007

Η γειτονιά με τους αριστοκράτες

Αν και μεγάλωσα σε ταπεινή συνοικία ταπεινής πόλης, αν και δεν είχαμε παπούτσια και τρεφόμασταν με χαρούπια και τζοχούς από τα πεζοδρόμια, πάντα είχα την εντύπωση πως είμαι πλασμένος για τα μεγάλα σαλόνια. Η περιήγησή μου στους σκοτεινούς δρόμους των μεγαλουπόλεων με έφερε κοντά με ανθρώπους της καλής κοινωνίας αλλά ποτέ δεν κατάφερα να μπω στους κύκλους τους. Κυρίως γιατί οι περισσότεροι απαιτούσαν ως τελετή μύησης να εξερευνήσουν το παχύ μου έντερο, πράγμα που τους απαγόρευα ρητώς. Τώρα όμως έχω την ευκαιρία μου. Εχω μια ελπίδα για κοινωνική ανόρθωση. Έχω μια ελπίδα και γω για μια ζωή με φρουφρού και αρώματα. Με υπηρέτες και πυργόσπιτα. Και ίσως μια ευκαιρία να μπω στα πανάκριβα μεταξωτά φουστάνια κάποιας κυρίας της καλής κοινωνίας. Γνώρισα το Μαρκήσιο και την αρραβωνιαστικιά του τη Σουσού. Είναι ευγενείς αλλά προσιτοι και ευπροσήγοροι. Και επιπλέον, ο μαρκήσιος είναι μεγάλος εργάτης του έρωτα και είπε θα με διδάξει. Πέρασα από τις οικίες τους και με καλοδέχτηκαν, με κέρασαν φοντάν, τσάι με μια περίεργη γεύση, μου έβαλαν να ακούσω Μπραμς και Πουτσίνι και έριξα κρυφά και έναν μπίκο στη Ρουσλάνα. Είναι πραγματικά απολαυστικοί, το σαλόνι τους και οι σάλες τους ανοιχτές, το φαϊ πάντα γκουρμέ και το κρασί παμπάλαιο και γλυκόπιοτο. Και η Σουσού, αχ αυτή η Σουσού. Μια θεά, ένα όνειρο καλοκαιρινής νυκτός. Ένα αερικό, ένα ξωτικό. Μια σταρ του σινεμά των 50'ς. Μια Τζίλντα. Μια αιώνια, άσπιλη και αιθέρια ομορφιά. Και έχει και έναν κώλο αριστούργημα! Μιλάμε για κελεπούρι! Κουφάλα μαρκήσιε, τίτς ας! Σας τους προτείνω ανεπιφύλακτα.

Tuesday, June 05, 2007

Τέρτι γήαρ

Να πω την αλήθεια, δεν αισθάνομαι και ιδιαίτερα διαφορετικά. Χειρότερα τα περίμενα πρίν κάποια χρόνια. Βασικά, στα 30 με είχα σκεφτεί περίπου σε αναπηρική καρέκλα, με κουβερτούλα μάλλινη στα πόδια, τρεμάμενο σαγώνι με σαλάκι και σούπερ σέξυ νοσοκόμα να σκύβει για ΄να βάλει τον καθετήρα.
Αλλά τελικά ζεί ο πούστης ο τουρίστας. (Ρωτήστε το Ζάφοντ για αυτό το σκηνικό). Είμαι υγιής (σχεδόν), ολόκληρος, αρτιμελής, επιμελής και ευθυτενής. Και κυρίως, καρδιά-πνευμόνια-τσουτσού, δουλεύουν ακόμα μια χαρά, οπότε και δεν έχουμε κανένα πρόβλημα. Χοληστερίνη έχω 170, αιματοκρίτη 52 και το ουρικό οξύ είναι φυσιολογικότατο. Επίσης έχουν πέσει τρελλά και οι τρανσαμινάσες. Οπότε πάει και η κίρρωση, τη γλυτώσαμε. Η τεστοστερόνη είναι ελαφρώς ανεβασμένη αλλά δε φταίω εγώ για αυτό. Είναι που.. τέλος πάντων.
Το κακό με τα 30, είναι ότι κάθεσαι μερικές φάσεις και αναπολείς τραγικές στυλιστικά εποχές όπως τα 80ς που ήσουν παιδί. Είναι ελαφρώς γελοίο να κάθεσαι και να σκέφτεσαι με χαζό χαμόγελο μια εποχή που ήταν της μόδας η βάτα-τριώροφο στο σακάκι, το ξασμένο μαλλί αφάνα, η φράντζα, η Πίτσα Παπαδοπούλου και η Ρόδα τσάντα και κοπάνα που πρωταγωνιστούσε ο ξάδερφος ο Ντούζος. Επίσης αναπολείς άλλες τραγικές εποχές που φόραγες αρβύλα Μάρτενς ή Βέρμαχτ, φανελλένιο καρώ πουκάμισο και είχες ακμή από το πρόσωπο μέχρι τις πατούσες. Αυτές τις αρβύλες ρε διάολε ήθελα να ήξερα ποιός τις έκανε μόδα, ποιος τις προώθησε και για ποιόν ακριβώς λόγο τις φοράγαμε σα μουρλά. Και δεν μπορούσαμε να περπατήσουμε καλά καλά. Σα μπαταρισμένα καϊκια πηγαίναμε. Αλλά η μαγκιά μαγκιά. Για να μην πω για τα "φλαϊ" μπουφάν με τη γούνα γύρω γύρω (Σήμα κατατεθέν του έλληνα κάγκουρα το 1992. Παπί άστρεα φτιαγμένο, πράσινο μπουφάν με γούνα και μαλλί με τσουλούφια.)
Τώρα μεγαλώσαμε και ωριμάσαμε (σιγά ρε πρόσεχε μη μουχλιάσεις κιόλας) και ντυνομαστε σαν κύριοι, φερόμαστε σαν κύριοι και να μην πω τι άλλο κάνουμε σαν κύριοι, γιατί θα είναι ψέμματα.
Το Σάββατο δε έγινε ένας μικρός σεισμός. Χεστήκαμε στο γέλιο, φάγαμε ένα επικών διαστάσεων μπούτι γουρουνιού (ήταν τόσο μεγάλο που αναρωτιόμασταν αν ήταν όντως γουρούνι και όχι κάποιο από τα ξώγαμα του Γκοτζίλα), ήπιαμε κάτι απίστευτα κρασιά και ως έξτρα μπόνους είχαμε και ένα μπουκάλι ρακί σπιτικό, κατευθείαν από Ηράκλειο. Οι καλεσμένοι έδωσαν ρέστα ευθυμίας και ένας συγκεκριμένος έκανε και την νύμφη μου ρόμπα. Προσέξτε, νύμφη, όχι νύφη. Ο πούστης είχε πάρει την κιθάρα και τραγούδαγε στιχάκια που απευθυνόντουσαν στους γονέους μου και καλά εκ μέρους της. Του στυλ "Κοιτάχτε πατερούλη σας έφτιαξα καφέ/ με περισσό το γάλα κάνω εγω φραπέ", "κοιτάχτε μητερούλα τα έπλυνα τα πιάτα/πότισα και το φίκο στη πήλινη τη γλάστρα". Μετά μου χωσε και εμένα τα εξ αμάξης γιατί για κάποιο λόγο έχω αρχίσει και μιλάω σαν άνθρωπος στην κακομοίρα που με ανέχεται, με είχαν πιάσει οι γλύκες. Μέχρι που αντί κάποια φάση να πω "πατέρα", είπα "μμπαμπά". Τι το θελα.. "Αντί για πάρτα μωρή άρρωστη λέει τώρα λάβε ταύτα μωρή νοσούσα, 'μμπαμπά' και 'μητερούλα'" κλπ κλπ..
Ο Ζάφοντ επίσης έδωσε ένα μικρό ρεσιτάλ χαζομάρας αλλά λόγω κούρασης ευτυχώς δε δούλεψε πολύ τη νοσούσα που γέλαγε ευγενικά και ασυστόλως. Πραγματικός διάλογος μεταξύ Ζάφοντ και πατέρα μου:
"Γεράσιμε τί πίνεις;"
"Ό,τι προλαβαίνω κύριε Γιάννη"
Και έλεγε την πάσα αλήθεια.
Επίσης υπάρχει ένα γελοίο σκηνικό με πρωταγωνιστή το Ζάφοντ, ένα γκρί μποξεράκι, ένα κιγκλίδωμα και ένα αντίτυπο του Τζουράσσικ Πάρκ, αλλά δε θα το αποκαλύψω. (Η φωτογραφία είναι τραγική αλλά δεν μπορώ να τη δημοσιεύσω γιατί μου απαγορεύει να δημοσιοποιήσω τη φάτσα του)
Καλά φάγαμε, καλά ήπιαμε, καλά περάσαμε, καλά τραγουδήσαμε, άντε και καλή ψυχή. Να σας ζήσω. Ο Θεός να σας κόβει μέρες και να μου δίνει χρόνια.
Και ευχαριστώ για τις ευχές σας ρε. Με συγκινήσατε
Υ.Γ : Μαιλ και μπλογκ δεν τα τσεκάρω και πολύ συχνά τώρα τελευταία. Αγάπησα. :Ρ Κάνω και κάτι σκοπιές...

Friday, June 01, 2007

Για την Αμαλία

Μην πάρεις φακελάκι - Μην δώσεις φακελάκι Βρωμολαμόγια του κερατά, ελεεινοί και τρισάθλιοι απατεώνες, παλιοαλήτες, στους γιατρούς να τα φάτε τα φακελλάκια. Και στους δικηγόρους.
Η Αμαλία έφυγε. Αλλά είμαστε εμείς εδώ.
Και να είστε σίγουροι πως όποιος από μας σκάσει μύτη σε νοσοκομείο και κανένας χαμένος έστω και υποννοήσει φακελλάκι, θα τον μαζεύουν με κουταλάκια. Αλήτες.
Αμαλίτσα, καλό ταξίδι. Κατάφερες να ξεσηκώσεις πολύ κόσμο.
Ελπίζω να βγει κάτι από αυτό, αν και στη χώρα που ζούμε, δεν διατηρώ πολλές ελπίδες. Τουλάχιστον, πολλοί από μας, θα κάνουν την προσωπικη τους αντίσταση σε κάθε παπάρα που επειδή κρατάει ένα νυστέρι και φοράει μια ρόμπα θεωρεί δικαίωμά του να βασανίζει και να εκμεταλλεύεται άρρωστους ανθρώπους.
Σιχτίρια.
Υ.Γ : Ευτυχώς υπάρχουν και αξιόλογοι επιστήμονες, γεμάτοι ήθος και αίσθηση του καθήκοντος και σεβασμό για το λειτούργημά τους. Αυτούς πρέπει να τους υποστηρίξουμε, να τους αναδείξουμε, να τους επιβραβεύσουμε.
Και εις άλλα με υγεία